เมื่อต้องรับบทภรรยาท่านรอง

บท

ตั้งค่า

ภรรยาท่านรอง 6 จะแต่งงาน

“อะไรนะ แต่งงานกันเดือนหน้า” สร้างความตกใจให้ทิพวรรณเป็นอย่างมากเมื่อลูกสาวเกริ่นว่าจะแต่งงานกับท่านรองประธานต้นเดือนหน้า

“ครับ คุณแม่จะเรียกสินสอดยังไงคุยมาได้เลยนะครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องวาตลอดชีวิตของผม”

“อย่าเพิ่งสันยิงสัญญา ยัยวาไหนบอกไม่ได้ไปนอนกับเขา แล้วทำไมเขาถึงตบแต่งแกเร็วแบบนี้ แกท้องเหรอ นี่ นี่ นี่ แกเอาอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่เข็ดหลาบบ้าง ลูกไม่รักดี”

“โอ๊ยแม่ วาเจ็บค่ะ วาไม่ได้ท้อง” พยายามปัดป้องมือที่กำลังหยิกตามต้นแขน

“อย่าทำน้องวาเลยครับ น้องกับผมเรายังไม่ได้มีอะไรกัน ที่ผมอยากแต่งก็เพราะผมอายุเยอะ ไม่อยากรอแล้วครับ อยากทำให้ถูกต้อง”

“แน่ใจนะ” สายตาแม่ยังคงจับผิดท่านรอง ใครกันจะเชื่อง่าย ๆ

“ครับ”

“แล้วเรายังไงวิวาห์ อยากแต่งแน่ใช่มั้ย” พ่อสากลมองลูกสาวที่นั่งเงียบ ลูกสาวคนเดียวของเขา รักหวงห่วงเป็นธรรมดา แต่อะไรที่เป็นความสุขของลูก ลูกอยากทำเขาไม่ขวาง ชีวิตใครชีวิตมัน ไม่จำเป็นต้องคอยบงการเพราะต่างโตกันแล้ว ทุกอย่างมีผิดถูกลูกต้องเรียนผูกเรียนแก้ด้วยตัวเอง

“แต่งค่ะ” ไม่แต่งได้เหรอ ลงเรือลำเดียวกันแล้วนี่ อย่างที่บอกแต่งกับท่านรองคงดีกว่าแต่งกับใครก็ไม่รู้

“ก็ดี สินสอดพ่อไม่เรียกนะ ขอแค่รักลูกสาวพ่อ ดูแลลูกสาวให้ดีก็พอ ทำได้มั้ยพ่อหนุ่ม” สากลหันไปถามว่าที่ลูกเขยที่ดูท่าทางนิ่งขรึม คิดอ่านอะไรก็เดาทางไม่ออก ไม่รู้ว่าจะรักลูกสาวเขานานแค่ไหน ทว่าลูกสาวเลือกแล้วเขาจะเคารพการตัดสินใจของลูก ดีกว่าให้ลูกไปทำผิดพลาดแบบรอบก่อน

“ทำได้ครับ” ให้รักคงไม่ได้ แต่ดูแลตลอดชีวิตเขาทำได้แน่นอน

“อะไรกัน ตกลงไม่ถามแม่สักคำ”

“เธอจะอะไรนัก ไหนบอกอยากให้ลูกแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา พอลูกจะแต่งแล้วเธอจะขัดหรือไง” พ่อทักท้วงแม่ พ่อเป็นคนง่าย ๆ ต่างจากแม่ที่มักจู้จี้จุกจิกเพราะเป็นห่วงทุกคนในครอบครัว

และวารู้ว่าแม่ไม่อยากให้วาพลาดอีก

“ไม่ใช่แบบนั้น เพียงแต่มันไวไป” มันยังมีกลิ่นตุ ๆ อยู่เลยจะแต่งกันได้ไง

“แล้วไหนใครบอกถ้าลูกโกหกเธอจะจับลูกแต่งซะ ตอนนี้ลูกจะแต่งกับคนที่รักมันไม่ดีตรงไหน”

“คุณสากลคะ”

“เอาล่ะ พ่อให้แต่ง ถ้ามีฤกษ์แล้วก็จัดการได้เลย พ่อต้องเตรียมตัวอะไรยังไงบอกได้เลยนะ” พ่อพูดตัดบท

“ครับ”

เพราะพ่อใหญ่ที่สุดในบ้านเสมอ ถ้าพ่อตัดสินใจแล้วก็ต้องทำตามที่พ่อบอก เหมือนเรื่องของน้องสิบทิศที่หัวเด็ดตีนขาดแม่ก็ไม่ยอมรับ แต่พอพ่อตัดสินใจทุกอย่างก็จบ และตอนนี้แม่ก็หลงรักน้องสิบไปแล้ว

เมื่อตกลงเรียบร้อยวิวาห์เดินออกมาส่งท่านรองของเธอที่รถ วันนี้มีแต่เรื่องให้ปวดหัวทั้งวัน เพลียสุด ๆ

ก่อนท่านรองจะขึ้นรถ เขาหันมายิ้มเล็กน้อย มือยกขึ้นมาวางที่ศีรษะเลขาสาวแล้วลูบเบา ๆ คล้ายเอ็นดู “พรุ่งนี้ผมมารับนะ”

“ค่ะ” เธอส่งยิ้มหวานด้วยท่าทีเกร็ง ๆ ที่ท่านรองทำเพราะแม่แอบออกมาดูแน่ ๆ แม่ยังไม่เชื่อใจเธอรู้ดี และคงไม่เชื่อง่ายๆ

“ฝันดีครับ”

“ท่านรอง!”

“สมจริงไงคุณ เป็นแฟนไม่หอมแก้มกันมันแปลก”

“…” ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ บอสก็ควรบอกวาก่อน ไม่ใช่จู่ ๆ โน้มมาหอมแบบนี้ มันไม่ไหวนะ ใจหายใจคว่ำหมด

“ทำไงได้ แม่คุณยังระแวง” ท่านรองพูดพลางยกมือขึ้นมาบีบแก้มของเธอ แล้วเขาก็เข้าไปนั่งในรถ ขับรถออกไป

ท่าทีเหมือนเอ็นดูนั้นมันช่าง...

ตึก ตึก ตึก…

บ้าน่า ใจเต้นทำไมกัน อย่าตื่นเต้นวา อย่าหวั่นไหวเพียงเพราะไม่มีใครเคยทำแบบนี้มานานแล้วสิ มันคืองาน ไม่มีอะไรทั้งนั้น งาน งาน งาน ท่องไว้มันคืองาน อย่าทำผิดข้อตกลง

“แน่ใจนะว่าจะแต่งกับเขา” ใจที่เต้นโครมครามเมื่อครู่หายไปเมื่อเสียงของแม่ดังมาจากทางด้านหลัง

เมื่อหันหลังกลับมาจึงเห็นแม่ยืนอยู่

“จ้ะแม่ แต่งสิวารักเขา” โกหกแม่บาปแล้วหนึ่ง วาขอโทษค่ะแม่

“แกมั่นใจนะว่าจะไม่เสียใจ”

“ชีวิตคู่มันก็มีทั้งสุขทั้งทุกข์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอแม่ วันข้างหน้าก็คงมีเรื่องให้วาเสียใจอยู่แล้ว ท่านรองไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้น วาเองก็เหมือนกัน แม่กับพ่อยังกระทบกระทั่งกันเลยนี่คะ”

“จ้ะ ไม่ต้องมาย้อนความ จะแต่งก็แต่ง อย่าลืมบอกพ่อของสิบทิศล่ะ เดี๋ยวจะมาเรียกร้องอีก”

“ค่า เดี๋ยววาโทรบอกค่ะ”

“อืม ไปเข้าบ้านอาบน้ำอาบท่าจะได้เข้านอน”

“ค่า วารักแม่นะ” เดินกอดแขนแม่เข้าบ้าน ที่แม่เป็นแบบนี้ก็เพราะห่วงวารู้

เวลา 20.31 น.

ครืด ครืด ครืด

“ว่าจะโทรหาอยู่”

(ทำไมอะ ลูกเป็นไร)

“น้องสิบไม่ได้เป็นอะไร ฉันจะบอกนายว่าฉันจะแต่งงาน”

(อะไรนะวา)

“ใต้ฉันจะแต่งงานต้นเดือนหน้านะ”

(กับใคร วามีแฟนเมื่อไหร่ แล้วลูกจะทำยังไง)

“ท่านรองประธานของฉันเอง สิบทิศก็เป็นลูกฉันเหมือนเดิมไง”

(ตลกแล้ววา วาจะให้ใครก็ไม่รู้มาเลี้ยงลูกใต้อะนะ วาทำแบบนี้ได้ยังไงวะ ไหนวาบอกจะดูแลลูกใต้อย่างดี)

“เขาไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ เขาคือคนที่ฉันรัก แล้วถึงฉันจะแต่งงานฉันก็ยังดูแลสิบทิศได้ดีเหมือนเดิม”

(ใต้ไม่ให้วาแต่ง)

“ทิศใต้”

(วิวาห์ถ้าจะแต่งก็แต่งกับใต้)

“หึ แต่งกับแฟนเก่าที่ทำเพื่อนสนิทฉันท้อง น่ะเหรอ ที่ผ่านมาฉันเสียใจเพราะนายไม่พอใช่ไหมทิศใต้ ฉันยอมให้พ่อแม่ดุด่ายอมถูกตราหน้าว่าเป็นแม่ม่ายเพราะสงสารเด็กคนหนึ่งที่พ่อมันไม่ต้องการ ที่ผ่านมา…”

(วา)

“นายไม่มีสิทธิ์ในตัวสิบทิศตั้งแต่เซ็นยกเขาให้ฉัน ที่ฉันให้เขารู้ว่านายเป็นพ่อก็ดีเท่าไหร่แล้ว ฉันแค่บอกว่าฉันจะแต่งงาน ไม่ได้ขอความเห็นจากนาย นายไม่ใช่แฟนฉัน เลิกก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉัน”

(ขอโทษนะวา)

“แค่นี้”

หลังจากที่กดตัดสายน้ำตาก็ไหลเมื่อเรื่องเก่าวนกลับเข้ามาให้คิดอีกครั้ง

‘ทำไมหน่าไม่สบายนานจัง ไปหาหมอดีไหมเดี๋ยววาหยุดเรียนพาไป’

‘ไม่เป็นไร หน่าไปมาแล้ว’

‘เหรอ หมอว่ายังไงบ้าง หมอบอกว่าหน่าเป็นอะไร แล้วทำไมไปไม่บอกวา วาจะได้หยุดเรียนไปเป็นเพื่อน เผื่อหน่าเป็นลมกลางทางจะทำยังไง’

‘ขอโทษนะวา ฉันขอโทษ’

‘ขอโทษเรื่องอะไรหน่า หน่าร้องไห้ทำไม หน่าเป็นอะไร’

‘ฉันท้อง’

‘กับใคร หน่าไม่มีแฟนนี่’

‘…’

‘กับใครหน่า บอกวามา มันรับผิดชอบมั้ย ถ้าไม่รับผิดชอบวาจะไปลากหัวมันมารับผิดชอบเอง’