1 ยาสมปรารถนา

M club คลับหรูในย่านสถานบันเทิงใจกลางเมือง H

ณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของตึกสามชั้น ภายในห้องมีคนอยู่ทั้งหมดห้าคน มีชายหนุ่มสี่คนใส่ชุดสูทสีดำเข้ม หน้าตาไม่บ่งบอกอารมณ์ โดยสองในสี่คน กำลังควบคุมตัวชายสูงวัยใส่ชุดธรรมดาค่อนข้างเก่า ให้มายืนอยู่หน้าโซฟาตัวยาวสีเข้ม ที่มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่ และข้างๆ กันนั้น ก็มีชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ยืนอยู่อย่างนอบน้อมต่อชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟา

ท่ามกลางความเงียบ ที่แม้กระทั่งเข็มหล่นลงพื้นยังได้ยินเสียง ชายสูงวัยที่ถูกควบคุมตัว จึงไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองไปยังที่ใด ได้แต่ก้มหน้าหดคอและหายใจเข้าออกด้วยความระมัดระวัง ด้วยเกรงว่าจะทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าเกิดบันดาลโทสะ แล้วสั่งจัดการตนในที่สุด

“เจ้านายครับ ตาแก่นี่มันไม่มีเงินใช้หนี้เรา แต่มันบอกว่า มันมีของล้ำค่ามากๆ ที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษตั้งแต่สมัยพันปีก่อน ขอเอามาใช้หนี้แทนครับ” ลูกน้องผู้เป็นมือขวาที่ยืนอยู่ข้างโซฟา รายงานแก่เจ้านายหนุ่ม ที่นั่งอยู่ตรงโซฟาย่างนอบน้อม ทั้งยื่นกล่องไม้สีดำอันเล็กแกะสลักลายประณีตงดงาม ให้เจ้านายของตัวเองด้วย

เมื่อผู้เป็นนายรับมาแล้วก็เปิดออกดู ทันทีที่เปิดฝากล่อง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสมุนไพรก็โชยแตะจมูก และด้านในของกล่องก็มีเม็ดกลมๆ เล็กๆ สีน้ำตาล คล้ายกับสีช็อกโกแลต วางอยู่บนผ้ากำมะหยี่สีดำสองเม็ด จึงขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

“คืออะไร”

แม้คำถามจะเรียบง่าย แต่กลิ่นอายอันตรายเฉพาะตัวที่แผ่ออกมา ก็ทำให้คนกลัวจนตกใจตายได้

“ยะ ยาสมปะ ปรารถนา คะ ครับ” คนเป็นลูกหนี้สูงวัย ตะกุกตะกักตอบด้วยความเกรงกลัวและประหม่า

จะไม่ให้เกรงกลัวและประหม่าได้อย่างไร ก็ในเมื่อคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าคือมาเฟียโหด ที่เขาได้มากู้ยืมเงินไป แล้วไม่มีปัญญาหามาใช้คืน จึงได้แต่เอาของเก่าแก่ ที่ไม่รู้ว่าจะได้ผลจริงไหม มาใช้หนี้แทนเท่านั้น

“ยาสมปรารถนา...ใช้รักษาอะไร” เจ้านายหนุ่มถามต่ออย่างใคร่รู้

“ชะ ใช้ ให้มะ มีลูกได้ครับ”

ชายสูงวัยยังตอบแบบตะกุกตะกักเช่นเดิม พลอยทำให้ลูกน้องหน้าเคร่งทั้งสองที่ยืนอยู่ด้านหลัง หลุดหัวเราะขำออกมาอย่างเห็นเป็นเรื่องตลก เห็นอย่างนั้น มือขวาจึงตวาดออกมาด้วยความโมโห

“นี่! ตาแก่ แค่ช่วยให้มีลูกได้มันจะล้ำค่าตรงไหนกัน ถ้าจะหาเรื่องมาโกหก ก็ช่วยหาที่มันเนียนๆหน่อยสิ! ”

“ที่ว่ามีลูกได้คือผู้ชายต่างหากล่ะ และฉันก็ไม่ได้โกหกด้วย จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ตามใจ”

คราวนี้ชายสูงวัยไม่พูดแบบตะกุกตะกักอีกแล้ว แต่เชิดหน้าชูคางขึ้นสูง พูดออกมาเป็นชุดแบบรัวๆ ด้วยความมั่นใจ และยังทิ้งท้ายให้แบบเคืองๆด้วย ซึ่งท่าทางมั่นอกมั่นใจนี้ ก็ทำให้ชายสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง รีบถอยห่างไปที่หน้าประตูทันที

ส่วนมือขวา เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานถอยห่าง ก็รู้สึกเหงื่อแตกออกมา จึงพูดเสียงดังใส่ชายสูงวัยด้วยความขุ่นเคือง เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกหวาดกลัว ว่าตัวเองจะได้เป็นคนทดลองยานี้

“จะเป็นไปได้อย่างไร ขนาดเทคโนโลยีล้ำๆ สมัยนี้เขายังทำไม่ได้เลย ตาแก่นี่โกหกชัดๆ จัดการเลยดีไหมครับ เจ้านาย” พลางหันไปมองผู้เป็นนายด้วย อย่างรอคอยคำสั่ง

ทว่า เจ้านายหนุ่มกลับนั่งถือกล่องใบเล็กนิ่งเงียบ ไม่ตอบกลับ ไม่รู้ว่ากำลังครุ่นคิดสิ่งใดอยู่ จนผู้เป็นลูกน้องได้แต่เหงื่อตกไปตามๆ กัน ด้วยกลัวว่า เจ้านายจะสั่งให้ใครคนใดคนหนึ่งในห้องนี้ เป็นคนทดลองยา เนื่องจากว่าเจ้านายของพวกเขา กำลังประสบปัญหาเรื่องทายาทอยู่

ขณะที่กำลังจดจ่อ รอคอยเจ้านายตัดสินใจอย่างลุ้นระทึกกันอยู่นั้น เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ก็ดังขึ้น ทำลายความเงียบ พลอยทำให้ทุกคนสะดุ้งตกใจ จนสติแตกกระเจิงกันหมด ยกเว้นแค่คนกำลังครุ่นคิดเท่านั้นที่ยังนั่งเฉย

หลังได้สติ หนึ่งในสองคนที่ถอยไปยืนอยู่ใกล้ประตู จึงเปิดให้คนด้านนอกได้เข้ามา แล้วก็เห็นว่า เป็นการ์ดของร้านควบคุมตัวชายวัยรุ่นขี้เมาคนหนึ่ง เข้ามาในห้อง ด้วยสภาพสะบักสะบอมพอประมาณ แต่ยังไม่สิ้นฤทธิ์ ปากยังร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น

“จะฆ่าก็รีบฆ่ามัวแต่ลีลาอยู่นั่นแหละ ถุย!แต่ละคนมีแต่พวกไม่ได้เรื่อง” พลางดิ้นฮึดฮัดจากการ์ดที่จับมือตนไพล่หลังอย่างไม่พอใจด้วย

“ลูกค้าคนนี้ก่อเรื่องในร้าน มันลวนลามแขกผู้หญิง และทะเลาะวิวาทครับ เจ้านาย” การ์ดที่ควบคุมตัววัยรุ่นขี้เมารายงานเจ้านายของตัวเอง พลางออกแรงจับมือของขี้เมาไว้แน่น

ความจริงเรื่องขี้หมูราขึ้หมาแห้งเช่นนี้ ไม่จำเป็นที่จะต้องมารายงานเจ้านายโดยตรงก็ได้ แต่เนื่องจากว่าวันนี้ผู้จัดการร้านเกิดป่วยกะทันหัน ผู้ช่วยผู้จัดการร้านก็ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการเคลียร์ปัญหาที่เจ้าหนุ่มนี้เป็นคนก่อ จึงทำให้ต้องมารายงานกับมือขวา แต่อีกฝ่ายกลับอยู่กับเจ้านายเสียอย่างนั้น จึงจำต้องรายงานไปพร้อมกันทั้งอย่างนี้

“หืม... ลวนลามผู้หญิง เมาแล้วอยากว่างั้น?” คนเป็นเจ้านายเลิกคิ้วเข้มว่าให้ด้วยความสนใจ ทั้งยังมองคนที่กำลังดิ้นรนและปากดีอยู่อย่างพิจารณา ซึ่งอีกคนก็มองตอบอย่างแข็งกร้าวและท้าทาย

ตัวคนอายุประมาณยี่สิบต้นๆ ทรงผมยุ่งเหยิง คิ้วหนา ดวงตาเรียว จมูกโด่งสวย ริมฝีปากบางได้รูป

อืม หน้าตาดื้อรั้นเอาเรื่อง มิน่าดูปากกล้าเหลือเกิน

คนเป็นเจ้านายคิด และสำรวจต่อ

ช่วงคอยาวขาวผ่อง ยิ่งคอเสื้อเชิ้ตที่เปิดออกกว้าง จนเผยให้เห็นตรงกลางอกที่ขาวเนียนก็ยิ่งดูน่ามอง รูปร่างหรือก็สูงเพรียว ดูมีเสน่ห์ดี

คนสำรวจคิด ทั้งพยักหน้าให้อย่างชื่นชมในรูปร่างหน้าตาที่มีเสน่ห์ และฝีปากที่จัดจ้านไม่กลัวตาย ของคนที่ถูกควบคุมตัวตรงหน้า

ส่วนคนที่ถูกควบคุมตัว เมื่อเห็นสายตาคมกริบที่พิจารณาตัวเองอยู่ ก็รู้สึกไม่ชอบใจ จึงร้องด่าออกไปอย่างไม่เกรงกลัว “มองหาพ่อแกหรือไง! จะฆ่าจะแกงก็รีบทำ หรือไม่มีปัญญาทำ!”

พลางเชิดหน้าขึ้นท้าทายด้วย

“ไอ้นี่!ปากดีจริงๆ” มือขวาด่า ทั้งยกมือขึ้นตั้งท่าจะฟาดคน ซึ่งคนที่จะถูกฟาด ก็รีบหดคอหนีตามสัญชาตญาณด้วยความหวาดกลัว

“ทำปากดี อย่าให้มันพูดอีก” คนเดิมว่าให้อย่างโมโห แล้วหันไปสั่งลูกน้องให้หาอะไรมาปิดปากคนไว้ ก่อนจะหันหน้ามาพูดกับเจ้านายตัวเองเบาๆ อย่างเสนอแนะ “เจ้านายครับ เราเอาไอ้หนุ่มนี่มาลองยาดูดีไหมครับ ถ้าเกิดได้ผล เราก็ตัดปัญหาเรื่องทายาทที่เจ้านายโดนกดดันได้อยู่นะครับ แต่ถ้าไม่ได้ผล ยังไงก็แค่คนที่มาหาที่ตายคนหนึ่งเท่านั้น”

หาเหตุผลมาชักจูง เพราะเจ้านายยังครองตัวเป็นโสดไม่ยอมมีทายาทสักที แม้จะมีคู่ขาหญิงชายมากมายก็ตามที

เจ้านายของเขาคือเกาเจี้ยนหาน ผู้นำตระกูลเกาคนใหม่ วัยสามสิบห้าปี ธุรกิจของตระกูลนี้มีมากมายจนนับไม่หวาดไม่ไหว เอาง่ายๆแค่ธุรกิจกลางคืนในแถบใจกลางเมือง H ก็เป็นของตระกูลนี้แทบทั้งหมดแล้ว

แต่รออยู่นานก็ไม่มีคำตอบกลับ ไอ้ที่ไม่ให้พูดก็ยังส่งเสียงอู้อี้กวนใจอย่างน่ารำคาญ ได้ยินแล้วก็ให้หงุดหงิดนัก จึงโบกมือไล่ให้ลูกน้องนำวัยรุ่นขี้เมาคนนี้ไปขังไว้ก่อน แล้วหันมารอคำตอบจากเจ้านายอย่างรอคอย

เจ้านายครับ เลือกสักทีเถอะคร้าบ... มือขวาเอ่ยขอร้องในใจ อย่างร้อนใจกับเจ้านายของตัวเอง

“ยานี้ใช้ยังไง” เกาเจี้ยนหานเอ่ยขึ้นในที่สุด เหมือนกับว่าได้ตัดสินใจแล้ว

“ให้คนที่จะตั้งท้องกินเข้าไปหนึ่งเม็ด ต่อลูกหนึ่งคน” ชายสูงวัยบอกเสียงห้วน เลิกเกรงกลัวแล้ว

“อืม..." คนถามทำท่าครุ่นคิดอีกพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยสั่งงานมือขวาของตัวเอง “นายไปตรวจเลือดและทำความสะอาดให้เรียบร้อย”

"หะ?หา! ไม่ดีมั้งครับเจ้านาย ให้คนอื่นทำเถอะครับ" มือขวาเอ่ยอย่างแตกตื่น ทั้งขอให้เจ้านายเลือกคนอื่นแทนด้วยเพราะแม้เขาจะหน้าตาดี แต่ก็ไม่ได้มีความชอบผู้ชายสักหน่อย ทั้งไม่อยากเป็นหนูทดลองลองยาด้วย ถึงจะไม่เชื่อในผลของยา แต่ยานั่นก็ตั้งพันปีมาแล้วนะ จะหมดอายุแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ กินเข้าไปไม่ตายกันหรอกหรือ และถ้าเกิดได้ผล ตัวเขาก็ไม่อยากจะเป็นผู้ชายคนแรกในโลกที่ท้องได้หรอกนะ

"ฉันหมายถึงให้นายไปจัดการกับคนเมื่อสักครู่ และจำไว้ว่าฉันไม่ชอบฝืนบังคับใจใคร" เกาเจี้ยนหานเอ่ย ทั้งถอนหายใจให้กับมือขวาของตัวเอง อะไรก็ดีอยู่หรอก เสียแต่ต้องอธิบายให้ฟังแบบชัดเจน

"ครับๆ ๆ เจ้านายวางใจได้" มือขวารับคำรัวๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้เจ้านาย ด้วย ที่ตัวเองเข้าใจผิดไป แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปจัดการตามที่ผู้เป็นนายสั่ง โดยไม่ลืมที่จะลากตัวชายแก่เจ้าของยานี้มาด้วยอย่างมีเรื่องให้ทำ