4 บางมุมของเขา

4

บางมุมของเขา

ตรีชวารายงานตารางการทำงานของดาเนียลอย่างละเอียด พร้อมทั้งบันทึกคำสั่งใหม่ที่ได้รับในทันที สองสามวันนี้เขาแทบไม่ได้กลับบ้านเลย มีงานที่ต้องทำมากมาย ทั้งการผ่าตัดและงานบริหาร

สองเดือนที่ร่วมงานกันมาทำให้ตรีชวารู้จักดาเนียลมากขึ้น ถึงเขาจะปากร้ายและดุกับเธอ หรือนางพยาบาลคนอื่น หรือคนงานที่ทำอะไรไม่ถูกต้อง แต่กับคนไข้แล้วเขาคือคุณหมอที่แสนใจดีและเอาใจใส่เต็มร้อยเสมอ

“อาทิตย์หน้าฉันต้องไปต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ใช่ไหม” ดาเนียลจำได้ว่าเขาต้องออกนอกสถานที่

“ใช่ค่ะ คุณหมอต้องไปแม่ฮ่องสอน” ตรีชวารายงานทันทีเมื่อเช็กตารางเรียบร้อย

“เธอไปกับฉันด้วย”

“ดิฉันหรือคะ” หญิงสาวย้อนถามด้วยท่าทีสงสัย

“ใช่ เธอต้องไปดูแลฉันที่โน่น” คุณหมอหนุ่มกำชับ

“แล้วงานที่นี่ล่ะคะ” ตรีชวาแอบถอนหายใจเบาๆ เมื่อรู้ว่าต้องร่วมทางไปกับเขาด้วย

“ช่วงนี้ที่นี่ไม่ค่อยมีอะไรน่าเป็นห่วงมาก เธอเตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน”

“แน่ใจนะคะว่าจะให้ดิฉันไปด้วย”

“ทำไมถามแบบนั้น” ดาเนียลเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสีหน้าแปลกใจ

“ดิฉันกลัวว่าคุณหมอจะอึดอัด ถ้าคนที่คุณหมอไม่ชอบหน้าอย่างดิฉันไปด้วยค่ะ”

“ทำไมเธอคิดแบบนั้น”

“ก็คุณหมอบอกว่า ดิฉันชอบหาเรื่องไงคะ”

“เธอคิดมากและมองในแง่ร้ายเกินไป ฉันไม่เคยรังเกียจหรือไม่ชอบอะไรเธอทั้งนั้น ที่ดุและเตือนก็เพราะหวังดี อีกอย่างฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ฉันไม่ใช่พวกพูดเล่น ยิ้มง่ายเหมือนเดฟ เรื่องนี้เธอควรรู้ไว้”

“ค่ะ” ตรีชวาค่อยโล่งอก เมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของคุณหมอหน้าบึ้ง

“ถ้าเข้าใจตรงกันก็เตรียมตัวไปแม่ฮ่องสอน” ดาเนียลเอ่ยเสียงเรียบแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

“ค่ะ”

ดีแลนด์อมยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าพี่ชายที่รู้ว่าอรอินทรามาหาคุณหมอหนุ่มมีท่าทีเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าสาวสังคมคนสวยจะพยายามแทรกกลางระหว่างดาเนียลและเลขาฯ สาวก็ตามที ทำให้ตรีชวารู้สึกอึดอัดจนต้องเลี่ยงออกไปข้างนอกในบางโอกาส

“คุณอรมาทำอะไรที่นี่ครับ” คุณหมอหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ

“จะมาชวนพี่แดนไปกินข้าวนอกบ้านค่ะ”

“ผมกินเรียบร้อยแล้ว ต้องขอโทษด้วย” ดาเนียลปฏิเสธทันควัน เป็นผลให้อรอินทราหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าคุณอรหิว กินอะไรที่บ้านนี้ก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมไปบอกให้น้าขวัญเตรียมให้” ดีแลนด์เอ่ยขึ้นอย่างมีน้ำใจ เขาแสนจะเห็นใจอรอินทราที่พยายามเข้าหาพี่ชายสุดที่รัก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร

“เดี๋ยวเดฟ ตอนนี้ดึกมากแล้ว เราไม่ควรไปรบกวนน้าขวัญ” ดาเนียลหันไปห้ามน้องชาย

“ไม่เป็นไรค่ะ ไว้อรมาวันหลังก็ได้ อรผิดเองที่ไม่ได้บอกพี่แดนเอาไว้ก่อนล่วงหน้า” อรอินทราตั้งท่าจะกลับ

“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างเลย” ดาเนียลพยายามรักษามารยาทกับอรอินทราให้มากที่สุด อย่างน้อยเธอก็เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อ จะทำอะไรก็ต้องเห็นแก่ความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่บ้าง

“เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ วันนี้พี่แดนคงเหนื่อยอยากจะพักแล้วอรกลับก่อนดีกว่า” อรอินทรายิ้มหวานให้อีกครั้ง ก่อนจะขอตัวกลับไปในที่สุด

ดาเนียลถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในขณะที่ดีแลนด์กลับมองว่าเรื่องนี้คนที่น่าเห็นใจที่สุดคืออรอินทรา

“น่าสงสารคุณอรนะ ตามพี่มาตั้งนาน แต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง” ดีแลนด์เกริ่นนำก่อน

“อย่าพูดมาก” ดาเนียลดุน้องชายเบาๆ

“เธอสวยนะ”

“สวยแค่ไหนฉันก็ไม่สน”

“พี่ไม่หวั่นไหวเลยหรือไง ผู้หญิงสวยขนาดนี้ตามติดแทบอยากจะเป็นคนเดียวกับเรา ถ้าเป็นผมนะ รับรองว่าวันสองวันแรกคุยกันรู้เรื่องแล้ว” ดีแลนด์คุยโว

“ฉันไม่ใจง่ายเหมือนนายนี่”

“มีคนที่สนใจแล้วใช่ไหม” ดีแลนด์ยิ้มยั่ว

“มันไม่ใช่เรื่องของนาย” ดาเนียลทำหน้าเคร่งใส่

“ใครบอก เรื่องสำคัญเลยต่างหาก ผมเป็นน้องควรรู้สิว่าพี่ตัวเองกำลังมองใคร”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องฉัน ระวังตัวเองดีกว่าไหม เดี๋ยวแม่นางฟ้านักเปียโนของนายจะไม่พอใจ ถ้ารู้ว่าอยู่ห่างแล้วมองหญิงไม่ว่างเว้น”

“ก็แค่คุย ไม่ได้จริงจังอะไรสักหน่อย” ดีแลนด์แก้ตัวไป

“คนเราเมื่อรักใคร หรือตกลงคบหากับใครแล้ว ไม่ควรจะมีพฤติกรรมที่แสดงออกถึงการนอกใจ”

“ผมไม่ได้นอกใจแอนนิต้าเสียหน่อย ถ้านอกกายมันก็มีบ้างตามประสาผู้ชาย” ดีแลนด์แก้ตัว

“พฤติกรรมแบบนั้นเป็นสิ่งที่ใช้ไม่ได้ การนอกกายจะนำมาซึ่งการนอกใจ”

“คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูน เพราะเป็นคนจึงมีความรู้สึกและหวั่นไหวกันได้”

“เดฟ ถ้านายรักใครสักคนจริงๆ นายจะไม่หวั่นไหวกับเรื่องอะไรทั้งนั้น ต่อให้มีผู้หญิงสวยเย้ายวนแค่ไหนมาอยู่ตรงหน้า นายก็จะไม่สนใจ” สีหน้าดาเนียลจริงจังอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าเป็นแบบนั้น ชีวิตก็จืดชืดตายเลย”

“จืดชืดหรือสีสันมันอยู่ที่มุมมองของคน การซื่อสัตย์กับผู้หญิงที่เรารักไม่ใช่เรื่องจืดชืด การให้ความหวังหรือเหล่ผู้หญิงไปเรื่อย โดยที่หวังเพียงแค่รักสนุกไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง ฉันหมดเวลาคุยกับนายแล้วขอตัวไปอาบน้ำพักผ่อนก่อน” คุณหมอหนุ่มตัดบทแค่นั้นแล้วเดินจากไป

ที่มุมบ้านตรีชวายืนฟังสองพี่น้องคุยกันตั้งแต่แรก เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าดาเนียลจริงจังกับทุกสิ่งขนาดนี้ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้ว่าทัศนคติเรื่องความรักของเขา ช่างน่านับถือยิ่งนัก ส่วนดีแลนด์นั้น พี่ชายที่เธอหลงปลื้ม แสดงท่าทีภายในออกมาให้เห็นชัดเสียจนตรีชวารู้สึกว่าดีแลนด์มองความรักเป็นของเล่นมากกว่า แต่ไม่ว่าอย่างไรความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้ก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย

เสียงของคนที่กำลังพูดกันทำให้ตรีชวาต้องเดินออกมาดูและพบว่าดาเนียลกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างกับมารดาของเธออยู่ โดยท่าทีของเขาเหมือนกำลังสั่งงานอย่างไรอย่างนั้น

“เขามาทำไมคะแม่” ตรีชวาถามทันทีเมื่อดาเนียลไปแล้ว

“คุณแดนต้องการให้แม่ช่วยทำอาหารให้หน่อย”

“แต่ตอนนี้มันสามทุ่มแล้วนะคะ” ตรีชวาแสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ามารดาต้องทำอาหารในเวลาที่ควรพักผ่อน

“คุณแดนคงหิว แล้วมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร แค่ไข่เจียวเท่านั้น” นางขวัญข้าวพูดพลางเดินเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารให้กับคนที่หิวข้าว เรื่องแค่นี้สำหรับนางไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย นางพร้อมจะทำให้เสมอเพียงแค่เอ่ยปาก อีกทั้งนานๆ ทีที่ดาเนียลถึงจะมารบกวนเช่นนี้

“แม่ตามใจเขามากเกินไปแล้วนะคะ”

“ตรี แม่ไม่ชอบเลยนะที่หนูคิดแบบนี้ แค่ข้าวไข่เจียวไม่ใช่เรื่องใหญ่หรือลำบากอะไรเลย อีกอย่างคุณหมอคงหิวมากเพราะทำงานดึก สำหรับแม่แล้วแม่เต็มใจทำให้ ต่อให้ยากกว่าข้าวไข่เจียวแม่ก็จะทำ มันน้อยไปด้วยซ้ำถ้าเทียบกับสิ่งที่คุณท่านให้กับเรา”

“ถ้าอย่างนั้นแม่ไม่ต้องทำหรอกค่ะ ตรีจะทำให้เอง” ตรีชวาอาสาทำแทนเพราะไม่อยากให้รบกวนเวลาพักผ่อนของมารดา

“แน่ใจนะ” นางขวัญมองหน้าบุตรสาวเพื่อให้แน่ใจในคำตอบ

“ก็แค่ข้าวไข่เจียวไม่ใช่เหรอคะ ไม่ลำบากหรอกค่ะ ตรีทำให้” ว่าแล้วตรีชวาก็ลงมือทำแทนโดยไม่พูดอะไรต่อ

นางขวัญอมยิ้มเพราะรู้ว่าบุตรสาวอยากให้ตนพักผ่อน และดีใจที่เห็นตรีชวาดูอารมณ์ดีขึ้น

ดาเนียลแปลกใจที่เห็นตรีชวาเดินถือข้าวไข่เจียวขึ้นมาให้ แทนที่จะเป็นมารดาของหญิงสาว และนั่นหมายถึงเธออาจจะเป็นคนทำ ซึ่งมันทำให้คุณหมอหนุ่มรู้สึกดีไม่น้อย

“ทำไมเป็นเธอ”

“ตอนนี้ดึกแล้วค่ะ แม่ควรพักผ่อน มีเวลาดูละครหรือไม่ก็ฟังข่าวไม่ใช่มานั่งทำอาหาร” คำพูดประชดจากปากหญิงสาวทำให้ดาเนียลรู้สึกไม่พอใจสักเท่าไร

“เธอกำลังต่อว่าฉัน” สายตาเขาจ้องมองคนที่ยืนตรงหน้าอย่างแน่วแน่

“ไม่ได้ต่อว่าค่ะ แค่พูดตามที่คิดเท่านั้น” หญิงสาวสบตาที่มองมาอย่างไม่หวั่นเกรง

“ฉันขอโทษที่รบกวนเวลาพักผ่อนของน้าขวัญ แต่ว่าฉันหิวจริงๆ เธอก็เห็นว่าเมื่อเย็นฉันดื่มแค่โกโก้ที่เธอซื้อให้เท่านั้น”

ตรีชวาจำได้ ก็ตารางงานเขาแน่นเต็มวันขนาดนั้น จะหาเวลาที่ไหนไปกินข้าวเหมือนคนอื่นเล่า

“ความจริงถ้าคุณยอมรับนัดคุณอรอินทราก็คงไม่ต้องมานั่งหิวแบบนี้” มันก็เป็นเรื่องจริง ถ้าเขายอมไปกินข้าวกับสาวสวย ป่านนี้ก็คงได้กินอาหารดีๆ อร่อยๆ อิ่มท้องไปแล้ว ไม่ต้องมานั่งกินแค่ข้าวไข่เจียวธรรมดาๆ แบบนี้แน่

“ฉันว่าเราคุยเรื่องอรอินทรากันรู้เรื่องแล้วนะ ตอนนี้ฉันหิว ไม่อยากฟังเรื่องอื่น ไปหาน้ำมาให้หน่อย ไม่เอาน้ำเย็นนะ ขอน้ำอุณหภูมิห้อง” ดาเนียลกลับมาสั่งด้วยท่าทีปกติอีกครั้ง

“เจ้าค่ะ” ตรีชวาน้อมรับคำสั่ง แล้วเดินไปจัดการสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการมาให้

“จานนี้เธอทำเองเหรอ” ดาเนียลเงยหน้าจากจานข้าวขึ้นมาถาม

“ค่ะ”

“ก็พอได้อยู่ แต่ฝีมือยังสู้น้าขวัญไม่ได้ ไข่เจียวจานนี้กระด้างไป”

“แต่ฉันทำตามที่แม่ทำทุกขั้นตอนนะคะ” ตรีชวาหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำติ

“ประสบการณ์คงน้อย เธอคงค่อยไม่ได้เข้าครัวบ่อยสินะ ถึงไม่รู้ว่าไข่เจียวต้องใช้ไฟอ่อน ค่อยๆ ทอดเพื่อให้ไข่นิ่มและฟู เธอควรหัดทำอาหารไว้บ้าง เผื่อว่าสักวันฉันอยากให้เธอทำให้กินหน่อย”

“มันเป็นหน้าที่ของเลขาฯ ด้วยหรือคะ” คนฟังย้อนถาม

“คำว่าเลขาฯ ส่วนตัวควรทำได้ทุกอย่างไม่ใช่เหรอ”

“แต่เลขาฯ ก็ต้องมีเวลาเลิกงาน”

“ทุกอย่างมีข้อยกเว้นเสมอ แล้วอีกอย่างเธอไม่ใช่แค่เป็นเลขาฯ เท่านั้น แต่เธอยังอยู่บ้านเดียวกับฉัน ซึ่งความจริงแล้วเธอต้องมีหน้าที่ดูแลฉันในทุกๆ เรื่องอยู่แล้ว”

“เขาเลิกทาสกันไปนานแล้วนะคะ” ตรีชวาบ่นกระปอดกระแปดเบาๆ คนเดียว

“ตรีชวา” ดาเนียลเสียงเข้ม เจ้าตัวก้มหน้าเล็กน้อยรู้ว่าถูกดุ “เธอไม่ใช่ทาส และฉันก็ไม่ได้บอกว่าเป็นทาส แค่พูดว่ามีหน้าที่ดูแลและทำในสิ่งที่ฉันต้องการเท่านั้น”

“ฟังดูเป็นหน้าที่ที่แสนยิ่งใหญ่นะคะ” ไม่วายที่เธอจะประชดกลับ

“แน่นอน และเธอควรภูมิใจที่ได้ดูแลฉัน” ดาเนียลเอ่ยเสียงดังฟังชัด

“ค่ะ” ตรีชวารับคำสั้นๆ ไม่โต้ตอบใดๆ กลับ เพราะรู้ว่าเถียงไปก็คงไม่ชนะแน่