บทที่ 1.ต่อ..

“ป๊ะป๋าจ๋า..” เสียงหวานเจื้อยแจ้วออดอ้อนดังมาแต่ไกลพร้อมกับร่างระหงปราดเปรียวของฝันงามถลามานั่งข้างๆ แล้วกอดแขนแกร่งที่ยังเต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นของผู้เป็นพ่อ

“จะเอาอะไรอีกล่ะ มาไม้นี้คงไม่ธรรมดา”

“ป๊ะป๋าน่ะ รู้ทันงามทุกครั้งเลย”

“จะเอาอะไรก็ว่ามา”

“เค้าอยากไปเที่ยวกุงเตบ..” ฝันงามยิ้มหวานทำตาวิ้งๆ ให้ผู้เป็นพ่อ

“แล้วไง..”

“ป๊ะป๋าให้งามไปนะ งามนัดกับเพื่อนไว้” หญิงสาวบอกเสียงอ่อยทำตาเว้าวอน

“เพื่อนคนไหน ผู้หญิงหรือผู้ชาย...”

แม้จะอยากให้ลูกสาวได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนแต่กำนันไผ่ก็หวงลูกสาวมากๆ และไม่คิดจะปล่อยให้ห่างตาเท่าไหร่

“นัดกุ๊กกิ๊ก กับจีน่าไว้” กุ๊กกิ๊ก เป็นเพื่อนสาวมาดมั่น ส่วน จีน่า เป็นเพื่อนสาวเหมือนกันแต่สาวข้ามเพศที่แซ่บเวอร์เบอร์สุด

“งั้นให้ไป.. แต่.. แต่..”

ฝันงามทำท่าจะโห่ร้องด้วยความดีใจ แต่กำนันไผ่ขัดขึ้นก่อนหญิงสาวจึงขานรับเสียงหวานทำหน้าม่อยรอฟังคำกำชับของบิดา

“จ้า..”

“งามต้องเอาไอ้สองตัวนั่นไปด้วย พวกมึงไม่ต้องทำหน้าระรื่นไอ้เปรมไอ้ป้อม เพราะหากพวกมึงดูแลลูกกูไม่ดี มีรอยขีดข่วนมึงโดนตีนกูแน่”

“ครับพ่อกำนัน พวกผมจะดูแลลูกพี่อย่างดีเลยครับ รับรองได้เอาหัวไอ้เปรมเป็นประกัน” ไอ้ป้อมรีบยกมือไหว้พร้อมทั้งรับประกันอย่างดิบดี

“อ้าวไอ้ป้อม มึงก็ใช้หัวมึงเป็นประกันสิวะ หัวกูก็ของกูสิ”

“เออน่า เป็นพี่น้องกัน ใช้แทนกันได้..” ไอ้ป้อมบอกพร้อมทำหน้ารำคาญผู้เป็นพี่

“พวกมึงนี่นะ กูจะวางใจได้ไหมเนี่ย..” กำนันไผ่ส่ายหน้าช้าๆ มองสองพี่น้องอย่างไม่ค่อยวางใจ

“งามดูแลตัวเองได้น่าป๊ะป๋า กุ๊กกิ๊กกับจีน่าก็ดูแลงามอย่างดีทุกครั้งนั่นล่ะ แต่เอาไอ้ป้อมไอ้เปรมไปเนี่ยยย งามว่างามต้องดูแลพวกมันล่ะมากกว่า..”

“ป๊ะป๋าก็ว่างั้นไม่พวกมึงไม่ต้องไป”

“ไปๆ พ่อกำนันจ๋าให้ป้อมให้เปรมไปนะจ๊ะ เราจะทำตามส้านนนยาขอเวลาอีกไม่นาน เอ๊ย.. เราสัญญาว่าจะดูแลลูกพี่อย่างดีจริงๆ เท่าชีวิตเลยเอ๊า”

“ให้พวกมันไปด้วยก็ได้จ้ะป๊ะป๋า เพราะถ้าเข้ากรุงเทพฯ คนสวยๆ อย่างงามต้องมีคนคุ้มกันดูแล” หญิงสาวยิ้มประจบผู้เป็นพ่อ

“ช่าย ต้องป้องกันดูแลคนอื่นที่จะมาซวยเพราะป๊ะป๋าพ่อนี่ล่ะ”

“แหม.. ป๊ะป๋าน่ะ ไม่เอาละ เดี๋ยวงามไปเตรียมตัวเข้ากรุงเทพฯ ดีกว่า ไปไอ้ป้อมไอ้เปรมไปเก็บเสื้อ แต่ไปแค่สองวันนะมึงไม่ได้ไปสองเดือน..”

โดยไม่ต้องรอให้บอกซ้ำคนอยากไปเที่ยวกรุงเทพฯ รีบวิ่งแจ้นไปที่เรือนพักคนงานที่อยู่ด้านหลังบ้านหลังงามทันที

“งามเอ๊ย พูดเพราะๆ หน่อยลูก อย่าพูดเพราะกับป๊ะป๋าแค่คนเดียว”

“ใครว่างามพูดเพราะกับป๊ะป๋าแค่คนเดียวคะ งามพูดเพราะกับน้าชื่น คุณลุงคุณอาก็พูดเพราะนะคะป๊ะป๋า”

หญิงสาวยอกย้อนจนผู้เป็นพ่อส่ายหน้าอย่างระอาใจ พอดีกับที่ชื่นใจเดินมาสองพ่อลูกจึงหันไปมอง

“เอ่อ.. วันนี้จะทานข้าวตรงไหนกันคะ น้าเห็นว่างามจะให้ยกไปที่กระท่อมริมทุ่ง”

“ไปที่กระท่อมริมทุ่งสิน้าชื่นจ๋า ไม่ได้ไปกินข้าวชมทุ่งนานละ ไปกันป๊ะป๋า พูดถึงเรื่องกินงามก็ท้องร้องจ๊อกๆๆ แล้ว”

ฝันงามลุกขึ้นเดินไปเกาะแขนชื่นใจที่ตัวเล็กกว่าตนอย่างรักใคร่ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น..

“เอ๊ะ.. คอน้าชื่นไปโดนอะไรมา ตั่ยล้าววว น้าชื่นไปโดนไอ้บ้ากามที่ไหนดูดคอมาคะเนี่ย น้าชื่นโดนข่มเหง ถูกมันรังแกใช่ไหมคะ บอกมาสิคะ ใครมันทำกับน้าชื่นแบบนี้ อุ๊ย.. ตรงนี้ก็มีรอยช้ำๆ”