Ep.2 ร้อนเสน่หา(2)

ซ่า!

“ว้าย! เปียกหมดเลย ไหนคุณบอกว่ามันเสียไงคะ” รีบตวัดสายมามองคนตัวสูงอย่างเคืองๆ เธอต้องโดนเขาแกล้งแน่ๆ

“ผมยังไม่ทันพูดว่าอะไรเลยนี่ครับ”

“ก็คุณชี้ไปที่ฝักบัว”

“ใช่ ผมแค่จะบอกว่า...” แววตาแพรวพราวร้อนแรงมองไปที่ทรวงอกอวบอิ่มหลายวินาทีจนรัญญาเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า

“ฝักบัวนี่มันเล็กไป ผมอยากได้อันใหญ่กว่านี้ พร้อมกับเอาอ่างจากุซซี่มาวางไว้ตรงนั้นด้วย” เขาอธิบายทว่าสายตายังโลมเลียมองร่างอรชรที่เปียกม่อล่อกม่อแลกไม่วางตา มองทะลุผ้าบางเห็นถึงเนื้อนวลข้างใน ชวนให้ชายหนุ่มน้ำลายสอ

จากที่ร้อนๆหนาวๆ ตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนซู่ไปหมดแล้วเพราะสายตาร้อนแรงเต็มไปด้วยไฟราคะอย่างเปิดเผยของเขา พร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาใกล้ มากขึ้น มากขึ้น จนบางอย่างในร่างกายของเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เธอรักษาอาการของมันให้สงบมาได้หลายเดือนก่อนที่จะกลับมาเมืองไทย

ทว่าพอเจอเขา อาการ ‘ร้อนรัก’ ของเธอก็กำเริบขึ้นมาอีก อาจเป็นเพราะผู้ชายตรงหน้า ช่างหล่อเหลาเจ้าเสน่ห์ และสัมผัสได้ถึงไฟปรารถนาของเขาเช่นกัน

‘ไม่นะ เธอจะต้องหักห้ามใจให้ได้ เขาอาจมีเมียแล้ว และเธอไม่ควรใจง่ายกับผู้ชายที่เพิ่งเห็นหน้าไม่กี่นาที’

“โอเคค่ะ แล้วฉันจะจัดหาให้ตามที่คุณต้องการ ตะ...แต่ว่าสำหรับอ่างจากุซซี่คุณต้องเป็นคนซื้อมาเองนะคะ”

“ได้สิ แต่ดูท่าทางคุณแปลกๆนะ กลัวผมหรือ”

“มะ...ไม่ใช่ค่ะ ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย”

“ก็คุณไม่ค่อยมองหน้าผมเลย”

“คือ... เอ่อ... ว่าแต่คุณต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกหรือเปล่าคะ” รัญญากำลังพยายามหักห้ามใจอย่างที่สุด ที่จะไม่แสดงอาการ ‘อยากกินผู้ชาย’ ให้ชายหนุ่มเห็น ต้องสบตาร้อนแรงของเขาให้น้อยที่สุด

“ต้องขึ้นไปชั้นบน ผมถึงจะบอกความต้องการของผมได้”

“ฮะ! ต้องขึ้นไปชั้นบนด้วยเหรอคะ บอกตรงนี้ไม่ได้เหรอคะ”

“ไม่ได้หรอก ต้องขึ้นไปบนห้องนอนของผม ถึงจะบอกได้”

รัญญาเริ่มใจเต้นแรงมากขึ้น

‘ผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่นะ’

“คือฉันคิดว่า...”

“คุณคงไม่ไว้ใจผม ถ้าอย่างนั้นผมขอแนะนำตนเองก่อนแล้วกัน ผมเซฟฟาน ครูชเชอร์ ดีใจที่เจอคุณ เจ้าของบ้านที่สวยมาก”

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันรัญญา เป็นน้องสาวของเจ้าของบ้านหลังนี้ค่ะ”

“รัญญ่า คุณสวย และเซ็กซี่มาก รู้ตัวไหม”

คำชมของเขาทำให้รัญญาร้อนรุ่มในกายมากขึ้นไปอีก เธอควรจะออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะ...

“ฉันรู้สึกหนาวจังค่ะ” ก้มมองดูเสื้อตัวเองที่เปียกชุ่มอยู่ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา เธอคิดว่าควรจะไปเปลี่ยนชุดก่อน และดับอารมณ์ร้อนรุ่มนี่ให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาคุยกับเขาต่อจะดีกว่า

“เอ่อ ฉันขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันค่อยมาคุยธุระของคุณต่อค่ะ”

หมับ!

ร่างเล็กก้าวขาออกไปแล้ว ต้องชะงักกึกเมื่อโดนมือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ แล้วเขาก็ก้าวพรวดเดียวมาขวางทางเธอ

“อย่าเพิ่งไปเลย ขึ้นไปดูห้องนอนอีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ผมคุยธุระไม่นานหรอก”

“แต่ว่า...” หญิงสาวยังลังเล มองข้อมือตนเองตรงที่เขาจับ ความร้อนจากข้อมือเล็กแผ่ซ่านไปตามลำแขนอย่างรวดเร็วเหมือนโดนไฟฟ้าดูด

‘ไม่ได้ต้องรีบไปแล้ว ขืนอยู่ใกล้ผู้ชายหล่อๆแบบนี้ มีหวัง เขาเสร็จเธอแน่ๆ และมันไม่ควรจะเกิดขึ้น’

“นะเบบี๋ ผมรีบน่ะ ขึ้นมาเถอะ ผม... ไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า ไว้ใจได้”

“แต่ว่าฉัน... ฉัน ว้าย!” ร่างเล็กโดนฉุดโดยไม่ทันได้ระวังจึงเซถลาเกือบล้ม แต่วงแขนใหญ่ก็รวบร่างของเธอเอาไว้ได้ทัน

ยิ่งตกอยู่ในวงแขนของเขา หญิงสาวยิ่งร้อนวูบวาบไปทั่วกาย แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว จะทำยังไงดี

“ตัวคุณหอมจัง”

“เอ่อ ฉันยืนเองได้แล้วค่ะ ปละ...ปล่อยฉันเถอะค่ะ”

“ปล่อยก็ได้ แต่คุณต้องขึ้นไปข้างบนกับผมก่อนนะ”

“ก็ได้ค่ะ”

พอขึ้นไปถึงบนห้อง อยู่กันสองต่อสองในห้องนอนที่ไม่กว้างมากนัก รัญญาก็สำรวจมองไปรอบๆด้วยแววตาสงสัย ‘เขาต้องการอะไรเพิ่มเติมงั้นเหรอ’

“ผมไม่ต้องการเตียงนอน ช่วยให้คนมายกมันออกไปให้ผมที”