เมียเสือ

"นั่นนายแบบลูกครึ่งเหรอ หล่อเป็นบ้าเลย เพิ่งเคยเห็นมาที่นี่ครั้งแรก"

"หล่อขนาดนั้นน่าจะมีแฟนแล้วนะ หรือว่าเขามารับแฟน อยากรู้จักว่าใครเป็นแฟนนายแบบคนนั้น น่าอิจฉาจัง"

"ดูรถที่เขาขับมาสิราคาเหยียบสิบล้านเลยนะ คงรวยน่าดู ทั้งแจ็กเก็ตทั้งรองเท้าหนังก็ของแบรนด์เนมทั้งนั้น"

"ถ้าเขาถอดแว่นกันแดดออกคงหล่อมากแน่ๆ อยากเห็นตาของเขาจังว่าจะคมขนาดไหน"

"เขาเหมือนนายแบบนะ แต่ลุคดุเป็นบ้าเลย เหมือนหลุดออกมาจากโลกนิยายเลยแฮะ คนอะไรจะดูดีทุกองศาขนาดนั้น"

เสียงซุบซิบนินทาของบรรดานักศึกษาสาวที่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่หน้าอาคารเรียนคณะบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังสร้างความรำคาญใจให้คนที่ถูกพูดถึงไม่น้อย

คาไลน์ซึ่งกำลังยืนกอดอกพิงรถยุโรปคันหรูถอนหายใจเบาๆอย่างเบื่อหน่าย แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาที่พูดถึงตนเอง ดวงตาคมภายใต้กรอบแว่นกันแดดสีดำมองเข้าไปในอาคารเรียนเพื่อมองหาใครบางคน

"คาไลน์!" เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกล ทำให้เขารีบมองไปยังต้นทางของเสียงอัตโนมัติ

ตึก ตึก ตึก

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นเมื่อยามเจ้าของเรือนร่างอรชรสะบัดขาก้าวเดินเรียกความสนใจจากผู้คนรอบข้างทั้งชายและหญิงให้จ้องมองไปที่เธอเป็นตาเดียวราวกับต้องมนต์สะกด

"รอหนูนานไหม" เพลลินในชุดนักศึกษารัดรูปคลี่ยิ้มหวานประดับใบหน้าจิ้มลิ้มเมื่อเห็นคาไลน์ยืนรออยู่หน้าอาคารเรียน ก่อนจะเร่งฝีเท้าเข้าไปยืนตรงหน้าเขา ท่ามกลางสายตาอิจฉาริษยาของบรรดานักศึกษาสาวร่วมคณะ

"..." คาไลน์ไม่ได้ตอบคำถามในทันทีแต่ถอดแว่นกันแดดออก เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพลลินเขย่งเท้าขึ้นมาประกบจูบพอดี

"อืม~" เด็กสาวครางในลำคอเบาๆอย่างพึงพอใจเมื่อชายหนุ่มจูบตอบอย่างไม่อิดออด ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายสอดเรียวลิ้นเข้ามาควานหาความหวานในโพรงปากบาง สัมผัสเร่าร้อนของเขาบวกกับลมหายใจอุ่นเจือกลิ่นบุหรี่ที่เป่ารดลงมาเหนือริมฝีปากถี่ๆทำสติของเธอกระเจิดกระเจิงจนแทบไม่ได้ยินเสียงนินทาจากรอบข้าง

"นั่นมันเพลลินลูกสาวมาเฟียนิ เห็นว่าเรียนจบมัธยมตั้งแต่อายุสิบห้า ใครๆก็เรียกว่าเด็กอัจฉริยะ แต่แก่แดดชะมัด"

"แต่ขนาดอายุยังไม่ถึงยี่สิบหุ่นยังแซ่บขนาดนั้นก็สมควรที่จะได้นายแบบคนนั้นไปครองอยู่หรอก ผู้ชายส่วนใหญ่ก็ชอบของสดใหม่ทั้งนั้น"

"แต่แลกลิ้นกันในมหาลัยแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ"

"เกินไปแล้วยังไงล่ะ ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเด็กนั่นหรอก พ่อใหญ่คับฟ้าขนาดนั้น"

"อย่าพูดเสียงดังกันสิ เดี๋ยวพวกเขาก็ได้ยินหรอก"

"อืม" เพลลินค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง เลียริมฝีปากอวบอิ่มที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายอย่างยั่วยวนขณะสบตากับคาไลน์

"ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้"

"ลืมไปรึเปล่าว่าคาไลน์เป็นคนสอนหนูจูบนะ แล้วก็อย่าลืมข้อตกลงของเราสิ ถ้าคาไลน์จูบหนูทุกวันหนูจะตั้งใจเรียน"

"คุณหนูไม่ควรล้อเล่นกับสัญชาตญาณดิบของผู้ชายนะ อย่าลืมว่ายังไงผมก็เป็นผู้ชาย" คาไลน์ดันตัวเด็กสาวออกห่าง แม้จะตามใจเธอแต่ก็ไม่ได้เต็มใจทำแบบนี้กับลูกสาวของเจ้านาย

"จูบแล้วค่อยปฏิเสธมันฟังดูยังไงอยู่นะ"

"ขึ้นรถเถอะครับ ผมมีงานต้องทำต่อ"

"วันนี้หนูจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังก็ได้" เพลลินผละตัวออกมายิ้มกริ่ม ก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับ โดยมีสายตาของผู้คนรอบข้างมองตามไปทุกย่างก้าวของเธอ

"ปากคาไลน์เปื้อนน้ำลาย เดี๋ยวหนูเช็ดให้นะ" มือเรียวยื่นเข้าไปแตะริมฝีปากหยักได้รูปเบาๆขณะที่คาไลน์กำลังคาดเข็มขัดนิรภัย

หมับ!

"อ๊ะ!" เด็กสาวร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อโดนคาไลน์จับข้อมือไว้แล้วกระชากเธอเข้าไปใกล้ๆ เธอกัดปากเบาๆเมื่อได้มองใบหน้าหล่อเหลาราวกับนายแบบในระยะประชิด ดวงตาคมกริบคู่นั้นที่กำลังมองมาทำหัวใจดวงน้อยสั่นไหว

"ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบให้ทำแบบนี้"

"ทำไมชอบดุหนูอยู่เรื่อยเลย"

"ผมเป็นผู้ชายนะครับ ถึงจะไม่ได้รู้สึกกับคุณหนูในเชิงชู้สาวแต่ถ้าหมดความอดทนขึ้นมาผมก็กินไม่เลือกหรอกนะ"

"เสือเจ้าสำอางอย่างคาไลน์น่ะเหรอกินไม่เลือก? นึกว่าเลือกกินซะอีกถึงไม่ยอมกินหนูสักที" เพลลินเอียงคอมองพลางยิ้มมุมปาก

"งั้นก่อนที่คุณหนูจะเล่นกับเสือก็ควรต้องรู้ก่อนว่าเมื่อไหร่ที่เสือมันกินอิ่มมันไม่สนใจซากเหยื่อที่มันเคยกินแล้วหรอก เพราะงั้นอย่าทำแบบนี้อีก อย่าใกล้ชิดผมมากเกินไป"

"..."

"เพราะไม่งั้นจากคุณหนูจะกลายเป็นเหยื่อแทน"