บทที่ 2 (2)

“มันไม่ใช่อย่างนั้นครับคุณหนู อย่าคิดไปเองได้ไหมครับ” เขาพูดเสียงโทนอ่อน พลางปลดมือน้อยออกจากใบหน้า ไอ้สายตาไม่รักดีมันก็คอยแต่จะหลุบต่ำลงอยู่เรื่อยเลย นรกเถิด!! เล่นอวบอัดไปทั้งเนื้อทั้งตัวเสียขนาดนี้ เอาเข้าจริงใครมันจะหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองมองได้วะ เขาเป็นผู้ชายมีเลือดมีเนื้อ มีความรู้สึก มีความต้องการตามธรรมชาติและถูกสร้างมาให้เป็นนักล่า เจอแบบนี้เข้าไปก็แทบกระอักเลือดตาย นี่เจ้าตัวไม่รู้เลยหรือยังไงว่าตัวเองกำลังปลุกปั่นสิ่งที่กำลังหลับใหลให้ตื่นเตลิดขึ้นมายืนตรงเคารพธงชาติ ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่ระวังตัวเอาเสียเลย

“คิดไปเองที่ไหนกัน ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยคนบ้า ฟ้าไม่ได้โง่นะ” เสียงขุ่นตีรวน ดวงหน้าสวยงอง้ำ ค้อนขวับ กระแทกก้นกลมๆ ลงนั่งข้างกายชายหนุ่มไม่เบานัก ติณณ์ลอบผ่อนลมหายใจแล้วรีบหยิบหมอนอิงส่งให้ทันที เพราะคิดว่ามันจะได้ช่วยบดบังอะไรต่อมิอะไรให้รอดพ้นจากสายตาของเขาไปได้บ้าง แต่เขาดันคิดผิด เมื่ออ้อมแขนเล็กๆ ยิ่งกอดรัดหมอน ความอวบอัดของหน้าอกก็ยิ่งล้นทะลักออกมามากขึ้นจนแทบไม่กล้าหายใจแรง

“กลับเข้าไปในห้องหาเสื้อคลุมมาใส่ให้เรียบร้อยก่อนสิครับแล้วค่อยออกมานั่งตรงนี้ใหม่ ผมเป็นผู้ชายมันไม่เหมาะเลยสักนิดที่คุณหนูจะใส่ชุดนอนออกมานั่งคุยด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยเตือนคนข้างกายด้วยน้ำเสียงเครียด ใบหน้าคร้ามคมก็พาลเครียดขรึมตามไปด้วย แต่คนฟังนี่สิแทนที่จะรีบสำรวจดูตัวเองแล้วทำตามที่เขาแนะนำ แต่นี่ไม่สะทกสะท้านอะไร สิ่งที่เขาพูดบอกไปคงเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาอย่างไม่ต้องสงสัย เห็นแล้วก็อยากจับมาพาดตักแล้วฟาดก้นให้หนักๆ มันเขี้ยวคนดื้อ!

“ก็เพราะว่าเป็นติณณ์ไงคะ ฟ้าเลยกล้าใส่ออกมาทั้งชุดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นไม่มีทางที่ฟ้าจะกล้าใส่ชุดนอนออกมาต้อนรับแขกด้วยสภาพนี้หรอกน่า ติณณ์สบายใจได้เลยค่ะ เลิกบ่นเป็นคนแก่ได้แล้ว จะต้องให้ย้ำอีกกี่ร้อยรอบว่าฟ้าไว้ใจติณณ์” อิงฟ้าพูดอย่างไม่สะทกสะท้านต่อความหวังดีของคนข้างๆ ที่นั่งหน้าเครียดเกินไป พลางเอื้อมมือคว้ารีโมตทีวีที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกมากดเปลี่ยนช่องเป็นรายการวาไรตี้สนุกสนานแทนรายการข่าวอาชญากรรมที่ดูและฟังแล้วพาลหดหู่ใจ เธอแกล้งทำเป็นไม่สนใจเสียงลมหายใจฟืดฟาดที่คนข้างกายพ่นออกมา อย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนหญิงสาวสายตาทำเป็นจดจ่ออยู่หน้าจอทีวีอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่เนื้อหาสาระใดๆ ที่พิธีกรกำลังพูดเธอไม่ได้สนใจฟังเลยแม้แต่น้อย มุมปากแอบยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะเลือนหายไปอย่างแนบเนียนโดยที่ชายหนุ่มไม่มีโอกาสได้เห็น

เขาล่ะอยากจะตะโกนออกมาดังๆ ให้สาสมกับอารมณ์คุกรุ่นที่เริ่มปะทุเดือดขึ้นมาเหลือเกิน ว่าตัวเขาเองก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนพวกผู้ชายคนอื่นนั่นแหละ และก็ต้องคอยหักห้ามใจ หักห้ามมือของตัวเองไม่ให้ตะปบเข้าที่หัวไหล่กลมกลึงแล้วออกแรงเขย่าเด็กดื้อจนหัวสั่นหัวคลอน คิดตื้นๆ

“อือ...ว่าแต่ฟ้าไม่สวยจริงๆ เหรอคะติณณ์ขา ถึงได้ชอบทำหน้าเครียดและชอบหลีกเลี่ยงที่จะมองหน้าฟ้าตรงๆ เสมอ” อิงฟ้าเอียงคอรอคำตอบอย่างใคร่รู้ด้วยท่าทางน่ารัก ที่เธอถามประชดไปก่อนนั้นก็ยังไม่ได้รับคำตอบ เธอไม่สนใจหรอกว่าเขาจะหงุดหงิดมากน้อยแค่ไหน ในเมื่อความอยากรู้มันมีมากกว่าเยอะ ชายหนุ่มมองแบบผ่านๆ แล้วส่ายหน้าระอาในความดื้อดึง เอาเข้าจริงก็ไม่กล้าจ้องนานมากนัก แม้ปฏิกิริยาดังกล่าวมันจะน่ารักน่ามองมากแค่ไหนก็ตาม เขากลัวอดใจไว้ไม่ไหว เพราะเขามันก็เป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง มีเลือดมีเนื้อ และมีความรู้สึก

“สวย...คุณหนูอิงฟ้าสวยมากครับ และผมก็ไม่ได้เครียดเวลามองหน้าคุณหนูทุกครั้งด้วย ผมแค่...” เสียงทุ้มห้าวตอบหนักแน่น อิงฟ้าสวยจริงๆ สวยจนยากที่จะปฏิเสธความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ส่วนอีกคำถามนั้นเขาเลี่ยงที่จะไม่ตอบ

รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าอ่อนเยาว์ อาการเหมือนเด็กได้ของเล่นชิ้นถูกใจจากผู้ใหญ่ใจดี เลยพลอยอยากจะฉีกยิ้มตามไปด้วย แต่ก็มีอันต้องชะงักเมื่อคุณหนูอิงฟ้าตัวร้ายกอดหมอนอิงแน่นมากจนเกินไป ส่งผลให้หน้าอกอวบปริล้นออกมามากกว่าเดิมเสียอีก ไม่รู้ว่าเบียร์ที่ดื่มไปมันเริ่มออกฤทธิ์ หรือเป็นเพราะว่าภาพยั่วยวนตรงหน้ากันแน่ถึงทำให้เขาร้อนผ่าวไปทั้งร่างกายแบบนี้ แต่คิดว่ามันคงไม่ใช่เพราะแอลกอฮอล์เพียงน้อยนิดนี้หรอกมั้ง เบียร์สัญชาตินอกแค่กระป๋องเดียวทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว น่าจะเป็นที่ตัวบุคคลมากกว่าที่ทำให้มันเกิดปฏิกิริยาต่อร่างกายที่รุนแรงถึงเพียงนี้

“แค่อะไรงั้นเหรอคะติณณ์ พูดต่อให้จบสิคะ ฟ้ารอฟังอยู่นะ” แม้สองคำสุดท้ายที่เขาหลุดออกมามันค่อนข้างแผ่วเบาแต่เธอได้ยินค่อนข้างชัดเจน

“ไม่มีอะไรสำคัญหรอกครับ คุณหนูอย่าเก็บใส่ใจเลย” และเขาเลือกที่จะตอบปัด

“ไม่มีก็ไม่มี”

“…”

“ติณณ์ขา”

“ครับ”

“ฟ้าปวดขาจังเลยค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ช่วยนวดขาให้ฟ้าได้ไหมคะ เราจะสลับกันนวดก็ได้ ติณณ์นวดให้ฟ้าก่อน แล้วเดี๋ยวฟ้านวดให้ติณณ์บ้าง จะได้ไม่เป็นการเอาเปรียบกัน” เธอลองยื่นข้อเสนอ พลางก้มลงบีบนวดปลีน่องของตัวเอง แล้วช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคร้ามคมที่กำลังเคร่งเครียด มุมปากกดยิ้มเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มเบือนหน้าหลบไปมองอีกทาง

“ผมมียาแก้ปวดชนิดทา คุณหนูเอาไปทาได้ตามสบายเลยครับ หลอดที่วางอยู่บนโต๊ะ ยี่ห้อนี้ดีมาก ผมใช้เป็นประจำเวลาปวดเมื่อย” ชี้นิ้วไปยังหลอดยาที่ว่าเป็นอีกครั้งที่เขาไม่กล้ามองต่ำเลย เพราะกลัวว่าถ้าเผลอจ้องมองนานๆ เข้าจะไม่สามารถถอนสายตาตัวเองออกจากความอวบอัดของก้อนเนื้อตูมเต่งน่าดอมดมที่ล่อตาล่อใจภายใต้ชุดนอนบางเบาได้ อิงฟ้ากลายเป็นคนช่างยั่วแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไอ้ตรงกลางลำตัวนี่ไม่ต้องพูดถึง แข็งจนไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว ใจพยายามต่อต้าน แต่ร่างกายมันกลับไม่ยอมฟัง สั่งยังไงมันก็ไม่อาจสงบ หากเป็นผู้ชายคนอื่นเขาเชื่อเลยว่าจะต้องกระโจนเข้าใส่โดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา

“แต่ฟ้าอยากให้ติณณ์นวด และทายาให้นี่คะ ฟ้าปวดมาก นวดเองไม่ถนัดมือหรอกค่ะ แต่ถ้าติณณ์ลำบากใจมากก็ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าทนเอาก็ได้” หญิงสาวยิ้มอ่อน แสร้งพูดเสียงหวานปนเศร้า เธอปวดจริงไม่ได้เสแสร้ง โดยเฉพาะตรงน่อง เพราะใส่ส้นสูงเดินนานไปหน่อย คู่นี้สวยจริงแต่ใส่ไม่สบายเท้าเท่าไหร่หากต้องเดินเยอะ แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ เธอชินแล้ว อยากสวยต้องอาศัยความอดทน และอยากอ้อนคนใจแข็งดูว่าเขาจะทำเช่นไร

“ยกขาขึ้นมาครับ หนักมือไปก็บอกละกัน คนใช้แรงงานอย่างผมอาจจะทำให้คุณหนูเจ็บตัวได้” จริงๆ แล้วเขาคิดว่าตัวเองมีทางเลือกที่จะไม่ทำตามความต้องการของอิงฟ้า แต่ใจเจ้ากรรมมันกลับเลือกหนทางนี้ ปากที่ปกติมีหูรูดวันนี้ดันไว

“รบกวนติณณ์ด้วยนะคะ และฟ้าเชื่อมั่นว่าติณณ์จะไม่ทำให้ฟ้าต้องเจ็บตัว” อิงฟ้ายิ้มหวานเมื่อในที่สุดมนุษย์หน้าเข้มก็ยอมจำนนต่อเธออีกครั้งจนได้ และเธอเข้าใจที่เขาพูดเป็นอย่างดี พลางเอนตัวลงนอน พาดศีรษะไว้กับที่พักแขนของโซฟา ผมยาวแผ่สยายกองลงบนพื้น ขาขาวผ่องยกขึ้นพาดตักแกร่ง

ด้วยความที่กระโปรงมันสั้นมาก พออิงฟ้ายกขาขึ้น และไม่ทันได้เบี่ยงสายตาไปมองที่อื่น เขาจึงเห็นกางเกงในลายลูกไม้สีแดงสดเต็มๆ ใบหน้าร้อนวูบ มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ได้ คือมัน โอ สีแดงร้อนแรงตบท้ายทอยเรียกสติ สะบัดหน้า ก่อนจะเริ่มต้นนวดที่เท้าบอบบางเป็นอันดับแรก ความอ่อนนุ่มที่กำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ทำเอาใจสั่นเกินอัตรา เกี่ยวโยงกับสิ่งที่เห็นก่อนหน้าด้วย มันเลยยากแก่การควบคุม พยายามทุ่มเทความสนใจให้กับการนวดเพียงอย่างเดียว แต่มันก็ทำได้ยากมากเหลือเกิน ถ้าจะพูดให้ถูกคือกำลังฆ่าตัวเองทางอ้อม ด้านคนที่นอนรับการบริการหลับตาพริ้ม มุมปากแย้มยิ้มน้อยๆ อย่างเป็นสุข ผิดกับหมอนวดจำเป็นที่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ติณณ์นวดดีจังเลยค่ะ มือเบ๊าเบา ฟ้าชอบ ต้องอ้อนให้ติณณ์นวดให้บ่อยๆ แล้ว อืม...สาบยจัง อย่าไปเที่ยวนวดให้ผู้หญิงที่ไหนนอกจากฟ้านะคะ” อิงฟ้าลืมตาขึ้นมามอง และท่าทางที่ดูตั้งใจจนเกินเหตุทำเอาเธออดที่จะแอบหัวเราะไม่ได้ หน้านี่ยุ่ง คิ้วนี่ขมวดแน่นเชียว เครียดอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้

ติณณ์ก็ยังเป็นนายติณณ์ที่ชอบบ่น และหงุดหงิดง่ายเหมือนเดิม กับคนอื่นเขาไม่ขนาดนี้นะ แต่กับเธอเขาจะเป็นอย่างนี้ เพิ่มเติมคือความคมเข้มของใบหน้าที่มากกว่าเก่า ถึงไม่ได้หล่อเหลาชนิดที่ชวนเหลียวหลังให้มองตามไปจนสุดสายตาเหมือนผู้ชายหล่อลากไส้ก็จริง แต่จะมีสักกี่คนที่น่าค้นหาทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้ทำอะไรเลย ติณณ์มีเสน่ห์ในแบบฉบับของเขา และเธอก็ไม่อยากให้ใครได้เห็นหรือคิดเหมือนอย่างเธอด้วย

เสียงครางของอิงฟ้าทำเอาหมอนวดจำเป็นถึงกับร้อนฉ่าระลอกแล้วระลอกเล่า ตั้งใจจะไม่มองใบหน้าพริ้มเพราก็อดที่จะเหลือบขึ้นมองไม่ได้ สีหน้าแห่งความสุข และเสียงหวานๆ ช่างเข้ากันเหลือเกิน จากฝ่าเท้าเลื่อนขึ้นมาที่ปลีน่อง บีบนวดด้วยมือที่ค่อนข้างจะสั่นเทา มันทรมานตัวเองเกินไป

“อืม...ดีจังเลยค่ะติณณ์ รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ ขาเบาเชียว”

“เออ...ถ้าคุณหนูค่อยยังชั่วขึ้นบ้างแล้ว ผมขอตัวเข้าไปนอนพักผ่อนเอาแรงก่อนนะครับ คุณหนูเองก็อย่านอนดึกมากนักนะครับ” ชายหนุ่มพูดรัวเร็ว และมองใบหน้าสวยที่เอียงคอมองเขาแบบผ่านๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางห้องนอนแขกที่เขาใช้พักพิงในทันทีอย่างไม่รอช้า กลับไร่ครั้งนี้มีแนวโน้มว่าคงต้องพกกระปุกยาแก้ปวดเอาไว้ที่ตัวตลอดแล้วล่ะ

“…”

“ฝันดีครับ” และเขาบอกฝันดีโดยที่ไม่หันกลับมามอง

อิงฟ้าไม่ได้ว่าอะไรเมื่อเขาเหมารวมเอาเองว่าเธอโอเคแล้ว จากการนวดที่ไม่ถึงสิบนาที แถมยังเดินจากไปแบบทื่อๆ โดยที่เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากบอกให้พอ ทำเพียงอมยิ้ม และมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา

“ให้นวดแค่นี้ถึงกับทนไม่ไหว ต้องรีบเดินจ้ำหนีหน้าฟ้าเข้าห้องนอนเลยเหรอคะติณณ์ขา คืนนี้ฟ้ายอมปล่อยไปก่อนก็ได้ เห็นว่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหวังเลยว่าฟ้าจะยอมง่ายๆต่อจากนี้เตรียมตัวรับมือกับฟ้าเอาไว้ให้ดีเถอะค่ะ ฟ้าจะไม่ยอมปล่อยให้ติณณ์ทำกับฟ้าเหมือนที่แล้วมาอีกแน่”