ep2

“ไม่อยากรู้ชื่อผมเหรอ?”

เขาถามเสียงอ่อนโยน เมื่อเธอพันแผลให้เขาเรียบร้อยแล้ว จริงอย่างที่เธอบอก ว่าเขาควรจะไปโรงพยาบาล แต่สถานการณ์ตอนนี้เขาควรจะเก็บตัว

“ฉันไม่อยากรู้จักคุณ”

“แต่ผมอยากรู้จักคุณนี่ คุณชื่ออะไร”

เทียนไขเก็บอุปกรณ์ล้างแผล และยกกะละมังน้ำร้อนที่มีผ้าเช็ดเลือดกองอยู่เต็ม เตรียมจะเดินออก

“ผมชื่อ เซียวอี้หยาง แล้วก็จะเรียกคุณว่า ....เทียนสือก็แล้วกัน”

เทียนไขชะงักหันมามอง แปลกใจที่เขารู้ชื่อเธอได้ยังไง

“ฉันชื่อเทียนไข ไม่ใช่เทียนสือ ส่วนชื่อคุณ..ฉันไม่อยากจำ”

เทียนไขเดินออกไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยิ้มกับตัวเอง เธอจะเข้าใจความหมายของเขาไหมนะ เธอชื่อเทียนไข....งั้นเหรอ? เทียนสือก็ไม่เลว..นางฟ้าของคนบาดเจ็บ

เทียนไขออกไปไม่นานก็เข้ามาพร้อมกับ ชายหนุ่ม 4 คน หนึ่งในนั้นคือหมอจีนคนหนึ่งที่ท่าทางสุภาพและใจดี เขาหิ้วกระเป๋าเครื่องมือมาด้วย บอกว่าจะมารักษาจเนายของเขา

“เจ้านายของคุณอยู่นั่นค่ะ พาตัวเขาออกไปได้เลยนะคะ”

เทียนไขบอกแล้วกลับออกไป คืนนี้ช่างเป็นคืนค่ำที่ยาวนานเกินไปแล้ว เธอให้ชายหนุ่ม 5 คน อยู่บนห้องนอนของเธอ แต่ตัวเธอกลับมานั่งอมทุกข์อยู่ชั้นล่าง และรอว่าเมื่อไหร่ เขาจะออกไปเสียที

ก่อนหน้านี้ หญิงสาวพบว่าหน้าบ้านเธอมีรถ 2 คันจอดอยู่ มีชายหนุ่มยืนรอเธออย่างอดทน เทียนไขแอบใส่ปืนพกขนาดเล็กในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินไปหาเขา เขาบอกเขามารับต้าเกอ เซียวอี้หยาง ตามโลเคชั่นที่เขาส่งไปให้ พร้อมรับรองความปลอดภัยให้เธออย่างนอบน้อม

เธอบอกเขาว่าเจ้านายของเขาบาดเจ็บ รีบรับไปเลย เพราะเธอก็ไม่ต้อนรับ ทว่าเขากลับสั่งรถคันหนึ่งเป็นภาษาจีนให้ออกไปรับนายแพทย์คนหนึ่งมา แล้วยืนเฝ้าอยู่หน้าบ้านเธออีก จนเธอต้องบอกให้เขาเข้ามาคุยกับเธอในบ้าน

ผู้ชายคนนั้นชื่อ อาเหว่ย เป็นลูกน้องคนสนิทของเชียวอี้หยางที่เขาเรียกว่าต้าเกอ ต้าเกอคือพี่ใหญ่ เป็นนักธุรกิจจากประเทศจีน เมื่อเย็นที่ผ่านมาต้าเกอประมาทออกไปเดินเล่นคนเดียวจนเจอคู่อริในทางธุรกิจไล่ทำร้าย แผลที่เกิดขึ้นต้าเกอบอกว่าเป็นแผลถูกยิง และคนพวกนั้นถูกอาเหล่ยและคนของเขาจัดการไปหมดแล้ว หลังจากที่ต้าเกอปีนเข้ามาในบ้านของเธอไม่นาน

เทียนไข อยากแจ้งตำรวจ แต่คิดแล้วคิดอีกก็รู้สึกว่าอาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับตัวเธอ เพราะถ้าเขาถูกจับ ก็อาจจะมีลูกน้องของเขามาทำร้ายเธอก็ได้ อาเหว่ยบอกว่า ต้าเกอของเขาเป็นนักธุรกิจ แต่คงเป็นธุรกิจที่ไม่ดีแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคนไล่ยิงเขา

หญิงสาวนั่งคิดจนฟ้าด้านนอกเริ่มสว่าง เธอถอนหายใจยาวๆ ด้านบนยังไม่ลงมา ด้านหน้าบ้านก็มีคนเฝ้าอยู่ เธอควรจะทำอย่างไรดี? คิดไปคิดมาในระหว่างที่มองฟ้าที่เริ่มมีแสงสว่างรำไรไปเรื่อยๆ เทียนไขก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

**********************

เทียนไขรู้ตัวอีกที ปรากฎว่าเธอยู่บนเตียงของเธอที่ปูผ้าปูที่นอนใหม่ บ้านทั้งบ้านสว่างไหว ไม่มืดทึม เธอผุดลุกขึ้นจากเตียงไปมองที่หน้าต่างอย่างตกใจ แล้วพบว่าต้นไม้รอบๆ บ้านถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม ไม่รก และดูเป็นระเบียบเรียบร้อย นี่คือคำตอบว่าทำไมห้องของเธอในยามนี้จึงสว่างไหว เพราะไม่เพียงแต่ม่านที่ถูกเปลี่ยนเป็นแบบโปร่งใส แต่แสงสว่างยังสามารถสาดส่องมาทางหน้าต่างห้องเธอจนดูโปร่งโล่ง

หญิงสาวแทบทรุดลงกับพื้น แน่นอนว่าทุกอย่างในบ้านมันถูกจัดแต่งให้ดีขึ้น แต่มันไม่ใช่ความต้องการของเธอ!

เทียนไขโกรธจนแทบบ้า ผู้ชายคนนั้นทำเกินไปแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์!

ขณะที่เทียนไขหันรีหันขวางอยู่นั้น ประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมร่างของชายหนุ่มที่เธอกำลังกร่นด่าอยู่

“คุณตื่นแล้ว”

“ใช่ตื่นแล้ว”

มีหลายคำพูดที่เทียนไขอยากจะพูดว่าให้ชายที่อยู่ตรงหน้าเจ็บๆ แต่ท่าทีที่เขาเดินเข้ามานั้นทำให้เธอแปลกใจ จนลืมต่อว่า

“คุณหายแล้วเหรอ?”

เขาเลิกคิ้ว แล้วยื่นหน้ามาหาเธอใกล้ๆ

“ผมถูกยิงนะคุณ จะหายได้เร็วขนาดไหนล่ะ”

เทียนไขมองสำรวจเขาอย่างรวดเร็ว นี่ถ้าเธอไม่ได้ห้ามเลือดเขาด้วยตัวเอง เธอก็จะคิดว่าเขาแกล้งเธอแน่ๆ

“ก็คุณดูเหมือนคนปกติ”

“ผมปกตินี่ครับ” เขาตอบทันที แล้วถือวิสาสะโอบบ่าเธอเข้ามาใกล้ เทียนไขสะบัดทันที

“นี่คุณ!”

“หือ...หวงตัวซะด้วย”

เทียนไขเอื้อมมือจะทำร้ายสีข้างที่ถูกยิง แต่ปรากฏว่าชายหนุ่มเร็วกว่า เขาคว้ามือเธอไว้แล้วยกขึ้นมาจูบเบาๆ

“ผมยังเจ็บอยู่ครับ แต่ผมเป็นต้าเกอของทุกคน ผมจะไม่แสดงอาการให้ใครเห็น”

ชายหนุ่มอธิบายเสียงนุ่ม สายตาที่เขามองมานั้นอ่อนหวานจนเธอลืมต่อว่าเรื่องที่เขาถือวิสาสะตัดแต่งต้นไม้บ้านเธอ

“มากับผม ผมเตรียมอาหารไว้ให้คุณแล้ว แล้วก็จะแนะนำคุณให้คนของผมรู้จัก”

“ขอฉันจัดการตัวเองก่อนได้ไหม? ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย”

จมูกโด่งสวยของเชียวอี้หยางก้มลงสัมผัสซอกคอหญิงสาวทันที ทำเอาเทียนไขผงะออกหน้าแดงซ่าน

“นี่คุณ คุณไม่ควรเสียมารยาทกับฉันแบบนี้นะคะ”

“คุณถือเหรอ?”

“ใช่ ฉันถือ ฉันไม่ชอบ”

“แต่ผมชอบนี่”

เขาเถียงแบบเอาแต่ใจ แถมส่งยิ้มหวานให้เธอเสียอีก หญิงสาวไม่รู้จะทำยังไง เธอทั้งเขิน ทั้งโกรธ จนทำตัวไม่ถูก สุดท้ายก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปด้วยความรู้สึกเหมือนกับว่าเธอถูกยึดบ้านของเธอเสียแล้ว

************************