ตอนที่7 ตามจีบ

“คุณอ้อนครับ คุณไหมอยู่ไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มนวลที่คุ้นหูทำอลิสาอารมณ์เสียได้โดยที่ยังไม่ทันได้หันไปดูว่าเป็นใคร

“ไม่อยู่ค่ะ ไหมไม่สบายแล้วก็ไม่รู้จะมาทำงานวันไหนด้วย” อลิสาตอบสารวัตรทรงรบเสียงดังฟังชัด ที่วันๆ ไม่คิดจะทำการทำงานเอาแต่ตามแทะโลมพราวไหมไม่เว้นว่าง หากพวกเธอไม่เห็นว่าเขาดูแลพื้นที่อยู่แถวนี้คงสั่งห้ามไม่ให้เข้ามาที่นี่แล้ว

“คุณไหมป่วยหนักเหรอครับ ผมจะไปเยี่ยมเธอ”

สารวัตรหนุ่มเตรียมจะหันหลังกลับ แต่ก็ถูกอลิสาขวางหน้าเอาไว้ก่อน

“แล้วมันธุระอะไรของสารวัตรคะ จะไปรบกวนเวลาพักผ่อนไหมทำไมคะ ใช่เรื่องเหรอ” อลิสายืนกอดอกหน้าบึ้งตึง

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ทรงรบมองอลิสาด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ ก่อนจะรีบเบี่ยงตัวเดินหนีออกไป

“ค่ะ” อลิสามองตามหลังสารวัตรหนุ่มพร้อมส่ายหัว ภาวนาว่าให้เขาเลิกตามตื๊อเพื่อนเธอเสียที เพราะคนอย่างทรงรบไม่ควรจะเอามาทำพันธุ์เป็นที่สุด

ผู้หญิงแทบจะทั้งอำเภอล้วนถูกเขาจีบทิ้งๆ ขว้างๆ ไปเกือบหมดแล้วเห็นจะได้ ที่ยังตามทำดีกับพราวไหมก็คงไม่พ้นคำว่าอยากได้เท่านั้น

“นั่นแฟนพราวไหมเหรอครับ” เตมินทร์ลุกขึ้นเดินดุ่มเข้าไปหาอลิสา หลังจากยืนแอบฟังอสิลาและสารวัตรหนุ่มคุยกันครู่หนึ่ง

“เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ” อลิสารีบส่ายหัวพัลวัน อยากจะพูดนักว่าสิ่งที่เตมินทร์พูดดูอัปมงคลเหลือเกิน

“ไหมไม่มีแฟนค่ะคุณมินทร์ นั่นสารวัตรทรงรบตามจีบไหมมานานแล้วค่ะ เจ้าชู้แบบนั้นใครจะเอาทำพันธุ์ล่ะคะ อย่าใส่ใจเลยค่ะ ห้องพักที่อ้อนจัดให้เป็นยังไงบ้างคะมีอะไรขาดเหลือหรือเปล่า ต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกอ้อนได้เลยนะคะ”

“ที่อยู่ผมสบายมากครับ ผมขอตัวเดินเล่นก่อนนะครับ”

“ตามสบายค่ะ”

เตมินทร์หัวอมยิ้มอ่อนให้กับคนที่รัวคำพูด ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ เดินออกไป

เมษารินทร์คุณหนูไฮโซลูกสาวของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ขับรถสปอร์ตคันหรูบึ่งหน้าจากกรุงเทพมหานครมาที่สระบุรีตามที่อยู่ที่พิมอักษรได้ให้เอาไว้

แม้จะรู้คร่าวๆ จากพิมอักษรว่าเตมินทร์เห็นเธอเป็นเพียงแค่น้องสาว แต่เมื่อมีแม่ของผู้ชายเป็นกองหนุนเธอก็พร้อมที่จะพิชิตใจของเตมินทร์ให้เปลี่ยนมารักเธอมากกว่าน้องสาวให้ได้

“รีสอร์ทโอบอุ่นรัก” หญิงสาวเห็นป้ายจุดมุ่งหมายได้เธอก็รีบหักพวงมาลัยเลี้ยงข้ามฝั่งเข้าปากทางเข้าของรีสอร์ททันที รถสปอร์ตคันหรูวิ่งเข้ามาตามทางที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติสวยงามมาได้เกือบห้าร้อยเมตรก็มาถึงหน้าเรือนไทยหลังใหญ่ที่เป็นที่ต้อนรับลูกค้า

สาวเจ้าลงรถมาได้พนักงานและคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็มองจ้องไปยังเธอเป็นตาเดียว เพราะเธอทั้งสวยทั้งสง่า แถมรถที่เธอขับมาก็ไม่ใช่วาจะราคาถูกๆ

“ฉันชื่อเมเป็นแฟนพี่มินทร์ประธานธีรวรางค์ โทรบอกเค้าให้ฉันหน่อยว่าฉันรอที่นี่”

มนทิดาหลุดจากภวังค์จากสาวชุดเดรสสีแดงได้ เธอก็รีบต่อสายหาเตมินทร์ตามคำสั่งของหญิงสาวทันที

“ได้ค่ะ สักครู่นะคะ”

เมษารินทร์นั่งรอเตมินทร์ที่โถงต้อนรับครู่หนึ่ง เขาก็เดินเข้ามานั่งตรงข้ามเธอด้วยสีหน้าที่มาสบอารมณ์เท่าไหร่นัก เพราะเตมินทร์พอจะรู้ว่าที่เมษารินทร์มาที่นี่ได้คงไม่พ้นได้รับข่าวจากแม่ของเขาแน่ว่าเขาอยู่ที่นี่

“เมมาทำอะไรที่นี่”

“ก็พี่มินทร์มาเที่ยวไม่บอกเมนี่คะ” สาวสวยกระโดดขึ้นไปนั่งตักของเตมินทร์เหมือนอย่างที่เคยทำตลอดมา

“เมโตแล้วนะ จะมาทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้” เตมินทร์รีบรวบให้เมษารินทร์นั่งลงข้างตัว ก่อนหน้าที่อนุญาตให้เธอยุ่มย่ามกับตัวเขาได้เหมือนตอนเด็กๆ ก็เพราะเห็นว่าคิดว่าหญิงสาวไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไกว่าพี่น้อง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันไม่ใช่

“คุณแม่พี่โทรบอกให้เราตามมาใช่ไหม”

“คุณป้าแค่อยากให้เราเที่ยวด้วยกันไงคะ ทำไมเหรอคะ”

“พี่ไม่ได้มาเที่ยว เมกลับไปเถอะพี่ไม่มีเวลามาดูแลเม พี่ต้องทำงาน”

“เมดูแลตัวเองได้ แค่ขออยู่ใกล้ๆ พี่มินทร์ก็พอค่ะ”

เธอเกาะแขนเอ่ยเสียงออดอ้อน ท่าทีหวานเกินพี่น้องทำเอาพนักงานหรือลูกค้าของรีสอร์ทที่เดินผ่านไปผ่านมาแอบเหลือบสายตามองพวกเขาเป็นระยะ และแล้วอลิสาก็เดินมาเห็นจนได้

“ใครเหรอ” เธอแสร้งทำเป็นหันหลังยืนคุยกับมนทิดา ก่อนจะกระซิบกระซาบกับพนักงานต้อนรับสาว

“เธอชื่อคุณเม เป็นแฟนคุณเตมินทร์ค่ะ”

“อ๋อ แฟนเค้าแซ่บเหมือนกันเนอะ” อลิสาพยักหน้าช้าๆ คราแรกคิดว่าคนสุขุมมาดเนี้ยบอย่างเตมินทร์ จะชอบผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยที่แท้เขาก็ชอบความหวือหวาอยู่เหมือนกัน