บทนำ

ทุกคนคงเคยได้ยินคำว่าชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบใช่มั้ย แต่ของผู้หญิงที่ชื่อว่า เชอร์รีน มันแย่กว่านั้นเยอะ มันไม่ได้เพียงแค่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่มันเต็มไปด้วยหนามกุหลาบ ซึ่งมันทิ่มตำเธอตลอดทางที่เธอเดิน เท้าเปล่าแถมตัวคนเดียว ใช่ เพียงลำพัง

เชอร์รีน เป็นผู้หญิงที่อายุเพียงแค่ 20 ปี แต่ก็ต้องถูกขายมาให้เพื่อน (ไม่สนิท) ของพ่อตัวเองเนื่องด้วยเขาเป็นหนี้เพื่อนคนนี้มหาศาล และไม่อาจใช้หนี้ได้ เพื่อนพ่อคนนี้เป็นเจ้าพ่อเขาคุมธุรกิจมืดอยู่ย่านใจกลางกลางเมืองและเป็นผู้ชายที่ป่าเถื่อน สมกับกับคำว่าเจ้าพ่อที่ถูกผู้คนเรียกขานกัน

เขารับปากกับพ่อว่าจะยกเธอให้เป็นเมียตกแต่ง เพราะตัวเขาเองไม่มีเมียและถูกใจเชอร์รีนตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น พ่อจึงตัดสินใจยกเธอเพื่อใช้หนี้ให้เขาทั้งๆ ที่เธอเองยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แต่ช่างปะไร อยู่ไหนก็ไม่ต่างเพราะมันก็นรกดีๆ ทั้งนั้น เชอร์รีนคิดในใจ

ไม่เถียงว่าช่วงเวลาที่เจ้าพ่ออยู่บ้าน เชอร์รีนเหมือนกับตกนรกทั้งทั้งเป็น คนรุนแรงที่แสนดิบเถื่อนและเขาประเคนความรุนแรงให้เธออย่างไม่ปรานี โดยไม่สนความรู้สึกของเธอสักครั้ง เขาคิดเพียงแค่ว่าเธอเป็นเมีย และต้องทำหน้าที่สนองความต้องการดิบเถื่อนของเขาเท่านั้น

ช่วงเวลาที่จรรโลงใจของเชอร์รีนมักจะเป็นช่วงที่เขาไม่อยู่ เจ้าพ่อมักหายออกจากบ้านไปเสมอ บางครั้งก็หลายวัน บางครั้งก็เป็นอาทิตย์ คนที่คอยดูแลเธอตลอดมาก็คือ

วาคิน ลูกชายคนโตของบ้านที่แสนอบอุ่นและอ่อนโยน เขาพูดจาสุภาพและนอบน้อมต่างจากผู้เป็นพ่อโดยสิ้นเชิง แถมยังไม่เคยมองเหยียดเธอสักครั้งตั้งแต่เชอร์รีนเดินบ้านมาเขาดูแลเธออย่างดีมาตลอด จนหัวใจของเชอร์รีนเริ่มหวั่นไหว

และ วายุ คนนี้ค่อนข้างหนักนิสัยไปทางพ่อ ถึงแม้จะไม่รุนแรงเท่าคนเป็นพ่อแต่เขาก็ดูเหมือนเจ้าพ่อ เจนสอง ดีๆ นี่เอง ความดิบเถื่อนและเจ้าชู้ก็มีมาให้เห็นตั้งแต่วันแรกที่เชอร์รีนรู้จักเขา

แต่ไม่เถียงจริงๆ ว่าผู้ชายบ้านนี้หน้าตาดีและน่ากินไปหมดทุกคน

และพวกเขาทั้งคู่ก็กำลังทำให้เชอร์รีนใจเต้นตึกตักทุกครั้งที่มอง