บทที่ 2

“อือ...”

เสียงทุ้มห้าวครางอืออาอย่างแผ่วเบา พลางหันหน้าพลิกซ้าย พลิกขวาสลับกันไปมา กระดูกดังกรอบแกรบ ประกอบกับใช้มือบีบนวดหลังต้นคอตนเองเพื่อคลายความปวดเมื่อย คอลามลงมาบริเวณหลังจนกระทั่งถึงช่วงบั้นเอว และรู้สึกได้ว่าเส้นมันค่อนข้างตึง ซึ่งน่าจะเกิดจากการเกร็ง เพราะขับรถเป็นระยะเวลานานและยังลากยาวไปเดินห้างอีกหลายชั่วโมง ขากลับคอนโดรถก็ดันติดอีก ถ้าได้นอนนวดคงจะดีไม่น้อย แต่ติดที่คนนวดไม่มี ดีที่ติดหยูกยาที่ใช้เป็นประจำยามาด้วย มีทั้งแบบทาและกิน แต่เขาเลือกที่จะใช้ยาทามากกว่า ไม่นักหนาสาหัสจริงๆ ยากินเขาจะไม่แตะมันเด็ดขาด เพราะกินนานไปมันอาจจะทำให้ดื้อยาเอาได้

“ติณณ์คะ”

อิงฟ้าเอ่ยเรียกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุนเรือนกายอวบอิ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใบหน้าเนียนกระจ่างใส ไร้ซึ่งเครื่องสำอาง มีแต่ครีมบำรุงตอนกลางคืนเคลือบทับผิว คิ้วเรียวที่ได้รับการตกแต่งขนคิ้วให้เข้ากับรูปหน้าอย่างสวยงามขมวดมุ่น เมื่อเห็นท่าทางไม่สบายตัวของชายหนุ่มจากทางด้านหลัง ตั้งแต่กลับเข้าคอนโดมาเธอก็แยกเข้าห้องนอนส่วนตัวเพื่อไปเก็บข้าวของที่ซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง จากนั้นก็อาบน้ำอาบท่าให้ร่างกายได้รับความสดชื่น ทำทุกอย่างจนเสร็จแล้วถึงได้เดินออกมานอกห้องนอนนี่แหละ ใจคิดว่าคงจะเจอติณณ์นั่งดูทีวีอยู่เป็นแน่ และสิ่งที่คาดเดาเอาไว้ก็ไม่มีอะไรผิดพลาด

ชายหนุ่มหันไปตามเสียงเรียกชวนฝันแล้วก็แทบจะสำลักเบียร์ที่เพิ่งกระดกเข้าปากไปเมื่อสักครู่ พลางกลืนลงคออย่างยากลำบาก รู้สึกว่ารสชาติมันฝืดเฝื่อนกว่าเดิมนะเขาว่า อา แล้วไหนจะความร้อนรุ่มที่อยู่ๆ มันก็ปะทุขึ้นมา บัดนี้เริ่มแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายอย่างรวดเร็ว นรกเถอะ! เขาอุทานประโยคนี้ในใจเมื่อสมองมันเริ่มตื้อตึงขึ้นมาดื้อๆ คล้ายมันโดนแช่แข็งไปแล้วในบางส่วน คิดอะไรไม่ค่อยออก คุณหนูอิงฟ้าเล่นงานเขาอีกแล้วไงล่ะ บ้าฉิบ! ดีที่เลือดกำเดามันไม่ไหลออกมาประจานตัวเอง

ยายตัวร้ายช่างยั่ว!!

ตอนเด็กๆ อวบอ้วนเหมือนลูกหมูตัวน้อยแสนน่ารัก ผิวพรรณหรือก็ขาวอมชมพูน่าฟัด แก้มนุ่มๆ มีเลือดฝาดตลอดเวลา ไม่ผิดนักหากใครจะคิดเปรียบเทียบเป็นลูกหมู พอโตเป็นสาว มีความเปลี่ยนแปลง ร่างกายยืดขยาย ทรวดทรง องค์เอว สัดส่วน สะกดสายตาผู้ชายได้อยู่หมัด อวบอิ่ม เนื้อ นม ไข่ ไม่ผอมแห้งเหมือนมีแต่หนังหุ้มกระดูก บ้าอะไรวะ ความคิดเชื่อมโยงกันมั่วไปหมดแล้ว

ชุดนอนซีทรูสีชมพูหวานจับใจบางเบาตัวนี้แต่งระบายด้วยลูกไม้คอวีแหลมลึก อวดร่องอกอวบอึ๋มจนน่าหวาดเสียว หายใจหายคอไม่คล่องขึ้นมาฉับพลัน ไม่อยากจะคิดว่าถ้าก้มตัวลงต่ำมันจะขนาดไหน ฟาร์มโคนมของแม่โคสาวไม่กระเด้งกระดอนหลุดออกมาจากคอเสื้อ โชว์สองเต้าอวบอิ่มอร้าอร่ามหรอกเหรอ คิดแล้วได้แต่ตีอกชกหัวอยู่ภายในใจ ส่วนความยาวของชุดนั้นแค่หน้าขา โดยรวมมองปราดเดียวก็แทบจะจดจำทุกรายละเอียดของร่างกายขาวผ่องได้ทั้งหมดโดยไม่ได้จดจ้องจุดใดจุดหนึ่งเอาเป็นเอาตายแต่อย่างใด อยากรู้ว่าอิงฟ้าไปเอาความกล้าดีมาจากไหนถึงได้ใส่ชุดนี้ออกมาอวดโฉมโดยไม่หาเสื้อคลุมมาบดบังเรือนร่างให้มิดชิด ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม เขาก็คิดไปแล้วว่าแม่ตัวร้ายต้องตั้งใจแกล้งทดสอบความอดทนของเขาแน่ๆ เห็นว่าหายเงียบเข้าไปอยู่ในห้องส่วนตัวเสียนมนานก็นึกว่าอาจจะเพลียจนนอนหลับฝันหวานไปกับกองทัพถุงช็อปปิ้งแล้ว ที่ไหนได้ สิ่งที่คิดผิดถนัดเลย ดวงตาสุกสกาว แวววาวใสแจ๋วเหมือนตากวางที่จ้องเขาตาแป๋วแหวว ไม่บ่งบอกอาการว่าเจ้าตัวกำลังง่วงงุนอย่างที่เดาเลยสักนิดเดียว และในตอนนี้อะไรที่เกิดจากการคาดเดามักจะผิดพลาด กลับหัวกลับหางเสมอสิน่า

“ติณณ์เมื่อยต้นคอมากเลยเหรอคะ ฟ้านวดให้เอาไหม มันคงดีกว่าติณณ์ช่วยเหลือตัวเองด้วยสองมือแน่ๆ นอกจากจะไม่ถนัดแล้วมันจะทำให้เมื่อยเพิ่มด้วยนะ ถ้านวดนานๆ น่ะ ฟ้านวดได้สบายมาก ไม่ต้องเกรงใจ สำหรับติณณ์ฟ้ายินดีบริการเต็มที่เลย” อิงฟ้ารับอาสาอย่างกระตือรือร้น และเต็มใจที่จะบริการจริงๆ เพราะเธออยากตอบแทนอะไรเขาบ้าง เพราะส่วนหนึ่งมันก็มาจากตัวเธอเองนี่แหละที่ลากเขาไปเดินตะลอนทัวร์ เที่ยวซื้อของ พร้อมหอบหิ้วที่ห้างด้วยกันตั้งนานสองนาน ทั้งที่เขาสมควรจะได้นอนพัก ให้ร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่หลังจากขับรถมาราธอนมาหาเธออย่างยาวไกลเพียงลำพังโดยไม่มีใครช่วยผลัดเปลี่ยน และหารู้ไม่ว่าคำพูดของเธอนั้นทำให้ลมหายใจคนฟังสะดุดกึก ใบหน้าครามคมขึ้นสีเล็กน้อยในทันที หากไม่จ้อง หรือลองสังเกตดีๆ จะดูไม่ออกเลย เพราะความแทนของสีผิวมันบดบัง กลบเกลื่อนไปได้แบบเนียนๆ

“ไม่เป็นไรครับคุณหนู อาการปวดเมื่อยของผมมันนิดหน่อยเท่านั้นเอง ไม่รบกวนคุณหนูหรอกครับ ถึงคุณหนูจะเต็มใจแต่ผมก็เกรงใจอยู่ดี และผมทายาไปแล้ว พรุ่งนี้เช้าก็คงจะดีขึ้นเหมือนทุกครั้งที่ปวดเมื่อย” เขาปฏิเสธความปรารถนาดีของอิงฟ้าด้วยเหตุผลทั้งที่ภายในใจกำลังตีกันจนยุ่งเหยิง ไม่มั่นคง สั่นคลอน เพียงแค่คิดว่าหากมือนุ่มนิ่มของอิงฟ้ามาบีบนวดเนื้อตัวให้ตามส่วนต่างๆ เส้นขนในร่างกายก็พร้อมใจกันลุกเกรียวกราวไปหมดทั้งตัวแล้ว แถมยังรู้สึกขัดหู ฟังแล้วมันทะแม่งๆ

กับประโยคที่ว่า...

‘มันคงดีกว่าติณณ์ช่วยเหลือตัวเองด้วยสองมือแน่ๆ’ เจตนาของคุณหนูอิงฟ้าที่กล่าวประโยคนี้ออกมาคงไม่ได้ต้องการจะพูดให้มันดูพิลึกพิลั่น ชวนคิดลึกหรอก (มั้งนะ) แต่เป็นตัวเขาเองที่คิดอะไรไม่เข้าท่า...ไม่เข้าท่าเลยสักนิด

ไอ้บ้าเอ๊ย!!

ตะโกนต่อว่าตัวเองในใจ

ส่วนคนอาสาด้วยความกระตือรือร้นในคราแรกนั้นก็ยืนกอดอกทำหน้าตูมสนิท เพราะถูกปฏิเสธความหวังดีที่เธอเต็มใจหยิบยื่นให้ “คนเขาหวังดีแท้ๆ ไม่เห็นจะต้องแสดงออกอย่างชัดเจนเลยว่าไม่อยากให้เขาแตะต้อง ร่างกายห่อหุ้มทองคำหรือฝังเพชรเอาไว้ก็ไม่ใช่ เชอะ!” อิงฟ้าจงใจพูดเสียงดังฟังชัด พลางกระแทกกระทั้นหางเสียงเพื่อให้คนที่ทำท่าทางแตกตื่นเกินควรได้ยินชัดทั้งสองหู แต่ชายหนุ่มก็หาได้ใส่ใจคำพูดของเด็กที่ไม่รู้จักโตอย่างคุณหนูสาวพราวเสน่ห์ผู้นี้ เพราะเขาไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงด้วยเลยฟังอย่างเดียวจนกระทั่งบ่นจบ ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เพื่อที่จะได้พูดออกมาทีเดียวในเรื่องที่คิดว่าปล่อยผ่านไปไม่ได้

“ทำไมถึงกล้าแต่งตัวไม่เรียบร้อยออกมาเดินเพ่นพ่านนอกห้องนอนครับคุณหนูอิงฟ้า ผมเป็นผู้ชาย ส่วนคุณหนูเป็นผู้หญิง ถึงคนนอกไม่ได้มารับรู้ หรือไม่ได้มาเห็นด้วยเหมือนกับผมมันก็ไม่สมควร ไม่สมควรเป็นอย่ามากเลยจริงๆ” เขาเตือนสติด้วยความปรารถนาดี ทั้งยังเตือนสติตัวเองด้วย ผู้หญิงกับผู้ชายถึงจะไว้ใจกันมากแค่ไหนแต่การเปิดเผยเนื้อหนังมังสาให้เห็นมากจนเกินไปมันไม่ใช่เรื่องที่ดี อารมณ์ด้านมืดของทุกคนล้วนมี ขึ้นอยู่กับว่าจะอดทนต่อสิ่งเร้าที่ส่งผลโดยตรงต่อร่างกายและจิตใจได้มากน้อยแค่ไหนก็เท่านั้น แล้วไอ้ด้านมืดของผู้ชายมันก็น่ากลัวมากเสียด้วยสิ และที่คิดว่าแต่งตัวโชว์เรือนร่างในที่สาธารณะมากเกินไปไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ มาตอนนี้อยู่ในที่ลับสายตาคนภายนอกก็ใช่ว่าจะโอเคร้อยเปอร์เซ็นต์ มันอันตรายยิ่งกว่า สุ่มเสี่ยงยิ่งกว่า

“เวลานอนฟ้าก็ใส่ชุดแบบนี้เป็นประจำนั่นแหละค่ะ ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรสักหน่อย ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาก็ใส่กัน เพราะว่ามันใส่สบายดี ฟ้าชอบ แล้วฟ้าก็ไม่เคยคิดที่จะใส่ออกไปเดินเพ่นพ่านที่ไหนสักหน่อย อยู่กับติณณ์ฟ้าอุ่นใจไม่ต่างจากอยู่กับคุณพ่อ” เสียงอ่อนในช่วงท้าย พลางช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคร้ามคมยิ้มๆ และเธออาจจะเกรงกลัวเขามากกว่านี้นะ ถ้าใบหูของเขาไม่แดงลามเลียลงมาจนถึงลำคอ อาการแบบนี้ คือกำลังเขิน อาย หรือว่าโกรธ มันช่างคาดเดาได้ยากจัง แต่ที่เธอรู้ดี คือเขาไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสาเรื่องสรีระของเพศตรงข้าม อาจจะถึงขั้นรู้ดีกว่าตัวของผู้หญิงบางคนที่เป็นเจ้าของเรือนร่างเสียอีก

แค่คิดถึงตอนที่เขาไปอี๋อ๋อ ประจ๋อประแจ๋ คลอเคลีย คลุกเคล้ากับผู้หญิงคนอื่น หัวใจมันก็ร้อนรุ่มเสียจนอยากจะโวยวายออกมาให้สาสมกับความอัดอั้นตันใจที่สุมอยู่ในทรวงจนแทบลุกเป็นไฟหากรู้ข่าว ตัวอยู่ไกลกัน แต่ทุกๆ ความเคลื่อนไหวของเขากับพี่เต็มเธอรู้หมด คู่นี้เวลาไปไหนมาไหนมักจะกอดคอ เกี่ยวก้อยไปด้วยกันเสมอ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดยเฉพาะคืนวันเสาร์! ที่พากันเข้าเมืองไปลั้นลาตามประสาหนุ่มโสด! และใช่ เธอหวงเขา หวงแบบเงียบๆ โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ มันบ้ามาก ทั้งที่เธอมีคนเข้ามาจีบ มีตัวเลือกที่ดีไม่ว่าจะฐานะ อาชีพแต่เธอก็ไม่ได้ตกลงปลงใจกับใคร มันจะเป็นเพราะอะไรหากไม่ใช่ว่าส่วนหนึ่งของเหตุผลคือเขา

“ใส่ตอนอยู่คนเดียวในห้องนอนส่วนตัวเมื่อลับสายตาคนอื่นน่ะได้ไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้โปรดอย่าลืมคิดว่าคุณหนูยังมีผมอยู่ทั้งคน ซึ่งก็คือบุคคลนอก ไม่ใช่คนในครอบครัวอยู่ตรงนี้ด้วยเข้าใจไหมครับ” พูดแล้วเขาก็ต้องรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางทันทีเมื่อคุณหนูตัวร้ายเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอย่างพอดิบพอดี พยายามจะไม่ชายตามองแล้วก็ดันก้าวขาเข้ามายืนจังก้าเท้าเอวมองด้วยสายตาแพรวพราว ให้ตายเถอะโว้ย! ตั้งแต่เช้ามาจนถึงตอนนี้เขาต้องรับมือกับคุณหนูอิงฟ้าผู้แสนจะน่ารักของคนงานภายในไร่ไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนเลย พลังงานในตัวเธอที่มีอยู่มันช่างล้นเหลือจริงๆ

“ฟ้ารู้ค่ะว่าความเหมาะสมคืออะไร และติณณ์ควรรู้ว่าตัวเองไม่เคยเป็นคนนอกสำหรับฟ้า เลิกกันตัวเองออกห่างจากฟ้าสักทีเถอะ เพราะมันจะยิ่งทำให้ฟ้าหงุดหงิดและมันเขี้ยวติณณ์มากๆ แล้วพูดด้วยทำไมถึงไม่ยอมมองหน้าฟ้าล่ะคะติณณ์ หรือว่าหน้าตาของฟ้ามันไม่ดึงดูดให้ติณณ์มองได้นานๆ นี่อิงฟ้านะคะ ไม่ใช่นางยักษ์ นางมารที่ไหนสักหน่อย ถึงต้องหลบหน้า หลบตา ทำเหมือนกลัว หรือรำคาญนักหนา ฟ้าก็หงุดหงิดเป็นนะ” และคำถามที่เธอเคยถามตัวเองมาตลอดคือความสวยของเธอไม่มีผลต่อเขาบ้างเลยเหรอ

มันน่าหงุดหงิดน้อยเสียเมื่อไหร่ ดวงหน้าเรียวมองค้อนขวับๆ ก่อนจะใช้สองมือขาวนวลที่บำรุงเป็นอย่างดีจับยึดใบหน้าคร้ามคมให้หันมามองตนเองตรงๆ ไม่ให้หนีไปทางอื่นได้ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทคู่นี้อย่างค้นหา เธออยากรู้ว่าตอนนี้ในหัวเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ก็ได้เพียงแค่มองเท่านั้น เธอไม่สามารถอ่านใจ อ่านความคิดเขาหรือใครได้ และจ้องกันขนาดนี้ ถ้าเป็นปลากัดเธอคงท้องแล้วออกลูก ออกหลานไปหลายฝูงแล้ว