เมียหมอ 16

ตุ๊บ! ฉันทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรงพร้อมหยาดน้ำตาเมื่อกลับมาถึงคอนโด ฉันเลือกที่จะหนีกลับบ้านมา โดยไม่บอกเขาสักคำ

ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู

“ทำไมกลับดึกขนาดนี้ พี่หายไปไหนมา?” ไอริณที่มาใหม่เอ่ยถามพลางมองสำรวจฉันด้วยความสงสัย

“เพิ่งถ่ายงานเสร็จน่ะ เลยกลับดึก” ฉันเลือกที่จะโกหกคำโตเพราะไม่อยากให้น้องต้องมารับรู้เรื่องนี้

“พี่ถ่ายงานตอนตีสองเนี่ยนะ?”

“ว่าแต่แกเถอะ ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมยังไม่นอนอีก”

“ไอหิวเลยออกมาหาอะไรกิน เห็นห้องพี่เปิดไฟอยู่เลยเดินมาหา”

“…..”

“ไอโทรหาก็ปิดเครื่อง พี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“วันนี้พี่เหนื่อย เอาไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ”

“เดี๋ยวก่อนพี่อัน พี่ไปเอาเสื้อใครมาใส่” ไอริณมองมาทางฉันด้วยสีหน้าสงสัย เพราะตอนนี้ฉันกำลังสวมใส่เสื้อยืดตัวโคร่งของหมอภีม

“เสื้อเพื่อนน่ะ พอดีชุดพี่มันเลอะเลยยืมของเพื่อนมาใส่ก่อน”

“…..”

“พี่ขอนอนก่อนนะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้”

ฉันเลือกที่จะปิดประตูใส่ไอริณ เพราะไม่อยากตอบคำถามหรือโกหกน้อง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากลืมว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

-เช้าวันต่อมา-

“พี่อัน พี่อัน มีคนมาหา”

“อื้อ~” ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองด้วยความเหนื่อยล้าเมื่อได้ยินเสียงเรียกของไอริณที่ดังอยู่นอกห้อง

“ใครมาแต่เช้า?”

“ไม่รู้เหมือนกัน ออกมาดูเอง”

พอได้ยินดังนั้น ฉันจึงก้าวขาลงจากเตียงพร้อมร่างกายที่ร้าวระบม เพราะเมื่อคืนหมอกระทำหนักหน่วงกับฉันมากจริงๆ

แกร้ก~ ทันทีที่เปิดประตูออกไปก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาของนิวลอยมาแต่ไกล ว่าแต่เขามีธุระอะไรหรือเปล่าถึงได้มาหาฉันแต่เช้าตรู่ขนาดนี้

“ว่างมากหรือไง ถึงได้หอบสังขารมาหาแต่เช้าขนาดนี้”

“เพราะเธอนั่นแหละที่ไม่ยอมรับสายฉัน ฉันเลยต้องแบกสังขารมาหาถึงที่นี่” เขาบ่นน้ำเสียงงุบงิบ คล้ายกับมาง้อแฟนยังไงยังงั้น แต่มันติดตรงที่ฉันกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันนี่แหละ

“โทษทีนะ พอดีตั้งเสียงไว้เลยไม่ได้ยิน”

“ฉันก็นึกว่าเธอโกรธซะอีก เลยคิดว่าจะมาง้อสักหน่อย”

“โกรธทำไม เรื่องอะไรจะต้องโกรธ?”

“ก็โกรธที่ฉันหนีกลับบ้านก่อนไง”

“ไร้สาระน่า ฉันไม่งี่เง่าขนาดนั้นหรอกนะ” ฉันตอบปัดๆ ไป คนอย่างฉันมีเหตุผลพอ คงไม่มาคิดเล็กคิดน้อยอะไรแบบนั้นหรอก

“ใครจะไปรู้ พวกผู้หญิงยิ่งปากไม่ค่อยตรงกับใจ”

“แล้วได้อะไรมาเยอะแยะ” ฉันถามพลางเหลือบสายตามองไปยังสิ่งของที่นิวถือมาด้วย

“ของกินอร่อยๆ หิวข้าวหรือยัง?”

“ยังไม่ค่อยหิว”

“เมื่อคืนนอนดึกหรอ ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้” เขาจ้องมองหน้าฉันที่มีสีหน้าอิดโรย เพราะเพิ่งจะได้นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง

“อืม”

“พรุ่งนี้ฉันมีประชุมงานที่ภูเก็ต ขากลับว่าจะแวะเที่ยวเกาะสักหน่อย เลยอยากจะชวนเธอไปด้วยกัน”

“เอาไว้คราวหน้า…” พูดไม่ทันจบ นิวก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน แล้วประโยคที่เขาบอกมันก็น่าสนใจเสียด้วยสิ

“ไม่ได้ให้ไปฟรีๆ นะ ฉันจ้างหนึ่งแสน”

“อีกทีซิ เมื่อกี้บอกว่าอะไรนะ?”

ไม่พูดพล่ามทำเพลงเขาควักแบงก์พันจำนวนนึงออกจากกระเป๋าสะพายก่อนจะวางลงบนโต๊ะ

“ค่าเสียเวลาของเธอ”

“ตกลงไม่มีปัญหา แต่มีข้อแม้ ฉันขอเอาน้องสาวไปด้วย” ฉันรีบตอบตกลงเมื่อเห็นข้อเสนอ อย่างที่รู้ว่าฉันไม่ได้มีฐานะร่ำรวย อะไรที่ทำแล้วได้เงินและไม่เดือดร้อนคนอื่น ฉันก็ยินดีที่จะทำ

“ได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

“นายจะไปวันไหนบอกมาเลย จะได้เก็บเสื้อผ้ารอ”

“วันนี้เลยเป็นไง เธอพร้อมหรือเปล่า?”

“งั้นรอแป๊บนึง ฉันขออาบน้ำเก็บเสื้อผ้าก่อนนะ”

-บนรถ-

“เธอจะเอาอะไรไหม ฉันว่าจะแวะเซเว่นซื้อของนิดหน่อย” นิวหันมาถามฉันที่นั่งอยู่บนเบาะข้างๆ คนขับ พอตกลงกันได้พวกเราสามคนก็เก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวเดินทางสู่จังหวัดภูเก็ต

“ขอเป็นน้ำเปล่ากับขนมให้ไอริณแล้วกัน”

“งั้นรอแป๊บนึง เดี๋ยวรีบมา”

“คนนี้เป็นแฟนพี่เหรอ?” ไอริณชะโงกหน้ามาถามด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น หลังจากที่นิวเดินลงจากรถไปแล้ว

“เปล่าสักหน่อย เป็นแค่เพื่อน”

“เพื่อนอะไรกัน อย่ามาโกหกให้ยาก มองตาเดียวก็รู้ว่าพี่นิวชอบพี่อัน”

“เขาน่ะชอบพี่ แต่พี่ไม่ได้ชอบเขา”

“ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังใจดีขนาดนี้ ทำไมพี่ถึงไม่ชอบเขาล่ะ?”

“ยุ่งน่า ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”

“เด็กอะไรกัน ไออายุสิบแปดแล้วนะ อีกไม่กี่เดือนก็เข้ามหาลัยแล้วด้วย”

“…..”

“พี่ก็โสดอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นแฟนกับพี่นิว ไอว่าพี่ต้องมีความสุขมากแน่ๆ”

ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อได้ยินในสิ่งที่น้องบอก ทั้งๆ ที่นิวดีกับฉันมากขนาดนี้ แต่ทำไมฉันถึงยังลังเล…