EP4 รองเสือ

แพรไหมขับรถมาทำงานวันแรกจอดที่ลานจอดรถเช่นเดิม และขึ้นมาทางเดิม เธอมองเอกสารมากมายวางบนโต๊ะ เป็นเอกสารที่เจ้านายของเธอต้องเซ็น เธอจึงเปิดทีละหน้าเพื่อดูเอกสารทั้งหมด และทำความเข้าใจ ก่อนที่จะนำเอกสารไปอธิบายกับโกมินทร์ ทันใดนั้นเธอต้องตกใจเมื่อมีหญิงสาวสองคนและชายหนุ่มอีกคนก้าวเดินมาหาเธอที่หน้าโต๊ะทำงาน

“สวัสดีจ้ะ แพรไหม เลขานุการของท่านรองเสือใช่ไหม” หนึ่งในสามเอ่ยทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม แพรไหมจึงลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ

“ใช่ค่ะ คุณคือ...” แพรไหมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบารู้สึกเกรงๆ อยู่บ้างอาจเป็นเพราะเธอพึ่งมาทำงานเป็นวันแรก

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันหัวหน้าการตลาด ชื่อจินดา สุขสวัสดิ์ หรือเรียกฉันว่าดาก็ได้” จินดาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีค่ะ เรียกฉันว่าแพรก็พอ” แพรไหมเอ่ยบอกเช่นนี้

“ส่วนเรา แจ่มจันทร์ โชคดี เราเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล” เธอบอกแล้วจับมือฉัน

“ส่วนผม มงคล บุญมั่ง ผมดูแลตลาดต่างประเทศ” มงคลเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาที่มองเธอไม่เหมือนเพื่อนร่วมงาน อาจเป็นเพราะเธอเป็นผู้หญิงรูปร่างดี โครงหน้าสวยคม อาจจะสะดุดตาผู้ชายหลายๆ คน ทำให้เธอไม่ได้สนใจสายตาของเขาที่มองมายังเธอ

“ที่จริงแพรควรไปหาพวกพี่ๆ มากกว่า” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“ไม่เป็นไร พวกเราไม่เห็นเลขาของเสือมานานแล้ว คนเก่าที่ออกไปก็ลาคลอด และเลี้ยงลูกเมื่อเดือนที่แล้ว ท่านรองอาจเรื่องมากหน่อยนะ เพราะท่านมีระเบียบเอามากๆ ถ้าทำงานเป็นระเบียบเข้าที่เข้าทาง อาจจะได้คำชมจากท่าน” จินดาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันรับได้ทุกสถานการณ์ค่ะ” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“แต่เวลาที่ท่านรองมีความสุข ท่านจะเป็นคนตลกสุดเหวี่ยงเหมือนกัน ท่านรองชอบคนเอาใจใส่” แจ่มจันทร์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงขบขัน

“ผมไปก่อนนะ ท่านมาแล้ว” มงคลเอ่ยบอกเช่นนี้ พวกเขาจึงสลายการชุมนุมทันที มงคลทอดสายตามองเธอด้วยรอยยิ้ม แพรไหมเผยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรด้วยเช่นกัน มงคลจึงเดินตามพวกเธอไปด้วยเช่นกัน

“สวัสดีของการมาทำงานวันแรกของคุณนะ แพรไหม” เสือเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เธอยกมือไหวเขาด้วยความนอบน้อม (ขออนุญาตใช้ชื่อเล่นของพระเอกว่า ‘เสือ’ แทนชื่อจริงว่า ‘โกมินทร์’ นะคะ)

“สวัสดีค่ะท่านรองจะรับกาแฟและขนมก่อนไหมคะ เดี๋ยวแพรจะนำเข้าไปให้ค่ะ” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณ เอากาแฟสามช้อน น้ำตาลหนึ่งช้อน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง

“ค่ะท่านรอง” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เขามองเธอด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เขาค่อยๆ ก้าวเดินเข้าห้องไป โดยมีรุจบอดี้การ์ดหน้าเข้มเปิดประตูให้เขา ทำให้เธอรู้สึกเกรงๆ ที่ต้องอยู่กับชายหนุ่มหน้าเข้มจนถึงสี่โมงครึ่ง

“รุจไปรอฉันข้างล่าง” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ครับนายน้อย” รุจน้อมรับคำสั่ง ก้มหัวให้กับเสือแล้วก้าวเดินไปทันที ขณะที่เสือก้าวเดินเข้าไปในห้องแล้ว เธอก้าวเดินไปที่ห้องชงกาแฟ เธอเดินไปเห็นชั้นวางแก้วเขียนชื่อผู้บริหารไว้หลายชื่อ เธอเห็นชื่อเขาที่ใต้แก้ว เธอจึงเอาแก้วเซรามิกแก้วสีขาวมุก และหยิบจานรองสีเดียวกับถ้วยสีนี้ เธอหยิบกระปุกกาแฟ เปิดฝากระปุกออกตักใส่กาแฟในโหลสามช้อนลงในถ้วย และหยิบโหลน้ำตาลเปิดออก นำช้อนตักน้ำตาลใส่แก้วกาแฟหนึ่งช้อน แล้วนำแก้วและถ้วยกดน้ำร้อนไม่เต็มถ้วย เธอหยิบช้อนชงกาแฟมาวางบนจาน

“สวัสดีค่ะ คุณแพรไหมที่มาเป็นเลขาของรองเสือใช่ไหมคะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แพรไหมยกมือไหว้เธอโดยทันที เธอจึงยกมือรับไหว้แพรไหมด้วยเช่นกัน

“หนูชื่อแพรไหมค่ะ เรียกหนูว่าแพรก็ค่ะ” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“แพรไหม ป้าชื่อว่าศรี เป็นแม่บ้านของที่นี่ค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” ศรีเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม

“ยินดีได้รู้จักค่ะ มีสิ่งใดจะบอกหรือสอนหนูได้เลยค่ะ” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ที่จริงท่านไม่กินเข้มข้นขนาดนี้นะ ส่วนมากจะใส่กาแฟสอง น้ำตาลสองค่ะ” ศรีเอ่ยบอกเธอเช่นนี้

“วันนี้ท่านบอกแพรแบบนี้ แพรเลยทำตามที่ท่านบอก” แพรไหมเอ่ยบอก

“สงสัยเมื่อคืนคงดื่มหนัก ป้าไปก่อน มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะ” ศรีเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เธอก้าวเดินออกจากห้องชงกาแฟ แพรไหมเอาแก้วกาแฟใส่จานรองแก้ว และก้าวเดินออกจากห้องกาแฟ ไปยังห้องรองผู้บริหาร เมื่อถึงหน้าห้องเธอเคาะประตูเบาๆ

“ขออนุญาตค่ะ ท่านรอง” แพรไหมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เชิญครับ” เสียงของเสือเอ่ยบอกเธอ เธอจึงถือถาดกาแฟก้าวเข้ามาในห้องกว้าง เธอเห็นเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังพิมพ์อะไรสักอย่าง เขามองเธอด้วยรอยยิ้ม

“วางบนโต๊ะเลยครับ” เขาเอ่ยบอก เธอเผยรอยยิ้มและวางถาดกาแฟเอาจานรองแก้วกาแฟ วางบนโต๊ะทำงานตรงที่ว่าง

“วันนี้ท่านรองมีนัดกับคุณคณิน บุญศิริวัฒน์ ช่วงเวลาสิบโมงเช้า ช่วงบ่ายว่างค่ะ” เธอเอ่ยบอก

“ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอก้าวเดินจากตรงนี้ ไปยังประตู ก่อนที่เธอจะก้าวเท้าออกไปเขาก็เอ่ยพูดขึ้นมา

“ผมส่งไฟล์งานเข้าไปที่เครื่องคุณแล้ว และตารางของผมที่คุณต้องนัดเวลาอยู่ในนั้นแล้ว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ขณะที่ยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม

นี้มันงานฉันนี่ ทำไมฉันไม่รู้ละ ฉันรู้แค่งานวันนี้เท่านั้นที่เลขาคนเก่าเขาส่งมาให้ฉัน

“ช่วงบ่ายว่างใช่ไหม” เขาเอ่ยถาม และวางแก้วกาแฟลงบนจานวางแก้ว

“ว่างจนเลิกงานเลยค่ะ” เธอเอ่ยบอก

“บ่ายนี้ดูงานที่โรงผลิต ผมจะให้คุณไปจดรุ่นเครื่องที่จะส่งยังสนามบิน” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้

“ค่ะ ท่านรอง” เธอเอ่ยบอกแล้วก้าวเดินไปเปิดประตู

เมื่อพ้นประตูออกมาแล้ว เธอมองไปยังโต๊ะทำงาน เธอกลับเห็นว่ามีช่อกุหลาบแดงช่อใหญ่ โดยมีการ์ดเขียนว่า

ขอให้มีความสุขกับการทำงานวันแรก

ทำให้เธอสงสัยว่า ใครกันนะที่ส่งช่อกุหลาบช่อใหญ่มาให้เธอ เธอนำช่อกุหลาบมาดมเพียงชั่วครู่ ทำให้เธอได้กลิ่นหอมจากกลีบกุหลาบ แล้วเธอ วางกองไว้หน้าโต๊ะ เธอมองเอกสารที่ต้องอ่านต่อ และกดหน้าจอของไอแมคขึ้นมา ทันใดนั้นเสียงไลน์ดังขึ้นมา

อ. 13 มิ.ย. 2017

ผมยินดีที่ได้ทำงานร่วมกับคุณ

ผมเชื่อมั่นว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง

เธอคิดว่า คงจะเป็นช่วงที่เข้ามาในห้องทำงานเมื่อครู่สินะ แล้วดอกกุหลาบนี้คงเป็นของเขาสินะ

ขอบคุณค่ะท่านรอง

...................................................

มาแล้วน๊า สนุกไหมคะ

อย่าลืมคอมเม้นท์ และกดหัวใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊ะ