ตอนที่ 3 เลขาของผม

“ผมชอบใจคุณมากเลย คุณเวทานนท์ รุ่นใหม่ไฟแรง เก่งเหมือนกับเจ้าสัวคุณเลย ผมยินดีมากเลยนะครับ ที่ร่วมโปรเจคนี้กับบริษัทของคุณ” คุณไกรสร คู่ค้าของเวทานนท์กล่าวขึ้นระหว่างการรับประทานอาหาร

คุณไกรสร เป็นชายหน้าตาคมเข้มแบบไทยแท้ อายุ 45 ปี เป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างขนาดใหญ่

“ผมล่ะอิจฉาคุณเวทานนท์จริงๆ เลย นอกจากตัวคุณจะเก่งแล้ว คุณยังมีเลขาเก่งๆ หน้าตาดีอย่างคุณนวพรรษอยู่ข้างๆตัวด้วย”

คุณไกรสรยิ้มพร้อมทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ย มองนวพรรษ ด้วยสายตาเจ้าชู้อย่างไม่ปิดบัง เขาชอบผู้ชายขาวๆ ที่ไม่ได้ตัวเล็กตุ้งติ้งออกแนวแมนๆแบบนวพรรษเวลาควงไปไหนมาไหนเหมือนไปกับเพื่อนหรือน้องชายมากกว่าจะได้ไม่เป็นจุดเด่น สายตาและคำพูดของไกรสรชวนให้เวทานนท์หงุดหงิดไม่น้อย

“ถ้าคุณเลขาเบื่องานแบบเดิมๆ อยากลองเปลี่ยนประสบการณ์ใหม่ บอกผมได้นะครับ ผมยินดีต้อนรับ มาเป็นเลขาส่วนตัว อยากได้เงินเดือนเท่าไรเรียกมาได้เลย ถ้าเป็นคุนนวพรรษผมทุ่มไม่อั้น” ไกรสรสายเปย์บอกนวพรรษ

“ขอบคุณ คุณไกรสรมากเลยนะครับ ที่ให้โอกาสผม ผมยังไม่เก่งหรอกครับ ยังต้องเรียนรู้งานจากท่านประธานแล้วเจ้าสัวอีกมากครับ และผมก็ชอบทำงานกับท่านประธานครับ”

คำตอบขอบนวพรรษ ทำเอาคุณไกรสรโกรธนิดๆเหมือนโดนหักหน้า ส่วนอีกคนที่หงุดหงิดก่อนหน้านี้ยิ้มออกมาได้ เพราะถูกใจกับคำตอบยิ่งนัก

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมกับเลขาของผมขอตัวกลับบริษัทก่อนนะครับ ยินดีอีกครั้งที่ได้ร่วมงานกันครับ สวัสดีครับ” เวทานนท์เอ่ยปากลาคู่สัญญาและเดินนำนวพรรษออกมาอย่างรวดเร็ว

“ถ้าคุณจะลาออกไปอยู่กับหมอนั่นก็ได้นะ คุณเลขา ผมไม่ติดอะไร ดูแล้วเค้าน่าจะเปย์ให้คุณถึงใจ”

เวทานนท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชัน เมื่อทั้งสองมานั่งบนรถหรูของเวทานนท์เรียบร้อยแล้ว

“ผมว่า ผมตอบคุณไกรสรชัดเจนแล้วนะครับ ท่านประธานน่าจะได้ยิน ถ้าหูยังใช้การได้ดีอยู่” นวพรรษตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ

“โอเค ผมได้ยินชัดเจน แต่เผื่อคุณเปลี่ยนใจ เลยถามเพื่อความแน่ใจ คุณจำคำพูดของคุณไว้ให้ดีล่ะ”

เลขาหน้าหวานที่ได้ฟังก็รู้สึกไม่ชอบใจที่ท่านประธานหนุ่มพูดเหมือนกับเขาเห็นแก่เงินเลยขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง จบปัญหาโดยการหันหน้ามองข้างทางยังดีเสียกว่า หลังจากนั้นประธานกับเลขานั่งกันเงียบไร้ซึ่งบทสนทนาระหว่างเดินทางกลับบริษัททำให้บรรบากาศชวนให้อึดอัด

พอถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่า มีเอกสารที่เวทานนท์ต้องเซ็นอีกกองใหญ่ ก่อนที่เลขาจะโทรมาแจ้งเตือนเรื่องการเข้าประชุม

“เป็นไงบ้างเวย์ ลูกทำงานกับน้องนิว โอเคไหม เข้าขากันหรือยัง” เจ้าสัวเวทินถามลูกชายขณะนั่งทานอาหารเช้าที่บ้านช่วงวันเสาร์

“เรื่องงานก็ดีครับ เก่งสมกับที่คุณพ่อชมนักชมหนา จนผมนึกว่าเค้าเป็นลูกชายคุณพ่ออีกคน ส่วนนิสัยดูจะอัธยาศัยดี ยิ้มอ่อยไปทั่ว ยกเว้นกับเจ้านายอย่างผม นิ่งจนเหมือนหยิ่ง เอ๊ะ ! รึว่าเป็นแผนอ่อยเหยื่อ” เวทานนท์พูดถึงคนเป็นเลขาให้ผู้เป็นพ่อฟัง

“คิดอะไรอย่างนั้น น้องนิวเค้าเป็นคนดี หน้าตาดี อัธยาศัยดีกับทุกคน เค้าคงไม่คิดจะอ่อยแกหรอก คนมาติดพันเค้าเยอะแยะ แต่ถ้าอ่อยก็ดีซิ แกจะได้ติด ถ้าได้น้องนิวมาเป็นลูกสะใภ้ ฉันไม่ติดหรอกนะถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ”

“พ่อ ออกตัวแรงไปนะเวย์ว่า อยากได้เค้าเป็นลูกสะใภ้ขนาดนั้นเลยเหรอ ทีอิงจันทร์แฟนเวย์ไม่เห็นพ่อจะชอบขนาดนี้เลย” เวทานนท์แย้งผู้เป็นพ่อ

“เพราะพ่อรู้น่ะสิว่าแฟนแกเป็นคนยังไง เป็นไงล่ะได้ยินข่าวว่าโดนเค้าทิ้งไปหาลูกเจ้าของบริษัทที่รวยกว่าพนักงานเงินเดือนจนๆ มีแต่แกนั่นแร่ะที่ตาบอดอยู่คนเดียว”

เจ้าสัวบ่นลูกชาย เรื่องของเวทานนท์พ่อท่ีมีลูกคนเดียวอย่างเจ้าสัวรับรู้มาตลอดว่าลูกชอบผู้ชาย และชอบใคร เขาไม่คิดกีดกันปล่อยอิสระให้ลูกได้เรียนรู้เอง

“โธ่… พ่อ ซำ้เติมกัน” ผู้เป็นลูกโอดครวญ

“พ่อจะไ่ม่พูดเรื่องนี้กับลูกแล้ว ตกลงว่ายังไงเรื่องงาน” ผู้เป็นพ่อถามอีกรอบ

“ก็ดีครับ ลงตัวแล้ว”

“แล้วเรื่องน้องนิวว่าไง ชอบไหม” เจ้าสัวถามต่อ

“โถ่พ่อ พ่อก็รู้เค้าไม่ใช่ตัวเล็กน่ารักสเปคเวย์สักหน่อย ไม่มีทางครับเป็นแค่ลูกน้องกับเจ้านายดีกว่า พ่อไม่ต้องลุ้นเลย” เวทานนท์มองออกว่าเจ้าสัวตั้งใจจะจับคู่ให้เขากับคุณเลขาลูกชายเพื่อน เลยรีบปฏิเสธทันที

“โอเค ได้ยินแกพูดแบบนี้ก็เบาใจ จะได้มั่นใจ หวังว่าน้องนิวจะปลอดภัยจากแก งั้นห้ามยุ่ง ห้ามรุ่มร่ามกับน้องนิวเลยนะ จะเล่นๆเป็นหมาหยอกไก่ไม่ได้ นั่นลูกเพื่อนรักของพ่อ เดียวผิดใจกันมามองหน้ากันไม่ติด” เจ้าสัวเวทินบอกลูกชาย

“คุณนิวอย่าลืมทานนะคะ อร่อยไม่อร่อยยังไงบอกวิด้วยนะคะ ถ้าไม่อร่อย เดี๋ยววิจะได้ปรับปรุงสูตรแล้วเอามาให้คุณนิวชิมอีก”

“เกรงใจคุณวิจังเลยครับ ทำมาให้เกือบทุกวันเลย ”

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่คุณนิวทานวิก็ดีใจแล้ว ใกล้เวลางานแล้ว งั้นวิกลับแผนกก่อนนะคะ บ๊ายยยค่ะ”

เสียงชายหญิงสองคนสนทนากัน ทันทีที่เวทานนท์ก้าวออกจากลิฟต์ ไม่ใช่เสียงใครอื่นเลย เสียงผู้ชายเป็นเสียงคุณเลขาจอมหยิ่งของเขาเอง แต่ไม่หยิ่งกับคนอื่นนอกจากจะไม่หยิ่งแล้วยังอัธยาศัยดี ยิ้มซะตาหยีเลย ส่วนอีกหนึ่งเสียงเป็นสาวหน้าสวยทรงโต น่าจะมาขายขนมจีบชายหนุ่มเนื้อหอม เลขาของเขานั่นเอง

“อุ๊ย ท่านประธาน สวัสดีค่ะ ” วิกานดา พนักงานฝ่ายบัญชี ที่ตกหลุมรักนวพรรษตั้งแต่เเรกเจอ วันที่เจอกันครั้งแรกวิกานดาโดนรถเฉี่ยวอยู่หน้าบริษัท นวพรรษอยู่ในเหตุการณ์เลยช่วยไว้ ทำให้วิกานดาตกหลุมรักทันทีที่เห็นหน้าเหมือนหญิงสาวชาวบ้านตกหลุมรักเจ้าชาย นอกจากจะใจดีแล้วยังหน้าตาจัดว่าดีมาก ตั้งแต่นั้นมาวิกานดาก็ตั้งตัวเป็นแฟนคลับของนวพรรษ หาขนมมาให้นวพรรษเสมอ อ้างว่าเพื่อตอบแทนที่ชายหนุ่มได้ช่วยเหลือในครั้งน้ัน

“ครับ สวัสดี”

หญิงสาวรีบเดินออกจากสถานการณ์อึดอัดทันที ท่านประธานหน้าดุจังแฮะ หล่อก็หล่ออยู่หรอก แต่ไม่ยิ้มเลย สู้คุณนิวไม่ได้ หล่อละมุน โอปป้า นิสัยดี หญิงสาวคิดในใจ

“สวัสดีครับท่านประธาน” นวพรรษกล่าวทักทายเจ้านายหน้าดุ เมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึงตัวเอง

“ครับ อีกสิบนาทีเอากาแฟไปให้ผมด้วยนะคุณนวพรรษ”

“ได้ครับ แล้วท่านประธานจะรับของว่างอะไรไหมครับ”

“ไม่ เอาแค่กาแฟพอ” สั่งเสร็จสรรพก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

เป็นอะไรของเค้าทำหน้ายักษ์ได้ทุกวัน ไม่เคยรู้จักยิ้มเลยหรือไงนะ หรือว่าท้องผูก นวพรรษคิดในใจ ก่อนจะดูตารางงานของท่านประธานของเอาที่ต้องทำวันนี้ และเดินไปชงกาแฟให้ท่านประธาน