ตำหนักที่ 5ฉีเฟย(3)

“เราขอเลียของนางได้มั้ย”

หลี่ฮองเฮาตอบกลับมาอย่างรวดเร็วว่าไม่ได้ เขาได้แต่ยอมแพ้หยุดคิดเรื่องใช้ลิ้นเลีย หันมาควักแท่งเนื้อยาวใหญ่ออกจากชายเสื้อ

“แปะ แปะ แปะ”

หัวทุยฟาดลงตามความยาวกาบหอย หวังเฟิงใช้หัวหยักดุนดันไปตามรอยแยกจนเปิดออกห่อหุ้มปลายแท่งเนื้อเขาไว้

“สวบ!”

“อืมมมมมม”

ฉีเฟยครางเสียงยาวยามถูกสอดใส่ครั้งเดียวจนสุด หวังเฟิงใช้นิ้วมือบดขยี้ติ่งเนื้อเล็กๆ นางเล่น

“พับ พับ พับ”

โยกเข้าๆ ออกๆ ไปได้ไม่นานฉีเฟยก็รู้สึกตัว คราแรกนางคิดว่าตนเองกำลังฝันอยู่ แรงกระแทกทำให้นางเด้งไปเด้งมา

“เจ้า!”

นางลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่ปรากฏกลับเป็นบุรุษในชุดขันทีผู้หนึ่ง เข่าทั้งสองของนางถูกถ่างออก บางสิ่งที่อยู่ภายในร่างกายนางเคลื่อนไหวเข้าๆ ออกๆ จนนางรู้สึกเสียวซ่าน ในที่สุดนางสตินางกลับมาแจ่มใส

“เจ้าออกไปนะ! อืมม อืมม”

นางพยายามดิ้นรนส่งเสียงร้อง จู่ๆ ฝามือปริศนาเอื้อมมาปิดปากนางไว้ เมื่อเงยหน้าไปมองเจ้าของมือที่ปิดปากนาง ฉีเฟยต้องตกใจสุดขีด

เป็นฮองเฮาเอง ฉีเฟยสิ้นหวัง นางสิ้นหวังแล้วทันใดนั้นนางหยุดดิ้นรนขัดขืน แรงกระแทกทำให้นางเด้งไปเด้งมาอยู่ในอ้อมกอดฮองเฮา

“ฮืม อืมม อืมม”

น้ำตานางไหลอาบข้างแก้ม ฮองเฮาไฉนทำกับนางเช่นนี้ เมื่อครู่นางยังเอ่ยปากเรียกพี่เรียกน้อง พริบตาเดียวกลับล็อกตัวนางไว้ให้บุรุษอื่นย่ำยี

“พี่สาวฉีเราจะเอามือออกให้แต่ท่านห้ามร้องนะ”

ฉีเฟยพยักหน้า นางไม่ใช้เด็กไม่รู้ความ นางทราบว่าเมื่อฮองเฮาลงมือกับนางอมหิตเช่นนี้ ต่อให้ร้องออกไปก็ไม่มีผู้ใดช่วยนางได้อยู่ดี

“ฮือ ฮือ เรากับท่านไม่มีความแค้นต่อกันท่านทำร้ายเราเช่นนี้ทำไม”

“พี่สาวฉีท่านอย่าโกรธแค้นเราเลย เรามีความจำเป็นของเรา ท่านหลังจากเสร็จสมจะเข้าใจเอง”

“พับ พับ พับ”

ระหว่างที่สตรีทั้งสองพูดคุยกัน ขันทีปลอมที่อยู่กลางหว่างขาฉีเฟยก็เด้งสะโพกเข้าๆ ออกๆ ไปเรื่อยๆ

หวังเฟิงพบว่าสตรีตรงหน้าไม่มีท่าทีขัดขืนแล้ว เขาจึงบอกให้หลี่ฮองเฮาปล่อยตัวนาง ยามนี้ฉีเฟยถูกจับตะแคงข้างโดยมีเจ้าขันทีประกบอยู่ด้นหลัง

“พับ พับ พับ”

“ท่านไม่ต้องกลัวเรื่องนี้จะเป็นความลับของพวกเรา” หวังเฟิงกระซิบกระซาบข้างหูนาง

ฉีเฟยได้ฟังก็ไม่ดีใจซักนิด เพียงแต่นางยังทำอันใดได้ ร่างกายสูงส่งนางแปดเปื้อนแล้ว ถึงไม่ยินยอมนางยังคงต้องนอนตะแคงให้เขาเอาอยู่ดี

คลื่นความร้อนเริ่มก่อตัวในช่องทางคับแคบ ฉีเฟยทราบได้ทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

“เราวิงวอนท่าน อย่าปล่อยใส่ในกายเรานะ”

นางอ้อนวอนขอร้อง นางไม่ต้องการให้ร่างกายตนเองสกปรกไปมากกว่านี้ นางรับรู้ถึงแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ นางกัดริมฝีปากกลั้นใจ นางหวังว่าเขาจะชักออกไปหลั่งข้างนอกตามคำขอ