ตอนที่1

[ประเทศอเมริกา]

ในห้องทำงานใหญ่โตสุดหรูเจ้าของห้องซึ่งเป็นประธานบริษัทที่ตอนนี้กำลังบรรเลงบทรักเร่าร้อนอยู่กับเลขาส่วนตัวของตนเอง

"อ๊ะ..เจ็บเบาๆ..อ๊ะ" เสียงหวานครางลั่น ร่างบางนอนราบอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่

"เงียบปากซะ..ซี้ด!" คาลวินชายหนุ่มอเมริการ่างกายเต็มไปด้วยหมัดกล้ามบ่งบอกถึงการออกกำลังเป็นอย่างดีกำลังกระแทกกระทั้นใส่ร่างบางที่กำลังนอนสั่นร่างกายนอนราบอยู่บนโต๊ะทำงานของตนเอง

"อื้อ..โอ๊ย!" ร่างบางยกมือปิดปากตัวเองแน่นพยายามกลั้นเสียงไม่ให้ออกมาชายหนุ่มยังคงกระแทกใส่ร่องสาวของเธออยู่เรื่อยๆ ไม่มีวี่แววว่าจะเสร็จร่างบางได้แต่นอนหลับตาปี๋หวังให้เขาพอใจกับร่างกายของเธอเสียที

"ซี้ด..แน่น..ตอดแน่นอีก..อ๊า" ร่างใหญ่บีบลำคอเล็กแล้วกระแทกจนสุดแรงคนตัวเองได้แต่สั่นคลอนตามแรงกระแทก

ครืด~ เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะความสุขสม มือหนารีบคว้านหาโทรศัพท์แล้วกดรับทันทีเพราะกลัวคนที่โทรมาจะรอนาน คนที่กำลังทรมานอยู่ใต้ร่างตอนนี้ทำได้แค่กัดปากเพื่อกลั้นเสียงของตัวเอง

"ฮัลโหล..ซี้ด..อีก 10 นาทีเตรียมรถไว้" ถึงปากจะคุยโทรศัพท์แต่สะโพกก็คงทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่องกลับเร่งกระแทกแกล้งอีกคนที่นอนกัดปากจนแน่น

"อ๊ะ!" ร่างบางเผลอหลุดเสียงออกมามือบางรีบปิดปากตัวเอง คาลวินยิ้มอย่างสาแก่ใจที่ทำให้อีกคนหลุดเสียงออกมา มือหนายังไม่วางโทรศัพท์เพื่อต้องการแกล้งคนใต้ร่างทั้งที่อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว

"พอก่อนค่ะ..อื้อ" ร่างบางเอ่ยคำพูดพร้อมเสียงครางแสนเบาหวิวราวกับกระซิบเพื่อบอกคนบนตัวเธอให้หยุด คาลวินโยนโทรศัพท์ไปที่ไหนสักแห่งก่อนที่มือหนาจะจับเอวบางไว้มั่นแล้วใส่แรงเต็มกำลังเอวสอบสะโพกหนากระแทกอย่างเร็วและถี่ยิบ

"โอ๊ว..ฟัค..อ๊าง!" คาลวินครางลั่นพร้อมกับปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นบนหน้าท้องของเธอ

"แฮ่ก..แฮ่ก" อัญญารินนอนหอบตัวงอด้วยความเหนื่อยและแสบที่บริเวณนั้นจนลุกแทบไม่ไหว

"รีบแต่งตัวซะ ฉันต้องไปข้างนอก" ร่างหนาติดกระดุมเสื้อของตัวเองเสร็จสรรพสั่งอีกคนโดยไม่สนว่าเธอเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทัน

"10 นาที ถ้าช้าก็ตามไปเอง" คาลวินสั่งเสียงเรียบอีกคนเลยรีบลุกขึ้นแต่งตัวอย่างเร็วหน้าที่เลขาส่วนตัวแบบเธอเจ้านายไปไหนเลขาก็ต้องตามไปด้วยทุกที่

"เร่งอยู่ได้" อัญญารินบ่นเป็นภาษาไทยเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายฟังไม่รู้เรื่อง

"พูดภาษาอังกฤษอัญญาริน!" คาลวินสั่งเสียงดังเขาไม่ชอบให้เธอพูดภาษาไทยเพราะเขาฟังไม่รู้เรื่องไม่รู้ว่าเธอแอบนินทาเขาหรือเปล่า

"ไม่มีอะไรค่ะ" ร่างบางกลับมาพูดภาษาอังกฤษเพื่อบอกเขา

"เสร็จหรือยังได้ไปสักที"  

"ค่ะ" ร่างบางแต่งตัวเรียบร้อยรีบวิ่งตามอีกคนกลัวจะตกรถที่เขาให้ลูกน้องเตรียมไว้ให้

หนึ่งปีที่แล้ว...

หญิงสาวตัวเล็กกะทัดรัดหน้าตาสะสวยเดินอยู่ท่ามกลางคนตัวสูงมากหน้าหลายตา อัญญารินจบปริญญาตรีได้ไม่นานก็อยากเปิดประสบการณ์บินมาอเมริกาเพื่อหางานทำเธอมุ่งมั่นที่จะทำงานที่นี่มากเพราะเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของอเมริกา อัญญารินจึงตั้งใจมากๆ ที่จะได้ทำงานที่บริษัทแห่งนี้ เธอต้องคอยหาเงินส่งให้ครอบครัวคุณพ่อของเธอตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานเพราะอายุมากแล้วส่วนคุณแม่ก็ไม่ได้มีอาชีพอะไรตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ของเธอทำได้แค่ทำขนมไปส่งร้านที่ตลาดแถวบ้านเท่านั้น อัญญารินเลยใช้เงินก้อนสุดท้ายที่สะสมไว้ตั้งแต่สมัยเรียนมาอเมริกาเพื่อทำตามความฝันของตัวเอง

"ฉันมาสมัครงานค่ะ" ร่างบางเดินอย่างเฉิดฉายมั่นใจเข้าในบริษัทยักษ์ใหญ่พร้อมกับยื่นใบสมัครในตำแหน่งพนักงานบัญชีของบริษัท

"ทางบริษัทจะติดต่อไปนะคะ" เจ้าหน้าที่ตอบเธอกลับมา อัญญารินจึงเดินออกมาแอบคิดในใจว่าเธอจะได้งานที่นี่มั้ยเพราะคู่แข่งแต่ละคนดีกรีปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชั้นนำทั้งนั้นเธอเป็นแค่นักศึกษาจบใหม่ของมหาวิทยาลัยรัฐบาลของไทยแม้จะได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่ก็คงสู้อีกหลายๆ คนที่อยากทำงานที่นี่ไม่ได้

"แกเอาความมั่นใจมาจากไหนกันนะยัยอัญ" ร่างบางเขกหัวตัวเอง เรียกสติทำไมเธอถึงคิดว่าบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างมอร์เชลจะรับเด็กจบใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างเธอแถมยังเป็นคนต่างชาติอีกต่างหาก มีหวังเธอได้คว้าน้ำเหลวกลับประเทศไทยเป็นแน่

ชั้นบนสุดของตึกสูงมีห้องทำงานขนาดกว้างพร้อมด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรูครบครัน โดยมีเจ้าของห้องอย่างคาลวิน มอร์เชล เขาสร้างบริษัทนี่มากับมือความพยายามทำให้คาลวินมีทั้งเงิน อำนาจและชื่อเสียง เขามีในสิ่งที่ใครหลายคนไม่มี

"ขออนุญาตค่ะบอส" เลขาสาวหน้าห้องเดินถือแฟ้มคนสมัครงานวันนี้เข้ามาให้ประธานบริษัท คาลวินเป็นคนรอบคอบมากทุกตำแหน่งของบริษัทเขาจะเป็นคนคัดเลือกพนักงานด้วยตัวเองเพราะไม่สามารถไว้ใจใครได้

"วางไว้แล้วออกไปซะ" คาลวินสั่งแล้วไล่แม่เลขาสาวที่จ้องจะยั่วเขาตลอดเวลาแม้จะเคยมีความสัมพันธ์กันมาบ้างแต่เขาก็ไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรเธอ ชายหนุ่มหยิบแฟ้มมาดูทีละแฟ้มอ่านประวัติของผู้ที่มาสมัครแล้วพิจารณาอยู่นานสองนาน

"รัตนภักดี" คาลวินอ่านนามสกุลของคนที่มาสมัครงานซ้ำอีกครั้ง นามสกุลนี้เขาจำมันได้ดีคนที่ทิ้งเขาไป อรนภา รัตนภักดี เขาไม่มีวันลืม

"อัญญาริน รัตนภักดี" แม้จะยังไม่แน่ใจว่าคนในแฟ้มมีความสัมพันธ์อะไรกับอรนภา แต่ถ้าเธอเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่ทำเขาเจ็บเขาจะเอาคืนอย่างสาสม