๒.๒ รักทรยศ

กลิ่นจันทร์ก้าวไปยังหน้าห้องของอิงดาวอย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว เธอกำลังจะยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง แต่เสียงที่แว่วดังออกมาจากข้างใน ทำให้ต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

“อ๊ะ อ๊ะ พี่พี อิงเสียว อูววส์ เสียวเหลือเกิน จะไม่ไหวแล้วค่ะ”

เสียงนั้นเป็นเสียงของอิงดาวแน่ๆ แต่คำว่าไม่ไหวที่ได้ยินชัดสุดๆ ในตอนท้าย ทำให้กลิ่นจันทร์ต้องรีบยกมือขึ้นเคาะประตูด้วยความเป็นห่วง เพราะคิดว่าอิงดาวน่าจะปวดท้องจนทนไม่ไหว

ก๊อก! ก๊อก!

“อิง อิง นี่เราเองนะ เปิดประตูให้เราหน่อย”

ทันทีที่กลิ่นจันทร์เรียก เสียงนั้นก็เงียบลงไปชั่วขณะ ครู่ใหญ่อิงดาวจึงมาเปิดประตูให้ด้วยสีหน้าที่ดูโทรมจัด ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าแดงก่ำ นั่นยิ่งทำให้กลิ่นจันทร์เป็นห่วงเพื่อนมากกว่าเดิม

“อิงเป็นอะไรมากหรือ...” ถามยังไม่ทันจบ คำพูดสุดท้ายก็ชะงักอยู่แค่ริมฝีปาก เมื่อตาเหลือบไปเห็นผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องของอิงดาว และคนคนนั้นก็คือพีระพลซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสามและเป็นประธานเชียร์ของคณะนั่นเอง

“เข้ามาก่อนสิ”

“แต่ว่า...” กลิ่นจันทร์มองไปทางรุ่นพี่ที่กำลังแต่งตัวอยู่อย่างเกรงใจ เธอยอมรับว่าตัวเองทั้งช็อกทั้งตกใจ ไม่คิดว่าอิงดาวกับพีระพลจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันถึงขั้นนี้แล้ว

“พี่พีจะกลับแล้วละ” อิงดาวพูดจบ พีระพลก็หยิบเอากระเป๋าและกุญแจรถแล้วก้าวออกจากห้องไปเงียบๆ กลิ่นจันทร์จึงค่อยก้าวตามอิงดาวเข้าไปข้างใน

“เราขอโทษจริงๆ นะอิง เราไม่ได้ตั้งใจ เราเป็นห่วงน่ะ เลยจะมาถามว่าอิงเป็นไงบ้าง แล้วก็เอาชี้ตมาให้ด้วย”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครก็พอ เรายังไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราคบกับพี่พีอยู่ จนกว่ากิจกรรมเชียร์จะผ่านไป เราไม่อยากวางตัวลำบากน่ะ”

“เราสัญญาว่าจะไม่บอกใคร อิงสบายใจได้เลย แต่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ เรางงไปหมดแล้ว” กลิ่นจันทร์ถามแบบคนงงจริงๆ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าพีระพลกับอิงดาวจีบกันตอนไหน

“พี่พีอะ ปิ๊งเราตั้งแต่วันรายงานตัวแล้ว พี่พีขอไลน์เรา แล้วก็คุยกันมาพักหนึ่ง คิดว่าไปกันได้ ก็เลยนัดเดตกัน พี่พีบอกว่าชอบเราแล้วก็ขอเราเป็นแฟน เราเองก็ชอบพี่พีมากเหมือนกัน เลยตกลงเป็นแฟนกันและแอบคบกันอยู่เงียบๆ พอพี่เค้าขอมีอะไรด้วย เราก็เลยให้เขา พอได้ลองแล้วมันก็ติดใจน่ะ แต่ไม่ค่อยมีโอกาสอยู่ด้วยกัน วันนี้เลยแอบโดดเชียร์” อิงดาวเล่าอย่างตรงไปตรงมา ทำให้กลิ่นจันทร์กล้าที่จะถามตรงๆ เช่นกัน แม้จะอายสุดๆ ก็ตาม

“ครั้งแรกเป็นยังไงเหรออิง” คำถามนั้นไม่ได้เกิดจากความสัปดนหรืออยากรู้อยากเห็น แต่กลิ่นจันทร์รู้ดีว่าอีกไม่นานตัวเองก็จะผ่านประสบการณ์แบบนั้น จึงเลียบเลียงเคียงถามเพื่อเตรียมใจ

“ครั้งแรกเจ็บมากเลยละ แต่มันไม่ใช่เจ็บอย่างเดียวนะ มันฟินสุดๆ ด้วย หลังจากนั้นก็อยากได้บ่อยๆ เอาง่ายๆ คือมันเหมือนยาเสพติด”

“แต่ว่าวันนี้อิงเป็นประจำเดือน มันไม่เป็นไรเหรอ”

“ความจริงเราไม่ได้เป็นประจำเดือนหรอก ตอนเราเจอแกในร้านยาน่ะ เราไปซื้อยาคุม แต่เราไม่กล้าบอกแกตรงๆ คือก่อนหน้านี้เรากับพี่พีใช้ถุงยางกันไง แต่เราอยากลองแบบไม่ใช้ถุง ก็เลยซื้อยาคุมมากินแทน”

“แล้ว เอ่อ...เป็นยังไงบ้าง มันต่างกันมั้ย”

“มันฟินกว่ากันเยอะเลยละไผ่ ยังไงดีล่ะ คือมันให้ความรู้สึกที่ดีกว่าไง เพราะไม่มีอะไรมาขวางกั้น ผู้ชายส่วนใหญ่ก็คงชอบแบบนี้ล่ะมั้ง เราเองก็ชอบนะ แต่เรากลัวท้องก็ต้องกินยาคุมกันไว้ ถ้าพลาดมาเรื่องใหญ่แน่ๆ”

ความกังวลแล่นเข้ามาสู่หัวใจอีกครั้ง แต่กลิ่นจันทร์ก็พยายามสลัดมันทิ้ง อิงดาวกลัวท้อง เช่นเดียวกับที่นภัทรก็กลัวว่าเธอจะท้อง เลยสั่งให้หายาคุมมากินไว้แต่เนิ่นๆ และยังขู่ด้วยว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เธอท้อง เขาจะเฉดหัวเธอทิ้งทันที กลิ่นจันทร์ไม่ได้กลัวเรื่องที่เขาขู่สักนิด เธอไม่เคยคิดเรื่องที่จะถูกเขาทิ้ง ตรงกันข้ามถ้าเขาทิ้งเธอเร็วๆ เธอก็จะดีใจเสียอีก แต่ที่ต้องยอมทำตามคำสั่งร้ายกาจนั่น ก็เป็นเพราะเธอกลัวว่าถ้าทำอะไรไม่ถูกใจเขา พี่ชายของเธออาจจะเดือดร้อนอีก

“...”

“เป็นอะไรไผ่ ทำไมเงียบไป หรือแกคิดว่าเราเป็นผู้หญิงไม่ดี มีอะไรกับผู้ชายทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม”

“เปล่านะอิง เราไม่ได้คิดแบบนั้น” เพราะอีกไม่นานเธอเองก็คงอยู่ในสถานะเดียวกับอิงดาว ต่างกันก็เพียงอิงดาวเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายที่ตัวเองพอใจ แต่สำหรับเธอจำเป็นต้องยอมเสียมันให้กับผู้ชายที่เกลียดทั้งเธอและพี่ชายเธอ

“ว่าแต่รับน้องวันนี้เป็นไงบ้าง”

“สนุก โหด เครียด มีทุกรสชาติเหมือนเดิม โดนว้ากด้วย”

“ใครเป็นพี่ว้ากแทนพี่พี”

“พี่เว”

“เราบอกความลับของพี่เวให้อย่างเอามั้ย”

“ความลับของพี่เว?”

“อื้อ พี่พีบอกเราว่าพี่เวแอบชอบแกด้วยแหละ นี่พี่พีก็มาขอไลน์แกกับเรา แต่เรายังไม่ได้ให้หรอก อยากรอถามแกก่อน”

“วันนี้พี่เค้ามาส่งเราแล้วก็ขอไลน์เราไปแล้ว”

“จริงเหรอ ตื่นเต้นนะเนี่ย เราว่าพี่เวก็น่ารักดีนะ แกว่าไง” อิงดาวแสดงความตื่นเต้นออกมาทางน้ำเสียงและท่าที เมื่อรู้ว่าเพื่อนของแฟนกำลังจะจีบเพื่อนตัวเอง

“เราไม่ว่าไงหรอกอิง แต่เราคงไม่มีสิทธิ์ชอบหรือคบใครแล้ว และก็ไม่อยากให้ใครมาชอบเราด้วย” เสียงหวานพูดอย่างเศร้าสร้อยกับชะตาชีวิตตัวเอง แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอเลือกแล้ว เลือกที่จะใช้ร่างกายและหัวใจแลกกับความเกลียดชังของใครบางคนที่มีต่อพี่ชายของเธอ

“ทำไมล่ะไผ่ หรือว่าแกมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”

“เรายังเล่าตอนนี้ไม่ได้ ถ้าสักวันเราพร้อม เราจะเล่าให้ฟังนะ”

“โอเค ไว้จะรอฟัง”

“งั้นเรากลับก่อนละ นี่เลกเชอร์ของวันนี้ เราถ่ายเอกสารมาให้แล้ว” กลิ่นจันทร์ยื่นเอกสารในมือให้กับอิงดาว แล้วหยิบกระเป๋ามาสะพายเพื่อเตรียมจะกลับห้องตัวเอง

“ขอบใจนะไผ่”

“เจอกันพรุ่งนี้นะ”

จากนั้นอิงดาวก็เดินมาส่งเพื่อนสาวที่ประตู ก่อนจะกลับไปคุยโทรศัพท์กับพีระพลอย่างมีความสุข ซึ่งต่างกันลิบลับกับกลิ่นจันทร์ ตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนล้าเหลือเกิน แต่ก็ยังไม่เท่าหัวใจที่อ่อนล้ายิ่งกว่า ร่างบางทอดกายลงนอนบนเตียงขนาดหกฟุตโดยที่ยังไม่ได้อาบน้ำ ตาคู่สวยหลับลงพลางครุ่นคิดถึงคำพูดของอิงดาวและเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

ครั้งแรกเจ็บมาก แต่ก็ฟินสุดๆ

ที่อิงดาวรู้สึกแบบนั้นคงเป็นเพราะประสบการณ์ครั้งแรกเกิดกับผู้ชายที่ตัวเองชอบและเขาก็ชอบอิงดาวเหมือนกัน พีระพลคงระมัดระวังและทะนุถนอมอิงดาวไม่น้อย อิงดาวถึงไม่รู้สึกว่าตัวเองเจ็บปวดกับการเสียสาว แต่สำหรับเขาคนนั้นเล่า...จะโหดร้ายกับเธอเพียงใด ในเมื่อหัวใจเขามีแต่ความแค้นที่สุมอยู่ตลอดเวลา

กริ๊งงง…

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่หัวเตียงดังขึ้นพร้อมกับอาการสั่นครืดๆ ตามคำสั่งที่ถูกป้อนไว้ในเครื่อง ทำให้คนที่นอนอยู่สะดุ้งน้อยๆ มือเล็กวาดไปยังต้นเสียงแล้วหยิบมันขึ้นมาดูพร้อมกับขมวดคิ้วมุ่นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทร.มาไม่ใช่เบอร์ของคนรู้จักที่บันทึกไว้ในเครื่อง

“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานเอ่ยทักทายไปตามมารยาทและรอฟังว่าคนที่โทร.เข้ามาจะตอบกลับว่าอย่างไร

“อย่าให้ฉันรู้อีกว่าเธอไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง ไม่อย่างนั้นฉันจะตามไปเอาเรื่องเธอถึงที่ห้อง”

“คุณไนท์!” ชื่อนั้นหลุดออกมาจากปากอย่างเป็นอัตโนมัติ หลังจากฟังคำขู่ที่ผ่านมาตามสาย น่าแปลกที่เธอจำเสียงเขาได้เจนใจ

“จำชื่อฉันให้ขึ้นใจด้วยล่ะ เพราะตอนนี้เธอเป็นสมบัติของฉัน และอีกไม่นานฉันก็จะเป็นผัวเธอแล้ว”

“ไผ่ไม่ได้ไปไหนกับใครนะคะ ไผ่รับน้องเสร็จก็กลับหอ” กลิ่นจันทร์ไม่ได้จะแก้ตัว แต่แค่อธิบายในสิ่งที่เขากำลังเข้าใจผิด

“แล้วใครมาส่งเธอ?”