เมียเด็กของวายุ

มหาวิทยาลัย

บริเวณหน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์ มีรถยนต์หรูจอดรอหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเลิกเรียน นอกรถมีการ์ดชุดดำเฝ้าอยู่สองคนภายในรถมีชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งอ่านเอกสารมากมายด้วยสีหน้าที่จริงจัง ข้างตัวมีแก้วน้ำชานมและขนมเค้กอีกสองกล่อง เขาคือ วายุ กฤติน วรเมธาวี ประธานบริษัท วรเมธาวี กรุ๊ป ชายหนุ่มมารอรับเด็กดื้อของเขา มิล่า รัชนิกานต์ สิริวิไลศักดิ์ หญิงสาวเป็นเด็ก น่ารัก สดใส แสบซน แถมดื้อเงียบ

แกร๊ก

เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นชายหนุ่มที่กำลังอ่านเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นมามองก็เห็นหญิงร่างบางตัวเล็กกำลังยิ้มหวานให้เขาอยู่

"พี่วายุ...สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่มด้วยความอ่อนโยนก่อนจะขึ้นรถและปิดประตูรถอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มหันไปพยักหน้าให้คนขับรถออกรถทันที

"สวัสดีครับ...เหนื่อยมั้ยครับ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับไหว้ก่อนจะตอบกลับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะยื่นขนมเค้กและชานมให้หญิงสาว

"เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่พอเห็นของโปรดก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ" หญิงสาวทำตาโตเป็นประกายทันทีเมื่อเห็นของโปรด

"สดชื่นจังเลย" หญิงสาวดูดชานมเข้าปากจนแก้มป่อง ชายหนุ่มที่คอยมองหญิงสาวมีความสุขกับของกินก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว คนขับรถคนสนิทที่กำลังมองเจ้านายจากกระจกหน้าก็อดที่จะยิ้มกับภาพนั้นไม่ได้เพราะตอนที่ไม่มีคุณหนูตัวน้อยข้างกายก็อย่าได้หวังจะได้เห็นรอยยิ้มของผู้เป็นเจ้านาย

"พี่วายุ...กินมั้ยคะ" หญิงสาวตักขนมเค้กคำโตขึ้นมายื่นไปตรงปากชายหนุ่ม ชายหนุ่มอ้าปากงับขนมเค้กคำโตนั้นทันทีโดยไม่ลังเล ปกติเขาไม่ชอบกินของหวานแต่ถ้าคนตรงหน้าป้อนให้เขายอมกินมันโดยไม่มีท่าที่ปฏิเสธทั้งสิ้น

"อร่อยมั้ยคะ" ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็หันมากินขนมเค้กต่อเธอตักกินอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองเธออย่างหลงใหลกับความน่ารักของเธออย่างหนัก

"อ๊ะ..." หญิงสาวสะดุ้งตกใจที่จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอื่อมมือมาเช็ดมุมปากของเธอที่เลอะวิปครีม

"กินเลอะหมดแล้ว" หญิงสาวมุ่ยหน้าใส่ชายหนุ่มที่พูดด้วยน้ำเสียงเชิงดุ

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากที่เห็นหญิงสาวทำหน้าแบบนั้นใส่ เธอทำอะไรก็น่ารักไปเสียหมดเขาไม่เคยเบื่อเลยที่ต้องดูแลเธอแบบนี้ เขาชอบมันเสียมากกว่า

"พี่วายุ...ยังทำงานไม่เสร็จเหรอคะ" หลังจากหญิงสาวกินขนมเค้กหมดไปแล้วหนึ่งกล่องหันมาถามชายหนุ่มที่กำลังอ่านเอกสารด้วยความตั้งใจ

"มีเอกสารด่วนนิดหน่อยครับ" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้หญิงสาวก่อนจะเอ่ยตอบคำถามด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม

"พี่เก่งจังเลย...แต่พี่วายุอย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ...อย่าหักโหมมาก" ชายหนุ่มละสายตาจากเอกสารหันมายิ้มอย่างโยนให้หญิงสาวก่อนจะวางมือลงบนผมของเธอแล้วลูบเบา ๆ อย่างอ่อนโยนที่ไม่มีเคยใครได้รับมัน

"ขอบคุณครับ...เด็กน้อยของพี่"

คฤหาสน์ สิริวิไลศักดิ์

ประตูรั้วขนาดใหญ่เปิดออกรถยนต์แล่นเข้าสู่ภายในทันที เมื่อรถจอดก็มีแม่บ้านเก่าแก่รอรับคุณหนูของตระกูลอยู่แล้ว

การ์ดเปิดประตูรถให้ทั้งสองลงจากรถ หญิงสาวที่เห็นแม่นมที่คอยเลี้ยงดูเธอตอนเด็กๆ ก็รีบวิ่งเข้าไปกอดด้วยคิดถึง เธอจะทำแบบนี้เป็นประจำทำให้คนที่มองภาพนั้นต่างกันอมยิ้มกับความรักของหญิงสาว

"สวัสดีค่ะ แม่นม" หญิงสาวผละออกจากอ้อมกอดก่อนจะยกมือไหว้แม่นมด้วยความอ่อนโยน

"สวัสดีค่ะคุณหนู...เข้าเถอะค่ะข้างนอกอากาศร้อน" หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะหันมาถามชายหนุ่มที่ยืนมองเธอกับแม่นมคุยกัน

"พี่วายุอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะคะ" หญิงสาวเอ่ยชวนชายหนุ่มอยู่ทานข้าวด้วยกันเป็นการตอบแทนที่เขาค่อยรับส่งเธอ

"ได้ครับ" หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็รีบเดินนำชายหนุ่มเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี

เมื่อเข้ามาภายในบ้านก็เห็นผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน นั่งรอกันอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว บนโต๊ะมาอาหารมากมายเต็มโต๊ะ

"คุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ" หญิงสาวไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความเรียบร้อยเมื่อเห็นท่านสองพยักหน้ารับไหว้ลูกสาวสุดที่รักหญิงสาวเห็นแบบนั้นก็รีบนั่งลงที่เก้าอี้ที่ประจำของเธอทันที

"สวัสดีครับคุณน้าคุณอา" ชายหนุ่มที่ตามมาทีหลังเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองท่านด้วยสุภาพเรียบร้อย

"สวัสดีจ๊ะลูกๆ นั่งลงเถอะลูก" คุณหญิงพิมลดา เอ่ยชวนชายหนุ่มให้นั่งลง ชายหนุ่มก็นั่งลงที่เก้าอี้ข้างหญิงสาวทันทีเมื่อหันไปมองหญิงสาวที่กำลังนั่งมองอาหารดวงตาเป็นประกาย ชายหนุ่มร้องหึภายในลำคอก่อนพูดคำนั้นออกมาทำให้หญิงสาวถลึงตาใส่

"มิล่าเพิ่งจะกินขนมเค้กหมดไปหนึ่งกล่องเองนะครับหิวอีกเหรอครับระวังจะเป็นหมูน้อยน้า~" หญิงสาวยื่นมือไปใต้โต๊ะก่อนจะหยิกเข้าที่หลังมือชายหนุ่มที่ขี้ฟ้องแต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้านแต่ยังยิ้มเจ้าเลห์ใส่เธออีก

"ไม่ใช่นะ...มิล่ากินไปแค่ก้อนแค่นี้เองนะคะ พี่วายุพูดเวอร์ไป!" หญิงสาวยกมือขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนจะจีบนิ้วโป้งชนกับนิ้วชี้ เป็นวงกลมขนาดเล็กเท่าปลายนิ้ว แล้วชูขึ้นตรงหน้าเขาอย่างเถียงค้อน ๆ

ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านที่มองทั้งคู่ด้วยความเอ็นดูก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

ผ่านไปสักพักบนโต๊ะอาหารก็ยังคงมีเสียงหัวเราะและเสียงหวานของหญิงสาวยังคงดังไปทั่วห้องอาหาร ส่วนชายหนุ่มก็เป็นผู้ฟังและคอยยิ้มกับภาพอย่างมีความสุขจนลืมความเครียดกับงานไปชั่วขณะ

หลังทานข้าวเย็นเสร็จสิ้นชายหนุ่มขอตัวกลับก่อนเพราะตอนนี้ก็ดึกมาแล้ว ก่อนกลับเขามีหญิงสาวเดินมาส่งถึงรถอย่างอ่อนโยน

"พี่กลับก่อนนะครับ" ชายหนุ่มหันมายิ้ม ก่อนจะยื่นมือมาหยิกแก้มกลม ๆ อย่างเอ็นดู

"ค่ะเดินทางปลอดภัยนะคะ" ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นรถก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่กำลังโบกมือบ๊ายบายด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาวด้วยความอบอุ่นก่อนรถจะแล่นออกไป