24

“บุ้งกี๋....เป็นอะไร” หมอทัพพ์วิ่งถลันเข้ามาดั่งมีตาทิพย์แต่ตอนนี้ต่อให้ตาเนื้อธรรมดาก็มองเห็นหมดไม่เหลือเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าขาวโพลนของยัยตัวแสบกองอยู่ข้างอ่างน้ำพลางร้องโอดโอย

“ทำไมลงไปนั่งตรงนั้นฮึ”

“พี่หมออ่ะ...” บุ้งกี๋หน้าแดงก่ำ งอง้ำที่เห็นรอยยิ้มขันจากคนที่หล่อนพยายามซ้อมท่าเซ็กซี่ไว้ให้เขาดู....แต่ดูตอนนี้สิ...ว้าย.....หญิงสาวเพิ่งนึกได้ว่าไม่มีผ้าติดกายเลยสักชิ้นจึงได้แต่ยกมือขึ้นปิดหน้าอก ปิดบนปิดล่างวุ่นวายไปหมด จนกระทั่งได้ผ้าขนหนูผืนใหญ่มาปิดคลุมก่อนจะถูกอุ้มออกจากห้องน้ำไปวางไว้บนเตียง........

“ทำไมถึงไม่รู้จักระวังตัวนะ แข้งขาหักไปแล้วหรือเปล่าหึ” ชายหนุ่มวางเรือนร่างอวบอิ่มบนที่นอนหนานุ่มก่อนจะดึงผ้านวมผืนใหญ่คลุมให้เกือบมิดหัว แล้วตัวเองก็ถอยมายืนกอดอกตีหน้ายักษ์ บ่นพึมพำอยู่ข้างเตียง

“นั่นสิคะ......บุ้งกี๋ปวดขาตุบ ๆ เลยค่ะ” ไม่พูดเปล่า ยังดึงผ้านวมขึ้นจนเหนือเข่า....พี่หมอชอบวางมาดเข้มดีนักอยากเห็นตอนเสียอาการจัง....ดวงตาที่มองคู่หมั้นอย่างซุกซนนั้นปิดไม่มิดจงใจยั่วยวนกวนอารมณ์กันเห็น ๆ

หมอทัพพ์เริ่มร้อนระอุขึ้นเป็นลำดับดั่งน้ำที่ใกล้เดือด เขากวาดสายตาไล่ตั้งแต่ปลายเท้าบอบบางระเรื่อยขึ้นไปสะดุดที่ร่มผ้าที่เขาอุตส่าห์ปิดให้หล่อนกับมือ จนเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่.......แม่ตัวดีนี่แกล้งยั่วกันชัด ๆ ริอ่านมาแหย่เสือหลับคราวนี้คงต้องจับเด็กมันมาสั่งสอนให้หลาบจำวันหลังจะได้ยำเกรง

“เจ็บตรงไหน” ฝ่ามือร้อนเคลื่อนคลำผะแผ่วแตะต้องวนลูบที่ข้อเท้าเบา ๆ ก่อนจะไต่ไล่ระดับลูบไล้ปลีน่องสูงขึ้นเรื่อย ๆ แววตาวาววามจับจ้องอยู่ที่ใบหน้านวลแดงก่ำต่ำลงมาเป็นหน้าอกอิ่มขยับขึ้นลงดึงดูดความสนใจจากลมหายใจของหล่อนที่สะท้อนสะท้านจากแรงอัดอั้นจากภายใน

บุ้งกี๋ขนลุกเกรียวแค่ฝ่ามือกับปลายนิ้วทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนอนนิ่งไม่ได้หล่อนรีบชักขากลับตวัดผ้าห่มคลุมขดตัวเอาไว้จนแทบจะเป็นก้อนกลม

“เอ่อ...หะ...หายปวดแล้วค่ะ” ทั้งที่ตั้งใจอ่อยเขาแท้ ๆ แต่พอเอาเข้าจริงก็ใจฝ่อ....พี่หมอหายใจฟืดฟาดอย่างกับพวกโจรหื่นกาม

แทนที่คนมากประสบการณ์จะหยุดแค่นั้น เขากลับดึงรั้งผ้าห่มผืนใหญ่แล้วเขี่ยทิ้งไปให้พ้นทางและที่สำคัญคือผ้าขนหนูที่คลุมกายอีกชั้นดันหลุดติดไปด้วย เหลือเพียงร่างเปลือยที่พยายามงอห่อร่างเข้ามาปิดบังสายตาที่ร้อนแรงด้วยความปรารถนาก่อนที่เขาจะเมตตาทาบทับเอาเรือนกายปิดบังปกคลุมแทนผ้าทุกผืน

“พี่หมอ...หนักนะคะ” หญิงสาวผลักอย่างไม่จริงจังนัก

“อยากอยู่ข้างบนไหมล่ะ”

บุ้งกี๋ส่ายหน้าจนผมกระจาย เท่านี้ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ขืนให้ไปนั่งโชว์อวดเรือนร่างท้าทายอยู่ด้านบน.....เอิ่ม...รอไว้วันหลังดีกว่า

“ทำไมถึงชอบยั่วนัก ไม่กลัวแล้วเหรอ”

“ไม่ได้ยั่ว พี่หมออย่ามามั่วนะคะ” คนปากแข็งเมินหน้าเมื่อถูกจับได้ น่าเจ็บใจตัวเองอุตส่าห์คิดไว้หลายกระบวนท่า แต่พอถึงเวลากลับป๊อดทุกทีไม่ได้นะบุ้งกี๋ขืนชักช้าพี่หมอไปคว้าคนอื่นขึ้นมาจะเสียใจ......หญิงสาวปลุกปลอบใจจนฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้งจึงหันกลับมายิ้มหวาน

หมอทัพพ์เห็นใบหน้ายัยตัวยุ่งที่เปลี่ยนไปมาดั่งมีซับไตเติ้ลให้อ่าน...ฮึ...จะกลัวหรือกล้าก็เลือกมาสักทางเถอะแม่คุณ......ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู

“แล้วถ้าบุ้งกี๋ยั่วแบบนี้ล่ะคะ” นิ้วเล็กค่อย ๆ ไต่จนแขนเรียวโอบล้อมรอบลำคอพลางกัดริมฝีปากหลิ่วตายั่วยวน

“สาบานว่านี่ยั่วแล้วเหรอ....ตกลงจะยั่วกำหนัดหรือถนัดยั่วโมโหกันแน่” ชายหนุ่มเอ่ยล้อเลียนให้กับลีลาระดับอนุบาล

“พี่หมอ.......บุ้งกี๋ไม่เซ็กซี่ ไม่เร้าใจก็ออกไปเลย” หญิงสาวต่อว่าเขาปากยื่นปากยาว

“มีความพยายามเท่านี้เองเหรอ.....ใจมด” ชายหนุ่มย่นจมูกใส่พร้อมเอ่ยปรามาส

“โหยยย....ดูถูก” ฆ่าได้หยามไม่ได้เห็นทีต้องเอาจริงซะแล้ว...บุ้งกี๋ผลักร่างหนาออกก่อนจะพลิกขึ้นนั่งคร่อมอวดโชว์สองเต้าอึ๋มบนเรือนร่างเย้ายวนเอวคอดสะโพกผายอย่างคนที่อุดมไปด้วยเนื้อนมไข่ ก่อนจะก้มลงแกะกระดุมเสื้อนอนของเขาทีละเม็ด....ทีละเม็ด สายตาหยาดเยิ้มท้าทายไม่รู้ว่าเอาความอายไปซ่อนไว้ตรงไหน

“เก่งให้ตลอดเถอะ อย่าทิ้งงานกลางคันก็แล้วกัน” รอยยิ้มมุมปากบ่งบอกถึงความเอ็นดูพลอยลุ้นไปด้วยว่ายัยตัวดีจะทำอะไรได้แค่ไหนเชียว

บุ้งกี๋เผลอค้อนขวับก่อนจะปรับโหมดเซ็กซี่ขยี้ใจกระถดร่างถอยลงด้านล่าง หลังจากกำจัดสิ่งกีดขวางช่วงบนออกไปได้ เท่านั้นยังไม่เป็นที่พอใจ ยังเหลือช่วงล่างที่ยังอยู่ครบ แต่หล่อนไม่ต้องเสียเวลานานเพราะผู้เป็นเจ้าของช่วยกำจัดมันออกอย่างรวดเร็ว.......