2

“พี่เด็จคะ ที่เพียงอยากจะให้พี่เด็จมีลูกกับนิ่มมันไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติอะไรเลยนะคะ เพียงอยากจะเห็นพี่เด็จมีความสุขเพราะเมื่อก่อนนี้ตอนที่เราคบกันใหม่ๆ พี่เด็จเคยบอกกับเพียงว่าอยากจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและความสมบูรณ์แบบนั้นก็คือการที่เราจะต้องมีลูก”

“แต่มันก็ไม่ได้มีความจำเป็นถึงขนาดนั้น ก็ในเมื่อเรารู้ว่าเราไม่มีความพร้อมแล้วทำไมจะต้องขวนขวายเพื่อหาสิ่งที่สมบูรณ์แบบด้วยล่ะ สำหรับพี่แล้วความสมบูรณ์แบบคือชีวิตของพี่ก็คือการที่ได้ได้อยู่กับคนที่พี่รักแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว”

“แต่เพียงไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะ พี่เด็จก็รู้ดีนะคะว่าเราสองคนอยู่กันยังไง ตั้งแต่เราแต่งงานกันใหม่ๆ เพียงก็มีปัญหาเรื่องสุขภาพมาโดยตลอดที่สำคัญที่เด็จก็รู้อยู่แล้วว่าเพียงน่ะเป็นโรคร้ายแรงยังไงชีวิตของเพียงอาจจะไม่ยืนยาว ข้อนี้พี่เดชก็รู้ เพียงขอแค่ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ได้เห็นคนที่เพียงรักมากที่สุดมีความสุขแค่นี้เพียงก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆค่ะ”

“แต่สิ่งที่เพียงขอร้องพี่มันจะทำให้พี่ทุกข์ใจมากกว่านะ”

“พี่เด็จคะ”

เพียงกมลจับมือของเขาตอบและบีบมือหนาหนักนั้นไว้แน่นเธอซบหน้าลงกับไหล่กว้างและจเด็จรู้สึกได้ถึงร่างกายของภรรยาที่สั่นสะท้านพร้อมด้วยเสียงกระซิก

บทที่ 2

เพียงกมลร้องไห้ออกมาแต่พยายามเก็บเสียงเอาไว้ “เพียงรู้ค่ะว่าเพียงน่ะเป็นคนมีกรรม เกิดมาพร้อมกับสุขภาพที่ไม่แข็งแรงอย่างคนอื่นเขา เพียงรู้ว่าพี่เด็จมีความสุขที่ได้อยู่กับเพียงแต่มันก็ไม่ใช่ความสุขที่สมบูรณ์แบบ มันไม่ใช่ความสุขที่เต็มร้อย เพียงแค่อยากให้พี่เด็จมีครอบครัวที่ดีพร้อมอย่างที่พี่ต้องการถึงแม้ว่าเพียงจะมีลูกให้ไม่ได้ แต่คนที่จะมีลูกให้พี่เด็จน่ะเขาก็มีสายเลือดเดียวกันกับเพียงนะคะ นิ่มเป็นน้องสาวของเพียง เรามีสายเลือดเดียวกันถึงแม้ว่าจะเป็นคนละแม่ก็ตาม พี่เด็จคะ...อย่าปฏิเสธเลยนะคะ เพียงรู้ว่าเวลาของตัวเองที่เหลืออีกไม่มากมันสำคัญมากแค่ไหน ขอแค่เวลาที่เหลืออีกไม่นานนี้ให้เพียงได้มองเห็นว่าพี่เด็จมีความสุขเพียงก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ”

“พี่ไม่อยากรับปากเพียงเรื่องนี้เลย พี่ไม่อยากจะตอบรับความหวังดีของเพียง มันเป็นเหมือนดาบสองคนที่มันจะทิ่มแทงให้พี่ต้องเจ็บปวดด้วย”

“พี่อย่าปฏิเสธเพียงเลยนะคะ อย่าปฏิเสธความหวังดีของคนใกล้ตาย…”

คำพูดนั้นหายไปเมื่อจเด็จแตะริมฝีปากซีดเซียวนั้นด้วยปลายนิ้วแกร่ง

“ไม่เอานะเพียง...อย่าพูดกับพี่แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นยังไงพี่ก็ขอยืนยันตรงนี้เลยว่าพี่มีเพียงแล้วก็รักเพียงเป็นเมียของพี่คนเดียวเท่านั้น เพียงก็รู้ว่าพี่เคยมีอดีตที่เจ็บปวดกับเรื่องที่พ่อของพี่เจ้าชู้มากแค่ไหน พี่ไม่อยากให้มันต้องเกิดซ้ำเป็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอยในชีวิตของพี่อีก พี่ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น ไม่อยากให้ลูกของพี่ที่เกิดมาต้องรับรู้ว่าพ่อของเขามีผู้หญิงหลายคนเหมือนอย่างที่พี่ต้องประสบมาแล้ว”

“ลูกจะรับรู้นะคะว่าพี่เด็จไม่ใช่ผู้ชายที่เลวร้าย ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้และเพียงก็แน่ใจว่าสิ่งที่เพียงคิดมันไม่ใช่เรื่องที่ผิดบาป และการที่เพียงให้นิ่มมีลูกกับพี่เด็จมันก็เกิดจากความเต็มใจของน้องสาวเพียงด้วย อย่างน้อยที่สุดเพียงก็ขอให้เขาเห็นแก่ความเป็นพี่เป็นน้องเห็นแก่ชีวิตที่ไม่ยืนยาวของเพียง นิ่มเขาไม่ปฏิเสธพี่สาวเหรอกค่ะเพราะเพียงเป็นคนส่งเสียให้เขาเรียนจนจบ”

“ทำไมนิ่มถึงได้ยอมตอบรับข้อเสนอของเพียงง่าย ๆ ล่ะเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะยอมแบบนี้ไหม ยอมมาอุ้มท้องให้พี่สาวแล้วหลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือว่าบางทีเขาอาจจะต้องการอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่เรื่องนี้”

“แล้วพี่เด็จคิดว่านิ่มน่ะเขาต้องการอะไรเเหรอคะ ในเมื่อสิ่งที่เขาทำก็เกิดจากความต้องการของนิ่มที่อยากจะทดแทนบุญคุณของพี่สาวก็เท่านั้น”

จเด็จไม่ตอบ เขานิ่งไป เพียงเก็บความคิดลึก ๆ เอาไว้ว่าเขากำลังคิดว่านภัทสรีย์ น้องสาวต่างแม่ของเพียงกมลอาจไม่ได้มีจุดประสงค์เพียงข้าจะมีลูกกับเขาเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของพี่สาว แต่ผู้หญิงคนนั้นอาจจะวาดหวังในทรัพย์สินและมรดกของเพียงกมลที่ก็มีมากมายเช่นเดียวกัน ในเมื่อดั้งเดิมนั้นเพียงกมลเป็นลูกสาวของคนที่มีฐานะดีมีที่อยู่ใกล้กับปางไม้ของเขาหลายร้อยไร่แต่ก็นั่นแหละ เขาเองไม่อยากจะพูดให้ภรรยาของเขาต้องเสียใจและเกิดความเป็นกังวล เขาเองก็อยากให้เพียงกมลมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ แค่คิดเขาก็ยิ่งปวดใจ สักครู่เมื่อเห็นว่าจเด็จเงียบไปเพียงกมลจึงเงยหน้ามองเขา เธอยิ้มให้ รอยยิ้มนั้นดูมีประกายแห่งความหวัง