บทที่ 1 "เรื่องบนเตียง"

"ขอสะบัดผมใหม่อีกที..." เสียงจากผู้ช่วยช่างภาพผู้หญิง ดังมาจากอีกมุมหนึ่งของห้อง...ทำให้เจ้าของเรือนร่างระหง ที่อยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ แอ่นใบหน้าขึ้นจนสุด สะบัดผมสีน้ำตาลเข้ม...เป็นพวงสบายช่อ ลดหลั่นกันลงมา

จนเกิดคลื่นระย้าระบายไปถึงกลางแผ่นหลัง

วันนี้ นุชจรีย์ มารัก นางแบบอิสระมืออาชีพ อยู่ในชุดนอนสีดำสุดเซ็กซี่ ตัวชุดเป็นเดรสเสื้อเชิ้ตแขนยาว แต่เว้ามาถึงกลางอก ชายเสื้อยกร่นขึ้นมาถึงโคนขาอ่อน กระดุมเสื้อที่ติดเอาไว้ หลุดออกเป็นบางเม็ด

ยิ่งในยามที่เธอนั่งพับเพียบอยู่แบบนี้ ชายเสื้อก็ยิ่งร่นขึ้นมา เห็นท่อนขาเรียวขาวเนียนอยู่รอมร่อ...

"เยี่ยมมาก...ก้มลงหน่อย...ก้มลงอีก..." เธอจัดระเบียบร่างกายตามที่ถูกบรีฟมา แต่เสริมด้วยคำสั่งของผู้ช่วยช่างภาพ ที่่จัดกล้องไว้ตามมุมต่างๆ แทนช่างภาพ ที่ควบคุมการถ่ายจากทางไกล

เธอไม่เคยพบตัวจริงของเขา เคยได้ยินเสียงบ้าง จากการพูดผ่านไมค์มาจากทางไกล เสียงถูกปรับแต่งจากเอไอทำให้ไม่รู้ว่าเสียงแท้จริงของเขาเป็นยังไงกันแน่

เธอไม่มีโอกาสได้รู้เหตุผลของช่างภาพลึกลับคนนั้น แม้จะอยากรู้แค่ไหน

เพราะไว้วางใจ "ต้นอ้อ" ผู้จัดการที่คอยดูแลเรื่องรับงานให้ มาตั้งแต่สมัยที่เธอเข้ามาในกรุงเทพฯ ช่วงแรกๆ

แม้จะไม่ได้รับงานถ่ายแบบเซ็กซี่เลย แต่เธอก็พอได้รับงานโฆษณาเล็กๆ หรือเป็นตัวประกอบมาบ้าง ก็เพราะได้รับความเมตตาจากต้นอ้อนี่แหละ

'ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ช่างภาพคนนี้ เขากำลังฝึกหัดถ่ายภาพ ไม่ได้เอาไปเผยแพร่ที่ไหน ไว้ใจได้...'

นุชจรีย์ไม่รู้ว่าตัวเองจะไว้ใจช่างภาพคนนั้นได้มากแค่ไหน แต่สำหรับต้นอ้อแล้ว ยิ่งกว่าไว้ใจ...เพราะต้นอ้อเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักในหมู่บ้านเดียวกัน และรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก

"โอเค เริ่ด..." ส่วนผู้ช่วยช่างภาพ ที่คอยช่วยจัดท่าทางเธออยู่นี้ ชื่อว่า น้ำทิพย์ เป็นสาวห้าว ทรงทอมบอย แต่ชอบผู้ชาย คนนี้ค่อนข้างไว้ใจได้ เธอรู้จักตั้งแต่รับงานนี้ในช่วงแรก และทำอย่างยาวนานมาด้วยกัน แบบไม่เคยเปลี่ยนคนเลย

นุชจรีย์เห็นภาพตัวเอง ในท่าใช้ศอกยันกับขอบเตียง ก้มหน้าอกลง...ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย จนเห็นแพนตี้จากทางด้านหลัง

เธอชำนาญ จนรู้ว่าตอนนี้มุมกล้องน่าจะจับอยู่ที่ตรงไหน บนร่างกายตัวเอง

กระจกบานหนึ่งตรงหน้า สะท้อนแววตาวาววับของเธอราวกับเกิดอารมณ์เชิงเย้าขึ้นกับร่างกายสาวจริงๆ

"จินตนาการว่า...มีคนกำลังซ้อนอยู่ด้านหลัง และทาบร่างกายลงมา..."

เสียงของผู้ช่วยช่างภาพ บิ๊วอารมณ์เธอเต็มที่ หญิงสาวเห็นแววตาวาบหวาม สะท้อนอยู่ในกระจกเงาบานใหญ่

เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน รู้สึกได้จริงๆ ว่าตัวเองกำลังถูกทาบลงมา สะโพกผายกระตุกเล็กน้อย เสียงชัตเตอร์จากกล้องที่กำลังซูมใบหน้าเย้ายวนของเธอ ดังขึ้น

"เยี่ยม...สุดยอด..." ผู้ช่วยช่างภาพว่าพร้อมปรบมือให้เธอยกใหญ่

คอนเซ็ปต์การถ่ายภาพวันนี้มีชื่อว่า "เรื่องบนเตียง"

เธอต้องแสดงเป็นผู้หญิงที่กำลังอยู่บนเตียง...และทำเรื่องบนเตียง แบบใช้จินตนาการเป็นพิเศษ

"ต่อไป จะเปลือยอกหน่อย นอนราบลงไปกับเตียง...นั่งพับเพียบแล้วเอนลงไป..." เจ้าของเรือนร่างระหง ขาวเนียน อ่อนพลิ้ว ทำตามที่น้ำทิพย์สั่งอย่างง่ายดาย เธอใช้หมอนใบใหญ่รองรับส่วนเอวของตัวเองเอาไว้ ดึงชายเสื้อนอนขึ้นมาไว้ที่โคนต้นขา

"ดีมาก" เสียงจากลำโพงจากทางไกลดังขึ้นมา ทำเอาความมั่นใจของนางแบบฝึกหัด ใจชื้น

มีไม่กี่ครั้งหรอก ที่ฝ่ายช่างภาพจะพูดอะไรออกมา...

ถ้าเขาพูด นั่นหมายความว่า เธอกำลังทำได้ถูกใจเป็นอย่างมากและมีศิษย์ที่จะได้รับทิพพิเศษ

"เปิดเสื้อออกอีกหน่อย มองขึ้นไปกล้องเพดาน" น้ำทิพย์ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างมืออาชีพ เธอรู้ใจช่างภาพ จนเขาไม่ต้องพูดอะไรมาก นอกจากสื่อสารกับนางแบบ ในคราวที่รู้สึกถูกใจเธอมากก็เท่านั้น

"ดีมาก...นุชจินตนาการนะ ว่าตอนนี้กำลังมีผู้ชายกล้ามแน่น คร่อมร่างนุชอยู่..." ได้ยินแค่นั้น หญิงสาวก็แยกเรียวขาออกจากกันมากขึ้น ชายเสื้อร่นไปกองอยู่ที่ขอบแพนตี้ เนินพูงามเด่นขึ้นจนช่างภาพต้องกดแชะภาพจากทางไกล

หญิงสาวรับรู้ได้ว่าตัวเองกำลังถูกถ่ายส่วนไหน ปรือตาขึ้นมองกล้องที่ขยับใกล้ลงมา...

ในห้องแห่งนี้ มีกล้องมากกว่า 20 ตัว มีกลไกการทำงานของตัวเองอย่างมืออาชีพ เป็นเทคโนโลยีที่เธอไม่เคยเห็นที่ไหน

เธอไม่อยากเชื่อเลย ว่าช่างภาพของตัวเองจะเป็นคนธรรมดา...ที่อยากจะหัดถ่ายภาพเท่านั้น

"เอามือซ้ายมาจับหน้าอกตัวเองไว้" เสียงจากลำโพงจากทางไกลดังขึ้นมา

ฝ่ามือเล็กถูกยกขึ้นมาวางนาบบนหน้าอกมหึมาของตัวเองแผ่วเบา นุชจรีย์เป็นคนซ่อนรูป เธอมีเนื้อ นมไข่ เต็มล้น หากแต่ถ้าอยู่ในชุดปกติทั่วไป เธอสามารถอำพลางมันได้ จนทีมงานพากันอึ้งไม่น้อย

"ลองลูบวนเบาๆ มองกล้องด้วย จะหาจังหวะจับภาพ" หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันอัตโนมัติ การลองทำตามที่เขาบอก ทำให้นิ้วเล็ก เผลอไปสะกิด เข้าที่ตุ่มไตที่เธอใช้ซิลิโคนปิดจุกปิดเอาไว้

แต่มันกลับมีกระแสไฟ ที่วิ่งปราดไปทั่วร่างสาว...

"อา...แบบนั้นแหล่ะ" น้ำเสียงเอไอที่คล้ายจะพร่า ทำเอานุชจรีย์หวั่นใจเล็กน้อย

เธอเกลียดความไม่มืออาชีพของตัวเองก็ข้อนี้ เธอมักจะมีความรู้สึกประหลาดทุกที ที่ได้ถ่ายภาพวาบหวิวพวกนี้

แต่ถามว่าเธออยากจะเลิกทำไหม ก็ไม่...

ลึกๆ เธอก็รู้สึกชอบ เพราะการได้มาถ่ายอะไรแบบนี้ มันเหมือนได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณบางอย่าง ซึ่งไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันคืออะไร

"โอเค วันนี้เยี่ยมมาก เลิกกองได้!" ทีมงานของน้ำทิพย์และต้นอ้อ อีกสามสี่คน รีบปรบมือให้เธอพร้อมกัน ฝ่ายดูแลนางแบบก็เข้ามาช่วยเธอแต่งตัวอย่างรู้หน้าที่

ถึงแม้งานนี้มันจะดูไม่ค่อยเข้าท่า แต่นุชจรีย์ก็มั่นใจว่าปลอดภัย เพราะทีมงานของเธอมีแต่ผู้หญิง ทุกคนใจดี ตั้งใจทำงานและไม่มีทีท่าว่าจะทำอะไรให้เธอลำบากใจแม้สักครั้ง

"เป็นไงบ้างคะพี่ ช่างภาพโอเคใช่ไหม" เธอถามน้ำทิพย์เหมือนทุกครั้งหลังจบงาน

"โอเคมาก...ชมส่วนตัวกับพี่ไม่หยุด เก่งมาก วันนี้อยากทานอะไรพวกพี่เลี้ยงเอง"

"งื้อ เสียดายจังค่ะ ไว้เป็นโอกาสหน้านะคะ...วันมะรืนจะมีงานใหญ่ที่บ้าน ต้องไปช่วยยายเตรียมของ ต้องรีบกลับแล้วค่ะ ถ้าค่ำกว่านี้ มีหวังยายบ่นแน่" เธอว่าอย่างน่ารัก จนใครๆ พากันหัวเราะเชิงแซว

"โอเค งั้นไว้โอกาสหน้า รีบกลับเถอะ เดี๋ยวพวกพี่เรียกแท็กซี่ให้"

"โอ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนุชนั่งรถเมล์ไป รถเมล์ผ่านปากซอยบ้านพอดี"

"เอางั้นก็ได้ เดินทางดีดีล่ะ บาย" ใครๆ ก็รู้ว่านุชจรีย์ประหยัดแค่ไหน เธอเป็นเด็กเรียนเก่ง ขยัน ทำงานเก่ง เข้ากับทุกคนได้ แถมยังประหยัดสุดๆ ไม่มีใครในที่นี้จะไม่เอ็นดูในความน่ารักของเธอข้อนี้

ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่า ที่หญิงสาวในชุดนักศึกษานั่งรถเมล์มาจนถึงป้ายหน้าปากซอยเข้าหมู่บ้านศราเศรษฐ์ ที่มีบ้านศิตาภินันท์ กินเนื้อที่เกือบครึ่งอยู่ หมู่บ้านนี้ มีบ้านแค่ 7 หลังเท่านั้น

"เกือบสามทุ่มละ...มอไซด์ไม่มี ต้องเดินเข้าไปอีกแล้วสิเรา" เธอพูดพึมพำคนเดียว แต่ไม่รู้สึกกลัวเลย เพราะเดินคนเดียวแบบนี้มาตั้งแต่ไหน ตลอดระยะเวลาเข้าปีที่4 ที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยเจอเรื่องไม่ดีเลย อาจจะเป็นเพราะ...สังคมแวดล้อมแถวนี้ ค่อนข้างดีก็น่าจะเป็นได้

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินเลี้ยวเข้าไปในซอยใหญ่ ก็มีแสดงไฟจากหน้ารถคันหนึ่งสาดส่องมา...

มันสว่างจ้า จนหญิงสาวต้องหยุดเดิน เอามือปิดบังหน้าของตัวเองเอาไว้

"รถใครนะ ใช้ไฟส่องหน้ากันทำไม!"