บทที่ 3

วาสิตาวิ่งหอบหายใจหนักหน่วงมาไกลจนถึงที่ที่มีคนงานมากมายยืนออกกันอยู่เต็มไปหมดทุกรอบด้าน และเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครตามเธอมาอีกหญิงสาวจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหามารดาที่กำลังนั่งหลังขดหลังแข็งทำงานหนักเพื่ออนาคตที่ดีของเธอ เพราะว่าพ่อเธอมาด่วนจากไปเพราะโรคร้ายที่เป็นมานานหลายสิบปี ทำให้เธอและแม่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนถึงวันนี้ แต่ไม่ว่าจะผ่านร้อนผ่านหนาวมากันสักเท่าไหร่เธอกับแม่ก็ยังสู้อยู่ไม่คิดถอย

เพื่อเชื่อว่าสักวันหนึ่งทั้งสองจะมีอนาคตที่ดีกว่าวันนี้!

“แม่จ๊ะ! เหนื่อยก็ไปพักเถอะเดี๋ยวตรงนี้ตาทำต่อเองจ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยบอกอย่างอดห่วงไม่ไหว ยิ่งหมู่นี้อาการของโรคหัวใจของแม่เธอกำเริบอยู่บ่อยๆ มันเลยทำให้เธอเป็นห่วงจนไม่อยากที่จะให้ท่านคาดสายตาจากกันไปไหนเลยแม้แต่นาทีเดียว เธอเหลือแค่ท่านเท่านั้น

“อย่าเลยลูก แม่ไม่อยากเอาเปรียบคนอื่นๆ เขา ประเดี๋ยวเขาจะมาว่าเราเอาได้ ว่าแต่เราเถอะหายไปไหนมาตั้งนาสองนานน่ะ เมื่อกี้คุณชิดชบาท่านมาหาถึงที่นี่..” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นก่อนจะลอบมองลูกสาวไปพลาง โชคดีของวาสิตาเหลือเกินที่คุณหญิงชิดชบาเมตตาลูกเธอ

“นายหญิงน่ะเหรอจ๊ะมาหาตา ท่านมีอะไรรึเปล่าจ๊ะแม่”

“เห็นบอกว่าจะให้เราไปงานเลี้ยงต้อนรับเพื่อนบ้านคนใหม่ด้วยกันน่ะ ยังไงซะหนูก็รีบไปหาท่านเถอะป่านนี้คงรอแย่แล้ว” แม้ใจจะไม่อยากไปสักเท่าไหร่แต่ด้วยอีกฝ่ายนั้นเป็นถึงผู้มีพระคุณต่อเธอและแม่มานาน วาสิตาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเดินออกจากไร่มุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหญ่ที่หากเลือกได้เธอขอเลือกที่จะไม่มาเหยีบมันจะดีกว่า

“อ้าวตา! ฉันตามหาไปเสียทั่วเลย มาแล้วก็รีบขึ้นมาข้างบนสิจ๊ะ” เด็กสาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปหานายหญิงของไร่

“นายหญิงเรียกหาหนูเหรอคะ” คำพูดที่อ้อนน้อมถ่อมตนของเด็กสาวยิ่งทำให้คุณชิดชบารู้สึกรักและเอ็นดูในตัวของเธอไปไม่น้อย วาสิตาเป็นเด็กน่ารักและมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าที่ใครๆ เห็น ต่างจากปิ่นมณีลูกสาวแสนเอาแต่ใจของเธอเสียเหลือเกิน ฝ่ายนั้นเพราะถูกผู้เป็นพ่อกับพี่ชายเฝ้าเพียรตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ จนถึงตอนนี้เลยกลายเป็นคนเอาแต่ใจไปแล้ว นิสัยนั้นแก้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมหายไปเสียที

“จ๊ะ เดี๋ยวตาเอาชุดนี่ไปเปลี่ยนนะ เพราะว่าเย็นนี้เราจะไปงานเลี้ยงที่ไร่ข้างๆ ด้วยกัน” คุณหญิงชิดชบาเฉลยพร้อมลอบยิ้มให้กัน

“ให้หนูไปด้วย…มันจะดีเหรอคะนายหญิง”

“ดีสิ แต่จริงๆ แล้วคนที่อยากให้เธอไปนอกจากฉันแล้วยังมีอีกคนนะ” คุณหญิงชิดชบาเอ่ยบอกพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ เมื่อคิดถึงตอนที่เด็กหนุ่มหน้าหล่ออย่างทรงวิทย์โทรมาขอร้องตนเองให้พาวาสิตาไปงานเลี้ยงด้วยกัน ความรักแรกแย้มของเด็กแรกรุ่นเป็นสิ่งที่ดีงามและหากเด็กสองคนใจตรงกันนางเองก็ไม่คิดที่จะขัดขวาง แต่ทุกอย่างคงต้องอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ไปจนกว่าทั้งคู่จะบรรลุนิติภาวะเท่านั้น ไม่เช่นนั้นนางคงไม่มีทางยอมแน่ๆ เพราะรักและห่วงวาสิตาพอๆ กับลูกของตัวเอง และหากใครจะมาทำร้ายเธอก็ต้องผ่านนางไปเสียก่อน

“ใครเหรอคะ” วาสิตาย้อนถามอย่างอดสงสัยไม่ได้

“ไปถึงเดี๋ยวตาก็ได้รู้เองนั่นแหละจ๊ะ รีบไปเปลี่ยนชุดนะแล้วหกโมงเย็นมาเจอฉันที่นี่ ห้ามขัดใจฉันด้วยล่ะครั้งนี้เข้าใจไหม” เด็กสาวพยักหน้ารับอย่างขัดอะไรไม่ได้มากนัก ก่อนเธอจะขอตัวกลับไปเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงในตอนเย็นที่กำลังจะมาถึงในวันนี้

“หนูไม่ยอมนะคะ! คุณแม่จะให้นังตาไปงานเลี้ยงที่ไร่ของพี่วิทย์กับพวกเราไม่ได้นะคะ ลูกไม่ยอมให้มันไป! ยังไงก็ไม่ยอม!” ปิ่นมณีตวาดลั่นทันทีที่พบกับวาสิตาในชุดราตรีสีขาวน่ารักกว่าทุกวันในช่วงเย็นของวัน ความไม่พอใจในวันนั้นที่ชายหนุ่มที่เธอหลงรักเอาแต่จ้องมองมารหัวใจอย่างวาสิตากลับเข้ามาในความรู้สึกเข้าอีกรอบ

หากวาสิตาไปด้วยกันเธอคงถูกทรงวิทย์ทำท่าหมางเมินใส่กันอีกอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นให้ตายยังไงก็จะให้เด็กบ้านี่ไปงานเลี้ยงด้วยกันอย่างเด็ดขาด เพราะเธอจะไม่มีวันยอมถูกทรงวิทย์ทำท่าเมินเฉยใส่กันอีกไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม คนที่เขาต้องมองจะต้องเป็นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นนั้นไม่มีสิทธิ์โดยเฉพาะวาสิตา!

“เราอย่าทำตัวงี่เง่านักได้ไหมยัยปิ่น แค่ให้วาสิตาไปด้วยอีกคนมันจะเป็นไรไป จริงไหมคะคุณ” คุณหญิงชิดชบาว่าปามลูกสาวคนเล็กก่อนจะหันไปถามความเห็นจากสามีที่ยืนอยู่ใกล้กันบ้างเพื่อหาพวก

“นั่นสิลูกปิ่น ตาเองเขาก็ยังไม่เคยไปงานเลี้ยงแบบนี้เลยใช่ไหม ให้ไปด้วยกันจะได้เป็นเพื่อนคุยเล่นกับหนูไงลูก พ่อว่าดีออก” คุณชัยเองก็รู้สึกเห็นดีเห็นงามด้วยเพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักที่จะพาวาสิตาไปงานเลี้ยงเพื่อเปิดหูเปิดตาด้วยกันอีกคน

“คุณพ่อ! ปิ่นไม่ยอมค่ะ ถ้ามันไปปิ่นไม่ไปจริงๆ ด้วย! พี่ปราณอย่าแต่เงียบสิคะ พูดอะไรสักอย่างสิ!” ทว่าคนที่กำลังถูกพาดพิงถึงอยู่นั้นกลับกำลังยืนจ้องมองร่างแน่งน้อยที่ตอนนี้อยู่ในชุดราตรีน่ารักจนตกอยู่ในภวังค์ไปนานนับนาที ก่อนที่เขาได้สติทันทีที่ผู้เป็นพ่อกระแห่มขึ้นมาเบาๆ เหมือนจะรู้ทันกันว่าพ่อลูกชายปากหนักของเขากำลังตาค้างกับแม่หนูวาสิตาในชุดที่ใครก็ไม่เคยได้เห็นมันมาก่อนจากเด็กสาว