ตอนที่ 6

"เกรท มาด้วยเหรอ ไม่เจอกันนานโตขึ้นเยอะเลยนะ" เสียงของแดเนียลดังขึ้น

"สวัสดีค่ะ ไม่มาไม่ได้ค่ะ เพราะใครพี่ก็รู้" เกรททำสายตาอ้อยอิ่งมาทางดันเต้ แต่อีกฝ่ายกลับทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด แต่เธอก็ชินแล้วกับใบหน้าของชายหนุ่ม

"พี่มีคนแนะนำให้รู้จัก" แดเนียลเดินมาหาอลิสและจีน่า "นี้อลิส คู่หมั้นของพี่ นี้เกรทญาติสนิทของผม"

"พี่สายตาดีมากนะคะ สวยมาก ยินดีที่ได้รู้จักและยินดีกับพี่ชายด้วยค่ะ"

"ส่วนนี้ จีน่า น้องของอลิส และเป็น..." แดเนียลพูดไม่ทันจบ จีน่าก็พูดแทรกขึ้น

"เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของดันเต้ค่ะ" เธอยิ้มกลบเกลื่อน ดันเต้จ้องมองจีน่าด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนเอามือโอบไหล่จีน่าดึงเข้ามาหาตัวเอง

"ใช่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนและเป็นคู่หมั้นของฉันด้วย" จีน่าได้แต่ยิ้มแห้ง พร้อมมองไปทางเกรท ที่ส่งสายตาไม่พอใจแต่ก็ยังฝืนยิ้มให้กับทั้งสองคน

งานเลี้ยงวันเกิดของแดเนียลดำเนินไปอย่างราบรื่นและครึกครื้น ช่วงค่ำจะเป็นการพบปะอวยพรจากญาติและเพื่อน ๆ คนสนิท ตกดึกมาบรรยากาศยิ่งสนุกสนานทุกคนต่างเพลิดเพลินไปกับเสียงเพลง

"จะไปเข้าห้องน้ำไปด้วยกันไหม" อลิสชวนน้องสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

"ไม่ พี่ไปเถอะ"

เกรทเดินเข้ามาหาจีน่าที่นั่งอยู่คนเดียวที่โซฟาตัวใหญ่ เธอปรายตามองจีน่าเล็กน้อย ก่อนจะหย่อนสะโพกลงนั่งข้าง ไม่ห่างกันมากนัก

"นี่เธอ"

เสียงเรียกดังขึ้น ทำให้จีน่าหันหน้าไปตามเสียงเรียกที่ฟังไม่ชัดมากนัก "ฉันเหรอ" เธอชี้นิ้วมายังตัวเองเพราะเสียงเพลงดังจนทำให้ไม่แน่ใจว่าเกรทเรียกเธอหรือเปล่า ทำให้เกรทที่เดินมานั่งข้างส่งสายตามองอย่างไม่สบอารมณ์

"เธอเป็นคู่หมั้นกับดันเต้จริงเหรอ"

"เขาก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ" จีน่าหันหน้ามาตอบ รู้สึกไม่ชอบใจกับคำถามของคนตรงหน้า เธอพอจะดูออกว่าเกรทคิดยังไงกับดันเต้ แต่...มันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ หญิงสาวตรงหน้าจะคิดแบบไหนหรือใครจะพูดยังไง เธอก็ไม่ได้สนใจมันสักนิด

"เธอมีดีอะไรนะ ดันเต้ถึงเลือกเธอ" เกรทจ้องหน้าของจีน่าพร้อมพินิจพิจารณาใบหน้าของเธอ พร้อมยิ้มมุมปาก "เธอคงดีใจมากสินะ ที่ได้คนอย่างดันเต้มาเป็นคู่หมั้น"

"ดีใจสิ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก” จีน่าลากเสียงยาวพร้อมน้ำเสียงประชดเล็กน้อย “และที่สำคัญเราสองคนรักกันมากด้วยนะ" เธอยังพูดต่อพร้อมยิ้มมุมปาก ทั้งที่เธอจะไม่ต่อปากต่อคำกับเกรทก็ได้ แต่ดูเหมือนคงเลี่ยงศึกน้ำลายไม่ได้ และดูท่าเกรทจะไม่เลิกราง่าย ๆ ด้วยเช่นเดียวกัน

"หวังว่าความรักของเธอจะไปได้อย่างราบรื่นนะ" เกรทยิ้มมุมปากอีกครั้งก่อนยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้า "ดื่มกับฉันหน่อยสิ" เธอชูแก้วเหล้าในมือขึ้นมา แล้วมองไปที่แก้วของจีน่า "เธอดื่มแค่น้ำผลไม้เนี่ยนะ? หึ" เกรทหันไปเรียกบริกร ให้เอาเหล้ามา 1 ขวด "เธอคงดื่มได้ใช่ไหม"

จีน่า มองเหล้าในแก้วที่เกรทยื่นให้ สายตามีความลังเลเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะดื่มเหล้าในคืนนี้ แต่เหมือนว่า...ศึกครั้งนี้ หากเธอไม่ลงสนามคงเสียชื่อเป็นแน่ อย่างไรเสีย เธอก็ไม่ชอบความพ่ายแพ้เลยสักนิด

"ดื่มได้สิ" จีน่ารับแก้วเหล้ามา กระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว "นี่ไง เธอล่ะทำไมไม่ดื่ม"

"งั้นเรามาดวลแข่งกันไหม ว่าใครจะชนะ รางวัลคนที่ชนะก็คือ...สั่งอะไรอีกฝ่ายก็ได้ คนแพ้ต้องทำตามห้ามปฏิเสธ"

"ได้สิ" จีน่ารับคำท้ายโดยไม่คิดอะไร ก่อนที่ศึกดวลเหล้าจะเริ่มต้นขึ้น...

"จีน่า" เสียงกระซิบของอลิสดังขึ้นข้างใบหูน้องสาว "เธอไม่เคยดื่มไม่ใช่เหรอ" อลิสที่พึ่งเดินมานั่งที่โต๊ะถามขึ้น เมื่อได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่

"ไม่ลองก็ไม่รู้ อีกอย่าง...ฉันรับปากไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก พี่จะออกไปเต้นก็ได้ไม่ต้องห่วงหรอก" เธอหันมาพูดกับพี่สาว แล้วหันกลับไปสนใจแก้วเหล้าที่ถูกเทวางเอาไว้เรียงกันยาวเป็นหางว่าว

"..." อลิส ไม่พูดอะไรออกมา เธอเดินไปหากลุ่มเพื่อนคนอื่น ๆ ทิ้งให้จีน่าทำตามใจของตัวเอง ไม่ใช่ว่าเธอเห็นดีเห็นงามกับน้องสาวตัวแสบนี่หรอก ในเมื่อรู้นิสัยของจีน่าดีกว่าใคร เธอก็ทำได้เพียงถอนหายใจและคอยสอดส่องสายตามองอยู่เป็นระยะ

จีน่าและเกรทจ้องตากัน ทั้งสองให้บริกรนำเหล้ามาวางไว้เต็มโต๊ะ ต่างคนต่างดื่มอย่างไม่ลดละที่จะเอาชนะกัน เมื่อทุกคนรู้ว่ามีการดวลเหล้าเกิดขึ้น ต่างเข้ามามุงดูบางคนก็ลงพนัน ว่าใครจะแพ้หรือชนะ เวลาไม่รู้ว่าล่วงเลยมานานแค่ไหน ที่ทั้งสองยังคงดื่มไม่หยุด

"พอได้แล้ว" อลิสที่มองการกระทำของน้องสาว จนอดไม่ได้ที่จะเข้ามาแย่งแก้วออกจากมือของจีน่า

"พี่ไม่ต้องมายุ่ง วันนี้ฉันจะเอาชนะให้ได้" เสียงคนเมาแย้งขึ้น เธอคว้าแก้วเหล้าในมืออลิสกลับคืนไป ก่อนกระดกน้ำสีเหลืองในแก้วลงคอ เหมือนกำลังหิวกระหายน้ำนั้น

"ตามใจแล้วกัน รับผิดชอบตัวเองด้วยถ้าเกิดอะไรขึ้น" อลิสลุกขึ้นเดินออกมาจากจีน่า "ยัยน้องคนนี้พูดไม่เคยฟัง จะต้องทำยังไงดีนะ" เธอครุ่นคิดและพูดกับตัวเองอยู่ชั่วครู่ก่อนเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง

"ขอโทษค่ะเห็นแดเนียลกับดันเต้ไหมคะ" อลิสเดินเข้าไปถามไรอันที่ยืนดูความเรียบร้อยของงานเงียบ ๆ ที่มุมหนึ่งของงาน

"คุณชายทั้งสองคุยงานกับลูกค้าคนสำคัญอยู่ครับ คุณหนูอลิสมีเรื่องอะไรด่วนไหมครับ"

"ไม่มีเรื่องด่วนค่ะ แต่ถ้าเขาคุยงานเสร็จแล้ว รบกวนบอกว่าฉันมีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ" เธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ถึงแม้จะรู้มาบ้างว่าทั้งสองคนบริหารธุรกิจของที่บ้านเอง แต่ก็ไม่คิดว่าทุกวินาทีของเขาจะมีค่ามากขนาดนี้

แม้กระทั่งวันเกิดของตัวเอง ที่มีเพื่อนมากมายมาร่วมงาน แต่ตัวเขาเองกลับต้องทำงาน อลิสสลัดความคิดต่าง ๆ ออกจากหัว แล้วเดินกลับเข้ามาในงาน ตอนนี้ที่โต๊ะแข่งขันเหลือเพียงสองสาวเท่านั้น

คนอื่น ๆ ต่างคนต่างสนใจแต่การดื่มและเต้นไปกับเสียงเพลง อลิสเดินไปนั่งข้างจีน่า ซึ่งตอนนี้ก็ยังดื่มอยู่กับเกรท ต่างคนต่างเมามาย พูดคุยกันไม่รู้เรื่อง อลิสทำเฉยเพราะห้ามไปก็เท่านั้น และอยากให้บทเรียนกับน้องสาวของตัวเอง

"ฉานนน มายยย แพ้ เธอหรอก มา...โชน...กันอีกแก้วซิ" จีน่ายกแก้วขึ้นชนกับเกรท ร่างบางเริ่มโอนเอียงด้วยฤทธิ์เหล้า

"มาาาา โชนนนน อย่าลืมล่ะ คนแพ้ต้องทำยังงายยย"

"ฉานนนชนะเธอแน่ ฮ่าๆ"

"ราว...ออกไปเต้นกานเถอะ" เกรท พยุงตัวเองลุกขึ้นมือหนึ่งถือแก้วเหล้าอีกมือจับข้อมือจีน่าให้ลุกตาม

ทั้งสองคนเดินออกไปเต้น ด้วยการทรงตัวที่ไม่เหมือนเดิม ไม่นานเกรทก็เปลี่ยนจากถือแก้วเป็นถือขวดเหล้าแทน ทางจีน่าก็ไม่ต่างกันทั้งสองยกขวดขึ้นกระดก เหมือนกำลังกระหายน้ำ อลิสได้แต่มองน้องสาวด้วยสายตาเอือมระอากับความดื้อรั้นของเธอ

"วันนี้สนุกไหม" แดเนียลที่เดินเข้ามานั่งข้างอลิสถามขึ้น เขาพึ่งทำงานเสร็จก็รีบมาหาเธอในทันที

"ก็ดี แต่.." อลิสปรายตามองไปทางจีน่าและเกรท ทำให้แดเนียลและดันเต้หันมองตามสายตาของเธอ

"มันเกิดอะไรขึ้น?" แดเนียลถามขึ้นพร้อมขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นจีน่าและเกรทกำลังเต้นสนุกสนานอยู่กลางผู้คน ที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพก

"นี้ดึกแล้วฉันขอตัวก่อนแล้วกัน" อลิสลุกขึ้น แดเนียลรีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้

"จองห้องที่นี่ให้แล้ว เดี๋ยวขึ้นไปส่งที่ห้อง วันนี้ต้องขอโทษด้วยที่ทำอะไรตามใจเกินไป" แดเนียลส่งสายตาอ่อนโยนมาให้เธอ ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"รบกวนดูแลน้องสาวให้ฉันด้วยแล้วกัน" อลิสหันมาคุยกับดันเต้ เขาพยักหน้าเล็กน้อย เป็นการรับปาก

"ดูแลจีน่าให้ดี เข้าใจใช่ไหม" เขาหันมาย้ำกับน้องชายอีกครั้ง ก่อนถอดเสื้อแขนยาวคลุมตัวให้กับอลิส "แอร์เย็นขนาดนี้ไม่หนาวเหรอชุดที่ใส่ก็.." เขามองชุดสายเดี่ยวสีโอลด์โรสแล้วถอนหายใจเล็กน้อย "ไปเถอะ" มือใหญ่ดึงแขนเธอให้เดินตาม เขามุ่งหน้าไปยังห้องพักที่จองเอาไว้ โดยไม่สนใจสายตาของคนทั้งงาน

ดันเต้นั่งมองจีน่าและเกรท เขาเริ่มเป็นห่วงจึงเดินเข้าไปหาแล้วพากลับมานั่งที่โซฟา ไม่นานนักเกรทก็ตามมานั่งข้าง ๆ สักพักทั้งสองสาวก็ฟุบหลับพร้อมความเมา จีน่าเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมที่จัดแต่งเป็นทรงสวย ตอนนี้แพร่กระจายเต็มแผ่นหลัง ทำให้เธอดูเป็นสาวเซ็กซี่ ไม่คิดว่ารูปร่างบอบบางจะซ่อนรูปขนาดนี้ เขาต้องรีบสลัดความคิดต่าง ๆ ออกจากหัว ก่อนที่จะอุ้มจีน่าขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน

"คุณชายไม่ต้องห่วงคุณหนูเกรท เดี๋ยวจะมีคนที่บ้านมารับเธอกลับครับ" ไรอัน จัดการติดต่อทางบ้านของเกรทเรียบร้อย

"ยังไงผมก็ฝากด้วย ผมจะขึ้นไปพักแล้ว"