EPISODES 5 | ไม่ใช่ไอ้โง่

3.35 P.M.

## หน้าโรงเรียน ##

ฟาริชต้าเธอมารับณิชาลูกสาวของพร้อมกับเพชรกล้าคนที่อาสาไปส่งเธอที่บ้านเพราะดูจากอาการเธอแล้วน่าจะขับรถไม่ไหว เพชรกล้ากลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุเลยอาสามารับณิชาด้วย เธอจึงขอร้องอ้อนวอนไม่ให้เขาห้ามบอกใครว่าเธอเข้าโรงพยาบาลเธอ ไม่อยากอ่อนแอให้ใครสงสารหรือเห็นใจเธอทั้งนั้น

"โอเครึเปล่า ทำไมหน้าของริชดูชีดๆไป กลับไปให้น้ำเกลือนอนพักดูอาการหน่อยไหม?" เพชรกล้าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงคนข้างๆ

"ไม่เป็นไรมากค่ะ แค่รู้สึกเพลียๆ นิดหน่อยเดี๋ยวกลับไปพักที่บ้านเดี๋ยวก็คงหายค่ะพี่เพชร"

ฟาริตต้า พยายามที่จะยิ้มให้เขาแต่เขาก็รับรู้ว่าเธอกำลังฝืนตัวเองอยู่

"หย่ากับมันเถอะริช พี่สงสารริชกับลูกพี่ไม่อยากเห็นน้ำตาริชอีกแล้ว ไม่อยากเห็นคนดีๆอย่างริชต้องมาซ้ำใจเพราะความเลวๆของมันอีกแล้ว หย่ากับมันเถอะเพื่อตัวเองและลูก พี่ไม่ได้ยุยงให้หย่าเพื่อพี่แต่พี่เป็นห่วงความรู้สึกเราจริงๆริช" เพชรกล้าเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ...

"........."

"พี่ไม่ได้ต้องการจะยุยงให้ริชหย่ากับเขาแต่พี่อยากให้ริชทบทวนดูอีกสักครั้งว่าริชกับลูกจะทนได้อีกแค่ไหน ถ้าริชหย่าตอนนี้ก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ที่ณิชายังพอจดจำเกี่ยวกับพ่อเขาได้ หรืออยากเห็นลูกรู้ความจริงทุกอย่างด้วยตัวเองว่าพ่อแม่ไม่เหมือนเดิม ทนอยู่กับเพราะลูก ณิชาแกก็โตพอแล้วเธอคิดได้ว่าต้องทำยังไง"

"ฮึก ~ฮื่อ เพราะริชใจไม่แข็งพอที่จะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะค่ะ ถึงปากริชจะยอมหย่าแต่หัวใจริชยังรักและรั้งเขาไว้เสมอ"

"พี่รู้ว่ามันยากที่จะตัดใจจากใครสักคนที่รักมากแต่ถ้ารักไปเจ็บไปมันไม่ใช่ความรักหรอกนะ ริชมันเรียกว่ายอมต่างหากล่ะ"

"พี่เพชรคะริชสงสารลูก! ริชกลัวว่าลูกจะคิดมากที่ครอบครัวต้องแตกแบบนี้ แค่พ่อเขาไม่ใส่ใจดูแลมันก็ทำให้แกเศร้าแล้ว ทางพ่อแม่ต้องหย่ากัน ลูกจะเป็นยังไงคะ ริชทนเจ็บได้ แต่ริชทนเห็นหนูณิชาเจ็บไม่ได้ค่ะ" ฟาริชต้าเบือนหน้าหนีเพชรกล้าทั้งน้ำตาเพราะเธอในสิ่งที่เขาพร่ามบอกเธอทำไม่ได้เลยสักครั้ง

"พี่เชื่อว่าณิชาจะเข้าใจได้นะ" เพชรกล้าเอ่ย

ผ่านไปไม่นานณิชาลูกสาวของเธอก็ขึ้นมานั่งบนรถพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะตามประสาเด็กน้อยไร้เดียงสาไม่รู้ว่ากำลังอยู่ท่ามกลางปัญหาใหญ่ของพ่อแม่

"ลุงเพชรคะ ลุงจะพาหนูไปเล่นสวนสนุกจริงๆ เหรอคะ ลุงจะไม่โกหกเหมือนที่คุณพ่อใช่ไหมคะ" ณิชาเอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าเธอมีความสุขและสนุกมากกับการพูดคุย

"จริงสิคะ ลุงว่าจะพาณิชาไปเที่ยวพรุ่งนี้เลยค่ะ"

"คุณแม่ขา คุณแม่ไปด้วยได้ไหมคะณิชาอยากไปเที่ยว อยากให้คุณแม่ไปด้วยค่ะ" ณิชาชวนฟาริชต้าผู้เป็นแม่

"แม่ขอคิดดูก่อนนะช่วงนี้แม่งานยุ่งมากเลยค่ะ"

"หนูไม่รักพ่อกับแม่แล้ว ทุกคนมีแต่งานไม่มีเวลาให้หนูเลย หนูไม่รักคุณแม่แล้วค่ะ" ณิชาเบือนหน้าหนีผู้เป็นแม่ด้วยความรู้สึกน้อยใจ

"ไปกับลุงสองคนก็ได้ณิชา คุณแม่มีงานอย่างอแงเลยค่ะ"

"ก็ได้ค่ะ"

## บ้าน ##

"ขอบคุณนะคะที่มาส่งนะคะ ขอบคุณที่พาริชไปรับณิชานะคะ"

"สบายมาก พรุ่งนี้พี่จะมารับณิชาไปเที่ยวนะ"

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ริชเกรงใจจะแย่อยู่แล้วพี่ดีกับริชและลูกมาตลอดและโดนคนอื่นมองผิดๆ"

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกริช ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะอย่าเก็บไว้คนเดียว พักผ่อนและกินยาตามที่หมอสั่งด้วยนะ"

"ค่ะ" ในระหว่างที่สองคนคุยกัน ธันวาก็มองทั้งคู่จากชั้นบนด้วยสีหน้าและแววตาหงุดหงิดและไม่พอใจอย่างมาก ความโกรธเคืองที่มียิ่งทวีคูณในใจเขามากขึ้น

"กลับบ้านดีๆ นะคะ" ฉันเอ่ยลาพี่เพชรก่อนเขาจะขับรถออกไป ฉันมองรถของพี่ธันที่จอดอยู่ในโรงจอดรถมันแปลกมากที่เขากลับมาเร็ว

ฉันเลือกที่จะเข้าครัวทำอาหารให้กับลูก อันที่จริงแม่บ้านก็จะทำนะแต่ฉันบอกให้พวกเขาจัดเตรียมให้แค่พี่ธันคนเดียวพอ

## ธันวา พาร์ท ##

ผู้หญิงคนนี้มารยาเยอะจริงๆ ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นแบบนี้ ผมโดยพ่อกับแม่ยึดทุกอย่างเพราะเธอในขี้ฟ้อง ผมไม่เคยบอกพ่อกับแม่เลยด้วยซ้ำว่าเธอก็คบชู้เหมือนกัน ที่ผมทำก็เหมือนกับที่เธอมอบให้กับผมนั่นแหละจะมาว่าผมเลวไม่ได้เธอเริ่มก่อนและแสร้งทำดีกลบเกลื่อน

"คุณพ่อขา คุณพ่อทำไมไม่ไปรับหนูคะ" ณิชาลูกสาวของผมวิ่งเข้ามาหาผมที่ห้องพร้อมกับเอ่ยถามผม

"พ่อขอโทษที่พ่อไม่ได้ไปรับ ไหนมาให้พ่อหอมหน่อยคะคนสวย" ผมคว้าตัวของณิชามาหอมซ้ำๆ

"คุณพ่อขา นี่มันยาของคุณพ่อหรือคุณแม่คะ หนูเจอมันที่โต๊ะอาหาร" ณิชาชูถุงยาให้ผมดูก่อนผมจะหยิบมาอ่านฟาริชต้า

เธอไม่สบายงั้นหรอ? ไม่น่าล่ะชู้รักของเธอถึงกล้ามามาส่งเธอถึงบ้านโดยไม่แคร์สายตาใครเลย

"ของใครเหรอคะ"

"ของแม่มั้งเอาไปเก็บไว้ที่เดิมเถอะลูก"

"ค่ะ" ผมเดินตามลูกลงมาข้างล่างเพื่อจะมาดูสีหน้าของเธอที่ไปมั่วผู้ชายมา

"ได้ข่าวว่าไม่สบายเหรอ สงสัยว่าทั้งวันนี้คงไปกกกันมาสินะ อย่าคิดว่าคนอย่างพี่ไม่รู้นะว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่" ภัทรบอกผมทุกอย่างแล้วภัทรเป็นเพื่อนสนิทของเธอรู้ทุกอย่างเลยเธอจึงมาเตือนผมตลอดไม่ให้ผมเป็นควายให้เธอหลอกให้เธอสวมเขา และมันก็จริงอย่างที่ภัทรพูด ทั้งคู่สนิทสนมกันเกินสถานะพี่น้องตามที่พูด ผมเคยเห็นไอ้เพชรและริชจูบกัน

"พี่ธันพี่พูดอะไรของพี่คะ"

"ริชเป็นคนบอกกับพี่เองว่าอย่าให้พี่พาภัทรมายุ่งกับลูก แล้วริชล่ะพาไอ้นั่นไปรับลูกมันสมควรแล้วเหรอ พี่ทำไม่ได้ตัวเองทำได้ว่างั้น อยากหย่าแล้วไปแต่งกับมันสินะ เลวจริงๆผู้หญิงอย่างเธอ"

"ทำไมพี่ถึงคิดอะไรสกปรกแบบนี้คะ!"

"พี่คิดสกปรกงั้นเหรอ พี่คิดและพูดตามความจริงต่างหากล่ะ พี่ไม่ใช่ไอ้โง่นะริชที่จะไม่รู้ว่าเมียตัวเองมีชู้ ถึงปากเธอจะปฏิเสธแต่การกระทำมันฟ้องชัดว่าเธอกำลังคบชู้สู่ชาย"