บทที่ 4

ร่างระหงในชุดเดรสสีดำสั้นก้าวลงจากรถสปอร์ตเฟอร์รารี่คันหรูเข้ามาในงานด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ดวงตาสวยโฉบเฉี่ยวที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์กวาดสายตามองหาเป้าหมายในงานโดยไม่สนใจสายตาอีกหลายคู่ที่ส่งสายตาเล้าโลมและตำหนิมาที่เธออย่างเปิดเผย เป้าหมายที่เธอต้องการพบในวันนี้กำลังยืนคุยอยู่กับกลุ่มผู้ชายอีกสองสามคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนซึ่งน่าจะเป็นเจ้าสาวของงานในวันนี้อยู่ไม่ไกล ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปที่ชายหนุ่มหล่อเหลาไม่วางตา ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ชั้นดีจากบริกรที่เดินผ่านมา แล้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงตรงไปยังกลุ่มคนที่ต้องการ

“สวัสดีค่ะทุกคน” ริมฝีปากสีแดงสดฉีกรอยยิ้มเคลือบยาพิษให้กับทุกคนอย่างเปิดเผย “ฉันมาแสดงความยินดีคู่บ่าวสาวค่ะ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่าแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวและแสดงความเสียใจกับเจ้าสาวอย่างสุดซึ้ง ที่ได้ผู้ชายเลวๆ แบบนี้มาเป็นสามี”

“อ้าว ทำไมถึงพูดอย่างนี้ละ ผมไม่เคยรู้จักคุณเลยนะครับ”

“ใช่ค่ะ คุณกับฉันเราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่เคยเป็นคู่ขาคู่นอนให้กับคุณแม้แต่ครั้งเดียว แต่คุณจำผู้หญิงทุกคนที่เคยนอนกับคุณครบหมดทุกคนไหมละคะ ผู้หญิงที่รักคุณจากหัวใจแต่คุณกลับไม่เคยเห็นความดีและเห็นค่าในตัวเธอ กลับผลักไสไล่ส่งเธอออกไปจากชีวิตทั้งที่คุณสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอ คุณรู้ไหมว่าเธอต้องเจ็บช้ำเพราะคุณมากแค่ไหนจนเธอต้องกรีดข้อมือฆ่าตัวตายก็เพราะคุณ”

ซ่า!

สูทสีขาวบริสุทธิ์ถูกเคลือบด้วยไวน์ชั้นดีสีแดงจนคล้ำไปหมด ใบหน้าหล่อเหลาเปียกโชกเหนียวเหนอะเพราะถูกสาดด้วยไวน์ในมือเธอ

“คุณทำอะไร!”

“อย่ามายุ่งนะ” ร่างบางสะบัดแขนที่ถูกจับอย่างแรงแต่มือใหญ่ที่สามารถจับแขนเล็กของเธอได้ในมือเดียวกลับบีบแขนเล็กแน่นขึ้นจนรู้สึกเจ็บ

“คุณนั่นแหละที่เข้ามายุ่งวุ่นวายในงานนี้ เอาเรื่องราวมั่วๆ มากล่าวหาคนอื่นถึงในบ้านระวังจะโดนข้อหาหมิ่นประมาทและบุกรุกสถานที่นะครับ มานี่! ผมจะพาคุณไปส่งตำรวจเอง” โลฟกระชากร่างเล็กอย่างแรงด้วยความทุลักทุเลเพราะคนตัวเล็กทั้งดิ้นทั้งขัดขืนไม่ยอมเดินตามออกมาง่ายๆ จนต้องใช้วิธีสุดท้ายนั่นคือ อุ้ม!

“ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน” สองมือเล็กระดมทุบตีไปบนแผ่นหลังกว้าง แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้าน อุ้มเธอเดินต่อไปจนถึงประตูรั้วแล้ววางร่างบางลงกับพื้นไม่เบานัก “โอ๊ย! เจ็บนะ”

“ออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจมาจับคุณ”

“อยากจะเรียกมาจับฉันก็เชิญ แต่ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่ามันไม่จบแค่นี้แน่”

“นี่ยังคิดว่าจะได้เข้าใกล้พวกเราอีกอย่างนั้นเหรอ อ้อ...หรือว่าที่จริงแล้วเป็นแผนเข้าหาพวกเราคนใดคนหนึ่ง ผมบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าแอชตันนะคุณหมดสิทธิ์แล้วเพราะผมไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำลายครอบครัวน้องสาวผมแน่ แต่ถ้าเป็นผมละก็...จะลองพิจารณาดูนะ” ร่างหนาโน้มตัวยื่นมือออกไปให้คนที่นั่งอยู่กับพื้น แต่กลับถูกหญิงสาวปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วลุกขึ้นมายืนด้วยตัวเอง

“เก็บมือและความคิดสกปรกของคุณไว้ใช้กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ พวกคุณมันก็เหมือนกันหมด เห็นแก่ตัวและคิดว่าผู้หญิงทุกคนเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลา ระวังน้องสาวสุดที่รักของคุณก็จะได้เป็นแค่คนฆ่าเวลาของผู้ชายคนนั้นเหมือนกัน”

พูดจบร่างบางก็หมุนตัวเดินกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดห่างออกไปไม่ไกลมากนักแล้วสตาร์ทรถออกไปทันที แต่คนที่ปากดีว่าจะแจ้งตำรวจมาจับกลับยืนนิ่งมองดูรถยนต์คันหรูหายไปกับความมืดจนลับสายตา หวังว่าที่ผู้หญิงคนนั้นพูดมาคงไม่เกิดขึ้นกับน้องสาวของเขาจริงๆ หรอกนะ