
บทย่อ
เพราะอายุต่างกันหลายปี จึงถูกคนภายนอกมองว่าเป็นเด็กเสี่ย ส่วนคนที่ได้ชื่อว่าสามี ก็ทำตัวเป็นเสี่ยจริงๆ ซ้ำยังจะทิ้งเธอไปหาเด็กใหม่อีกด้วย ไหนๆก็จะถูกหย่าแล้ว ขอกอบโกยหน่อยแล้วกันนะเสี่ย “ไม่อยากหย่า?” “ก็ใช่นะสิ!” อารยาตะโกนใส่หน้าหล่อเหลา ถามเหมือนคนเข้าใจอะไรยากอยู่ได้ ทำไมไม่เข้าใจตั้งแต่ตอนเช้าที่คุยกัน เธอไม่เคยทำท่าทีว่าจะทำตามที่เขาขอเลยสักนิด “ทำไม? เธอน่าจะอยากอยู่กับคนที่เธอรักไม่ใช่เหรอ” อัครราชปล่อยให้ความหวั่นไหวเข้าเล่นงาน ที่เขาอยากหย่ากับเธอไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น เขาแค่ต้องการปล่อยเธอไปมีความสุขกับคนที่เธอรัก “ก็ยังไม่รู้ตัวอีก” ใบหน้าสวยงอง่ำ มือเล็กยกขึ้นตีมือหนาที่เชยคางตัวเองแรงๆ ถึงเธอไม่พูด เธอก็ไม่เคยแสดงออกว่ารังเกียจเขาเลย แม้จะไม่เคยทำหน้าที่บนเตียง แต่หน้าที่ภรรยาอย่างอื่น เธอก็ทำไม่ขาดตกบกพร่อง ดูแลเขาที่เป็นสามีมาตลอดหนึ่งปี ด้วยความรู้สึกที่เธอเพิ่งรู้ ว่ามันเรียกว่ารัก “ฉันไม่ได้ฉลาดทุกเรื่องนะ เรื่องบางเรื่องฉันก็แอบโง่” อัครราชมองใบหน้างอง่ำของภรรยาด้วยความรู้สึกเอ็นดู จับเส้นผมสีน้ำตาลทัดไว้หลังใบหู เมื่อมันบดบังทัศนียภาพอันสวยงามบนใบหน้าเธอ อารยาเป็นคนสวย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลมีแววซุกซนต่างจากบุคคลิกนิ่งเงียบของเธอ จมูกเล็กๆ เชิ่ดรั้นยิ่งย้ำให้รู้สึกว่าเธอเป็นพวกดื้อเงียบ ร่างกายเล็กกว่าเขามาก นั่นยิ่งทำให้เขาอยากทะนุถนอม ทุกอย่างบนตัวเธอ ทำให้เขารู้สึกหวงแหนมากกว่าอยากทำลาย เขารักเธอ ไม่ใช่ในตอนที่ไปสู่ขอเธอแต่งงาน แต่มันเป็นก่อนหน้านั้นตั้งแต่พบเจอครั้งแรก “เสี่ยไม่ได้แอบโง่หรอกค่ะ โง่แบบโจ้งแจ้งเลย ไอซ์ไม่หย่าค่ะ เหตุผลเดียวของไอซ์คือเสี่ย” มือเล็กผลักสามีออกห่าง ใบหน้าสวยแดงก่ำเพราะพูดความรู้สึกตัวเองออกไปให้เขารับรู้ “แล้วจะทำยังไง ฉันทำผู้หญิงคนนั้นท้อง” อัครราชพูดอย่างจนปัญญา เขาอยากรับผิดชอบลูกที่เกิดมา แต่ถ้าไม่รับผู้หญิงคนนั้นเป็นภรรยา เขาจะไม่ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูก ไม่อยากฟ้องร้องกันไปมา แม้จะอยากจบปัญหาง่ายๆ ด้วยการจ่ายเงินชดเชยให้เธอคนนั้น เธอก็ไม่ยอมรับเงิน ได้แต่ยื่นคำขาดว่าต้องรับผิดชอบทั้งสองคนเท่านั้น เธอถึงจะยอม “ส่ำส่อน” อารยาพึมพำเบาๆ แต่สามีคงได้ยิน เพราะเขาดึงเธอมากอดไว้ พร้อมกระซิบเบาๆ ให้เธออาย “ก็เธอไม่ยอมนอนด้วย ฉันเป็นผู้ชาย” อัครราชขบเม้มใบหูเล็กเบาๆ โกรธนิดๆ ที่เธอหาว่าเขาส่ำส่อน แม้มันจะเป็นความจริงทั้งหมดแต่เขาไม่ได้ตั้งใจ เขาพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่า ว่าตัวเองโง่ถูกผู้หญิงพวกนั้นมอมเหล้า เพราะให้เกียตริผู้หญิงมาตลอด เขาจึงปล่อยเลยตามเลย รับดูแลเธอพวกนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าโดนหลอก
เสี่ยขุน
ภายในบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ เสียงพูดคุยโต้เถียงกันดังมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีใครยอมใคร จนคนงานในบ้านต่างหาที่หลบกันแทบไม่ทัน เมื่อคู่สามีภรรยาของบ้านกำลังโต้เถียงกันอย่างหนัก
“เสี่ยพูดใหม่อีกทีสิ” หลังจากฟังเหตุผลต่างๆนานาที่สามียกมาอ้าง ใบหน้าอ่อนวัยของสาวสวยวัยยี่สิบสองเริ่มตึงเครียด ถามสามีที่อายุห่างกันเกือบสิบปี ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ราวกับเรื่องที่ได้ยินออกจากปากเขา เป็นเรื่องที่ราวกับฝัน
ใครมันจะอยากเชื่อล่ะ เมื่อเขายกเหตุผลต่างๆมาพูดกับเธอ เพื่อขอเลิก ไม่ใช่เลิกกันในฐานะแฟน แต่เป็นการขอหย่าที่มีใบสำคัญการหย่าวางตรงหน้าเธอด้วย
“ก็ตามนั้นแหละ หย่าให้เสี่ยเถอะ” ใบหน้าหล่อเหลายังดูอ่อนเยาว์ แม้ปีนี้อายุจะเข้าสามสิบสองแล้ว รูปหน้าคมคายดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เมื่อสิ่งที่เคยคิดว่าจะง่าย เริ่มไม่เป็นไปอย่างที่คิด
“ถึงตอนแรกเราจะไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่เสี่ยเป็นคนไปขอหนูนะ พอไม่เป็นที่ต้องการก็ถีบหัวส่งทันทีเลยเหรอ”
อารยาถามด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองมากกว่าจะเสียใจกับการกระทำของสามีในวันนี้
“เสี่ยจะชดเชยให้ แต่ช่วยหย่าให้ที ทางนั้นเขาขอมา”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดถึงเหตุผลที่ทำให้เขาต้องปล่อยมือออกจากเธอ เขาทำผู้หญิงท้อง และทางนั้นเรียกร้องความรับผิดชอบ เขาก็เห็นด้วย เพราะสำหรับเขากับอารยาตอนนี้เป็นเพียงแค่สามีภรรยาในนามเท่านั้น
เขาเป็นคนไปสู่ขอเธอเอง เพราะเกิดถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็น ทางบ้านเธอตอบตกลง เพราะเขาจ่ายเงินก้อนใหญ่ให้ ใช้เวลาไม่ถึงเดือนเธอก็มาเป็นเมียเขาอย่างถูกต้อง แต่ทุกอย่างก็มีเพียงแค่นั้น เขากับเธอไม่เคยนอนด้วยกันสักครั้ง เป็นอย่างนี้มาเกือบปี
เมื่อก่อนเขาเป็นผู้ชายรักสนุก เพราะไม่เคยมีแฟน ถูกคนนอกเรียกเสี่ยตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบ แต่งกับเธอแล้วเคยคิดที่จะหยุด แต่ไม่เลย ยิ่งแต่งกับเธอ เขายิ่งมองหาคนอื่น เพราะเธอไม่ยอมทำให้เขาในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงต้องหาจากนอกบ้านมาทดแทน และตอนนี้ผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยกำลังตั้งท้อง เขาเองก็อยากมีลูก ในเมื่อไม่มีหวังกับเธอแล้ว เขาก็ต้องรับผิดชอบทางนั้นให้ถึงที่สุด
“….” อารยากัดริมฝีปากไว้แน่น เมื่อคลื่นความเสียใจตีขึ้นจุกอก แต่งงานกันมาเกือบปี เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย แต่กลับไปทำผู้หญิงนอกบ้านท้อง และที่น่าเสียใจกว่านั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมงานในบริษัทเดียวกับเธอ
“อ่านเอกสารดูก่อน เสี่ยต้องพาทางนั้นไปหาหมอ เย็นนี้ค่อยคุยกันนะ” ร่างสูงสง่าแต่งกายภูมิฐานหยัดกายขึ้นยืนเต็มความสูง มองคนที่นั่งเงียบเพียงอึดใจ ก็ตัดสินใจออกเดิน เขาเองก็เหนื่อยที่จะยื้อความสัมพันธ์นี้เต็มที บางทีเธออาจจะรอให้เขาทำแบบนี้มาตลอดก็ได้
อารยากลั้นสะอื้นเบาๆ เมื่อแผ่นหลังว่างเปล่าของสามีหายลับออกไปจากห้องรับแขก สามีที่เธอได้มาอย่างกะทันหัน เธอไม่ได้ตั้งใจว่าจะรักเขาด้วยซ้ำ แต่เพราะใช้เวลาร่วมกันมาเกือบปี หัวใจไม่รักดีกลับตกเป็นของเขา ซ้ำยังรู้ตัวช้า กว่าจะรู้ว่ารัก ก็เป็นวันที่เขาวางใบหย่าลงตรงหน้าเธอซะแล้ว
อัครราช หรือที่ใครๆในจังหวัดรู้จักดีในชื่อของเสี่ยขุน หรือขุนเขา เจ้าของธุรกิจหลายอย่างที่เติบโตแบบก้าวกระโดดไปไกลระดับประเทศ แม้จะไม่โด่งดังมาก แต่เป็นอีกบุคคลที่มีชื่อเสียงและคนนับหน้าถือตามากพอสมควร
“เสี่ยครับ นี่คือรูปถ่ายของเมื่อวานครับ” เลขาคนสนิทยื่นซองใสเอกสารสีน้ำตาลให้อัครราช เขาเปิดมันดูอย่างทุกที ก่อนจะเก็บมันเข้าที่เดิม พร้อมกับถอนหายใจ
“ไม่ต้องตามแล้ว”
หลังจากสั่งงานเลขา ก็หลับตาพิงหลังเข้ากับเบาะรถคันหรู ภาพของภรรยากับผู้ชาย ที่เขามารู้ทีหลังว่าเคยเป็นคนรักของเธอ ทำให้รู้สึกเหนื่อยทุกครั้งที่เห็นมัน ทั้งๆที่ปากก็บอกเขาอยู่ตลอดว่าไม่มีอะไร ลับหลังก็แอบไปหากันอยู่ตลอด อีกเหตุผลที่เขาอยากจะหย่าก็คือเรื่องนี้
ปณิธานเลขาคนสนิทของอัครราชที่ทำงานด้วยกันมาเกือบสี่ปี ถอนหายใจเบาๆ มองผ่านกระจกมองหลังแล้วแอบสงสารเจ้านายนิดๆ อัครราชเป็นคนเก็บอารมณ์เก่ง แต่วันนี้เขาดูสติหลุดอยู่บ่อยครั้ง ชอบเหม่อลอยไม่ค่อยมีสติเลย ไม่รู้ก่อนหน้านั้นคุยอะไรกันกับคุณอารยา แต่ดูจากท่าทางและคำสั่งให้เลิกตามดูเธอกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ไม่น่าจะมีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่
รถคันหรูที่ปณิธานใช้ขับพาเจ้านายไปนั่นมานี่ตลอด จอดลงหน้าบ้านหลังเล็ก ที่ช่วงหลังๆเจ้านายของเขามักจะหลบทุกอย่างมาอยู่ที่นี่ แม้จะไม่ชอบใจกับการกระทำของเจ้านายที่แอบนอกใจภรรยา แต่เขาเป็นแค่เลขา ทำได้แค่เงียบและคอยดูอยู่ห่างๆเท่านั้น
