Episode 1 คุณหญิงราชวดี ริไกรกฤษ์

3 เดือนต่อมา

แกร๊ด!

“อิ่มแล้วรึแม่วดี?”

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อลูกอยากไปอ่านหนังสือแล้ว” เรายิ้มก่อนจะตอบกลับท่านพ่อไป

“ชอบอ่านเสียจริงเป็นแม่หญิงมิต้องรู้หนังสือมากก็ได้หรอก” นี่คือท่านแม่ของเราเองท่านชอบเอ็ดเวลาเราอ่านหนังสือบอกว่าออกเรือนไปไม่จำเป็นต้องใช้แค่ตั้งใจเรียนงานบ้านงานเรือนก็พอแล้ว

“ลูกแค่ชอบหน่ะเจ้าค่ะ^^”

“เอาล่ะ ๆ ถ้าชอบพ่อก็มิว่าอะไรหรอกไปเถอะเดี๋ยวจะดึกดื่น”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อ” เรายกมือไหว้ตามแบบฉบับที่ถูกสั่งสอนมาแต่โบราณ

เราลุกออกมาจากโต๊ะทานข้าววันนี้หัวจิตหัวใจของเรามิค่อยอยู่กับตัวเท่าไหร่มิรู้ทำไมใจมันหวิว ๆ แปลก ๆ

“คุณหญิงวดีเจ้าค่ะช่วงนี้ทานข้าวน้อยเหลือเกิน” เสียงของพี่แจ่มพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องนอนของเรา อ่อ เราบอกไปหรือยังว่าเราชื่ออันใด... เรานามว่าคุณหญิงราชวดี ริไกรกฤษ์ เป็นบุตรสาวของพระยาโกศล ริโกรฤกษ์ ซึ่งท่านทำงานเกี่ยวกับการสื่อสารกับชาวต่างชาติเพราะฉะนั้นเราเลยสนใจเรื่องหนังสือและอักษรมาก ๆ ส่วนคุณแม่คือคุณหญิงผกากอง เป็นคนลพบุรี เราชื่นชอบการตัวหนังสือหรืออักษรมากเพราะฉะนั้นเราจึงเป็นผู้หญิงส่วนน้อยในอยุธยาที่อ่านออกและเขียนหนังสือได้

“ข้าแค่อยากไปอ่านหนังสือก็เท่านั้น” และตอนนี้เราก็มีหนังสือประหลาดที่พบเมื่อประมาณ 3 เดือนก่อน ตัวหนังสือนั้นแปลกมากแต่ที่แปลกกว่าคือตัวเราที่สามารถอ่านมันได้

“อ่านทุกวันเลยนะเจ้าค่ะไม่รู้ว่ามันสนุกตรงไหนกัน?” พี่แม้นเอียงคอถามเราอย่างสงสัย

“บอกไปพวกพี่ก็ไม่เข้าใจหรอก” เรายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพบว่าตอนนี้เราเดินมาถึงห้องนอนกันแล้ว

“เจ้าค่ะ งั้นพวกพี่ไม่กวนแล้วนะเจ้าค่ะอย่าอ่านดึกมากนะเจ้าค่ะแล้วก็...”

“พอได้แล้วพี่แม้น...ข้าอ่านไม่นานหรอกน่า~” เราบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไปทันที

เราเดินเข้ามาแล้วก็ตรงที่ไปโต๊ะอ่านหนังสือที่ขอให้ท่านพ่อเอามาไว้ให้ เราหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเหมือนทุกวัน... ก่อนจะเปิดต่อจากที่อ่านทิ้งไว้ก่อนหน้าอยากรู้ไหมว่ามันเกี่ยวกับเรื่องอะไร?

เราจะเล่าให้ฟังเอง...

มันเป็นเรื่องราวความรักหรือเป็นหนังสือประเภทนวนิยายความรักเหมือนหนุ่มสาวทั่วไปที่พบกันและก็ตกหลุมรักกัน แต่ที่เราสนใจไม่ใช่พระเอก นางเอกในเรื่องแต่เป็นนางร้ายของเรื่องต่างหากเธอหลงรักพระเอกที่ชื่อออกัสรักมาตั้งแต่เด็กจนวันหนึ่งทั้งคู่ได้หมั้นกันเพราะผู้ใหญ่สองบ้านแต่พระเอกกลับคิดว่านางร้ายไปเป่าหูพ่อแม่ของเจ้าตัวเลยเกลียดและเย็นชาใส่แถมยังทำตัวแย่ ๆ ใส่อีก จนเมื่อมีนางเอกที่ชื่อข้าวตังเข้ามาในชีวิตนางร้ายก็พยายามกรีดกันนางเอกสุดฤทธิ์เลยกลายเป็นว่าพระเอกเกลียดเธอมากขึ้น อ่อ นางร้ายคนนั้นชื่อว่าโยเกิร์ต เราว่าชื่อแปลกมากเลยล่ะแต่ก็เพราะแบบแปลก ๆ เราแค่รู้สึกสงสารเธอเท่านั้นเธอเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำเพื่อคนรักเท่านั้น แต่ถ้าเป็นเรา..เราคิดว่าถอยออกมาดีกว่าจะได้ไม่ต้องตายแบบนั้นเธอตายเพราะพยายามทำร้ายนางเอกนั่นแหละเพราะคิดว่าออกัสจะหันมามองเธอ...

เรื่องราวคร่าว ๆ ก็เป็นแบบนี้แหละเราแปลกไหมที่สนใจนางร้ายมากกว่านางเอกเพราะเรื่องราวความรักของทั้งก็ธรรมดาทั่วไปไม่ได้ดูน่าสนใจเท่าโยเกิร์ต อ่อ ในเรื่องไม่ได้มีแค่สามตัวละครนะแต่มีตัวร้ายฝั่งชายที่ชื่อไซมอนตัวละครในเรื่องนี้ชื่อดูฝรั่งกันจังหรือว่าจะเกิดที่ต่างประเทศนะ?

เราปิดหนังสือลงเมื่ออ่านมาสักพักไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบอ่านซ้ำ ๆ ทุกคืน สาเหตุก็คงอยากจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของนางร้ายในเรื่องนี้ละมั้ง..?

โยเกิร์ตเธอเพียบพร้อมทั้งครอบครัวและเงินทองไม่น่ามาจบชีวิตเพราะความรักแบบนี้เลยเราเองไม่เคยมีความรักเลยไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่โยเกิร์ตทำเท่าไหร่ความรักมันทำไมให้คนกลายเป็นแบบนี้เลยเหรอ?

“ความรักนี่มันน่ากลัวจริง ๆ” เราปิดหนังสือก่อนจะลุกไปนอน

อยากรู้จังว่าโลกแบบนั้นเป็นแบบไหน?

รถยนต์คืออะไร?

ลิฟท์คืออะไร?

และมหาวิทยาลัยละเป็นสถานที่แบบไหน?

ไหนจะโทรศัพท์อีกโลกในหนังสือ...มันน่าสงสัยและน่าค้นหาไปพร้อม ๆ กันเลยเราคิดแบบนั้นทุกคืนอยากรู้ถึงโลกนั้นว่ามันมีจริงหรือเปล่า...

เมื่อคิดไปเรื่อย ๆ หนังตาของเราก็หนักลงและหลับลงไปในที่สุดเหมือนทุกวัน...

กลางดึก

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงเหมือนมีคนมาทุบประตูห้องนอนของเราทำให้เราสะดุดตื่นขึ้นมาก่อนจะได้ยินเสียงเรียก

“คุณหญิง! คุณหญิงวดีเจ้าค่ะ!” นั่นมันเสียงของพี่แม้นนิเราก้าวขาลงจากเตียงหยิบผ้าคลุมไหล่ก่อนจะมาเปิดประตูให้

แอดดดดด

“มีอะไรรึพี่แม้น พี่แจ่ม?” เมื่อเปิดประตูออกมาก็พบพี่แม้น พี่แจ่มกำลังตัวสั่นเหมือนกลัวและหนีอะไรมาอยู่หน้าประตู

“นะหนีเจ้าค่ะคุณหญิง!!” หมับ!! พี่แม้นพยายามดึงมือของเราให้ออกจากห้อง

“เกิดเรื่องใดขึ้น?”

“จะโจร....โจรเจ้าค่ะคุณหญิง!!”

“ใช่เจ้าค่ะ!! ตอนนี้จะเจ้าคุณท่านกับท่านหญิงผกา ตะตายแล้วเจ้าค่ะ!!!”

“...!!!”