13 เป้าสายตา

วันเกิดครบรอบ 25 ปีของชญานิษฐ์ในปีนี้พิเศษกว่าทุกปีเพราะธีธวัชมารับเธอไปทำบุญที่วัดตั้งแต่เช้าจากนั้นก็พาเธอไปทานอาหารและพามาส่งที่สตูดิโอแห่งหนึ่งซึ่งวันนี้หญิงสาวมีนัดถ่ายแบบและสัมภาษณ์ให้กับเพจดังเพจหนึ่งร่วมกับอินฟลูเอนเซอร์อีกเกือบ 20 คน

“ตอนเย็นพี่มารับนะเนเน่”

“ได้ค่ะ พี่ธีตั้งใจทำงานนะคะ ถ้าเนเน่ทำงานเสร็จก่อนเวลานัดเนเน่จะโทรบอก

หญิงสาวบอกกับแฟนกำมะลอจากนั้นก็เดินเข้ามาในสตูดิโอซึ่งตอนนี้มีเพื่อนของเธอเขามารออยู่แล้วหลายคน

“เนเน่ทางนี้” ณัฏฐพิมพ์ โบกมือให้เพื่อนรักหญิงสาวมาถึงก่อนหน้าชญานิษฐ์ได้ไม่นาน

เธอต้องมาคุยกับรายละเอียดในหัวข้อที่ชญานิษฐ์จะต้องให้สัมภาษณ์ซึ่งบทสัมภาษณ์ของหญิงสาวต่างจากอินฟลูเอนเซอร์คนอื่นเพราะมีเรื่องที่กำลังเป็นประเด็นอยู่ตอนนี้เข้ามาด้วย

“มาถึงนานหรือยังหวาน”

“ได้สักพักแล้ว เนเน่ล่ะคุณธีมาส่งใช่ไหม”

“เขามาส่งแล้วก็กลับไปทำงานแล้วล่ะ”

“ตกลงตอนเย็นเขาจะมารับเนเน่ได้ใช่ไหม”

“อือ เขาจะมารับเนเน่หวานไม่ต้องห่วงหรอกนะ”

“จะไม่ห่วงได้ยังไงล่ะ วันนี้มีคนมาเยอะแยะเลยเมื่อกี้มีแต่คนถามว่าเมื่อไหร่เนเน่จะมาพวกเขาอยากรู้ว่าเนเน่คบกับคุณธีจริงไหม”

“แล้วหวานตอบพวกเขาไปว่ายังไงล่ะ”

“หวานก็บอกว่าให้รอดูเอาเอง”

“ถึงว่าละเมื่อกี้หน้าสตูฯมีคนมองหลายคนเลย”

“ตอนนี้เรื่องของเนเน่มีแต่คนให้ความสนใจ นี่คือหัวข้อทั้งหมดที่เขาจะถามเนเน่นะ มีหัวข้อเกี่ยวกับคุณธีด้วยเนเน่ก็ตอบไปแบบกลางๆ ถ้านอกเหนือจากนั้นก็บอกเขาว่าไม่สะดวกตอบ ส่วนเรื่องที่ว่าเจอกันได้ที่ไหนคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็เอาตามที่เราคุยกัน จำได้ใช่ไหม”

“จำได้เนเน่ท่องจนขึ้นใจแล้ว เราเจอกันที่ภูเก็ตจากนั้นก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ แต่ที่ไม่ยอมเปิดตัวให้ใครรู้จักเพราะกลัวว่าจะกระทบกับการทำงานของฝ่ายชาย ส่วนเรื่องคืนนั้นที่เธอบอกว่าได้รับอุบัติเหตุในโรงแรมพวกเขาก็เพราะทั้งสองทะเลาะกันตามประสาคนรักนิดหน่อยมันเลยทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่”

“เก่งมากจ้ะเนเน่ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวหวานจะไปดูความเรียบร้อยที่บ้านเด็กกำพร้าอีกทีนะ”

“ได้จ้ะ ถ้ายังไงเนเน่ฝากให้หวานช่วยจัดการด้วยนะ เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาเเน่ไม่เห็นรถของหวานเลย ไม่เอารถมาเหรอ ทำไมล่ะ หรือรถมีปัญหา”

“เปล่าหรอกแต่เมื่อเช้าคุณรัญเขามาส่ง เดี๋ยวเขาก็จะมารับเราจะไปบ้านเด็กกำพร้าด้วย”

ปกติแล้วชญานิษฐ์จะนัดกับแฟนคลับที่ใกล้ชิดไปทำบุญที่บ้านเด็กกำพร้าด้วยกันในวันเกิดของเธอ แต่ปีนี้เธอติดงานก็เลยเลื่อนไปจัดในวันพรุ่งนี้ซึ่งพอธีธวัชรู้เรื่องเขาก็ขอไปด้วยสิ

การทำงานวันนี้ไม่มีอะไรยุ่งยากเลยเพราะทุกคนมีความเป็นมืออาชีพการถ่ายแบบในการให้สัมภาษณ์ผ่านไปได้ด้วยดี แต่เมื่อมาถึงการถ่ายภาพรวมเซตสุดท้ายทุกอย่างก็หยุดชะงักเมื่อเกิดไฟฟ้าช็อตที่สตูดิโอ บรรดาอินฟลูเอนเซอร์เลยต้องนั่งรอจนกว่าจนกระทั่งระบบไฟฟ้ากลับมาใช้งานได้อย่างเดิม

การทำงานก็เลยล่าช้ากว่ากำหนดไปหนึ่งชั่วโมงซึ่งระหว่างนั้นธีธวัชก็มานั่งรอหญิงสาวอยู่บริเวณมุมของสตูดิโอ แม้จะพยายามทำตัวให้เงียบที่สุดแต่ก็ยังมีใครหลายคนพยายามมองมาที่เขา ชายหนุ่มรอจนกระทั่งชญานิษฐ์ทำงานเสร็จเขาก็เดินมารับเธอเพื่อไปทานอาหารค่ำด้วยกัน

“เหนื่อยไหมครับ”

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แต่สนุกมากกว่า พี่ธีล่ะคะรอนาน เมื่อยไหมคะ”

“ไม่หรอกครับ เนเน่หิวหรือยัง”

“หิวแล้วค่ะ เราไปกินอะไรกันดีคะ เอาร้านหน้าคอนโดของเนเน่ไหม เนเน่จะได้โทรสั่งตอนนี้เพิ่งสามทุ่มร้านน่าจะยังไม่ปิด”

“โอกาสพิเศษทั้งทีพี่ว่าเราไปกินที่โรงแรมดีไหม ไม่ต้องพูดว่าเกรงใจเลยนะเพราะยังไงวันนี้พี่ก็ไม่ยอม”

“ก็ได้ค่ะแล้วพี่ธีจะพาเนเน่ไปกินร้านไหนล่ะคะ เนเน่รู้มาว่าที่โรงแรมของพี่ที่มีร้านอาหารตั้งหลายแบบ”

“เลือกมาเลยจะกินอาหารอะไร อาหารไทยฝรั่งเศสหรืออาหารอิตาเลียนล่ะ อาหารญี่ปุ่นก็มีนะ”

“เนเน่อยากกินสเต็กค่ะ เราต้องไปร้านไหนดีคะ”

“ไปร้านอาหารอิตาเลียนแล้วกันครับ จะให้พี่สั่งไว้รอหรือไปถึงค่อยสั่ง”

“ครัวปิดไหมคะ”

“ร้านอาหารที่นั่นครัวจะปิดเกือบจะเที่ยงคืนเลย”

“ถ้างั้นขอเนเน่ไปดูเมนูก่อนก็ได้พี่ธีหิวมากหรือเปล่าถ้าพี่ธีหิวพี่จะสั่งของพี่ก่อนก็ได้นะคะ”

“ไม่เป็นไรตอนบ่ายคุณทิพย์จัดอาหารว่างให้พี่แล้ว ถ้างั้นเราไปกันเลยนะ”

ร้านอาหารอิตาเลียนบนโรงแรมหรูบรรยากาศดีจนชญานิษฐ์นึกไม่ถึงเลยว่าตนเองจะได้มีโอกาสมานั่งทานอาหารและมองวิวกรุงเทพยามค่ำคืนแบบนี้

“อร่อยไหม”

“อร่อยมากๆ ค่ะแต่ราคาก็แพงมาก ถ้าให้เนเน่มากินบ่อยๆ คงได้จนกันพอดี”

“ถ้าเนเน่อยากมากินเมื่อไหร่ก็บอก พี่จะพามาหรือเนเน่จะมากับเพื่อนก็ได้ ตอนนี้พนักงานเขาก็รู้กันหมดแล้วว่าเนเน่คือแฟนพี่เพราะฉะนั้นเวลาเข้าไปใช้บริการในโรงแรมของพี่หรือร้านอาหารในเครือโรงแรมพวกเขาก็จะบริการเนเน่เหมือนกับบริการพี่”

“การเป็นแฟนพี่ธีมีอภิสิทธิ์เยอะขนาดนี้เชียวเหรอคะ”

“เขาไม่เรียกอภิสิทธิ์อะไรหรอก เพียงแต่พวกเขาให้เกียรติ เนเน่ในฐานะที่เนเน่เป็นคนรักของพี่”

ธีธวัชพูดว่าคุณรักออกมาเต็มปากโดยไม่รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่อึดอัดอะไรเลย การได้ใกล้ชิดกับชญานิษฐ์ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์มันทำให้เขาหลงเสน่ห์เธออย่างที่หิรัญพูด แต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากจะบอกเรื่องนี้ให้กับชญานิษฐ์รู้เพราะยังไม่มั่นใจว่าตนเองจะชอบเธอได้นานแค่ไหน ระยะเวลาสามเดือนบางทีผู้ชายอย่างเขาก็น่าจะเริ่มเบื่อ

หลังจากทานอาหารแล้วธีธวัชก็พาเธอไปฟังเพลงต่อที่ผับแห่งหนึ่งบรรยากาศยามค่ำคืนทำให้ชญานิษฐ์รู้สึกมีความสุขมากๆ วันเกิดของเธอปีนี้มันพิเศษกว่าทุกปีจริงๆ ถึงแม้สถานะของตนเองและธีธวัชจะเป็นแค่แฟนปลอมๆ ก็ตาม

แต่ชญานิษฐ์ก็ไม่อยากจะเก็บเอามาคิดเพราะยังเหลือระยะเวลาเป็นแฟนกับธีธวัชอีกสองเดือนกว่า

“พี่ธีคะ เนเน่ว่ามันดึกมากๆ แล้วเรากลับกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เราต้องไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กกำพร้านะคะ”

“ที่ชวนพี่กลับแบบนี้เพราะเมาใช่ไหมล่ะ”

“เริ่มเมาแล้วค่ะ ปกติเนเน่ไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่แต่คืนนี้มันเป็นโอกาสพิเศษก็เลยดื่มเยอะกว่าทุกวัน”

“เพราะอะไรถึงไม่ดื่มล่ะไม่ชอบเหรอ”

“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เครื่องดื่มบางอย่างรสชาติมันก็ถูกใจเนเน่มาก แต่ถ้าไม่ได้อยู่กับเพื่อนสนิทจริงๆ เนเน่จะพยายามไม่ดื่มเพราะเวลาตัวเองเมาบางทีภาพมันก็ตัดไปเลยค่ะ”

“นี่เคยเมาถึงขั้นภาพตัดเลยเหรอ”

“ใช่ค่ะต้อนรับน้องเนเน่ไม่รู้ว่าตัวเองดื่มได้มากแค่ไหนก็เลยดื่มทุกแก้วที่รุ่นพี่เขาส่งให้รู้ตัวอีกทีก็เที่ยงของอีกวัน”

“แล้วช่วงที่ภาพตัดล่ะมีเพื่อนอยู่ด้วยไหม”

“มีหวานอยู่ด้วยค่ะ”

“แล้วจากนั้นล่ะได้ดื่มจนเมาขนาดนั้นอีกไหม”

“มีอีกครั้งหนึ่งค่ะ เป็นวันที่เราฉลองเรียนจบตอนนั้นไปดื่มที่บ้านหวานค่ะเนเน่ก็ดื่มจนเมาและภาพตัด”

“จริงๆ มันไม่ดีเลยนะที่ดื่มจนเมามากมายขนาดนั้น มันอันตรายมากๆ หากไปเมาที่ไหนผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจได้ที่ไหนกันล่ะ”

“เนเน่รู้ว่ามันไม่ดี และมันอันตรายมากเนเน่ก็เลยเลือกดื่มเวลาที่มีหวานอยู่ด้วย”

“แล้วคืนนี้เนเน่จะภาพตัดอีกไหม”

“ไม่หรอกค่ะแค่สองแก้วไม่เป็นไรและส่วนใหญ่ที่เนเน่เมาจะเป็นกินเบียร์มากกว่าค่ะ”

“ถ้างั้นเรากลับกันเลยนะ”