ใช่แฟนใหม่ของฉันเอง

เช้าวันรุ่งขึ้นที่คฤหาสน์ของลุงเจียง อากาศสดชื่น สายลมอ่อน ๆ พัดผ่าน นำกลิ่นหอมของดอกไม้ในสวน แสงแดดอ่อนสีทองส่องลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วสร้างบรรยากาศช่างดูผ่อนคลาย

เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตสุดหรูดังขึ้น ก่อนจะจอดสนิทหน้าบ้าน วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ประธานกู้ขับรถมาด้วยตัวเอง พร้อมกับนำของบางอย่างมาด้วย

"ประธานกู้ วันนี้มาหาแต่เช้าเลยนะ มีอะไรพิเศษหรือเปล่า?"

ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ผมให้แม่ครัวทำข้าวต้มรังนกมาให้พี่ครับ บำรุงร่างกาย"

"ขอบใจมากๆ ลี่เสวี่ยตื่นหรือยังนะ... อาหนิง ไปตามคุณหนูลงมาหน่อย บอกว่าประธานกู้มา"

"ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากเอาข้าวต้มมาให้เฉยๆ ไม่มีอะไรพิเศษ"

ลุงเจียงมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาอ่านออกทุกอย่าง ก่อนจะยิ้มมุมปาก

"ไหน ๆ ลี่เสวี่ยก็เลิกกับแฟนแล้ว ฉันก็ดีใจไม่น้อย ถ้าประธานกู้คิดจะมาเป็นหลานเขย ฉันเองก็ไม่ขัดข้องนะ "

ประธานกู้ชะงักไปเล็กน้อย

“หรือว่าหลานฉันไม่เหมาะกับประธาน?”

"ไม่ใช่อย่างนั้นครับ เธอน่ารักมากเลยทีเดียว... เพียงแต่ผมอายุมากกว่าเธอเยอะ เธออาจจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับผม"

ยังไม่ทันที่บทสนทนาจะจบ เสียงฝีเท้าดังลงมาตามขั้นบันไดอย่างเร่งรีบ

"ลุงเจียงเรียกหนูมีอะไรคะ?"

ลี่เสวี่ยที่เพิ่งเดินลงมา หยุดชะงักเมื่อสายตาสบเข้ากับประธานกู้ ภาพเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัว จูบของเขา... เธอรีบเปลี่ยนสีหน้า พยายามทำตัวให้เป็นปกติ

"สวัสดีค่ะลุง"

"สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้างล่ะ เมื่อคืนเมาจนไม่ได้สติ จำอะไรได้บ้างไหม?"

เธอสะดุ้ง รีบโบกมือปฏิเสธทันที

"ไม่! ไม่เลยค่ะ จำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ "

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเล็กน้อย แววตาดูลึกซึ้งจนทำให้เธอใจสั่น

"จริงเหรอ..."

ลี่เสวี่ยหลบสายตา ล่อกแล่กเล็กน้อย กลัวว่าเขาจะล้อเธอเรื่องเมื่อคืน จึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ หนูหิวแล้ว!"

เธอเดินนำไปที่โต๊ะอาหารอย่างรวดเร็ว หวังจะหนีจากบรรยากาศน่าอึดอัดนี้

"วันนี้มีอะไรทานบ้างคะ ป้า?"

ป้าหวังเงยหน้าขึ้นก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม

"วันนี้มีข้าวต้มรังนกค่ะ"

"ดีจังเลยค่ะ หนูกำลังอยากทานพอดีเลย ป้ารู้ใจที่สุด!"

ลุงเจียงและประธานกู้เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน ขณะที่ลี่เสวี่ยตักข้าวต้มเข้าปาก ป้าหวังก็พูดขึ้นต่อ...

"ประธานกู้ให้แม่ครัวที่บ้านทำมาให้ค่ะ"

คำพูดนั้นทำให้ลี่เสวี่ยแทบสำลัก

เขาหันมามองเธอทันที ก่อนจะยิ้มอย่างถูกใจ

"ป้าขอน้ำส้มหน่อยค่ะ" เธอรีบหลบตา แทบไม่กล้าสบสายตาของเขา

"ลี่เสวี่ย เรื่องแฟนเก่าของเราที่เลิกกันไป... เธอโอเคไหม?" ลุงเจียงถามด้วยความเป็นห่วงหลานสาว

"ก็ดีขึ้นแล้วค่ะลุง เสียความรู้สึกแต่ไม่เสียดาย ผู้ชายแบบนั้น หลุดพ้นมาได้ก็ดีแล้ว"

เธอตอบเสียงเรียบ แต่ลึกลงไปในใจยังแฝงความเจ็บปวด

ประธานกู้รับรู้ถึงอารมณ์ของเธอได้อย่างชัดเจน

"ลุงให้เวลาเธอทำใจก่อน แล้วค่อยไปฝึกงานเป็นเลขานะ"

"ลุงจะให้หนูไปฝึกที่ไหนคะ? ถ้าต้องฝึกกับลุง หนูไม่ไปนะ ไม่อยากเป็นเด็กเส้น มันอึดอัด"

"ฮ่า ๆ ลุงไม่ได้จะให้เธอมาฝึกงานกับลุงหรอก"

"แล้วลุงจะให้หนูไปที่ไหน?"

"ก็ที่นี่ไง... บริษัทของประธานกู้ บริษัทเขาใหญ่ มีเลขาหลายคน ไปฝึกกับพวกเขาดู ดีไหม... ประธานกู้?"

ยังไม่ทันที่ประธานกู้จะตอบ ลี่เสวี่ยรีบพูดขัดทันที

"ไม่ค่ะลุง หนูไปฝึกที่อื่นดีกว่า"

"ทำไมล่ะ ฝึกกับผมแล้วคุณกลัวอะไร หรือว่า...?" น้ำเสียงเขายียวน แฝงรอยขบขัน

"ไม่ได้กลัวค่ะลุง แค่เกรงว่าถ้าหลานของลุงเจียงไปทำงานด้วย คุณอาจจะทำงานไม่เต็มที่"

"ไม่มีปัญหาประธานกู้ เอาใช้งานเต็มที่ได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ" ลุงเจียงตอบ

"ลุงค่ะ!" เธอทำหน้ามุ่ยใส่ลุงเจียงอย่างขัดใจ

"ยินดีครับพี่เจียง... ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดี"

ประธานกู้ตอบรับด้วยสีหน้าราบเรียบ แต่นัยน์ตาดูลึกลับ

ลี่เสวี่ยมองเขาด้วยสายตาที่เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

"งั้นพรุ่งนี้เริ่มงานเลยไหม?" ลุงเจียงถาม

"ไวไปไหมคะ ขอเวลาอีกสักสองสามวัน"

"วันพุธก็ได้ครับ ผมพอมีเวลา จะได้ช่วยสอนงาน"

"ขอบคุณค่ะคุณลุง ใส่ใจหนูดีจังเลยนะ" เธอพูดก่อนจะค้อนใส่เขาหนึ่งที

"เอ่อ ลี่เสวี่ย วันนี้ไปไหนหรือเปล่า?"

"ว่าจะไปเดินห้างดูเสื้อผ้าสักหน่อย เมื่อวานว่าจะไป แต่เจอเรื่องไม่ดีซะก่อน"

"อ้อ พอดีเลย ประธานกู้จะไปห้างเหมือนกัน งั้นไปด้วยกันสิ"

ประธานกู้เลิกคิ้วมองลุงเจียงอย่างงง ๆ ส่วนลุงเจียงก็พยักหน้าให้ทันที ราวกับมีแผนบางอย่าง

"ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ หนูให้คนขับรถไปส่งก็ได้"

"ไม่ต้องเกรงใจ เพราะผมก็กำลังหาเพื่อนไปเดินเล่นอยู่พอดี"

"ลุง... แต่..."

"งั้นไปกันเลยไหม วันนี้วันหยุด รถคงติดน่าดู"

"ก็ได้ค่ะ รอฉันไปหยิบกระเป๋าแป๊บหนึ่ง"

เธอรีบขึ้นบันไดไปหยิบกระเป๋าทันที

วันนี้ประธานกู้ไม่ได้ให้คนขับรถมา แต่เขาขับเอง เขาแต่งตัวสบายๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีเบจ ดูสะอาดตาอย่างประหลาด ใบหน้าหล่อเหลาที่มีเคราเล็กน้อย ทำให้จิตใจของเธอหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก

"มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่า?"

"ปะ...เปล่าค่ะลุง"

"แล้วเมื่อไหร่จะเลิกเรียกว่าลุงซะที?"

"ทำไมคะ ไม่อยากให้เรียกลุง... หรืออยากให้เรียกว่าที่รัก?"

ลี่เสวี่ยเป็นคนสดใสร่าเริง พูดจาขี้เล่นเป็นบางครั้ง แต่พอพูดออกไปเธอก็ชะงักไปเอง

"ขอโทษค่ะ ฉันพูดเล่น"

"ไม่เป็นไร แต่ฉันก็แค่คิดว่า... แค่จูบเธอครั้งเดียว ต้องให้เธอเรียกที่รักได้เลยเหรอ?"

เธอเงียบไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนจนต้องหันไปมองกระจก ส่วนเขากลับยิ้มเยาะ

"ลุง! เรื่องเมื่อคืน ฉันจูบคุณเพราะฉันเมา ไม่ได้ตั้งใจ"

"แต่ที่ฉันจูบเธอตอบ... อันนั้นฉันตั้งใจนะ"

ลี่เสวี่ยอึ้งจนพูดไม่ออก

"พอเถอะค่ะลุง มันเป็นอุบัติเหตุ เลิกล้อเล่นได้แล้ว"

เขายิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรอีก ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ใกล้ถึงแล้วนะ อยากเดินโซนไหนก่อน บอกได้เลย"

ห้างสรรพสินค้า…

ทันทีที่รถสปอร์ตสีดำแล่นมาถึงห้าง ก็มีพนักงานมารับรถไปจอด พร้อมกับทีมงานอีกหลายคนเดินตามประธานกู้และลี่เสวี่ย เธอรู้สึกไม่อิสระ

"ลุงค่ะ ขอเดินแบบส่วนตัวได้ไหม เดินแบบนี้มันอึดอัด"

"พวกคุณไปทำงานเถอะ"

ประธานกู้สั่งลูกน้องทันที

เมื่อไม่มีผู้ติดตาม เธอรู้สึกโล่งขึ้น เดินดูเสื้อผ้าอย่างสบายใจ ลองเสื้อผ้าหลายชุด ขณะที่เขานั่งรอโดยไม่ปริปากบ่น

เธอเดินไปดูรองเท้า ร้านชุดชั้นใน ร้านหนังสือ และไม่ว่าเธอจะไปไหน เขาก็ตามติดเธอไปตลอด

"ลุงนี่ ลุงมาซื้ออะไร? ไม่เห็นลุงจะซื้ออะไรเลย มาทำไมกันแน่?"

"ก็มาเดินออกกำลังกาย มาเป็นเพื่อนเธอไง... กลัวเธอคิดสั้น"

"ไม่มีทาง! คนอย่างเจียงลี่เสวี่ย ไม่มีทางคิดสั้นเพราะผู้ชายแย่ๆ แบบนั้นแน่!"

เธอพูดจบ แต่ทันทีที่เธอหันหน้าจะเดินไปร้านต่อไป ก็เจอ 'ชิงหยู' กับ 'เจิ้งหาว' กำลังเดินตรงเข้ามา

เธอทำท่าจะเดินหลบ แต่ชิงหยูกลับเข้ามาขวางทางไว้ทันที

"บังเอิญจังเลยนะ ลี่เสวี่ย มาห้างเหรอ? ได้อะไรบ้างล่ะ? ส่วนฉันน่ะ... มาดูของใช้เด็กอ่อน"

คำพูดของชิงหยูเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

"ใครอยากรู้เรื่องของพวกเธอ? พวกเธอจะไปตกนรกหรือตกเหวตายที่ไหนก็ไปเลย! ไม่ต้องมาประกาศที่นี่!"

"หึ! ปากดีเหมือนเดิมนะลี่เสวี่ย"

"อ้อที่มาซื้อของเด็กอ่อน...ว่าแต่ในท้องเธอลูกใคร" ลี่เสวี่ยยิ้ม

"ตรวจ DNA หรือยัง ว่าลูกในท้องใช่ของ 'พ่อ' คนนี้จริงหรือเปล่า? ถ้าออกมาหน้าไม่เหมือนกัน จะอายคนเอานะ"

เจิ้งหาวชะงักทันที สีหน้าไม่มั่นใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"หมายความว่าไง ชิงหยู?"

ใบหน้าของชิงหยูซีดเผือดทันที...

เจิ้งหาวถามเสียงเข้ม

“คุณก็อย่าไปเชื่อเธอ เธอพยายามพูดให้เราแตกคอกัน”

“ไม่รู้สินะ อันนี้บอกบุญแล้วนะ เดี๋ยวหาว่าไม่เตือน”

ลี่เสวี่ยยังคงใส่ไฟต่อ

ประธานกู้มองเธออย่างพึงพอใจ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า ผู้หญิงฉลาดและไม่ยอมคนแบบนี้…หรือว่านี่จะเป็นคนที่เขาตามหามาทั้งชีวิต?

“หยุดใส่ร้ายชิงหยูสักที ฉันไม่หลงกลเธอหรอก!” เจิ้งหาวกระชากข้อมือลี่เสวี่ยให้ถอยห่างจากชิงหยู

แต่ทันทีที่มือเขาแตะตัวเธอ ประธานกู้ก็คว้าข้อมือเจิ้งหาวไว้ บิดอย่างแรงจนอีกฝ่ายสะดุ้ง

“อย่ามาแตะต้องลี่เสวี่ย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบ

“ปล่อยนะเว้ย!”

“ขอบคุณนะคะที่รัก ที่คุณปกป้องฉัน”

ลี่เสวี่ยฉวยโอกาสแก้แค้นทันที เธอเดินเข้าไปกอดแขนประธานกู้ ซบแก้มแนบไหล่อย่างออดอ้อน

“นี่เธอ...” เจิ้งหาวอึ้ง

“ทำไมล่ะ? ฉันมีแฟนใหม่แล้ว คนอย่างเธอไม่มีทางทำให้ฉันเสียใจได้หรอก ไอ้ชายสารเลว! นั่งผู้หญิงชั่ว” เธอเชิดหน้า เยาะเย้ย

“ไปกันเถอะค่ะที่รัก ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันดีกว่า”

เธอพูดพลางกระชับแขนเขา แล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจใคร

ประธานกู้หัวเราะเบา ๆ

“เธอนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ...”

ลี่เสวี่ยยิ้มเจ้าเล่ห์

“โธ่ ลุงก็ตามน้ำไปเถอะ! พวกนั้นทำกับฉันขนาดนี้ ก็ต้องเอาคืนบ้างสิ… ขอบคุณนะคะที่มาช่วย”

เขามองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนพูดเสียงเรียบ

“ฉันแค่ไม่ชอบเห็นใครถูกรังแกก็แค่นั้น”

“เหรอคะ?”

ทั้งสองหัวเราะไปด้วยกัน บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น แม้ในใจเขาจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว แต่ก็ต้องเว้นระยะห่าง เพราะช่องว่างระหว่างวัยถึงสิบปีและบางที… เธออาจมองว่าเขาก็เป็นแค่ ‘ลุง’ คนหนึ่งเท่านั้นเอง