EP.5 เพื่อนที่ดี [แฟนคุณหมอ❓] ตอนสำคัญ

​

 "หนูขอตัวก่อนนะคะ" สบู่พรวดพราดลุกยืน

"จะรีบไปไหนล่ะ"

"คือว่าหนูมีรายงานที่ต้องไปทำ"

"เพิ่งเปิดเรียนมีรายงานแล้วเหรอ"

"ใช่ค่ะ เน้นลอกนะคะ รอเพื่อนส่งมาให้ ฮ่าๆ"

"ถ้าเธอไม่เข้าใจเกี่ยวกับเนื้อหาการเรียนตรงไหนก็หอบหนังสือมาหาฉันได้ทุกเมื่อ เบอร์โทรฉันก็ให้ไปแล้ว โซเซียลมิเดียวของฉันเธอก็มี"

"ขอบคุณค่ะ ไว้หนูจะทักหานะคะ"

สาวน้อยโบกมือลาพร้อมกับยกมือไหว้รีบวิ่งกลับห้องเช่าไป ส่วนคุณหมอมองตามด้วยสายตาแน่นิ่ง ดูเหมือนจะเจอความสนุกเข้ามาสร้างสีสันในชีวิต

ก๊อก! ก๊อก!

เลขานุการยกเครื่องดื่มและอาหารว่างเข้ามา พร้อมกับส่งสายตาเหมือนกับอยากจะถาม คุณหมอทินกรจ้องมองพลางพูดเสียงเรียบ "มีอะไร?"

"อิงแค่สงสัย"

"ว่ามาสิ"

"คุณหมอคงไม่ได้ชอบเด็กหรอกใช่ไหมคะ"

"สบู่ไม่เด็กแล้วนะ อายุสิบแปดปีบริบูรณ์"

"สำหรับอิงยัยนั่นก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี คุณหมอคอยดูแลซื้อของให้แบบนี้ เด็กมันจะคิดไปไกลนะคะ"

"ขอบคุณในความหวังดีนะครับคุณเลขา แต่ผมเคยพูดเมื่อไหร่เหรอ..ว่าผมไม่ชอบเด็ก"

คุณหมอตอบกลับ ทำให้เลขาสาวหน้าชา ไม่อาจตอบโต้เพราะรู้สถานะที่เขาให้อย่างชัดเจน แม้จะเป็นคนสนิทคอยบำเรอดูแลเรื่องอย่างว่า แต่ก็เป็นได้เพียงเท่านี้ไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลกว่าเดิม

หลายวันผ่านไป

มหาวิทยาลัย

ต๊บ! ต๊บ! ต๊บ!

'ช่วยด้วยยย'

เสียงฝ่ามือฟาดกระทบประตูในห้องน้ำด้านล่างตึก สบู่พยายามตะโกนเรียกให้คนด้านนอกช่วยเนื่องจากประตูเปิดไม่ออก เพราะมีกลุ่มนักศึกษาสาวสามคนกลั่นแกล้งเนื่องจากไม่ชอบที่ผู้ชายมารุมล้อมอีกฝ่าย

"พวกเธอทำอะไรเพื่อนฉัน!" นุชวิ่งตามหาจนมาพบเจอสบู่ถูกขังในห้องน้ำ "อีพวกหมาหมู่"

"ก็แค่แกล้งเล่น ไม่ได้ปล่อยให้นอนค้างคืนสักหน่อย"

"โตเป็นควายแล้วยังริษยาคนอื่นอีก"

"มึงด่าใคร"

"ด่ามึงนั่นแหละ หรืออยากจะมีเรื่อง! กูสู้ไม่ถอยนะ"

"ชิ ไม่ลดตัวลงไปตบให้เป็นสก๊อยเกรดต่ำหรอก"

สามสาวเดินเชิดออกไป นุชรีบเดินไปแก้เชือกที่มัดเอาไว้ ก่อนจะเปิดประตูให้เพื่อนสนิทออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ภายนอกเพราะถูกขังอยู่หลายนาที

"ไปเอาคืนมันเลยไหม ตบแม่ง!" นุชหงุดหงิด

"ช่างมันเถอะ อย่าไปยุ่งกับพวกมันเลย"

"เมื่อไหร่เธอจะเลิกโลกสวยสักทีคะ"

"เอาคืนกันไปเอาคืนกันมา ปัญหาไม่จบสักที ปล่อยให้มันเป็นประสาทบ้าบอไปคนเดียวเถอะ"

"อือ ก็จริง เป็นไงบ้างเนี่ย"

ถ้าไม่มีนุชเพื่อนสาวคนสนิท ไม่รู้ว่าชีวิตสบู่ในรั้วมหาวิทยาลัยจะเป็นยังไงบ้าง เพราะเธอเองไม่ชอบมีปัญหา และมักมองโลกในแง่สวยงาม จึงทำให้เป็นจุดอ่อนในการดำรงชีวิต

วันเสาร์

วันหยุดไม่ต้องไปเรียนสบู่นั่งนับเหรียญที่หยอดกระปุก มองดูนาฬิกาเป็นเวลายามเที่ยงตรง ใส่เสื้อแขนยาวเดินฝ่าแดดออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยว ขากลับต้องผ่านลานจอดรถเห็นคุณหมอทินกรเดินมากับผู้หญิงสวยรูปร่างดี ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมาก

"ด้อมๆ มองๆ อะไรแถวนี้" เลขาหมอทินกรผ่านมาพอดี "ชะเง้อจนคอแทบจะหลุดอยู่แล้ว"

"ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใครเหรอคะ"

"คนที่เดินกับคุณหมอทินน่ะเหรอ"

"ใช่ค่ะ สวยจัง"

"แน่นอนสิ นั่นคุณณิชาแฟนของคุณหมอ เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเพราะเธอเป็นเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง ทั้งคู่เหมาะสมกันมากเลยว่าไหม"

"แฟน.."

ทั้งที่ก่อนหน้าสบู่เคยถามคุณหมอแล้ว แต่เขาบอกว่าโสดไม่มีพันธะไม่มีใคร ทำไมจู่ๆ แฟนสาวก็ปรากฏตัวขึ้นมาได้

หรือที่ผ่านมาคุณหมอแค่หลอกเด็กอย่างเธอเท่านั้น

ห้องพักส่วนตัวคุณหมอทินกร

"ไม่ได้เจอทินนานมาก ณิชาคิดถึงคุณจัง" สาวสวยหุ่นนางแบบเป็นเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อดัง วางกระเป๋าแบรนด์เนมหรูหราพร้อมกับพูดน้ำเสียงออดอ้อน

"ช่วงนี้ผมไม่ได้เดินทางไปเมืองนอก เลยไม่ได้แวะหา"

"แต่ตอนนี้ณิชาอยู่ที่นี่แล้วไงคะ คุณแฟนจ๋า"

"แล้วคุณแฟนจ๋าอยากกินอะไรไหมครับ"

"อะไรก็ได้ค่ะ ณิชากินง่ายทินก็รู้"

"ถ้างั้นกินผมไหม.."

"กินกันบ่อยแล้ว ไม่เบื่อหรือไงคะ"

"สวยขนาดนี้ใครจะอดใจไหวล่ะ"

นอกห้องที่ไร้ผู้คน ปรากฏว่าสาวน้อยอย่างสบู่แอบเดินย่องตามมาแนบหูฟังได้ยินทุกคำบอกกล่าว หัวใจของเธอแตกร้าวปฏิเสธไม่ได้ว่าคิดไปไกลกับคุณหมอทินกรผู้แสนดีที่เคยโอบอุ้มอารีย์มาโดยตลอด

ห้องเช่า

สาวน้อยนั่งรีดผ้าพร้อมทั้งเช็ดน้ำตา ผู้หญิงอย่างเธออย่าว่าแต่คู่ควร แค่ได้รู้จักก็ดีถมเถ สักพักเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ก็ดังเป็นข้อความ

(คุณหมอทินกร : ว่างไหม มาหาหน่อยสิ)

_____________

น้องงอนแน่คุณหมอจอมหื่น! แฟนอะไร กริ๊ดดดดด

กดหัวใจ✅ เพิ่มเช้าชั้น✅ คอมเมนต์✅

เพื่อให้นักเขียนมีกำลังใจเขียนตอนต่อไปด้วยค่ะ

(เจอกันทุกวันเวลา 11.45 น.)