ep2

หญิงสาวพยักหน้ารับ แม่อธิการกระแอมเบาๆ เพราะเธอถูกสอนมาตลอดว่า การจะรับคำผู้อาวุโสควรใช้ “ค่ะ” อย่าพยักหน้ารับเหมือนคนไม่ได้รับการอบรม

“ค่ะ คุณอาแดเนียล” แดเนียลยิ้มรับด้วยความพอใจ

“คุณแดเนียลแจ้งกับแม่ว่าจะพาเธอไปอยู่ด้วย เขามาสร้างโรมแรมไว้ที่จังหวัดกระบี่ ตอนนี้เธอคงได้อยู่กับผู้ปกครองของเธอ ไม่ต้องเคว้งอยู่ภายในโรงเรียนประจำอีกแล้ว”

“คุณแม่อธิการคงลืมไปนะคะว่าหนูเรียนจบแล้ว”

“มันก็จริงอยู่ แต่ก่อนหน้านี้ แม่คุยกับผู้ปกครองของเธอแล้วว่าถ้าหากเขายังไม่สามารถกลับมาที่เมืองไทยได้ เขาจะขอฝากเธอไว้กับแม่ก่อน”

“หมายถึงจะให้หนูเป็นบวชเป็นซิสเตอร์หรือคะ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันอยากให้เธอเรียนมหาวิทยาลัย หรือเรียนต่ออะไรก็ได้ แต่ขอให้เธอพักอาศัยอยู่ในอารามนี้ชั่วคราว จนกว่าฉันจะพร้อมรับเธอไปอยู่ด้วย”

แดเนียลรีบพูดแทรกขึ้น เพราะเกรงว่าเด็กสาวจะเข้าใจผิด โครงการสร้างโรงแรมของเขามีมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ตอบรับการเป็นพ่ออุปถัมป์ของเด็กสาวคนนี้ แต่โรงแรมเพิ่งจะเป็นรูปเป็นร่างก็ตอนเธอจบมัธยมศึกษาตอนปลายพอดี

“ความจริงคุณอาให้เจสอยู่หอพักได้นะคะ เจสอยากเรียนมหาวิทยาลัย”

เจสิกาลองขอเขาดู เพราะเธอเองก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และยังต้องอยู่ในการปกครองของเขา ทั้งที่จริงๆ แล้ว เธออยากออกไปหางานทำ หาเงินเอง แล้วก็ส่งเสียตัวเองเรียนเอง โดยไม่ต้องพึ่งพาเขา

“คงไม่ได้หรอก..เพราะพฤติกรรมของเธอ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา แม่อธิการรายงานฉันตลอด ทำให้ฉันยังปล่อยเธอไม่ได้”

“พฤติกรรมเจส? เจสไม่เคยทำอะไรเสียหายเลยนะคะ”

เจสิกาเถียงขึ้นมาทันที

“ดูดบุหรี่ในห้องน้ำ ซื้อเหล้าเบียร์มาดื่มในโรงนอน ถูกจับได้ที่โรงหนัง นี่แค่ตัวอย่างที่ฉันได้รับรายงาน”

แดเนียลมองเจสิกานิ่งๆ ออกจะเห็นใจเธออยู่บ้าง ว่าเธออยากเห็นโลกภายนอก แต่เขาก็ยังไม่เชื่อใจเธอที่จะให้เธอออกไปอยู่หอพักคนเดียวในเวลานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาได้รับรายงานถึงแผ่นซีดีหนังโป๊ และภาพถ่ายชายหนุ่มต่างโรงเรียนอยู่เต็มล็อคเกอร์ของเธอ

“วัยรุ่นทุกคนก็อยากรู้อยากลอง หรือตอนคุณอาเป็นวัยรุ่น คุณอาไม่เคยลองของพวกนี้”

เจสิกาย้อนถาม หน้ามุ่ยลงทันที เธอไม่คิดว่าความผิดที่เธอเคยทำมา จะถูกรายงานให้พ่ออุปถัมป์อย่างแดเนียลได้รับทราบด้วย เธอคิดว่าแค่ลงโทษไปแล้วก็แล้วกัน เรื่องทั้งหมดก็คงถูกเก็บเข้าแฟ้มของโรงเรียนเท่านั้น

“เจสิกา!”

แม่อธิการเรียกเสียงเข้ม พร้อมมองลอดแว่นดุๆ จนหญิงสาวต้องก้มหน้าลงทันที

“ค่ะคุณแม่”

“แม่เข้าใจว่าการไปอยู่กับผู้ปกครองของเธอ เธออาจจะไม่คุ้นเคย แต่แม่เชื่อว่าเขาจะไม่ใจร้ายกับเธอ ลองไปอยู่กับเขาก่อน ถ้าเธอลำบากใจจนทนไม่ไหว ที่นี่ยังต้อนรับเธอเสมอ”

แม่อธิการยิ้มอย่างใจดี เธอเข้าใจดีว่าเด็กสาวตั้งรับไม่ทันกับการมาอย่างกะทันหันของชายหนุ่ม แต่สำหรับเธอแล้ว เธอคุ้นเคยกันดี เพราะนอกจากเขาจะเป็นผู้ปกครองของเจสิกาแล้ว เขายังเป็นผู้อุปถัมป์รายใหญ่ของโรงเรียนด้วย

“ค่ะคุณแม่ หนูจะทำตามคำสั่งของคุณแม่ค่ะ”

“ไม่ใช่คำสั่ง ที่แม่พูดคือคำแนะนำ”

“หนูจะจำไว้ค่ะคุณแม่” เจสิกายกมือไหว้ น้ำตาคลอ แม้ว่าเธอจะถูกทำโทษหลายต่อหลายครั้ง แต่แม่อธิการก็เอ็นดูเธอเสมอ และที่นี่ก็เปรียบเหมือนครอบครัวของเธอ

******

เจสิกานั่งมองหน้าต่างเครื่องบินอย่างตื่นเต้น ชีวิตใหม่จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ เธอต้องจากกรุงเทพฯ มาอยู่ที่กระบี่ ห่างจากทุกคนที่เคยรู้จัก มันทำให้หัวใจของเธอว่างโหวงจนเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่การที่เธอต้องต่อสู้ชีวิตมาตามลำพัง ทำให้เธอเชื่อว่าต้องเอาตัวรอดได้แน่นอน บางทีเธอน่าจะทำให้พ่ออุปถัมป์ของเธอพอใจในตัวเธอให้มากที่สุด

แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าแดเนียล อายุมากกว่าเธอ...เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร เธอจะต้องทำอะไรให้เขาพอใจบ้าง มันเป็นเรื่องที่เธอต้องเรียนรู้จริงๆ

“อีกไม่กี่นาที เครื่องจะลงจอดที่สนามบินภูเก็ต เดี๋ยวรถที่โรงแรมจะมารับ”

แดเนียลหันมาบอกหญิงสาวเบาๆ เขาทำตัวสบายๆ ราวกับว่าคุ้นเคยกับเด็กสาวเป็นอย่างดี ไม่รู้สึกว่าเธอเป็นภาระอะไร กลับรู้สึกว่าเธอเป็นสิ่งที่เขาต้องทะนุถนอม

“อยากได้อะไรไหม? ฉันจะให้เขาแวะให้เธอเลือกซื้อของที่จำเป็นก่อน”

หญิงสาวมองแดเนียลแล้วส่ายหน้า

“ฉันไม่รู้ว่า แพตตี้จะมารับเธอด้วยหรือเปล่า? ถ้าเขามาด้วย เขาอาจจะช่วยแนะนำเธอได้ดีกว่าฉัน”

“แนะนำเรื่องอะไรคะ?”

เสียงเธอแข็งขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“แนะนำเรื่องที่ผู้หญิงเขาคุยกัน”

เขายักไหล่ แล้วมองเธอยิ้มๆ

“ฉันเป็นผู้ชาย ไม่รู้จะแนะนำอะไรกับเธอ ทั้งเรื่องเสื้อผ้า หน้าผม เรื่องจิปาถะที่ผู้หญิงเขาต้องการทำ”

“งั้นหรือคะ?” เธอย้อนถามเสียงเบา

“ก็งั้นซิ...แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถึงวันนี้ แพตตี้เขาไม่มา วันหลังถ้าเขาว่าง ฉันจะให้เขาพาเธอมาเปิดหูเปิดตาบ้าง”

เวลาที่แดเนียลกล่าวถึงแพตตี้ ดวงตาของเขายิ้มได้ จนหญิงสาวรู้สึกถึงความพิเศษระหว่างพวกเขา

“แพตตี้...เขาเป็นแฟนคุณอาหรือคะ?”

แดเนียลหันกลับมามองหญิงสาวแล้วยิ้ม เขาจับศีรษะของเธอโยกเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

“งั้นสิ...อายุขนาดนั้น ฉันก็อยากจะมีใครสักคน?”

หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจและแทบจะหมดหวัง

“คุณอาแน่ใจหรือคะว่าชอบเขา?” แดเนียลเลิกคิ้วอย่างแปลกใจที่เจสิกาถามเขาแบบนี้

“ก็คงชอบ ฉันรู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วรู้สึกดี และฉันเองก็อยากให้มีใครสักคนมาช่วยดูแลเธอด้วย เขาจะได้เป็นแม่อุปถัมป์ของเธอ”