บทที่ 1. กับชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป...

นางแขไขมองดูบุตรสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อลอยอยู่ริมคลองด้วยความสงสารและหนักใจ เพราะพราวแสงแขไม่ยิ้มหัวไม่พูดกับใครมาหลายวัน กินข้าวก็น้อยราวแมวดมร่างระหงของเธอดูผอมบางลงไปอีกเท่าตัวร่างที่เล็กอยู่แล้ว ยิ่งดูเล็กบอบบางราวจะแตกหักได้ง่ายๆ

“พราว มากินหน่อยเถอะลูก...” แขไขเดินมาแตะบ่าบอบบางของบุตรสาวเบาๆ ด้วยความอาทร

“พราวยังไม่หิวค่ะ แม่ทานก่อนเถอะ”

“พราวไม่กินข้าวมาทั้งวันแล้วนะลูก อย่าทำแบบนี้ แม่เป็นห่วงรู้มั้ย แม่มีลูกคนเดียวหากลูกเป็นอะไรไปแม่จะอยู่อย่างไรล่ะลูก...” คำพูดของมารดาทำให้หญิงสาวที่เอาแต่ซึมเศร้าหันมามองมารดาด้วยความรู้สึกผิด

“พราวขอโทษค่ะแม่ พราวเป็นลูกที่ไม่เอาไหนเลย พราวไม่ดีที่ทำให้แม่เป็นห่วงทำให้แม่ต้องเสียใจ”

“ไม่เลยจ้ะลูก พราวเป็นเด็กดีของแม่เสมอ และพราวไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลยสักครั้ง แม่แค่เป็นห่วงลูกเท่านั้น แต่หากลูกของแม่จะเสียใจเพราะผู้ชายห่วยๆ เพียงคนเดียวจนทำร้ายตัวเองแบบนี้อีก แม่จะเสียใจมากรู้มั้ยลูก...” ผู้เป็นแม่กล่าวเบาๆ ลูบแผ่นหลังบางที่สั่นสะท้านขึ้นลงเพราะแรงสะอื้นด้วยความรักที่ไม่มีวันเสื่อมคลาย

“พราวไม่ได้เสียใจเพราะพี่วายุทิ้งพราวหรอกค่ะ แต่พราวเสียใจที่เมรี่หักหลังพราว ทำร้ายพราวทั้งๆ ที่เราเรียนมาด้วยกัน ด้วยกันอยู่ด้วยกันมาตลอดหลายปีท่าผ่านมา เมรี่ไม่เคยมีทีท่าว่าจะทำร้ายพราวเลยสักนิด แต่...” พราวแสงแขเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมอกของมารดาพลางเช็ดน้ำตาให้เหือดแห้ง

“แม่เข้าใจจ้ะ แม่ไม่รู้หรอกว่าระหว่างคนสองคนนั้นเขาจะเป็นยังไง หรือตอนนี้หนูเมรี่จะเป็นยังไง แม่สนใจแค่ว่า ตอนนี้ลูกของแม่จะเป็นอย่างไรมากกว่า”

“พราวดีขึ้นแล้วค่ะ แต่พราวแค่รู้สึกยังไม่พร้อมจะทำอะไรก็เท่านั้น...”

“หากลูกยังคิดว่าไม่พร้อมจะทำอะไร ก็มาดูผ้าที่แม่จะรีดส่งเขาเย็นนี้สิจ๊ะ แล้วพราวจะรู้ว่าพราวจะทำอะไรต่อไป”

มารดาพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าที่ยังคงมีเค้าความงามนั้นอ่อนโยนเปี่ยมไปด้วยความรักที่ไม่มีวันหมดไปจากใจ

“ค่ะแม่ แล้วพราวจะรีดให้เสร็จเรียบร้อยทั้งหมดเลย แม่นั่งดูเฉยๆ ก็พอ...”

“จ้ะ งั้นเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่าจะได้มาช่วยกันทำงาน...” นางแขไขรู้สึกดีใจและเป็นสุขเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของบุตรสาวอีกครั้ง...

“พราวสัญญาว่าต่อไปนี้พราวจะเข้มแข็ง จะไม่เป็นคนอ่อนแอให้ใครมารังแกง่ายๆ ได้อีกแล้วค่ะ”

หญิงสาวบอกมารดาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง ต่อไปนี้เธอจะเป็นคนใหม่ เธอจะต้องเป็นหญิงแกร่งไม่ยอมแพ้ไม่ยอมให้ใครมาข่มเหงรังแกทั้งร่างกายและจิตใจได้อีกแล้ว พราวแสงแขบอกตนเองอย่างหนักแน่น...