3.กระตุกหนวดเสือ

*** ทักทายคร้า ***

หลังงานมอเตอร์โชว์ปิดฉากลง มิดารินทร์ก็กลับห้องพักในขณะที่พนักงานคนอื่นๆ ต่างออกไปหาซื้อของฝาก ร่างระหงสวมชุดสูทสีน้ำตาลเข้มเดินเข้าไปในลิฟต์ที่พนักงานโรงแรมเปิดรออยู่ ดวงตาคมสวยมองชายอาหรับร่างสูงใหญ่สองคนสวมแว่นตาดำยืนอยู่ด้านหลัง

“ชั้นไหนครับคุณผู้หญิง”

หนึ่งในสองถามด้วยภาษาอังกฤษไม่ค่อยชัดเจนนัก แต่หญิงสาวก็ยิ้มให้แล้วบอกชั้นที่ต้องการ

“ชั้นสิบค่ะ” เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ความอึดอัดและรังสีอันตรายบางอย่างแผ่กระจายไปทั่วห้องแคบๆ มิดารินทร์ชำเลืองมองคนที่ยืนขนาบข้างทั้งซ้ายขวา ก่อนจะขยับห่างออกไปยืนชิดอีกฝั่งเพื่อเตรียมออกจากลิฟต์

กริ๊ง

ประตูลิฟต์หยุดที่ชั้นแปด มิดารินทร์ตัดสินใจก้าวหนีออกจากความน่ากลัวนั้นทันที แต่ร่างบอบบางก้าวยังไม่พ้นประตู แขนทั้งสองข้างก็ถูกยึดไว้ ใบหน้าเนียนซีดเผือดเมื่อชายร่างยักษ์ที่อยู่ด้านหลังขยับขึ้นมาขนาบข้าง

“ไปกับเราแล้วจะปลอดภัย”

“พวกแกเป็นใคร แล้วต้องการอะไร” มิดารินทร์หยุดอยู่กับที่ ก้มมองปลายมีดที่จี้อยู่ที่เอวคอด แรงกดทำให้เลือดซึมออกมา

“ไม่ต้องถาม ไป!” พวกมันออกคำสั่งและดันร่างหญิงสาวตรงไปยังบันไดหนีไฟ แม้เธอจะขืนตัวไว้เต็มกำลังแต่ก็สู้แรงฉุดกระชากไม่ได้ แต่แล้วเสียงเข้มทรงอำนาจของเฮนรี่ที่ดังอยู่ข้างหลังก็ทำให้ทั้งสามหันกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยเธอ” เฮนรี่หน้าเครียดขรึม มองมือหยาบกร้านที่บีบลำแขนกลมกลึงด้วยแววตาแข็งกร้าว

มิดารินทร์ยิ้มกว้างอย่างดีใจเมื่อเห็นร่างสูงยืนจังก้าอยู่ข้างหน้าบอดี้การ์ดเจ็ดคน

“พวกแกไม่ใช่คนสเปนนิช” ฮีโร่มองพวกมันสองคนอย่างพิจารณา ปืนในมือเล็งไปที่ศีรษะคนที่จับตัวมิดารินทร์ไว้ ระยะแค่นี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโอกาสรอดของพวกมันแทบไม่มี

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เก่งสมกับเป็นมือขวาของเฮนรี่ มาเทอร์สัน เราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน หลีกทางเราดีกว่า” ชายร่างสูงใหญ่แววตาโหดเหี้ยมสบตาคมเข้มของเฮนรี่

ริมฝีปากได้รูปยกขึ้น มือหนากำเข้าหากันแน่น

“เมื่อก่อนไม่มี แต่ตอนนี้พวกนายกำลังเป็นศัตรูกับฉัน เพราะผู้หญิงคนนี้ใครก็แตะไม่ได้”

เสียงเหี้ยมของเจ้านายหนุ่ม ทำให้ฮีโร่รู้ทันทีว่าความอดทนของเจ้าพ่อแดนกระทิงดุหมดลงแล้ว

“เรื่องเมื่อสองวันก่อนไม่เกี่ยวกับเราสองคน มีคนจ้างเรามาจับตัวผู้หญิงคนนี้เท่านั้น” มันบอกเสียงเหี้ยม ขยับเท้าถอยไปด้านหลังจนกระทั่งพาหญิงสาวไปถึงเชิงบันไดที่จะลงไปชั้นเจ็ด

“สองวันอาจไม่เกี่ยว แต่จากนี้นายสองคนคือศัตรู ปล่อยเธอ” เฮนรี่ขยับตัวเข้าไปใกล้ แต่ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ผู้ชายชาวเอเชียหน้าตาหล่อเหลาก้าวออกจากลิฟต์อย่างองอาจ มิดารินทร์ตาโตแววตาเป็นประกายอย่างดีใจจนน้ำตาไหลออกมา

“อิง อินทรีย์” ร่างบอบบางดิ้นออกจากการจับกุมเมื่อเห็นน้องชายเดินออกมาจากลิฟต์ ทั้งหมดหันไปมองคนมาใหม่ทันที

“ว้าว! เจ๊เราเสน่ห์แรงน่าดู ตกอยู่ในวงล้อมหนุ่มๆ แบบนี้ท่าจะขายออกแน่นอน รึว่าไงพี่อิง” คำพูดล้อเลียนและประกายตาขี้เล่นของญาติผู้น้องทำให้มิดารินทร์มองอย่างเข่นเขี้ยว เฮนรี่มองใบหน้าขาวสะอาดของอิงราชอย่างประเมิน สงสัยงานนี้เขาคงเจอคู่ปรับสมน้ำสมเนื้อแล้วกระมัง การที่จะพามิดารินทร์ไปอยู่ที่วิลล่าคงไม่ใช่เรื่องง่ายซะแล้ว

“พูดมากน่าอินทรีย์” อิงราชกระทุ้งศอกเบาๆ พลางกวาดตามองพี่สาวแล้วยิ้มให้กำลัง แต่แววตานั้นดุดันน่ากลัว “ผมไม่รู้หรอกนะว่าพวกคุณมีความแค้นอะไรกัน แต่กรุณาปล่อยผู้หญิง”

“อิงจ๋า ช่วยน้องดาด้วย” มิดารินทร์สบตาอิงราชและอาศัยความเร็วกระแทกศอกไปข้างหลังเต็มแรง ทำให้คนที่จับเธอถึงกับตัวงอ ร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“โอ๊ย! อีสารเลว!” มันสบถออกมาอย่างโกรธแค้น

หญิงสาวสะบัดตัวเต็มแรงแล้ววิ่งเข้าไปกอดน้องชายอย่างดีใจ พอพวกมันจวนตัวก็วิ่งหนีลงบันไดไป บอดี้การ์ดของมาเทอร์สันวิ่งตามลงไป

“ไม่เป็นไรแล้วนะน้องดา”

“ขอบคุณนะจ๊ะอิงที่มาช่วยน้องดาไว้ทันเวลา” มิดารินทร์บอกเสียงปนสะอื้น อิงราชคลายอ้อมแขนออกแต่จับมือบางไว้

“กลับเมืองไทยเลยนะ พ่อกับแม่เป็นห่วงมากรู้หรือเปล่า”

มิดารินทร์พยักหน้าอย่างอุ่นใจ เธอเองก็คิดถึงอ้อมกอดของพ่อกับแม่เช่นกัน

“มิดารินทร์ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” เฮนรี่เข้าไปจับแขนกลมกลึงไว้ แต่เจ้าของสะบัดออกเต็มแรงทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มโกรธกรุ่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ พอร่างสูงขยับตามไปอิงราชก็ดันพี่สาวไปข้างหลัง ซัดหมัดเข้าที่หน้าหล่อเหลาของเฮนรี่ เพราะความใจร้อนของมาเฟียหนุ่มทำให้พลาดโดนหมัดคู่ปรับเซถอยหลังไป อิงราชจึงผลักพี่สาวไปหาอินทรีย์

“ฝากด้วยอินทรีย์” อิงราชบอกพลางกระโดดหลบหมัดของเฮนรี่ที่สวนกลับมา เท้าใหญ่ยกสูงหมายจะเตะลำตัว เฮนรี่ย่อตัวหลบแล้วสวนหมัดเข้าหน้าท้องคู่ปรับเต็มแรง

“อิงจ๋าระวัง” มิดารินทร์ร้องบอกและจะวิ่งเข้าไปช่วยน้องชายแต่ถูกอินทรีย์ดึงแขนไว้

“ไปเร็วเจ๊” อินทรีย์ออกแรงดึงร่างบอบบางออกวิ่ง แต่มิดารินทร์ไม่ยอมขยับตามเพราะเป็นห่วงอิงราช ตาคมสวยมองการต่อสู้หวังผลแพ้ชนะระหว่างน้องชายสุดที่รักกับเจ้าพ่อมาเฟียของสเปนอย่างหวาดหวั่น

“ฮีโร่” เพียงได้ยินเสียงเจ้านายเรียก ฮีโร่ก็กระโจนเข้าใส่อิงราชแทน เพื่อเปิดโอกาสให้เฮนรี่ตามไปจับตัวมิดารินทร์ มือหนาจับข้อมืออินทรีย์ข้างที่จับมือหญิงสาวและบิดไปข้างหลัง ทำให้อินทรีย์คลายมือออก มิดารินทร์มองการกระทำของชายหนุ่มอย่างตกใจ

“นี่หยุดนะ คุณทำอะไรของคุณ” มิดารินทร์ร้องถาม

อิงราชสวนหมัดไปที่หน้าฮีโร่เต็มแรง ก่อนจะถลาไปหมายจะคว้าร่างพี่สาว แต่ก็ช้ากว่ามือใหญ่ที่คว้าเอวบางหลบไปอีกทาง อิงราชหยุดกึกเมื่อปืนในมือของเฮนรี่เล็งจ่ออยู่บนอกซ้ายตรงหัวใจของเขาพอดี

“อย่าทำเขานะ” มิดารินทร์ร้องลั่นอย่างตกใจ อิงราชสบตาคมเข้มของเฮนรี่ไม่ยอมหลบ อินทรีย์จะเข้าไปช่วยแต่ถูกลูกน้องของฮีโร่จับตัวเอาไว้

“ขึ้นอยู่กับคุณมิดารินทร์ จะยอมไปกับผมหรืออยากเห็นเขาตายไปต่อหน้า” เฮนรี่บอกเสียงเข้มแต่ตายังคงนิ่งอยู่ที่เดิม

อิงราชเบนสายตาไปมองหน้าซีดๆ ของพี่สาว มือกำเข้าหากันแน่น

“คุณไม่มีสิทธิ์พาน้องดาไปไหน”

“มีหรือไม่ไม่สำคัญ มีเพียงผมเท่านั้นที่จะปกป้องเธอได้”

อิงราชสบตาคม เรื่องที่รู้ก่อนมาคงไม่ธรรมดาอย่างที่คิดเสียแล้ว

“เหตุผลของคนเห็นแก่ตัวน่ะสิ อยู่ใกล้คุณยิ่งอันตราย ปล่อยฉันกลับบ้านดีที่สุด” มิดารินทร์บอกเสียงเกรี้ยวกราด พยายามแกะมือหนาที่รัดเอวคอดออก

อิงราชสบแววตาเปิดเผยของอีกฝ่ายและยอมรับว่าผู้ชายตรงหน้าน่ากลัว อ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจมากที่สุดก็คือดวงตาคมเข้มอ่อนโยนนักเวลามองพี่สาวของคนสวยของเขา แต่จะให้ผู้ชายคนนี้เอาตัวพี่สาวไปโดยที่เขาไม่ทำอะไรเลยคงไม่ใช่ แบบนี้ต้องปกป้องศักดิ์ศรีของเอลตาโน่กันบ้าง เร็วเท่าความคิด อิงราชตัดสินใจจับปลายกระบอกปืนที่จ่ออยู่บนอกแล้วยกเท้าถีบไปที่อกกว้างของเฮนรี่ ร่างสูงสง่าเซไปข้างหลังสามก้าวแต่มือไม่ยอมปล่อยหญิงสาว

“ว้าย!” มิดารินทร์ร้องเสียงหลงเมื่อถลาไปตามแรงฉุดของเฮนรี่ อิงราชก้าวตามหมายจะซ้ำ แต่ก็ทรุดลงเพราะด้ามปืนในมือฮีโร่

“จัดการด้วยฮีโร่” เฮนรี่พูดจบก็ยกร่างบอบบางพาดบนไหล่พาเดินเข้าไปในลิฟต์

อิงราชและอินทรีย์ขยับตัวตาม แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย จากนั้นอิงราชและอินทรีย์ก็เปิดฉากตะลุมบอนขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้ายน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ไม่นานอิงราชและอินทรีย์ก็ลงไปนอนวัดพื้นอย่างสมศักดิ์ศรี ฮีโร่จึงให้ลูกน้องแบกร่างคนทั้งสองเข้าไปในห้องพักแล้วจากไปเงียบๆ

***