7ท้าท้าย

“กูก็เคยบอกอยู่นะว่าไม่ใช่คนดี ถ้ามึงปากดีมาก ๆ พรุ่งนี้เตรียมไปอยู่ซ่อง มีผัวไปร้อยคนคงดี”

“ไอ้ชั่ว แกมีสิทธิ์อะไร!!! แกมันไอ้คนสารเลว!” รสรินทร์เอ่ยออกมาอย่างคับแค้นใจ รู้สึกเกลียดและขยะแขยงเขา เขาย่ำยีเธอมันทำให้เธอ รู้สึกขยะแขยงร่างกายตัวเอง พยายามดิ้นหนีแต่เขาไม่ยอมถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธอเช่นกัน

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊า... อย่างแน่น...ซี้ด” นิโคลัสเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกแรง ๆ เร็ว ๆ อีกครั้ง ยิ่งเขาดันเข้าไปจนสุดภายในของรสรินทร์ยิ่งตอดรัดรุนแรง และทำให้เขาเสียวซ่านมากกว่าเดิม

“ฮึก! นายมันน่ารังเกียจ” รสรินทร์ปล่อยน้ำตาให้มันไหลร่วงรินออกมาไม่ขาดสาย เมื่อผู้ชายคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชายชู้ของพี่สะใภ้เธอ ย่ำยีเธอ​ ศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอถูกย่ำยีเพราะผู้ชายสารเลวเพียงคนเดียว เธออยากจะฆ่าเขาให้ตายด้วยน้ำมือเธอเหลือเกิน รสรินทร์ได้แต่มองหน้าเขาด้วยความแค้นเคืองใจ

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊า... สะ... เสียว” นิโคลัสครวญครางเสียงดังหยาบโลนดังไปทั่วห้อง พร้อมเสียงเนื้อกระแทกเนื้อ เขาเร่งจังหวะเอวสอบแรงมากกว่าเดิม ยิ่งเขาถาโถมแรงกาย​ ดันแก่นกายใส่รูสวาทของเธอเขายิ่งเสียวซ่าน

“ฮึก! พอแล้ว... ฮึก... ฉันไม่ไหวแล้ว ฮื่อ ๆ” ริมฝีปากสั่นระริกพยายามอ้อนวอนคนบนร่าง ตอนนี้เธอแบกรับความรุนแรงไม่ไหวแล้ว ร่างเธอสั่นเกร็งรุนแรงมากกว่าเดิม​ ลมหายใจหอบกระชั้นราวกับเธอกำลังจะขาดอากาศ​หายใจ​

“อ๊า...” นิโคลัสใช้มือจับสะโพกของเธอแน่น ๆ แล้วกระแทกเน้น ๆ จนเธอจุกไปหมด ร่างกายเธอสั่นสะท้านเพราะความเจ็บปวด มีคนเคยบอกว่าการร่วมรัก มันทำให้คนมีความสุข ทำไมเธอไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด มันมีแต่ความเจ็บปวด

ปึก! ปึก! ปึก!

“ฮื่อ ๆ ...พอแล้ว” รสรินทร์เอ่ยคำอ้อนวอนออกมา แต่เขาไม่จำเป็นต้องสนใจคำพูดของเธอ เขากระหน่ำรัวแก่นกายเข้าไปในรูสวาทของเธอ ตอนนี้นิโคลัสกำลังจะแตะขอบสวรรค์อีกครั้ง

“อ๊า...”นิโคลัสกระตุกสองสามครั้งก่อนจะปล่อยสายธารน้ำรักเข้าไปในรูสวาทของเธออีกครั้ง รสรินทร์นอนร้องไห้น้ำตาไหลรินอาบแก้ม เขาย่ำยีเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำราวกับเธอไม่ใช่คน

~~ผ่านไปอีกสองชั่วโมง~~

ปึก! ปึก! ปึก!

“ฮื่อ ๆ พอได้แล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว” รสรินทร์เอ่ยออกมาเสียงแหบแห้ง เธอใกล้จะหมดแรงเต็มที นิโคลัสขยับแก่นกาย เขาถาโถมแรงกายใส่เธออย่างบ้าคลั่ง​อีกครั้ง แม้จะได้ปลดปล่อยแล้ว เขาก็หยุดความต้องการที่มีกับร่างเล็กไม่ได้เลย

“อ๊า... มึงเอามันส์กว่าทุกคนที่กูเคยเอามา ซี้ด”

“พอแล้ว... ฮึก... ไม่ไหวแล้ว” รสรินทร์เอ่ยคำอ้อนวอนออกมาอย่างแผ่วเบา ร่างกายของเธอมันรับไม่ไหวแล้ว มันเจ็บปวดไปทั้งร่างเรี่ยวแรงมันแทบไม่มีเหลือแล้ว

ครืด! ครืด!

โทรศัพท์ราคาแพงของนิโคลัสแผดเสียงดังขึ้น นิโคลัสถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธออย่างอารมณ์เสีย เขาลุกขึ้นแล้วเดินลงจากเตียง จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ.

“...” รสรินทร์นอนหายใจรวยรินอย่างหมดแรง เธอเจ็บไปหมดทั้งตัว จนไม่มีแรงจะดิ้นรนด้วยซ้ำ. น้ำตาของเธอไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ผู้ชายสารเลวทำลายศักดิ์ศรีเธอจนย่อยยับ​ เขามันคนสารเลว!

“ฮัลโหล!” นิโคลัสเอ่ยกับปลายสาย แต่ตายังมองไปที่รสรินทร์ที่นอนอยู่บนเตียง พยายามเหยียดขาเลือดเปรอะเปื้อนเต็มที่นอนไปหมด

'คาดไม่ถึงผู้หญิงคนนั้นยังบริสุทธิ์'

(นายครับมีเรื่องที่ร้านครับ)

“จัดการมันเลย บอกอีบัวด้วยกูจะเอาเด็กไปให้”

(แต่มันคือเสี่ยแดนนะครับนาย มีปัญหาเรื่องแย่งเด็กกับเสี่ยกร)

“อีบัวมันเคลียร์ไม่ได้หรือไงวะ กูไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องนี้เท่าไร ให้อีบัวมันเป็นเจ้าของร้าน ให้มันเคลียร์กันเอง”

(ครับนาย)

“กูจะเอาเด็กไปให้ พรุ่งนี้” นิโคลัสเอ่ยเสียงเข้ม พร้อมกับปรายตามองรสรินทร์ เธอไม่มีแรงจะดิ้นรนด้วยซ้ำ ข้อมือเธอแดงไปหมดเพราะถูกเชือกรัด เธอปล่อยน้ำตาไหลรินออกมา อยากจะตายให้มันพ้น ๆ ไป นึกรังเกียจตัวเองเหลือเกิน

(นายไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ)

“คนนี้พิเศษ คนที่มันกล้าลองดีกับกูมันต้องเจอแบบนี้”

(ครับนาย) เขากดวางสายก่อนจะเดินมาที่เตียง มองร่างขาวผ่องของรสรินทร์ ตอนนี้มันเริ่มแดงเพราะการกระทำรุนแรงของเขา

“เตรียมตัวมีผัวหลาย ๆ คนได้เลย” นิโคลัสหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างเอาไว้หลวม ๆ ก่อนจะเดินไปแกะเชือกมัดข้อมือรสรินทร์ออก

“ฆ่าฉันให้ตายซะ ฉันไม่มีวันไปอยู่ที่นั่นเด็ดขาด” รสรินทร์เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา เธอไม่มีแรงจะลุกขึ้นด้วยซ้ำแม้จะถูกเขาแก้เชือกที่มัดข้อมือของเธอแล้วก็ตาม.

“กูบอกแล้วไงว่ากูเปลี่ยนใจ กูไม่ให้มึงตาย ตอนแรกจะเอามึงแล้วฆ่าให้ตาย แต่มันจะสนุกอะไรถ้ามึงตาย กูจะให้มึงตายอย่างทรมาน นี่กล้องของมึง อยากได้รูปกูตอนมีอะไรกันกับอีดาว ลงทุนเข้ามาถ่ายแล้ว กูยกให้มึงเลย” นิโคลัสโยนกล้องลงบนเตียงข้าง ๆ รสรินทร์ เขาไม่รู้สึกสงสารรสรินทร์เลยสักนิด​ เขากลับสมเพชเธอมากกว่า ช่วยไม่ได้เธออยากรนหาที่เอง

“ฮึก!” รสรินทร์ค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก จากนั้นก็ค่อย ๆ ลงจากเตียง ทุกอย่างอยู่ในสายตาของนิโคลัสทั้งหมด เขามองร่างเปลือยเปล่าของรสรินทร์ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ

พรึ่บ! ตุบ!

ร่างรสรินทร์ร่วงลงสู่พื้นทันที เธอไม่มีแรงจะเดินด้วยซ้ำ นึกโกรธนึกรังเกียจตัวเองเหลือเกิน แม้พยายามลุกขึ้นยืนเท่าไรมันก็ลุกไม่ได้อยู่ดี

“อวดเก่งลุกขึ้นสิ”

“ฮื่อ ๆ นายมันเลว ฉันขยะแขยงนายที่สุด คนแบบนายมันไม่สมควรเกิดมาเป็นคนด้วย สัตว์นรก สัตว์นรกส่งมาเกิดแบบนายมันสมควรไปตาย ไม่สมควรเป็นคนด้วยซ้ำ” รสรินทร์เอ่ยออกมาอย่างเคียดแค้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังลง​ เพราะคนเลว ๆ อย่างเขา​ ตอนนี้เธอไม่มีแรงจะลุกด้วยซ้ำ ร่างกายของเธอมันแทบไม่มีเรี่ยวแรง มันเจ็บปวดไปหมดทั้งกาย

หมับ!!!

นิโคลัสบีบคางเธอแรง ๆ พร้อมกับมองหน้ารสรินทร์ด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าปากดีกับเขาได้ขนาดนี้ และคนปากดีแบบนี้เขาไม่เคยสงสารเลยสักนิด ถ้าหากจะทำเรื่องเลวทรามกับเธอ

“มึงไปอยู่วันนี้เลยแล้วกัน ไปเป็นกะหรี่อยู่ซ่อง”

“กรี๊ด!!! นิโคลัสกระชากร่างรสรินทร์ลุกขึ้นจากนั้นก็ลากไปใส่เสื้อผ้า รสรินทร์พยายามแกะมือของเขาที่จับแขนเธอเอาไว้ทั้งน้ำตา อิสรภาพของเธอมันเหมือนจะเลือนรางลงทุกที

“อย่าทำฉัน ฮื่อ ๆ นายอย่าเอาฉันไปอยู่ซ่องเลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันยังมีพี่ชายที่รอฉันกลับ ฮึก”

“คนปากดีแบบมึงมันสมควรแล้ว ผู้หญิงมันเลวเหมือนกันหมด” นิโคลัสผลักรสรินทร์ล้มลงทันที จากนั้นก็เปิดตู้แล้วหยิบเสื้อผ้ามาใส่

“ฮื่อ ๆ ปล่อยฉันไป อย่าทำกับฉันแบบนี้”

“ทำไมกูต้องปล่อย ทำไมกูต้องสนคำพูดมึง กูเกลียดผู้หญิงทุกคน ผู้หญิงอย่างพวกมึงก็แค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น ไม่เคยคิดจะจริงใจกับใคร” นิโคลัสเอ่ยเสียงเข้มออกมา พร้อมกับกอดอกมองหน้ารสรินทร์ เรื่องราวในอดีตยังฝั่งลึกในหัวใจเขา​ เขาเคยเจ็บเพราะผู้หญิง​เลว ๆ คนหนึ่งที่เหยียบหัวใจเขา​ จนเจ็บช้ำแทบไม่เป็นผู้เป็นคน

“ฮึก! นายจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทุกอย่าง นายอย่าเอาฉันไปอยู่ซ่อง นายยอมปล่อยฉันไปนะ​ ฮื่อ ๆ” รสรินทร์กัดปากจนเจ็บก่อนจะพูดออกมา

“ทำไม ๆ กูต้องสนคำพูดของมึง” นิโคลัสเอ่ยออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ถ้านายไม่ปล่อยฉัน นายก็ตายแล้วกัน” รสรินทร์มองปืนก่อนจะรวบรวมแรงลุกขึ้น​ แม้จะทุลักทุเล​ก็ตาม เธอวิ่งไปหยิบปืนที่วางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับเล็งมาที่นิโคลัส เขามองการกระทำของเธอก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ

“ยิงเลยสิ” นิโคลัสเอ่ยอย่างท้าทาย

“นายบังคับฉันเอง” มือรสรินทร์สั่นเทาจากนั้นก็เหนี่ยวไกทันที

ปัง!