ห้องบรรทมที่ 2(4)

“เจ้าคิดว่าข้าอ่านพวกเจ้าไม่ออกหรือ แต่ละคนคิดอะไรมีหรือข้าจะมองไม่ออก”

“พี่ชิงเยียนข้าผิดไปแล้ว ท่านอภัยให้ข้าซักครั้งเถอะ” ยิ่งได้ยินอีกฝ่ายพูดเช่นนี้ นางยิ่งไม่กล้าลุก ที่ผ่านมานางเคยเห็นหญิงผู้นี้สั่งโบยนางกำนัลจนตายมาหลายคนแล้ว

“เจ้าไฉนขวัญอ่อนปานนั้น ลุกขึ้นมาก่อน ข้าไม่เพียงไม่ลงโทษเจ้า แต่ยังจะช่วยส่งเสริมให้เจ้าสมปรารถนา”

ชิงเยียนก้าวออกจากอ่างอาบน้ำมายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวร่างเล็กที่ยังคงคุกเข่าหมอบอยู่บนพื้น นางพยุงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืน เสี่ยวอวี๋ที่ยืนขึ้นเมื่อเทียบกับนางยังมีความสูงเพียงแค่หัวไหล่ ร่างกายที่สั่นเทาของอีกฝ่าย แม้แต่นางที่เป็นสตรีชมดูยังรู้สึกน่ารักน่าสงสารไม่น้อย

“อวี๋เจิน เจ้างดงามเช่นนี้ข้าชมดูยังหวั่นไหวใจ ความจริงข้าสามารถช่วยเจ้าให้เป็นที่โปรดปรานฮ่องเต้ได้ เพียงแค่เจ้ารับปากว่าจะภักดีต่อข้าเพียงผู้เดียว เจ้าทำได้หรือไม่”

นางยืนเปลือยเปล่าใช้ฝ่ามือนุ่มลูบไล้แก้มเนียนตรงหน้า อวี๋เจินเพิ่งเป็นสาวแรกแย้มรูปร่างเล็กบอบบางน่ารัก นี่เป็นพิมพ์นิยมที่บุรุษทุกคนเฝ้าฝันถึง ต่างจากนางที่สูงโปร่งร่างกายอิ่มเอิบ เนินเนื้อทุกส่วนเต่งตึงอัดแน่นไปด้วยส่วนโค้งส่วนเว้า ซึ่งแตกต่างจากค่านิยมหญิงงามในยุคนี้ นางจึงรู้สึกอิจฉาหญิงสาวเอวบางร่างน้อยอยู่บ้าง

“พี่ชิงเยียน ท่านกล่าวจริงหรือ หากท่านช่วยข้าให้เป็นที่โปรดปรานฮ่องเต้ได้ ข้าสาบานจะภักดีต่อท่านเพียงผู้เดียวแน่นอน”

อวี๋เจินพุ่งเข้ากอดพี่ชิงเยียน นางใช้ใบหน้าซุกเข้าไปในทรวงอกคู่งามของอีกฝ่าย เนื่องจากเนินเนื้อตรงหน้าหอมมาก นางจึงดื่มด่ำไปกับกลิ่นหอมรวยริน

“พี่ชิงเยียน ท่านต้องการให้ข้าปรนนิบัติท่านมากกว่านี้หรือไม่”

ในความเข้าใจของนาง การที่หญิงตรงหน้าต้องการให้นางภักดี นางคิดว่าอีกฝ่ายคงรักชอบไม้ป่าเดียวกัน อวี๋เจินไม่รังเกียจแม้แต่น้อยหากต้องขัดกระจกกับนางเพื่อให้ได้เป็นที่โปรดปรานฮ่องเต้ ความจริงเรื่องพวกนี้เหล่านางกำนัลที่อยู่ในวังหลวงหลายคนก็จับคู่ขัดกระจกให้กันและกันเป็นประจำอยู่แล้ว

“เจ้า!”

ชิงเยียนดันนางออกจากหน้าอก คิดไม่ถึงว่าหญิงสาวน่ารักตรงหน้าจะตีความหมายของนางเช่นนี้ ที่ผ่านมานางต้องคอยปรนเปรอราคะให้ฮ่องเต้ตลอด นางจึงไม่ได้มีรสนิยมรักชอบเรื่องพรรค์นั้น

“พี่ชิงเยียน ท่านไม่อยากให้ข้าปรนนิบัติหรือ ลิ้นของข้าร้ายกาจมาก ท่านอยากลิ้มรสชาติหรือไม่”

เมื่อถูกผลักออก อวี๋เจินกลัวว่าอีกฝ่ายจะรังเกียจและไม่ช่วยส่งเสริม นางจึงรีบคุกเข่าลงกลางหว่างขา แสดงฝีไม้ลายมือของตนออกมาอย่างเต็มที่

“อืมมม”

นางครางออกมาอย่างเสียวซ่าน ความจริงชิงเยียนไม่ได้มีรสนิยมรักชอบไม้ป่าเดียวกัน แต่นางก็ไม่รังเกียจ ที่เด็กสาวคุกเข่า ใช้ลิ้นเลียกลีบท้อที่อวบอูมของนางอยู่ตรงหน้า

“ข้าทำดีหรือไม่พี่ชิงเยียน?”

“อืมมม ดีมาก”

อวี๋เจินแสดงลวดลายทั้งหมดที่มี นางใช้ปลายลิ้นปาดไปมาตามรอยแยก บางครั้งก็ดุนดันติ่งเนื้อเล็กๆ งดงามของหัวหน้านางข้าหลวง นางคิดว่าหากทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจ ด้วยความสามารถของสตรีตรงหน้า นางย่อมได้ขึ้นเตียงกับฮ่องเต้แน่นอน

“อืมมม เด็กดี ข้าจะทำให้เจ้าได้ตำแหน่งสนมดีๆ เอง”

ชิงเยียนยืนกางขาให้เด็กสาวที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าไล่เลีย นางเสียวเสียจนหลั่งน้ำเมือกใสๆ ออกมาให้คนที่อยู่ด้านล่างแทะเล็ม

***