EP.7 รอยสักระทึก

"มองหน้าหา.."

"หาคุกไงไอ้สัสน้องยังเด็ก"

"เพราะยังเด็กไงกูถึงถาม"

ผมอาจจะเป็นโรคจิตแต่ไม่เคยคิดอะไรมากกว่าการที่ได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มตอบกลับ แต่นั่นแหละอายุแค่สิบห้า อย่าหาคิดหาทำ คุกไม่ได้สบาย

ปึก!ปึก!ปึก!

"พี่หาญ อ๊าส์~ บะ เบาหน่อยอุ้มเจ็บ"

"เบากว่านี้ก็ใช้นิ้วแล้ว!"

"อู๊ว มันเสียว"

เสียงครวญครางดังเล็ดลอดจากห้องน้ำผับ เมื่อสาวสวยที่เพิ่งเจออ่อยหนักทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหวจับกระเเทกในท่ายืนประกบเงื้อมือปิดปากหากใครเข้ามาก็ยิ่งเพิ่มพูนความเสียวสุดใจจนกระทั่งชั่วโมงต่อมา

แกก

"ระบายน้ำมาสินะไอ้หาญ" สองกระซิบแหบพร่า "กูเห็นนะเดินคู่เชียว"

"ตาไวเหมือนตีนกูเลย"

"ครับไอ้สัส ฮ่าๆ"

ตึก ตึก

"เฮ้ยมีเรื่อง!!"

เพื่อนในวงเหล้าเดินมาบอกกล่าวมีหรือที่ชายชาตรีจะยอมให้ใครมาหยาม ทั้งหมดรีบออกไปเพื่อเคลียร์ปัญหาของลูกผู้ชาย

ตุ๊บ!

ผวะ!

สุดท้ายก็จบด้วยความรุนแรง สภาพแต่ละคนยืนด้วยบาดแผลโดยเฉพาะหาญที่ตัวใหญ่จึงถูกรุมกระทืบอย่างหนักแต่ก็สู้สุดใจจนเป็นฝ่ายชนะ

ร้านสัก หาญทยานศึก

ฟุ๊บ

"แม่งเอ้ย! มีสนับก็ไม่บอกกู" ผมอาบน้ำแล้วซัดตัวลงนอน "เหนื่อยฉิบ..."

เช้าวันต่อมา

แกร๊ก

"เฮ้ยยยย" เมื่อถึงเวลาเปิดร้านประตูของผมเลื่อนขึ้นก็พบว่ามีเด็กผู้หญิงใส่ชุดเนตรนารีคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านข้าง "มาไงเนี่ย.."

"พี่เปิดร้านสายจัง"

"เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเนี่ยนะยังไม่ได้เปิดแค่จะออกมากวาดหน้าร้าน"

"หนูกำลังจะไปโรงเรียนเลยแวะมาทวงค่าหมูปิ้งที่พี่กินเมื่อคืนแล้วไม่ได้จ่ายค่ะ"

ฉันลุกยืนปัดฝุ่นที่เปื้อนกระโปรงเนตรนารีแล้วยื่นมือแบ แต่สายตาก็เหลือบมองเห็นสภาพเขามือที่มีผ้าพันแผลพร้อมกับรอยบอบช้ำที่หน้า

"รอแป๊บเงินอยู่ในกระเป๋า"

หมั๊บ

"โอ๊ยยยย!!"

"ขะ ขอโทษค่ะหนูจะถามว่าพี่ไปโดนอะไรมาหรือคะ"

"ถามเฉยๆ ก็ได้มาขวามือที่เป็นแผลทำไมวะ"

เด็กบ้า จู่ๆ ก็กระชากตรงที่มีผ้าพันแผลมันมีตาหรือเปล่าวะเนี่ยเลือดซิบเลยตอนนี้

"เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยวส่วนนี่เงินไม่ต้องทอนนะ" ผมเดินไปที่มุมร้านสักแล้วหยิบเงินแบงค์ห้าออกมาก่อนจะยื่นให้

"จะถอนได้ยังไงคะก็พอดี"

"____"

"ทีเรื่องของหนูพี่ยังถามเลยหนูก็แค่อยากรู้"

"ไปตีกับคนอื่นมาพอใจยัง!!"

ผมตะโกนเสียงดังจนเด็กชุดเนตรนารีสะดุ้งโหยงก่อนที่จะทำแก้มป่องแล้วคว้ากระเป๋านักเรียนเดินออกไป

"ยุ่งจริง"

หลายวันจากนั้น

เนตรมิงค์มีสอบจึงตั้งใจอ่านหนังสือแทบจะไม่ก้าวออกจากบ้านในขณะเดียวกันร้านของหาญก็คึกคักมีคนมาใช้บริการอย่างล้นหลามแทบจะไม่มีเวลาว่างไปเที่ยวท่องราตรีเหมือนอย่างเคย

ยามเย็น

"ช่วงนี้มึงดูเปลี่ยวเหงาเนาะโทรเรียกกูมากินเหล้าทุกวัน" สิงขมวดคิ้วถาม

"แล้วมึงจะให้กูไปเรียกใครเรียกพ่อมึงเหรอ"

"พ่อกูไม่อยู่ไอ้สัส ฮ่าๆ"

"อยากกินหมูปิ้งว่ะ"

ทำไมถึงยังคงไม่ลืมรสชาติของหมูปิ้งฝีมือเด็กนั่นแต่หลายอาทิตย์แล้วที่ไม่เห็นหน้าคราตา หมูปิ้งก็ไม่เอามาขาย

"อยากกินหมูปิ้งหรืออยากกินคนขายหมูปิ้ง" ทันทีสองก็พูดแทรกขึ้น "บอกเลยขามึงเข้าไปอยู่ในคุกแล้วข้างข้าง! ฮ่าๆ"

"กูไม่ได้คิดอกุศลกับเด็กนั่นน่ะก็แค่น่ารักดีแถมขยันด้วย"

"สาธุ"

"ใครจะบวช"

"กู ถุ๊ย!!!"

ทั้งสองคนพูดคุยทางกระดกเหล้าเพียวที่ตั้งวงอยู่ด้านล่างเมื่อลูกค้าที่นัดมาถึงแต่กลับไม่ได้บอกล่วงหน้าทำให้การดื่มชะงักเล็กน้อย

"ไหนบอกว่าวันนี้มาไม่ได้ไม่ใช่เหรอ" ผมคุยกับลูกค้าทางออนไลน์เขาเลื่อนการสักผมจึงนั่งดื่มเหล้าได้แต่ไม่คิดว่าจะมากระทันหัน

"พรุ่งนี้ผมต้องไปกรุงเทพฯแล้วครับเลยอยากจะมาต่อลายที่ค้างให้เสร็จ"

"ฉิบหาย.."

"พี่ว่าอะไรนะ?"

"เปล่า กูบอกสบาย"

เพราะซัดเหล้าเข้าไปมากมายแบบนี้ลายมังกรจะกลายเป็นกิ้งกือหรือเปล่าวะ แต่ก็เอาเถอะพยายามเพ่งเล็งก็แล้วกันอย่างน้อยก็มีไอ้สองช่วยถือแบบพร้อมกับเตือนการตวัดลายมือในการสัก

"ซ้ายหน่อยเก็ดนี้"

"ซ้ายไหนนี่มันตรงคลีบ"

"กูบอกว่าซ้ายนี้!"

ผวะ!

"นั่นขวา" ผมตวาดไอ้สองที่ให้มาช่วยแต่เหมือนจะมาเป็นภาระ "มึงไหวปะเนี่ย"

"อย่าดูถูกนะกูไม่เมา"

"เอาล่ะ..มังกรกูกลายเป็นปลาคาร์ฟ"

"เอ้า!ลบๆ สักใหม่"

"เดี๋ยวกูถีบหน้าหงายมันสักใหม่ได้ที่ไหน"

สองหนุ่มถูกเถียงกันจนลูกค้าผงกหัวขึ้นเป็นบางครั้งด้วยสีหน้าเลิ่กลักและเสียวสันหลัง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมแล้วกลั้นใจสักต่อให้เสร็จโดยใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเพราะเหลือเติมรายแค่นิดหน่อยเท่านั้น

"ได้ไหมน้อง" ผมเทียบแบบพร้อมกับยกกระจกมาให้มอง

"ดีครับพี่ตอนที่พวกพี่สองคนคุยกันหัวใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่ม"

"เชื่อเถอะเมาแค่ไหนพี่ก็แทงแม่น"

"ฮ่าๆ ไว้ผมมาใช้บริการใหม่นะครับ"

หลังจากนั้นลูกค้าก็จ่ายเงินที่เหลือหลังจากหักค่ามัดจำแล้วออกจากร้าน เหลือเพียงสองหนุ่มที่นั่งตั้งวงเหล้ากันต่อนะขนาดที่สองเมามายจนหัวแทบจะทิ่มพื้น

"ไอ้หาญกูอยากมีเมีย"

"กูเป็นผู้ชาย"

"กูไม่ได้หมายถึงมึง!!"

"อ๋อ ฮ่าๆ"

ตอนนี้สภาพของผมก็เมาเพราะไอ้สองมันขยันขยอให้ดื่มเพียว

"แต่กูเล็งไว้คนนึง" สองพูดขึ้นพลางใช้มือปาดเช็ดน้ำลายที่ไหลเลอะ

"ใคร"

"เนตร.."

เคว้ยง!!!!

ยังไม่ทันได้พูดจบฝ่าเท้าใหญ่ก็ถีบเพื่อนจนกระเด็นไปติดกับอุปกรณ์เครื่องสักหล่นกระจุยกระจายอีกทั้งสภาพของสองที่พลิกคว่ำพลิกหงาย

"มึงถีบกูทำไมไอ้หาญ!!" ก่อนพี่จะตั้งสติแล้วลุกขึ้นมาโวยวายหาญกำหมัดแน่นพร้อมตอบโต้

"น้องมันยังเด็กไอ้วิปลาส!ไอ้เดรัจฉาน!ไอ้สันดาน!ไอ้ระยำต่ำช้า!"

"ทานโทษนะ..อีเนตรสะอางกะหรี่ซอยสี่อายุจะสามสิบนั่นเด็ก?"

"____"

ตายห่า..ด่ามันไปซะเยอะ ทำไมอยู่ๆ ถึงคิดว่าเป็นเด็กเนตรนารีคนนั้น สมองของผมมันรวนไปหมดแล้วตอนนี้

"เงียบ..?มึงเคลียร์กับกูสิ" สองไม่ยอมลุกขึ้นยืนแม้จะไม่นิ่งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่ก็ชี้หน้าด่าต่อ "กูผิดอะไรไอ้ฉิบหาย!!!"