เลขาบ้านนอกของเจ้าชายมาเฟีย

"ฉันให้เวลานาย อีกหนึ่งเดือนหากหาไม่เจอ ก็เตรียมตัวกลับบ้านเกิดได้เลย"

"ฝ่าบาท พวกเราจะรีบค้นหาให้ทุกจังหวัด ได้โปรดให้โอกาสพวกเราอีกครั้ง อย่าทำโทษพวกเราเลยครับ"

"พวกนายจะโดนหนักกว่านี้ หากยังไม่เลิกเรียกเราแบบนี้"

"ขออภัยครับ พวกเราไม่ชินกับการเรียกแบบใหม่ครับ"

"ห้าปีแล้ว ยังไม่ชินอีกหรือไงกัน แค่เรียกเราเหมือนคนปกติ มันยากขนาดนั้นเลยหรือไงฮะ"

"พวกเราเรียกฝ่าบาทมาตั้งแต่จำความได้ ครั้นจะให้เปลี่ยนคำเรียกใหม่ ให้ชินใน ห้าปีพวกเราก็ยังไม่ชินครับ"

"ดี แต่ถ้ามีใครรู้ว่าเราเป็นใคร จากการที่พวกนายเรียกเราแบบนี้ ก็เตรียมตัวรับโทษสองเท่าได้เลย"

"พวกเราจะพยายามทั้งเรื่องหาเธอคนนั้น กับการเรียกพระองค์ในชื่อใหม่ครับ"

"อย่าให้เราต้องเหนื่อยกับพวกนายมากไปกว่านี้ ไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวกลับประเทศไปเลย แล้วไม่ต้องส่งใครมาคุ้มกันเราด้วย เราอยากมีอิสระ อุตสาห์หนีมาปักหลักที่ไทยแล้ว พวกนายยังไม่วายตามกันมาสมทบจนทุกวันนี้ ทุกคนเขาว่าเราเป็นเจ้าชายมาเฟียตัวพ่อไปแล้วตอนนี้นะรู้ไหม "

"ก็พวกหม่อมฉันต้องมาตามรับสั่งท่านพ่อของพระองค์ ที่มาสมทบกับพระองค์เพื่อช่วยพระองค์ในการทำงานที่นี้ให้สะดวกสบายขึ้นครับ ท่านแค่สั่งพวกเราจะเป็นคนทำเองครับ"

"เหรอ ขนาดแค่เรื่องตามหาผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่คนเดียวพวกนายยังไม่มีปัญญาหาพบเลย แล้วเราจะกล้าใช้พวกนายอีกเหรอ คิดเอาเอง ถ้าไม่เจอก็กลับไปให้หมด ยกเว้นนาย อัสมัท เพราะนายมาพร้อมเราต้องอยู่ช่วยเรา ที่เหลือกลับไปให้หมด เข้าใจตรงกันนะที่เราสั่ง"

"ครับ งั้นพวกเราขอตัวไปหาข้อมูลเพิ่มก่อนนะครับ"

"ได้ ส่วนนาย อัสมัท ไปเตรียมรถ เราจะเข้าบริษัทเร็วกว่าเดิม เพราะวันนี้รถคงติดถ้าออกช้ากว่านี้ วันนี้พวกเราต้องสัมภาษณ์พนักงานใหม่กัน เราอยากได้คนที่คุยกับเราเข้าใจ และเรียนจบด้านภาษาและการจัดการด้วย"

"ครับเจ้านาย แล้วจะให้ตั้งโต๊ะอาหารด้วยไหมครับ"

"ไม่ต้องค่อยหาอะไรกินระหว่างทาง เราอยากนั่งรถชมทิวทัศสักหน่อย เพราะอีกเดี่ยวคงต้องกลับไปบ้านพวกเราบ้าง แต่เราอยากกลับไปพร้อมแม่ของลูกเราในอนาคต เพราะเราเลือกแล้ว ถึงได้ยกเครื่องประดับกับแหวนคู่ให้ในคืนนั้น พร้อมกับเงินค่าทำขวัญ ที่ขโมยความบริสุทธิ์ของเธอมาตอนเมา แต่เธอกลับไม่สนใจเงิน เอาไปแค่ชุดเครื่องประดับไปเท่านั้น ช่างน่าค้นหาจริงๆ อยากรู้ว่านางเป็นใคร เราให้นายไปสอบถามหลังวันเกิดเหตุ ก็ได้มาแค่ชื่อเท่านั้น ไม่รู้พวกนายเรียนกันแบบไหน ให้หาอะไรก็ไม่สำเร็จสักคน สงสัยเราคงต้องหาเองแล้วหละ"

"จะไปหาที่ไหนครับ ขนาดพวกเราเป็นร้อยเป็นพันช่วยกันหายังไม่มีข้อมูลเลยครับ"

"ก็เพราะพวกนายไม่ฉลาดไง คิดให้รอบครอบกว่านี้คงเจอนางแล้ว พอเลิกแก้ตัวนายไปเตรียมแค่รถ เดี่ยวข้าวเช้าเราไปหากินข้างหน้าเองไปได้แล้ว เราจะได้อาบน้ำสักที หากอยากถามอะไรค่อยถามระหว่างเดินทางไปบริษัทก็แล้วกัน โอเค

นะ "

"ครับ"

จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไป ทำหน้าที่ของแต่ละคน ส่วนเขาก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะอยากนั้งรถเล่นไปรอบๆบริษัท เพื่อสังเกตการณ์คนที่มาสมัคร จะคอยดูว่าใครที่สะดุดตาบ้าง ใครที่มองแล้วไม่ผ่านเขาก็จะไม่เสียเวลาคุยหรือสัมภาษณ์ เพราะเวลาของเขาเป็นเงินเป็นทอง เพราะเขาต้องบริหารหลายสายงาน ซึ่งมาจากความสามารถของเขา ไม่ได้ใช้อำนาจของเจ้าชายเลย เขาใช้ประสบการณ์ และความรู้ที่เขาได้เรียนมาทั้งหมด จนเขาสามารถคุมตลาดโลกได้ จนทำให้เขากลายเป็นเจ้าชายมาเฟีย ที่โหดสุด เนียบสุด เก่งสุด หล่อที่สุด จัดเป็นท็อปในเรื่อง ชายผู้ที่สาวๆอยากได้มาเป็นคนรักที่สุดในโลก ไม่เว้นแม่แต่เธอที่ชื่นชอบเขา เพราะเขาเก่งทุกด้านจริง แม้จะเนียบและโหดไปหน่อยก็เถอะ แต่เธอก็ยังอยากเป็นเลขาของเขาอยู่ดี เพราะเธออยากเก่งแบบเขานั้นเอง นั้นทำให้เธอตัดสิ้นใจย้ายมาอยู่ที่บ้านพ่อแม่บุญธรรมที่ใจกลางเมืองหลวงของไทย ซึ่งต้องหาทั้งงานและที่เรียนให้เด็กๆด้วย แต่ดีที่มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย เลยหมดกังวลเรื่องลูกๆที่ติดเธอกันสุดๆ ทำให้วันนี้เธอได้มาสัมภาษณ์งานที่เป็นความฝันของเธอ แต่ความที่เธอเป็นสาวบ้านนอก แต่งตัวบ้านๆเรียบง่ายแต่ดูดี ไม่รู้ว่าจะผ่านการสัมภาษณ์ไหม คงต้องลุ้นกันสักตั้งเพื่อลูกจะได้มีเงินใช้ไม่ขาดมือ พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องทำงานหนักเพื่อพวกเราอีกต่อไป

พวกท่านจะได้พักจากงานสักที