บทที่ 19 ฤทธิ์แค้น

ภาพใบหน้าประทิวหายไปในทันที สมใจหายกลัวเมื่อคิดถึงบุญ หล่อนเริ่มใจอ่อนลง ความโกรธ เกลียดชมกับชไมพรจางไปด้วยแต่เพียงครู่เดียว ความโกรธก็พุ่งเข้ามาในสมอง

“กูจะทำบุญกรวดน้ำให้มึงไอ้ทิวแต่กูไม่เลิกโกรธพี่สาวมึง ริจะมาเป็นสะใภ้กูงั้นรึ ฝันไปเถอะ”

เสียงตึงดังมาจากหน้าบ้าน ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนหล่อนสักคน สามีก็ไม่ตามหล่อนกลับบ้าน เห็นความสำคัญของครอบครัวชม สิ่งนี้เพิ่มความคับแค้นในใจให้สมใจไม่จางหาย หล่อนข่มใจสวดมนตร์จนหลับไป

สมพงษ์ขับรถผ่านหน้าศาลาจัดงานศพประทิว เขาจ้องมองชไมพร ดวงตาหมายมาดหญิงสาว ชไมพรเป็นสาวเต็มวัย ใบหน้าของหล่อนสวยไม่แพ้ใครในหมู่บ้านเดียวกัน สมศักดิ์ หลานชายของสมพงษ์หลงรักชไมพร ทำไมสมพงษ์จะไม่รู้แต่เขาต้องการตัวชไมพรไปเป็นภรรยาของเขา สมใจเคยพูดกับเขาว่า

“ถ้าแกเอานังไมไปเป็นเมียแกได้ พี่จะแบ่งที่นาให้แก แบ่งทองกับเงินให้แกอีกเป็นของแถม ถ้าเอามันมาไม่ได้จะทำวิธีไหนก็ได้ให้มันไปไกลๆ ลูกชายพี่ เข้าใจไหมพงษ์”

“เข้าใจ ฉันจะเร่งมือให้เร็วที่สุด แต่พี่อย่าไปพูดเรื่องนี้กับใครล่ะ รู้กันสองคน”

“เออน่ะ พี่ไม่บอกใครหรอก แกก็ระวังตัวล่ะ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ค่อยๆ คิดค่อยๆ ทำ เข้าใจไหม อย่าให้เสียมาถึงพี่”

“เออน่ะ ฉันไม่ทำให้พี่เดือดร้อนหรอกน่ะ”

สมพงษ์เริ่มวิธีของเขาด้วยการตามประทิวไปทุกที่ ความเมาของประทิวเป็นจุดอ่อนให้สมพงษ์ลงมือได้ไม่ยาก ชะตาประทิวถึงฆาตหลังเที่ยงคืนวันนั้น สมพงษ์พาประทิวไปสู่ห้องมืดแห่งเวทย์มนตร์ชั่วร้ายและเขาใช้ประทิวเป็นทาสสร้างบาปต่อเนื่องให้กับตัวเอง มองข้ามความผิดที่ตนก่อไว้เพื่อตอบสนองตัณหาในใจของเขา

“เสร็จงานศพมึงเมื่อไหร่ พี่สาวมึงต้องเป็นเมียกูไอ้ทิว”

“อย่าหวังว่าจะสำเร็จ ไอ้พงษ์”

เสียงตอบกลับดังแว่วมาตามสายลม สมพงษ์หันไปตามเสียง เขาเห็นกิ่งก้านต้นโพธิ์แกว่งไกว ลมพัดต้องใบกระทบกันดังเหมือนเสียงคนหัวเราะ หนุ่มใหญ่ขับรถออกจากบริเวณวัดอย่างรวดเร็ว...

ลมพัดตามรถสมพงษ์ราวกับพายุ หนุ่มใหญ่แปลกใจกับลมที่ไร้เมฆฝนแต่เพียงครู่เดียวเขาก็เข้าใจ เขาเลื่อนกระจกรถด้านข้างลง บริกรรมคาถาไล่ภูตผี มือข้างหนึ่งเอื้อมหยิบทรายในกระปุกซึ่งเตรียมไว้ในรถแล้วขว้างออกนอกรถ ลมพัดตามรถเขาหยุดกะทันหัน

“คิดจะเล่นกับกูหรือ กูไม่รู้ว่ามึงเป็นใคร อย่ามาลองของกับกู”

บรรยากาศนอกรถเงียบ วังเวง ลมหยุดนิ่ง ขณะรถสมพงษ์แล่นเลี้ยวลงจากถนนสายหลักเข้าสู่ถนนโรยกรวด บ้านหลังเดียวในหมู่แมกไม้สูง ปิดบังตัวบ้านจนมองไม่เห็นจากตัวถนนใหญ่ หลายคนไม่รู้ว่ามีบ้านซ่อนอยู่ในกลุ่มไม้ใบหนา

บ้านสมพงษ์เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ เขาซื้อที่ดินจากชาวนาไว้สำหรับปลูกบ้านอยู่ตามลำพัง สมใจผู้เป็นพี่สาวช่วยเหลือเงินปลูกบ้านและพยายามหาหญิงสาวให้น้องชายแต่สมพงษ์ปฏิเสธ เขาไม่ถูกใจผู้หญิงคนไหนกระทั่งแต่งงานนำมาเป็นแม่บ้านอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต

เขาเลือกผู้หญิงมานอนด้วยเพียงข้างคืนก็ไล่กลับหรือเรียกมาอยู่ด้วยไม่กี่เดือน เริ่มเบื่อก็ส่งกลับพร้อมเงินไม่มากนัก หากผู้หญิงคนไหนที่ยินยอมพร้อมเป็นคู่นอนของเขาอ้างสิทธิ์และเรียกร้องให้เขาไปสู่ขอตกแต่งเป็นภรรยาถูกต้องทั้งที่เขาไม่ชอบ หล่อนผู้นั้นมีอันเป็นไปถึงชีวิตไปหลายราย ไม่มีใครกล้าเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขาอีก ทุกวันนี้ เขาอยากได้ผู้หญิงคนไหนในหมู่บ้าน ผู้หญิงคนนั้นต้องมาสยบแทบตักเขาทุกคนยกเว้นชไมพร

เขาสั่งภูตที่เลี้ยงไว้นำตัวชไมพรมาไม่ได้สักครั้ง เขาพยายามหาตัวผู้คุ้มครองชไมพรก็หาไม่พบ เขาจึงต้องนำประทิวมาเป็นทาสรับใช้เขาและประทิวจะเป็นผู้นำชไมพรมาให้เขาเชยชม

“กูจะให้มึงพาพี่สาวมึงมาสังเวยกูถึงที่นี่ไอ้ทิว”

ดวงตาของสมพงษ์ราวกับมีลูกไฟวิ่งอยู่ในนั้น งานวัดเมื่อปลายปีที่ผ่านมา เขาเข้าไปหาชไมพร ดึงหล่อนมาเป็นคู่เต้นรำวง เขาเมาจนเดินเซ หล่อนเดินหนีทำให้เขาโกรธ ฉุดแขนหล่อนมากอดจูบต่อหน้าเพื่อนของหล่อน วันนั้นหล่อนตบหน้าเขา ด่าเขาอย่างเจ็บแสบ

“หัวหงอกแล้วยังทำตัวเป็นเด็ก อย่าให้ฉันเกลียดมากไปกว่านี้เลยนะตาพงษ์ ถ้าแกถูกตัวฉันอีก ฉันแจ้งความจับแกแน่”

“มีอะไรพี่ไม เขาทำอะไรพี่”

“น้าพงษ์น่ะสิทิว ปล้ำกอดนังไม พวกพี่ช่วยดึงออกมาก็ผลักพี่กระเด็นเลย”

เพื่อนชไมพรเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในประทิวฟัง ชายหนุ่มยกกำปั้นจะชกหน้าสมพงษ์ ผู้ใหญ่สมศักดิ์เข้ามาขวางไว้ก่อนประทิวจะถึงตัวสงพงษ์

“อย่าทิว พี่ขอละ”

“ไอ้น้าชั่วของพี่มันรังแกพี่สาวฉันนะ พี่ยอมรึไง”

“เออ เดี๋ยวพี่จัดการเอง น้าพงษ์มานี่”

“มึงไม่ต้องยุ่งกับกู ไอ้หลานเนรคุณ เข้าข้างคนอื่น เห็นคนอื่นดีกว่าน้าตัวเอง”

“ถ้าดีจริงมึงจะทำกับผู้หญิงอย่างนี้หรือไอ้พงษ์”

กรรมการวัดรุมล้อมตัวสมพงษ์ ผู้สูงวัยในกลุ่มชี้หน้าสมพงษ์ วัยรุ่นที่เห็นเหตุการณ์ไปแจ้งกับกรรมการจัดงานวัด สมพงษ์ถูกดึงออกมาและให้ผู้ใหญ่สมศักดิ์พากลับไปส่งบ้าน

จากวันนั้นสมพงษ์เก็บความเจ็บแค้นไว้ในใจ เขาหายไปจากบ้านปีกว่าๆ ไม่มีใครสนใจกับการหายหน้าไปของเขา สมใจเท่านั้นที่ยังติดต่อน้องชายและรู้ที่อยู่ที่น้องชายไปพักอาศัย บ้านหมอผีต่างจังหวัดเป็นที่พักพิงของสมพงษ์

เขาตั้งใจเรียนคุณไสยหรือไสยศาสตร์จริงจังจากหมอผีคนนี้ เขาเคยลองเรียนมาแล้วหลายปีโดยไม่มีใครรู้ มีแต่คนรู้จักเขาเป็นคนทรงเจ้าอยู่บ้านสมใจเท่านั้นแต่หลังจากเขาหายไปจากบ้าน เขาขอแยกบ้านอยู่ตามลำพัง เขากินอยู่อย่างไรไม่มีใครรู้ สมใจเคยไปเยี่ยมเขาซื้อกับข้าว ของกินของใช้ไปให้น้องชาย