5 ตบะแตก

"อื้อ~" แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาทางม่านระเบียงกระทบกับใบหน้าและเปลือกตา ปลุกนายแพทย์หนุ่มที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนโซฟาให้ลืมตาตื่นขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ เขาป้องปากหาวหวอดๆพลางยืดแขนยืดขาบิดขี้เกียจ จากนั้นจึงหยัดกายลุกขึ้นสอดสายตามองหาเด็กสาวจอมจุ้นจ้านที่ไม่ได้นอนหลับปุ๋ยอยู่บนแผงอกอย่างที่ควรจะเป็น

"หายไปไหนเนี่ย" หวังว่าเธอจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เขาด้วยการหนีกลับบ้านไปก่อนนะ เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอความซวยทั้งหมดมันจะตกมาอยู่ที่เขาทันที ชานนท์จิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อมองหาเฟรย่าไม่เจอ ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบตวัดก้าวลงจากเตียง แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอนทันทีทันใด

"อะไรวะเนี่ย" เขาขมวดคิ้วมึนงงเมื่อเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำวางอยู่บนเตียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มิหนำซ้ำยังถูกรีดจนแทบจะมองไม่เห็นรอยยับอีกต่างหาก ชานนท์ลอบถอนหายใจเบาๆกับความจุ้นจ้านของเฟรย่า เขารู้สึกว่าความเป็นส่วนตัวที่เคยมีกำลังจะหายไป

กลิ่นหอมฉุยโชยมาแตะจมูก ทำเอาอารมณ์ขุ่นมัวของหมอหนุ่มกระเจิดกระเจิง เสียงท้องร้องโครกครากตอบรับกลิ่นหอมฉุย ชานนท์รีบเดินออกมาจากห้องนอน เพราะเข้าใจว่าเด็กจอมจุ้นจ้านคงกำลังใช้ห้องครัวของเขาอย่างถือวิสาสะ

"ขโมยเสื้อหมอมาใส่ไม่พอ ยังจะแอบใช้ห้องครัวของหมออีกเหรอ เป็นเด็กที่มีมารยาทมากเลยนะ" ยิ่งเห็นท่าทางอารมณ์ดีของเฟรย่าเขาก็ยิ่งนึกหมั่นไส้ในความดื้อรั้นและหน้ามึนของเธอ ชานนท์ถามเสียงเข้ม พร้อมกอดอกมองเธอ

"ตื่นแล้วเหรอคะ หนูทำข้าวผัดอเมริกันเสร็จพอดีเลย หอมไหมคะ" นอกจากเฟรย่าจะไม่สะทกสะท้านกับถ้อยคำกระแทกแดกดันของชานนท์แล้ว เธอยังเอี้ยวหน้ากลับไปส่งยิ้มให้ ขณะที่สาละวนอยู่กับการผัดข้าวในกระทะ

"เสร็จแล้วววว อาหารเช้ามื้อแรกของหนูกับแด๊ดดี้ น่าทานไหมคะ" เธอยกข้าวผัดสองจานขึ้นมาวางบนโต๊ะอาหารหลังจากตกแต่งมันจนสวยงาม แล้วเดินไปหาชานนท์ที่กำลังทำหน้าเซ็ง

"หนูทำกับข้าวเก่งนะ รีดผ้าเป็น เอาใจเก่งด้วย มีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นเมียหมอ ที่สำคัญน่ารักและไม่เจ้าชู้ด้วยนะ" นายแพทย์หนุ่มหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างจับผิดในตอนที่เธอขยับตัวเข้ามาสวมกอด พร้อมเกยคางบนท่อนแขนแกร่ง หน้าตาใสซื่อแบบนั้นมันไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

"เดี๋ยวหนูให้พ่อกับแม่ยกขันหมากไปขอนะ"

"หมอว่าเอาเวลาไปตั้งใจเรียนเถอะ" มือหนาดันใบหน้าจิ้มลิ้มออกห่าง พร้อมกับแกะท่อนแขนเรียวเล็กออกจากลำตัว แล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ทำเอาเฟรย่ายู่ปากขัดใจ รีบวิ่งตามเข้าไปทันที

"ไม่อยากทานข้าวฝีมือหนูเหรอ"

"หมอไม่กินข้าวก่อนอาบน้ำ"

"งั้นเรามาอาบน้ำพร้อมกันไหมคะ เสร็จแล้วจะได้กินข้าวพร้อมกัน" นี่มันผู้หญิงประเภทไหนกันเนี่ย กล้าชวนผู้ชายอาบน้ำพร้อมกันทั้งที่เพิ่งรู้จักกันแค่สองวันเนี่ยนะ? ชานนท์กลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา เขาไม่เคยเจอผู้หญิงใจกล้าอย่างเธอมาก่อนเลย

"จะอาบน้ำก่อนหมอไหม"

"ไม่อยากอาบน้ำกับหนูเหรอ?" เด็กสาวเอียงคอถาม "งั้นหนูอาบก่อนก็ได้ค่ะ"

"อย่าอาบนานนะ เดี๋ยวหมอไปทำงานสาย" ว่าจบก็เดินเลี่ยงออกไปทิ้งตัวนอนบนเตียง ซึ่งเฟรย่าก็พยักหน้ารับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

@หลายนาทีต่อมา

ปึง!

"โอ๊ย!!" นายแพทย์หนุ่มสะดุ้งตกใจกับเสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำคล้ายกับเสียงคนหกล้ม เขารีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ฉุกคิดว่าคนในห้องน้ำกำลังเปลือยเปล่า ภาพตรงหน้าที่เฟรย่ากำลังนั่งครวญครางอยู่บนพื้นทำหัวใจแกร่งกระตุกวูบ

"เจ็บตรงไหนไหม" เขาปรี่เข้าไปประชิดตัวเธอ พร้อมเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่บนขอบอ่างอาบน้ำมาปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้

"จะ..เจ็บข้อเท้าค่ะ" ใบหน้าเหยเกของเฟรย่าบ่งบอกถึงระดับความเจ็บปวดของเธอ เรียวแขนสั่นเทิ้มค่อยๆยกขึ้นมาคล้องคอหนาในตอนที่โดนชานนท์ช้อนตัวขึ้น ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอออกมาวางบนเตียง

"นะ..หนูเจ็บ"

"หมอขอดูหน่อยนะว่าเป็นอะไรมากไหม" ชานนท์ตั้งท่าจะขยับตัวลงไปตรวจดูอาการ ทว่าเฟรย่ากลับกอดรัดลำคอเขาไว้แน่น

"หนูเจ็บสะโพกด้วยค่ะ มันต้องแดงมากแน่ๆเลย ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะ" ไม่ว่าเปล่าแต่เฟรย่ายังค่อยๆพลิกตัวนอนตะแคง ส่งผลให้ผ้าขนหนูร่วงลงบนเตียง เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอทุกสัดส่วน

หัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งขณะที่จ้องมองบั้นท้ายงอนงาม ด้วยสรีระบางส่วนที่เหมือนกับหญิงสาวชาวยุโรปมันจึงดูดดึงความสนใจจากผู้ชายอย่างเขาได้เป็นอย่างดี อะไรที่ควรจะมีเธอก็มีจนล้นทะลัก เฟรย่าเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์มากจริงๆ

พรึ่บ!

สติที่กำลังจะหลุดลอยไปถูกกระชากกลับมาด้วยการกระทำของเด็กสาว เมื่อจู่ๆเธอก็พลิกตัวขึ้นมาบนหน้าขา แล้วดันตัวเขานอนลง รอยยิ้มมุมปากของเฟรย่าทำให้เขารู้ว่าเมื่อสักครู่มันเป็นเพียงละครฉากหนึ่งของเธอ

"อย่าเพิ่งด่าหนูนะ" เฟรย่ายกยิ้มยียวน พร้อมขยับตัวขึ้นเล็กน้อยจนยอดปทุมถันสัมผัสกับริมฝีปากหยักได้รูปพอดี

นายแพทย์หนุ่มลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ความรู้สึกบางอย่างมันถูกกระตุ้นออกมาเมื่อได้จ้องมองยอดปทุมถันแดงระเรื่อ เขาหอบหายใจหนักๆ แทบจะไม่กล้าขยับริมฝีปาก เพราะกลัวว่ามันจะเลยเถิด

"จะลองดูดมันเล่นๆหนูก็ไม่ว่านะ" บั้นท้ายงอนงามส่ายวนไปมาจนสัมผัสได้ถึงการตื่นตัวของอะไรบางอย่างที่เคยหลับใหลอยู่ใต้กางเกงนอนของหมอหนุ่ม

"โอเค ไม่แกล้งแล้วก็ได้" เธอตั้งท่าจะขยับตัวลงเพราะเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชานนท์ แต่จู่ๆเขาก็รวบแขนทั้งสองข้างของเธอไพล่หลังด้วยมือแกร่งเพียงข้างเดียว แล้วส่งปลายลิ้นออกมาตวัดเกี่ยวพันยอดปทุมถัน

"อ๊ะ..อ๊า~" ร่างกายสั่นสะท้านอย่างหนักเมื่อเขาดันความใหญ่โตขึ้นมาแนบชิดใจกลางความเป็นสาวทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่ เด็กสาวกัดปากเบาๆเมื่อโดนหมอหนุ่มตะโบมดูดดุนหน้าอกใหญ่อย่างรุนแรงราวกับสัตว์ร้ายหิวกระหาย เขาดูดดุนมันสลับกันไปมาจนแดงเถือก

"อ๊ะ..อ๊า..ดะ..แด๊ดดี้ขาทำไมดูดแรงจังเลยคะ..อ๊า~" เธอหอบหายใจแรงขึ้นแข่งกับจังหวะการดูดเลียที่รัวเร็วของเรียวลิ้นสาก แทบไม่อยากเชื่อว่าเจ้าของสัมผัสร้อนแรงนี้จะเป็นชานนท์จริงๆ