เมื่อฉันกลายเป็นภรรยาขี้โรคในยุค 80

“ผมตามหาคุณ แต่คุณกลับเดินหนีผมแบบนี้ ช่วยบอกผมหน่อยเถอะว่าระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”คิ้วหนาเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม นัยน์ตาคู่คมมองจ้องแฟนสาวนั้นฉายแววเจ็บปวดอย่างไม่ปิดบัง

หยางซีห่าวบินจากประเทศจีนอย่างเร่งด่วนเพื่อมาตามหาคนรักที่นับจากวันที่พาเธอไปพบกับครอบครัวเธอก็เปลี่ยนไปจนผิดสังเกต ครั้นเมื่อเธอบินกลับบ้านที่ประเทศไทยก็ขาดการติดต่อไปราวกับต้องการหลบหน้าเสียอย่างนั้น

“ฉันขอบคุณนะคะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ตลอดเวลาเกือบสองปีคุณดีกับฉันมากจริง ๆ”ลมหนาวแกะมือหนาที่กำลังจับรั้งข้อมือเธออยู่ให้ปล่อยออก ใบหน้าสวยหวานอาบย้อมไปด้วยหยาดน้ำตาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วแก้มขาว

เธอจำต้องตัดสัมพันธ์ในครั้งนี้ทั้งที่ยังรัก เพราะเธอไม่อาจเห็นแก่ตัวครอบครองเขาได้อีกต่อไป หลังจากกลับมาจากประเทศจีนซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขาเธอก็ตระหนักรู้แล้วว่า สิ่งที่ฝ่ายญาติของแฟนหนุ่มต้องการเธอไม่อาจมอบให้เขาได้

“ผมไม่เลิก คุณตอบผมมาสิว่ามันเพราะอะไร?”หยางซีห่าวตอบกลับแฟนสาวอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะรั้งร่างบางมากอดไว้แน่น ภายในอกบีบรัดรุนแรง ดวงตาแดงก่ำ หยาดน้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้มสากหยดแล้วหยดเล่า

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิง!! และฉันไม่สามารถมีลูกให้คุณได้”เสียงหวานตะโกนตอบเขาอย่างสุดกลั้น เธอสะอื้นไห้อย่างหนักในอ้อมแขนของคนที่เธอรักมากที่สุดรองจากแม่บังเกิดเกล้า

หยางซีห่าวเมื่อถูกความจริงจู่โจมเข้าอย่างจังก็คล้ายกับร่างกายชาหนึบ สองแขนแกร่งที่โอบรัดร่างเล็กของคนรักคลายออกอย่างเชื่องช้า

ร่างบางเมื่อหลุดจากพันธนาการก็ถอยห่างออกไป ก่อนมือเรียวขาวจะหยิบบัตรประชนชนในกระเป๋าเงินยื่นให้คนรักเพื่อยืนยันความจริง

มือหนาสั่นเทารับเอาการ์ดสีฟ้ามาถือไว้ ดวงตาแดงก่ำไล่มองไปยังคำนำหน้าของแฟนสาวอย่างไม่อยากเชื่อ เมื่อถูกความจริงกระแทกเข้ามาในหัวอย่างจังร่างทั้งร่างถึงกับชาหนึบ ใบหน้าหล่อตี๋ซีดเผือดตะลึงงัน

“ทีนี้คุณคงเข้าใจฉันแล้วนะคะ ฉันขอให้คุณเจอรักที่ดี…ลาก่อนซีห่าว”ลมหนาวบอกลาคนรักครั้งสุดท้ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ภายในอกรู้สึกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบีบรัดหัวใจเธอจนแทบหายใจไม่ออก

เธอมองหน้าอดีตคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะถอยออกห่างแล้วหมุนตัวเพื่อเตรียมจะเดินจากไปแต่โดยดี

“ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วยังไง มีลูกไม่ได้แล้วยังไง ก็ผมรักคุณไปแล้ว คุณจะทิ้งผมไปง่าย ๆ แบบนี้งั้นเหรอลมหนาว?”เสียงทุ้มต่ำประกาศกร้าวลั่นลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าขึ้นชื่อของเมืองหลวง

ลมหนาวได้ยินเต็มสองหู ทุกถ้อยคำที่เขากล่าวเธออดดีใจไม่ได้จริง ๆ แต่ภายภาคหน้าหากเธอยังยืนยันที่จะอยู่ข้างเขา สุดท้ายก็จะมีปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น เธอไม่อาจเห็นแก่ตัวได้จึงเลือกเดินไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบโดยไม่หันกลับไปมองอดีตคนรักอีกเลย

ปรี๊นนนนนนนน!!!

เอี๊ยดดดดดดด!!

“กรี๊ดดดดด!! อึกกก!”

“ลมหนาว!!”

ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่างแทรกซึมไปทุกอนูโดยเฉพาะบริเวณกลางลำตัว ร่างบางล้มลงท่ามกลางสายตาตื่นตกใจของคนที่เห็นเหตุการณ์ เธอรีบร้อนหนีออกมาโดยไม่มองทางให้ดี สุดท้ายจึงถูกรถชนเข้าอย่างจัง

ลมหนาวมองภาพเหตุการณ์วุ่นวายรอบตัวด้วยดวงตาพร่าเลือน เธอเจ็บจนไม่สามารถขยับร่างกายส่วนใดได้ แม้แต่จะส่งเสียงร้องก็ยังทำไม่ได้ พลันเลื่อนสายตาไปเล็กน้อยก็พบกับอดีตคนรักที่เธอพึ่งกล่าวตัดสัมพันธ์กำลังทรุดกายร่ำไห้อย่างหนักอยู่ข้างเธอ มือข้างหนึ่งยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ความวุ่นวายตรงหน้าทำให้เธอสับสนมึนงง สติที่มีอยู่น้อยนิดค่อย ๆ เลือนหายและดับวูบไปพร้อมกับความเจ็บปวดในที่สุด

“เขารักหล่อนมากนะ ไม่อยากสมหวังหรือ?”เสียงหญิงชราข้างกายถามขึ้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยผุดยิ้มเบาบาง พลางมองภาพเหตุการณ์อุบัติเหตุเบื้องหน้าราวกับเห็นจนชินตา

“สำคัญด้วยหรือคะ? ในเมื่อตอนนี้หนูตายแล้ว”ลมหนาวมองร่างของตนเองที่ชุ่มไปด้วยเลือด มุมหน้าผากมีเลือดอาบย้อม คนรักที่ร้องไห้ปานจะขาดใจอยู่ข้างร่างไร้วิญญาณของเธอราวกับคนเสียสติ

“ถ้าขอพรได้สามข้อ หล่อนอยากขออะไรล่ะ”หญิงชราท่าทางใจดีเหลือบมองวิญญาณข้างตนด้วยแววตาของผู้ใหญ่ที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา

วิญญาณสาวมีสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำสนิททอดมองไปยังเบื้องหน้าเห็นภาพคนรักที่กอดร่างไร้ลมหายใจของเธอเอาไว้แนบอก

ซีห่าวเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งมาก ตลอดเวลาไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายเพียงใดเขาไม่เคยแสดงความอ่อนแอ หรือร่ำไห้ปานจะขาดใจเช่นนี้ให้เธอเห็นเลยสักครั้ง

“ฉันอยากเป็นผู้หญิงจริง ๆ และครองคู่กับเขาตลอดไป”พรข้อแรกเอื้อนเอ่ยออกมาหลังจากหยุดคิดเพียงชั่วครู่ เธอตอบคุณยายไปโดยไม่ได้คาดหวัง

ในเมื่อเธอหมดลมหายใจจากโลกนี้ไปแล้ว…ยังจะหวังอะไรได้อีก

“อีกสองข้อที่เหลือล่ะ?”

“เก็บไว้ก่อนได้ไหมคะคุณยาย ฉันยังคิดไม่ออก”

ลมหนาวส่งยิ้มจืดเจื่อนให้กับคุณยายใจดีที่ยืนคุยเป็นเพื่อนเธอ ในใจรู้สึกปลดปลงในชีวิตได้บ้างแล้ว มองร่างไร้ลมหายใจของตนเองอย่างแสนเสียดาย

นึกย้อนไปถึงแม่บังเกิดเกล้าอย่างนึกห่วง ทว่าอย่างน้อยเงินประกันที่ทำไว้ก็มากโข หลังจากนี้ขอให้แม่ใช้ชีวิตให้สุขสบายนะคะ ถ้ามีชาติหน้าหนูอยากเกิดมาเป็นลูกแม่และทดแทนบุญคุณของแม่อีก

“พร้อมแล้วสินะ”

“คะ?”

เธอหันไปถามหญิงชราอย่างไม่เข้าใจ ยังไม่ทันได้คิดสิ่งใดกับคำถามนั้นก็มีแรงดึงมหาศาลแล้วสติของเธอก็ดับวูบไปอีกครั้งโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

“เฮือกกก!!”ลมหนาวตื่นขึ้นมมาในยามดึกสงัด แสงจันทร์ที่ลอดผ่านเข้าบานหน้าต่างที่เปิดไว้ทำให้เธอพอจะมองสภาพบรรยากาศไม่คุ้นตานี้ได้พอสมควร

หัวใจที่เต้นแรงค่อย ๆ กลับมาเต้นในจังหวะปกติหลังจากเริ่มตั้งสติขึ้นมาได้บ้างแล้ว ดวงตาคู่เรียวเหลือบมองสำรวจรอบตัวให้ถ้วนถี่อีกครั้ง

เธอนอนอยู่บนเตียงไม้เก่า ๆ ที่นอนเต็มไปด้วยกลิ่นอับชื้นจนรู้สึกคันยุบยิบในจมูก ปลายเท้าพบตู้เสื้อผ้าเก่าสภาพผุพังไม่ต่างจากเตียงนอน ผนังบ้านคาดว่าที่นี่คงเป็นบ้านไม้ที่ไหนสักแห่ง

‘ยายให้พรข้อแรกกับหล่อนแล้ว ต่อจากนี้ใช้ชีวิตให้ดีนะ…ลมหนาว’

เสียงที่แว่วมาตามลมนั้นทำให้ร่างบางรีบหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะมองหาต้นกำเนิดเสียง แต่จนแล้วจนรอดก็พบกับความว่างเปล่า

เธออยู่ในห้องนี้เพียงลำพัง…

แต่เสียงที่ได้ยินเมื่อครู่คือเสียงคุณยายที่ยืนคุยกับเธอข้างถนนไม่ผิดแน่ คุณยายคงสงสารในความอาภัพของชีวิตคู่ของเธอสินะถึงส่งให้เธอมาเกิดใหม่อีกครั้ง แต่จะเกิดใหม่ที่ไหนเห็นทีคงต้องหาคำตอบอีกทีในตอนเช้า เพราะบรรยากาศยามค่ำคืนแถมเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองขนาดนี้คงไม่เหมาะ

ลมหนาวล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แม้จะรู้สึกขัดใจกับเครื่องนอนอยู่บ้าง ทว่าอากาศที่นี่ก็เย็นเกินกว่าที่เธอจะนอนโดยไม่ห่มผ้าได้

แต่ก่อนจะหลับตาลงเธอนึกบางอย่างขึ้นมาได้กะทันหัน มือเรียวเล็กลูบคลำไปตามลำตัว ท่อนแขนเรียวเล็ก ข้อมือบางเฉียบ ผิวกายแม้ไม่ได้เนียนละเอียดอย่างลูกคุณหนูแต่ก็ไม่ได้แห้งกร้านจนเกินไป และสิ่งที่ทำให้เธอนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจคือ ไฟคู่หน้าที่โตเต็มไม้เต็มมือ

เมื่อไล่สำรวจเนื้อตัวไปจนทั่ว ทรวดทรงที่เด่นชัดว่าเป็นหญิง หน้าอกทรงโตที่ถูกผ้าพันไว้หลายชั้น และพื้นที่สุดท้ายที่เธอไม่มีทางลืมอย่างแน่นอนคือส่วนนั้นที่อยู่กลางกาย มือเล็กค่อย ๆ ยื่นไปแตะส่วนสงวนด้วยหัวใจลุ้นระทึกจนในที่สุดก็คว้าจับไว้อย่างเต็มไม้เต็มมือ

ไม่มี!!! ไม่มีแล้วนี่!!!!

‘ขอบคุณนะคะคุณยายใจดี’

ลมหนาวกล่าวขอบคุณคุณยายเสียงแผ่ว พลางกรีดร้องคนเดียวในใจ เธอได้เกิดใหม่แถมยังเป็นหญิงสาวที่โตเต็มวัยเสียด้วยสิ ใจดวงน้อยพองฟูจนแทบคับอก ก่อนเปลือกตาบางจะค่อย ๆ ปิดลงเพราะความง่วงงุน หญิงสาวนอนหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสุข สุดท้ายเธอก็ได้เป็นผู้หญิงจริง ๆ เสียที…