เล่ห์รักมาเฟียร้าย

***ทักทายคร้า ***

เมืองมาดริด ประเทศสเปน

มิดารินทร์ เอลตาโน่ ในชุดราตรีเกาะอกสีดำยาวเดินเข้าไปในงานเลี้ยงต้อนรับผู้ผลิตรถยนต์ที่ทางผู้จัดงานมอเตอร์โชว์ของสเปนจัดขึ้นเพื่อขอบคุณบริษัทต่างๆ ที่ได้ให้ความร่วมมือตอบรับเข้าร่วมงาน ซึ่งเอลตาโน่ก็เป็นหนึ่งในหลายบริษัทที่ถูกเชิญให้เข้าร่วมงานในครั้งนี้ และเป็นหน้าที่ของรองประธานกรรมการฝ่ายประชาสัมพันธ์อย่างเธอที่ต้องเดินทางมาด้วยตัวเอง

ร่างโปร่งระหง ใบหน้าสวยซึ้งตามแบบฉบับของสาวเอเชีย ดวงตาคมโตสุกใสชวนมองถูกแต่งแต้มให้คมชัดโดดเด่น ผิวนวลเนียนละเอียดตัดกับสีชุด ริมฝีปากอิ่มเคลือบลิปสติกสีหวานแย้มยิ้มดึงดูดผู้คนที่อยู่รอบตัวให้หันไปมองอย่างสนใจ ช่างภาพจากหลายสำนักต่างเข้าไปขอถ่ายรูปพร้อมสัมภาษณ์ จนทำให้เฮนรี่ มาเทอร์สัน ประธานในการจัดงานหันไปมองสาวเอเชียแสนสวยอย่างสนใจ

ร่างสูงสง่าในสูทสากลเรียบหรูมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มบางๆ ปรากฏอยู่ตลอดเวลาในการให้สัมภาษณ์ ทำให้สาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ ออกอาการไม่พอใจ แต่ก็แสดงออกไม่ได้มากนัก เพราะเธอถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในค่ำคืนนี้ที่ได้ออกงานกับเฮนรี่ มาเทอร์สัน เจ้าพ่อแห่งวงการยานยนต์ในยุโรป และกำลังจะขยายฐานธุรกิจไปยังแถบเอเชียอีกด้วย

“ตัวแทนจากเอลตาโน่กรุ๊ปครับ เป็นบริษัทผลิตรถยนต์รายใหญ่ที่สุดในเอเชีย” ฮีโร่ หัวหน้าคณะจัดงานรายงานเสียงเรียบ เฮนรี่ยิ้มบางๆ ดวงตาสีสนิมยังจับจ้องใบหน้าหวานซึ้งเป็นนานกว่าจะถอนสายตาออกมา

“เฮนรี่ขา ไปทางโน้นดีกว่าค่ะ แขกหลายคนรอทักทายคุณอยู่นะ” เจนนีเฟอร์นางแบบชื่อดังดึงความสนใจเขากลับมา

ฮีโร่ยิ้มอย่างรู้ทันและรู้สึกอิจฉาเจ้านายหนุ่มไม่น้อยที่มีสาวสวยเดินเข้ามาให้เลือกไม่เว้นแต่ละวัน เฮนรี่เดินไปทักทายแขกคนอื่นๆ ในฐานะประธานการจัดงาน จนกระทั่งมาถึงกลุ่มบริษัทผลิตรถยนต์ในเอเชีย

“สวัสดีครับคุณเฮนรี่ ผมเจมส์ วันเตอร์ ประธานตัวแทนผู้ผลิตรถยนต์แถบเอเชียครับ” เจมส์เอ่ยทักทายพร้อมกับยื่นมือไปรออยู่ข้างหน้า

“สวัสดีครับ ต้องขอบคุณทุกบริษัทในเอเชียที่เข้าร่วมงานในครั้งนี้นะครับ” เฮนรี่ทักทายด้วยเสียงทุ้มทรงอำนาจที่กล่าวออกมาอย่างจริงใจพร้อมกับสบตาและจับมือเช็กแฮนด์กับทุกคนด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าร่างระหงคนสุดท้ายที่ตรึงสายตาเขาตั้งแต่แรกเห็น

มิดารินทร์ยิ้มทักทายแล้วยื่นมือเรียวขาวไปสัมผัสกับมือใหญ่ที่ยื่นออกมารอ

“ฉันมิดารินทร์ ตัวแทนจากเอลตาโน่กรุ๊ปค่ะ” มิดารินทร์กล่าวแนะนำตัวเหมือนคนอื่นๆ แต่เพียงแค่ได้สัมผัสมือใหญ่ก็คล้ายกับมีกระแสบางอย่างวิ่งผ่านเข้ามาสะกดให้เธอต้องนิ่งงันราวต้องมนตร์ พอได้สติหญิงสาวก็รีบดึงมือกลับอย่างสุภาพ

เฮนรี่แอบยิ้มอยู่ในใจ ชื่อนี้ไม่ใช่เหรอที่ติดอยู่ในใจเขามาหลายปี ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหญิงที่เขาวิ่งชนในวันวาน โตขึ้นจะสวยหยาดเยิ้มหวานไปทั้งตัวได้ขนาดนี้

“วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ” เขาถามแววตานิ่งลึก

มิดารินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาคมดุแล้วยิ้มให้อย่างสุภาพ

“มากันหลายคนค่ะ คนอื่นๆ กำลังจัดบูธอยู่ที่งาน”

“ธุรกิจรถยนต์ในตลาดเอเชียยังขยายไปได้อีกมาก หวังว่าผมคงได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนายานยนต์แถบเอเชีย” เขาบอกและยิ้มให้กับทุกคนอีกครั้ง

ฉลาดพูด...มิดารินทร์แอบชมเขาอยู่ในใจ เพียงแค่เขาเอ่ยปากเปิดทางทุกคนก็อ้าแขนรับ เพราะนั่นหมายถึงเงินลงทุนมหาศาลที่จะหลั่งไหลเข้ามาในกระเป๋า

แล้วการสนทนาก็หยุดลง เมื่อพิธีกรบนเวทีกล่าวเชิญประธานการจัดงานขึ้นมากล่าวขอบคุณบริษัทผลิตรถยนต์อย่างเป็นทางการอีกครั้ง

ร่างสูงสง่าของเฮนรี่ก้าวขึ้นบนเวทีอย่างสง่าน่าเกรงขาม ท่ามกลางสายตาที่มองเขาอย่างชื่นชม โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ต่างส่งยิ้มหวานเปิดทางทักทาย

“สวัสดีครับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน วันนี้นวัตกรรมของโลกได้ก้าวไปอีกขั้น เพราะความร่วมมือจากทุกท่าน ผมในนามตัวแทนของผู้ผลิตรถยนต์ในสเปน ขอบคุณทุกบริษัทที่ได้นำรถมาร่วมงานในครั้งนี้ และผมเชื่อว่าในอนาคตเราจะพัฒนาธุรกิจยานยนต์ไปพร้อมๆ กัน ขอบคุณครับ”

หลังกล่าวจบเสียงปรบมือก็ดังกึกก้องอย่างชื่นชมในวิสัยทัศน์ของชายหนุ่ม เฮนรี่กวาดตามองไปรอบๆ ห้องใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วเสียงพิธีกรบนเวทีก็กล่าวเชิญอีกครั้ง

“ในโอกาสต่อไป ขอเชิญคุณเฮนรี่ให้เกียรติเปิดฟลอร์เต้นรำกับสาวผู้โชคดีสักคนได้ไหมครับ”

เฮนรี่หลิ่วตามองพิธีกรหนุ่มที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ก่อนจะเดินลงเวที เสียงดนตรีบรรเลงเพลงคลาสสิกดังขึ้น เจนนีเฟอร์เดินไปดักหน้าชายหนุ่มพร้อมยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน แต่เฮนรี่เพียงยิ้มให้แล้วเดินเลี่ยงไปหยุดยืนตรงหน้ามิดารินทร์ เสียงฮือฮาดังขึ้นอย่างผิดความคาดหมายเมื่อมือใหญ่ยื่นออกไปข้างหน้า มิดารินทร์ก้มมองแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้ม

“ให้เกียรติเต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ”

มิดารินทร์แก้มแดงระเรื่อเมื่อสายตาทุกคู่จับจ้องเขาและเธอเป็นจุดเดียว เจนนีเฟอร์กระทืบเท้ามองหญิงสาวอย่างอิจฉา

“ว่าไงครับ เต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหม” เขาถามขึ้นอีกครั้ง

“ถ้าฉันปฏิเสธคุณคงไม่ยอมใช่ไหมคะ”

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธผมซะด้วยสิคุณผู้หญิง และคุณก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะผมเลือกคุณ” เขาไม่พูดเปล่า แต่จับมือบางวางบนไหล่กว้าง ส่วนมืออีกข้างก็วางบนเอวคอด ก่อนจะพาร่างงดงามเคลื่อนไหวไปตามจังหวะดนตรีหวาน ตามด้วยคนอื่นๆ ที่ควงคู่กันออกมาเต้นรำ

“รู้ไหมว่ากำลังท้าทายผม” ใบหน้าคมโน้มลงมากระซิบถามข้างใบหูเล็กน่ารัก ลมหายใจอุ่นเป่ารดข้างแก้มจนมิดารินทร์เอนตัวออกห่างจากเขา แต่ติดวงแขนแข็งแรงที่โอบรัดแน่นขึ้น หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามสั่นไหวไปทั้งใจ กระนั้นก็โต้ตอบเขาอย่างไม่เกรงกลัวอำนาจอีกฝ่าย

“ฉันไม่มีความจำเป็นต้องทำแบบนั้นค่ะ”

“ไม่รู้สิ บางทีอาจจะเป็นแผนของเอลตาโน่ที่จะให้ผมเข้าร่วมลงทุนก็ได้” เขาเหยียดยิ้ม

มิดารินทร์หน้าตึงไม่พอใจเขาขึ้นมาทันที

“ถึงเอลตาโน่จะไม่ได้ใหญ่คับฟ้าเหมือนคุณ แต่เราไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น”

เฮนรี่ยิ้ม บังคับให้ร่างโปร่งระหงเคลื่อนตัวไปตามจังหวะเสียงเพลงและกระชับวงแขนแน่นขึ้นไปอีก มิดารินทร์เงยหน้ามองด้วยสายตาแข็งกร้าว ริมฝีปากได้รูปของเฮนรี่ยกขึ้นอย่างอารมณ์ดี

“นี่คุณ กอดแน่นไปแล้วนะ” มิดารินทร์ขืนตัวออกห่างและเบี่ยงตัวออก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้ โน้มใบหน้าลงมาขู่จนเธอหยุดดิ้น

“ดิ้นไม่หยุดจะจูบให้ดูดดื่มจนลืมไม่ลงเลยทูนหัว อยากลองก็เชิญ” เขาไม่เพียงขู่แต่ปลายจมูกโด่งยังแตะลงบนแก้มนวลเนียนเบาๆ จนคนข้างๆ ไม่ทันสังเกต แต่แล้วไฟในห้องก็ดับพึ่บลง เสียงเซ็งแซ่ของบรรดาแขกเหรื่อดังขึ้น เฮนรี่ได้โอกาสแนบริมฝีปากอุ่นกับกลีบปากนุ่ม มิดารินทร์ตาโตยืนนิ่งอย่างตกตะลึง ไม่คิดว่าเขาจะกล้าฉวยโอกาสกับเธอแบบนี้

“คิสยู คิสมายฮาร์ต (จูบคุณ จูบหัวใจของผม)” เขาบอกเธอเสียงนุ่ม

มิดารินทร์กะพริบตามองเขาในเงาสลัวและดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแรงเมื่อสายตาชินกับความมืดสลัวของห้อง ดวงตาคมสวยเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเหลือบไปเห็นชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่สวมชุดฟอร์มของโรงแรมมีปืนอยู่ในมือ และที่สำคัญเล็งมาที่เฮนรี่และเธอ

“คุณระวัง!” มิดารินทร์ร้องบอกพร้อมกับโถมตัวเข้าหา เฮนรี่ไม่ทันตั้งตัวจึงล้มลงกับพื้น แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้นสามนัดติดกัน

***