หนึ่งหมัด หนึ่งน้ำ Ep.8

Ep.8

"สวัสดีครับคุณควิ้นซ์ ไม่ทราบรอนานรึเปล่าครับ?"

แอมอรเงยหน้ามองชายหนุ่มคนหนึ่งที่พึ่งเข้ามาใหม่ หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วถอยออกไปสองก้าวเพื่อให้ลูกค้าที่มาใหม่เข้าไปนั่ง

"ไม่นานครับคุณราม พึ่งมาถึงไม่กี่นาที เชิญนั่งครับ"

"ขอบคุณครับ" รามเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาอีกตัวฝั่งตรงข้าม ก่อนที่เขาจะวางซองเอกสารสีน้ำตาลลงบนโต๊ะกระจกแล้วดันไปให้ประธานบริษัทควีนซีอาร์เกมส์หรือควิ้นซ์

"ได้ข่าวว่าบริษัทคุณพึ่งก่อตั้งไม่กี่ปี"

"ครับ หลังผมและเพื่อนๆเรียนจบพวกเราก็เปิดบริษัทนี้ขึ้นมา ใช้เวลาประมาณสองปีบริษัทผมก็ได้ร่วมพัฒนาแอพพลิเคชั่นเพลย์แชทเวอร์ชั่นสองกับบริษัทเพลย์คอม..."

"โอ้ว! บริษัทใหญ่นะครับนั่น ถือว่าพวกคุณมีฝีมือมาก ตอนนี้สนใจพัฒนาเกมส์ด้วยเหรอครับถึงติดต่อหาผม..."

แอมอรนั่งคุกเข่าลงบนพรมอีกครั้งแล้วจัดการชงเหล้าอีกแก้วให้แขกที่มาใหม่ หญิงสาวได้ยินทุกอย่างที่ชายหนุ่มสองคนคุยกัน แต่เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ และเธอก็ไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่นด้วย

"อ้อ ลืมบอกคุณควิ้นซ์เลยครับว่าเพื่อนผมที่เป็นหุ้นส่วนอยู่แถวนี้พอดี มันเลยขอแวะมาเจอคุณควิ้นซ์ด้วย"

"เอาสิครับ ผมจะได้รู้จักพวกคุณมากขึ้น การพิจารณาในการเซ็นสัญญาจะได้ง่ายด้วย"

"ไม่เป็นไรครับคุณควิ้นซ์มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว จะเซ็นหรือไม่เซ็นผมก็ยังนับถือคุณ"

"แหม คุณรามนี่อัธยาศัยดีจริงๆ"

"นั่นไงครับหุ้นส่วนผม มันมาพอดี"

แอมอรหันไปมองคนมาใหม่พร้อมๆกับสองหนุ่มที่หันไปมองเช่นเดียวกัน การปรากฏตัวของชายหนุ่มคนที่สามทำเอาดวงตากลมต้องเบิกโพลง เท้าเล็กชะงักก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว พอถูกสายตาคมปราบมองมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งหญิงสาวจึงรีบดึงสติก้มหน้าลงเพื่อซ่อนพิรุธแก่ชายหนุ่มสองคนที่นั่งอยู่ก่อน

"นี่ไอเฟิร์สครับ เพื่อนผมเอง"

"สวัสดีครับคุณเฟิร์ส" ควิ้นซ์ยื่นมือมาเพื่อที่จะขอจับทักทาย

"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณควิ้นซ์" เฟิร์สยื่นมือไปจับทักทายตอบ

การที่หญิงสาวเจ้าของชุดเด็กเสิร์ฟสุดเซ็กซี่ยืนนิ่งไม่รีบนั่งลงชงเหล้าให้กับชายหนุ่มคนที่พึ่งนั่งทำให้ควิ้นซ์และรามเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าสวยพร้อมกัน และเป็นควิ้นซ์เองที่ต้องเอ่ยถามเธอ

"เป็นอะไรไปเหรอครับคุณแอม?"

แอมอรสะดุ้งเบาๆ ตอนแรกเธอเองก็แปลกใจที่ควิ้นซ์รู้ชื่อของเธอ แต่พอก้มมองป้ายชื่อที่อกเธอก็หายแปลกใจทันที

"ปะ..เปล่าค่ะ" ริมฝีปากบางฝืนยิ้มแล้วรีบนั่งลงคีบน้ำแข็งใส่แก้ว

"เรื่องคืนนั้น...."

เคร้ง!

หญิงสาวเผลอคีบน้ำแข็งหล่นข้างแก้วเมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยประโยคนั้นขึ้นมา เธอเหลือบตาขึ้นไปมองเจ้าของคำพูดก็พบว่าเขากำลังมองเธออยู่พร้อมกับริมฝีปากที่กำลังยกยิ้มเยาะเย้ย

"เอ่อ ผมหมายถึง...เรื่องคืนนี้น่ะครับ เป็นเรื่องสัญญาใช่รึเปล่า?"

"อ้อ..ครับ ผมตกลงมาเพื่อดูสัญญาที่พวกคุณเสนอ ก็อย่างที่บอก ขอเวลาผมพิจารณาหน่อย"

"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรครับ เรารอคุณเสมอ" เฟิร์สหัวเราะขึ้นทำเอาควิ้นซ์และรามขำตาม สามหนุ่มคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กันอย่างสนุกปาก ท่ามกลางความไปไม่เป็นของหญิงสาวที่ยืนตัวเกร็งอยู่ไม่ไกล เพราะต้องยืนบริการลูกค้าในโซนนี้แอมอรจึงไปไหนไม่ได้

แอมอรรู้สึกทนต่อแรงเต้นของหัวใจไม่ไหว ร่างบางจึงขออนุญาตผู้จัดการร้านในใจออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ริมระเบียง ซึ่งเป็นที่สำหรับให้ลูกค้ามายืนสูบบุหรี่

"เห้อออ...." เมื่อหลุดพ้นจากความกดดัน แอมอรก็ถอนหายใจออกมาทันที เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมใจถึงต้องเต้นแรงแบบนี้เพราะคำว่าเรื่องคืนนั้น "ตั้งใจป่วนฉันชัดๆเลย!"

"ใครป่วนเธอเหรอ?"

"เฮือก!!..." ร่างบางสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆเฟิร์สก็โผล่ออกมาพร้อมกับเสียงที่ฟังเหมือนจะยั่วโมโห

"ขวัญอ่อนดีหนิ..."

"ฉันขอตัวไปทำงานนะคะ" เสียงเรียบตึงของแอมอรรีบเอ่ยแล้วเตรียมจะเดินหนีกลับเข้าไปด้านใน แต่ก็ถูกชายหนุ่มจับต้นแขนรั้งเอาไว้

"ผัวเด็กไม่มาเฝ้าเหรอ?"

ใบหน้าสวยแหงนขึ้นมามองเจ้าของคำพูดด้วยหางตา สีหน้าท่าทางกวนประสาทของเฟิร์สทำให้เธอแทบอยากจะตบเข้าที่แก้มขาวสะอาดนั่นเต็มๆแรง

"หยุดก่อกวนฉันสักทีเถอะคุณ!"

"คุณ? อืม...คำนี้มันดูห่างเหินกันเกินไปรึเปล่านะ ตั้งแต่เราฟัดเหวี่ยงกันคืนนั้น......!"

พรึบ!

เฟิร์สกำข้อมือบางไว้ได้หลังจากที่หญิงสาวตรงหน้าสะบัดมันออกจากมือของเขาที่รั้งไว้ก่อนหน้านี้แล้วหมายจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้า

"คิดจะตบก็ได้ตบงั้นเหรอ? ไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง..."

"ปล่อยฉันนะไอคนสารเลว!" แอมอรพยายามดึงมือคืนมาแต่ก็ไม่เป็นผล ดวงตากลมที่ถลึงแข็งใส่ชายหนุ่มบ่งบอกถึงความเกลียดแค้นที่มี

"สารเลว? เหอะ...เธอแบให้ฉันเองนะ แถมยังรัดรอบคอฉันซะแน่นเลย ฉันไปเลวกับเธอตอนไหนไม่ทราบ!"

"ได้! เรื่องคืนนั้นมันคงเป็นความผิดพลาดของฉันเอง จบนะ?"

"ดีแล้วที่โทษตัวเอง เสียซิงให้ฉันมันคงไม่ถึงกับตาย เป็นไง...ไม่กี่วันก็ได้ผัวเด็กเลย แถมตอนนี้ยังมายั่วคุณควิ้นซ์ได้อีกด้วย โดนฉันเปิดไปทีเดียวก็อยากเสียวต่อไปเรื่อยๆ....!"

เพี๊ยะ!!

แอมอรอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มกำลังพูดดูถูกเหยียดหยามสะบัดมือออกมาแล้วฟาดเข้าที่แก้มขาวสะอาดเต็มแรงจนใบหน้าหล่อหันตามแรงมือ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะหรี่มองคนตรงหน้าแล้วยกยิ้มมุมปากสะใจ "นี่สำหรับหมาทุกตัวที่ออกมาจากปากนาย!"

เฟิร์สแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆพลางแลบปลายลิ้นออกมาแตะมุมปาก ซ้ำแผลเดิมกับตอนกลางวันเป๊ะ ทีแรกเขาแค่กะจะมายั่วโมโหหญิงสาวตรงหน้าเล่นๆแก้เซ็ง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงต้องเปลี่ยนแผนใหม่ ต้องสั่งสอนให้จำว่าเขาไม่เคยเจ็บตัวให้ใครฟรีๆ

"ใช่ หมาทุกตัวในปากฉันมันบอกว่าอยากจะออกไปอยู่ในปากเธอ มานี่!!" มือหนากระชากต้นแขนหญิงสาวแล้วบังคับให้เข้าไปในซอกที่มืดมิด โชคร้ายของแอมอรที่วันนี้ลูกค้าวีไอพีน้อยมากจึงไม่มีใครออกมาสูบบุหรี่ แต่เป็นโชคดีของเฟิร์สที่จะได้สั่งสอนคนพยศโดยไม่มีใครมาขัดขวาง

"ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! อื๊ออ!!!"

เฟิร์สงัดใบหน้าสวยขึ้นมาแล้วประกบปากจูบอย่างรุนแรงทันที การต่อต้านของหญิงสาวทำให้ฟันของทั้งคู่กระแทกลงบนริมฝีปากของกันและกัน จึงเป็นที่มาของกลิ่นเลือดที่คละคลุ้ง แต่เฟิร์สก็ไม่ได้ยอมแพ้ เขาพยายามสอดลิ้นเข้าไปข้างในโพรงปากบางจนสำเร็จ แล้วจัดการดูดทั้งปากและลิ้นเล็กอย่างป่าเถื่อน จนอีกฝ่ายรู้สึกชาไปทั้งปาก เนิ่นนานร่วมห้านาทีได้ ชายหนุ่มจึงยอมถอนจูบออกมายกยิ้มเยาะเย้ยแต่ดวงตาคมนั้นยังคงเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

"ปล่อยฉันสิไอชั่ว!! ช่วยด้ว....!"

ปัก!

แผ่นหลังบางกระแทกเข้ากำแพงอีกครั้งโดยมีมือหนาของเฟิร์สรองศีรษะเล็กเอาไว้ เขาใช้มืออีกข้างบีบคางมนอย่างแรงแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกโด่งทิ่มลงข้างแก้มขาวนุ่มนิ่ม

"วันนี้เธอตบฉันสองครั้ง...ฉันจะไม่ถือ แต่สำหรับหมัดเล็กๆที่ฉันโดนไอผัวเด็กของเธอต่อย ต่อยหนึ่งครั้ง ก็หนึ่งน้ำ!"

"นี่นายจะทำอะไร!!" แอมอรเบิกตาโพลงทันทีที่ถูกมือหนาลูบเข้ามาใต้กระโปรง แต่พอเธอดิ้นมือหนาก็ยิ่งออกแรงบีบและกดเธอให้ติดกับกำแพง ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองกำลังจนมุม

"อย่าดิ้นนักเลย เอาเวลาไปภาวนาไม่ให้ใครออกมานอกระเบียงดีกว่า เพราะหนึ่งน้ำที่ฉันจะปล่อย คือปล่อยใส่เธอตรงนี้!"