1 กระหาย

"ถ้าคาไลน์เป็นเสือหนูยอมเป็นเหยื่อก็ได้" คาไลน์ถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างหนักใจกับความดื้อรั้นของเด็กสาว พร้อมกับคลายมือออก ทว่าเพลลินกลับทิ้งแขนลงบนหน้าตักจนสัมผัสกับหัวเข็มขัดเย็นเฉียบทันทีที่ได้รับอิสระ

"เพราะหนูโตแล้วเหรอคาไลน์ถึงไม่ใจดีกับหนูเหมือนตอนเด็กๆ หรือกำลังห้ามใจตัวเองอยู่"

"ผมเตือนหลายครั้งแล้วนะว่าอย่าล้อเล่นกับสัญชาตญาณดิบของผู้ชาย"

"หนูรู้ แค่อยากรู้ว่าตอนนี้คาไลน์รู้สึกกระหายอยากล่าเหยื่อแล้วรึยัง" เพลลินกัดปากเบาๆอย่างยั่วยวน หากแต่พวงแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย "เป็นเสือก็ต้องกินเนื้อสิ ถึงจะทำเป็นไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ต้องกินอยู่ดี คาไลน์เป็นเสือแบบไหนเหรอ? กินครั้งเดียวจนอิ่มหรือชิมทีละนิด เล่นกับเหยื่อก่อนกินหรือกินก่อนแล้วค่อยชื่นชมความป่าเถื่อนของตัวเองตอนเหยื่อหมดแรง"

"..." คาไลน์ขบกรามแน่นข่มความรู้สึกกระหายที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยสัมผัสวาบหวามจากฝ่ามือเรียวที่ลากไปมาบนหัวเข็มขัด ถึงแม้จะเห็นเพลลินมาตั้งแต่แบเบาะและไม่เคยมีความรู้สึกในเชิงชู้สาวกับเธอ แต่สัญชาตญาณนักล่าของผู้ชายมันเกิดขึ้นได้เสมอไม่ว่ากับใคร

"เอามือออกไป ผมจะไม่พูดครั้งที่สอง"

กริ๊ก~

แทนที่จะยอมทำตามคำสั่งของคาไลน์อย่างว่าง่าย เพลลินกลับปลดหัวเข็มขัดของเขาออก ภายในสีหน้ายั่วยวนที่เธอแสดงออกซ่อนความเขินอายเอาไว้ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบผิดจังหวะในตอนที่ค่อยๆดึงสายเข็มขัดออก

"ผมให้ตัดสินใจอีกที คิดดีแล้วใช่ไหม?" คาไลน์เค้นเสียงถามลอดไรฟัน ซึ่งเพลลินก็ให้คำตอบในทันทีด้วยการถอดเข็มขัดหนังราคาแพงของเขาออก แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบแนบชิด

"อื้อ!" เด็กสาวขมวดคิ้วยุ่งเมื่อโดนจูบอย่างรุนแรงจนแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ เธอหลับตาพริ้มในตอนที่คาไลน์แย่งเข็มขัดในมือไป ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายโน้มตัวเข้าหาจนเธอต้องเอนตัวกลับมาบนเบาะที่นั่งของตัวเอง

ใบหน้าจิ้มลิ้มร้อนเห่อเมื่อเรียวลิ้นสากสอดเข้ามาตวัดควานไปมาในโพรงปากจนน้ำลายใสไหลยืดออกมาเปรอะเปื้อนริมฝีปากของเขาและเธอ ความร้อนแรงของชายหนุ่มปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างให้ตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย เพลลินหอบหายใจถี่ๆในตอนที่โดนรวบสองแขนไว้เหนือศีรษะ

"อ๊ะ! คาไลน์ทำอะไร" เธอเอ่ยถามเสียงหอบทันทีที่คาไลน์ถอนจูบออก ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อโดนตรึงแขนทั้งสองข้างไว้กับเบาะรองศีรษะด้วยเข็มขัดหนัง

"ถ้ายังทำแบบนี้อีกผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ" คาไลน์ใช้หลังมือเช็ดน้ำลายบนริมฝีปากลวกๆ ก่อนจะรีบขับรถออกมาโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของคนข้างๆ

"คาไลน์ปล่อยหนู! มันเมื่อยนะ"

"..."

"ถ้าไม่ปล่อยก็ปลดกระดุมเสื้อให้หนูหน่อยสิ พอโดนมัดแบบนี้มันอึดอัด หนูหายใจไม่ออก"

"..."

"ที่เมินหนูเพราะกลัวใจตัวเองเหรอ?"

"ถ้าอึดอัดแล้วจะใส่แบบรัดรูปทำไม" คาไลน์เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้ด้วยมือข้างเดียวโดยไม่หันมอง พยายามไม่แตะต้องเนื้อตัวของเด็กสาว แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อนักศึกษาตัวบาง

"อึก!" เด็กสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ร่างกายร้อนรุ่มเพียงแค่โดนสัมผัสเนินอก ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านทั่วร่างจนร่างกายสั่นสะท้าน

"แค่นี้ก็สั่นแล้ว? ยังจะกล้ายั่วผมอีกนะ"

"หนูไม่ได้กลัวคาไลน์สักหน่อย แค่อึดอัดที่ต้องอยู่ท่านี้ เสื้อในมันรัดนมจนหายใจไม่ออก"

"..."

"จะไม่ช่วยหนูหน่อยเหรอ?"

"ช่วยอะไรครับ"

"ปลดตะขอเสื้อในให้หนูหน่อยสิ หรือแก้มัดให้หนูก็ได้ ทำแบบนี้มันเจ็บนะ"

"นั่งเงียบๆจะปลอดภัยกับคุณหนูมากกว่านะ"

"กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ? กลิ่นเนื้อมันหอมจนกระหายเลยใช่ไหม" เพลลินถามเสียงกระเส่า แต่คาไลน์กลับแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน พยายามไม่สนใจคำพูดยั่วยวนของเด็กสาวแล้วขับรถไปเงียบๆ