เมียลำดับที่สอง

The Sky Luxury Hotel

สองร่างเปลือยเปล่าบดเบียดแนบชิด ราวกับว่าจะหลอมละลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เสียงครวญครางนั้นดังกระเส่า กลิ่นอายของตัณหาและราคะปกคลุมไปทั่วทั้งห้องสวีท ของโรงแรมหรูระดับห้าดาว

“ที่รัก...ฉันเสียวจนเหมือนจะขาดใจอยู่แล้ว” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเสียงครวญคราง พรมจูบชายหนุ่มที่อยู่ด้านบนรัวไม่หยุด ยามที่เขากระแทกเข้ามา...ความเสียวซ่านมันเรียกร้องให้เธอกระดกรับความเป็นชายนั้นไว้ ยามที่เขาก้มลงดูดกินยอดอก เธอก็นิ่วหน้ามองการกระทำนั้นด้วยหัวใจที่แสนหื่นกระหาย

“คืนนี้คุณดูอยากเป็นพิเศษนะ” คนด้านบนแสยะยิ้ม ค่อยๆเคลื่อนกายเข้าออกช้าๆ ช้า...แต่หนักหน่วง ถึงใจอย่างที่ฝ่ายหญิงชอบ

“ฉันอยากอยู่ตลอดเวลา...อยากทุกครั้งเวลาที่อยู่กับคุณ...อื้อ! เสียวเหลือเกิน...”

“อื้อ! คุณตอดผมหนักมาก”

“ทำฉันแรงๆ อ๊ะ! ได้โปรด...ที่รัก ช่วยทำฉันแรงๆ อ๊ะ! แบบนั้น...อ๊าห์! เสียวจังเลยที่รัก!”

“ครางอีก...ครางดังๆ”

“อ๊าห์! อย่าหยุด...อ๊าห์! ทำฉัน...แรงกว่านี้...ฉันขอแรงๆ อ๊าห์!” พอเขาบอกให้เธอร้องคราง เธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย เช่นเดียวกับที่เธอร้องขอให้เขาอัดกระแทกเข้าหาเธอแรงๆ เขาก็ยินดีที่จะทำ

เสียงกิจกรรมรักดังสนั่นอย่างไม่มีวี่แววที่จะหยุด กายเพศของเขาและเธอตอดรับกันอย่างเข้าขา จังหวะรักที่เรียนรู้กันมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งมันสะเด็ดและสุขล้น เธอเสพติดเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใคร มีแค่เขาเท่านั้นที่ทำให้เธอสุขได้มากมายเพียงนี้

“ผมชอบเวลาที่คุณครางดังๆเหมือนอีตัว” เขาเอ่ยชม

“ถ้าฉันเป็นอีตัว...คุณก็ต้องจ่ายเงินฉันสิ”

“เอาเท่าไหร่?”

“ไม่มากมายหรอกค่ะ แค่ทั้งหมดที่คุณมีก็พอ”

บทรักแสนหวือหวานั้นกินเวลานานจนถึงราวๆเที่ยงคืน เมื่อทั้งสองเสพสมกันจนพอใจ เขาและเธอก็ออกมาดื่มด่ำกับไวน์ปีลึกที่นอกระเบียง ยังคงกอดกันอยู่ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายห่างกายแม้เพียงเสี้ยววินาที

“คุณได้ไวน์ขวดนี้มาจากไหน? รสชาติดีมาก”

“ไวน์กับฉัน...คุณชอบอะไรมากกว่ากัน?” ใบหน้าสวยถามกลับ

“ก็ต้องคุณสิ...ไม่มีอะไรที่จะอร่อยจนผมติดใจไปมากกว่าคุณแล้วล่ะ”

“ฮ่ะๆ ปากหวานจังเลยนะคะ อีกเดี๋ยวฉันต้องกลับแล้วล่ะ”

“โถ่...ไลลา ผมนึกว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันทั้งคืน” ไลลาคือชื่อของหญิงสาว เธอผู้เพียบพร้อมในวัยเพียง 28ปี เป็นถึง CEO ของบริษัทอสังหาชื่อดัง เธอแต่งงานกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนดี ดีทั้งหน้าตาและชาติตระกูลเมื่อหนึ่งปีก่อน แต่อยู่กินได้เพียงไม่นาน สันดานดิบของเธอก็เริ่มทำงาน นิสัยเดิมๆที่แก้ไม่หาย นิสัยคันๆที่รบเร้าให้เธอออกมาหาเศษหาเลยนอกบ้าน อย่างที่เธอทำอยู่ในตอนนี้

“หลุยส์คะ ฉันมีสามีรออยู่ที่บ้าน คุณก็รู้นี่” ไลลาส่งมือไปประคองใบหน้าของชายหนุ่ม ชื่อของเขาคือหลุยส์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนที่บอสตัน แต่เพิ่งมาเสพสมกันได้ไม่นาน แต่เวลาเพียงไม่นานหลุยส์ก็สามารถทำให้ไลลา เสพติดเขาอย่างงอมแงมได้

“ผมรู้ครับว่าคุณมีเขารออยู่ แต่ในเมื่อเขาไม่สามารถทำให้คุณมีความสุขได้ คุณจะกลับไปทำไม อยู่กับผมต่อเถอะนะ ผมยังกินคุณไม่อิ่มเลย” ว่าแล้วชายหนุ่มนักลงทุน ก็รั้งเอวบางเข้ามากอดไว้แน่น ซุกใบหน้าลงดอมดมซอกคอแสนหอม

“อื้อ! อย่าค่ะ...ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องกลับ เพราะพรุ่งนี้ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับเขา”

“เรื่องอะไรครับ? อย่าบอกนะว่าคุณจะยอมหย่ากับเขาแล้วมาหาผม?”

“ฮ่ะๆ เลิกล้อเล่นเถอะค่ะ เรื่องสำคัญที่ว่า...คุณเองก็รออยู่ไม่ใช่หรือไง?”

“มีอะไรสำคัญกว่าเรื่องหย่าของคุณ?” หลุยส์ยังคงแกล้งทำเป็นล้อเธอเล่น

“ก็เรื่องที่ดินติดแม่น้ำนั่นไง”

“ไหนคุณบอกว่าเขาไม่ยอมขาย?”

“พรุ่งนี้ฉันจะพูดกับเขาอีกสักครั้ง ไม่งั้นโครงการใหม่ของเราก็คงจะไม่ได้เริ่มสักที”

“ผมรักคุณ...รักมาก คุณรู้ใช่ไหมที่รัก?” หลุยส์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของไลลา

“ฉันรู้ค่ะ เพราะฉันก็รักคุณมากเหมือนกัน...อื้อ!” สิ้นคำบอกรัก ชู้รักก็จู่โจมจูบอันเร่าร้อนให้แก่กัน รสชาติความรักแสนสกปรกที่ต้องหลบซ่อนและปิดบัง ช่างน่าเย้ายวนใจ น่าพิศวงจนไลลาไม่อยากจะกลับบ้านไปเจอคนดีที่แสนน่าเบื่ออย่างสามีของเธอ...ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องที่ดินผืนนั้น คืนนี้เธอคงอยู่กับหลุยส์และปล่อยให้เขาได้กลืนกินทั้งคืน...

HS Village

บ้านสไตล์โมเดิร์นขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้านของผู้ดีมีเงิน บนที่ดินผืนใหญ่ใจกลางเมืองที่มีนามสกุลดังอย่าง อินทรสกุล เป็นเจ้าของ นามสกุลที่ต้นตระกูลนั้นเป็นถึงชนชั้นสูงในวัง สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น จนถึงทายาทคนสุดท้ายอย่าง กัลป์ อินทรสกุล เขาคืออาจารย์หนุ่มสุดหล่อจากสาขาวิชาออกแบบภายใน อายุเพียง 28ปี เขาก็ได้ขึ้นมาเป็นอาจารย์แล้ว ด้วยความสามารถล้วนๆ ไม่ใช้นามสกุลเข้าช่วยใดๆ

“คุณกัลป์รับชาหรือกาแฟคะวันนี้?” เสียงของแม่บ้านเอ่ยขึ้นมา เมื่อถึงเวลาเจ็ดโมงตรง ซึ่งเป็นเวลาที่กัลป์จะลงมารับอาหารเช้า

“ผมขอกาแฟครับ เอ่อ...ป้านวลครับ แล้วไลลาล่ะ เมื่อคืนเขากลับมาดึก แต่ตื่นมาผมไม่เห็นเขาแล้ว”

“นั่นไงคะ คุณไลลาลงมาพอดีเลย” เมื่อเห็นว่าร่างบางในชุดนอนผ้าแพรสีดำเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน ชายหนุ่มผู้เป็นสามีก็ยกยิ้มอบอุ่นขึ้นมาในทันที

จุ๊บ!

“มอร์นิ่งค่ะ ที่รัก” ไลลาเดินเข้ามาโอบรอบคอของสามีจากด้านหลังจูบเบาๆที่แก้มของเขา

“มอร์นิ่งครับ”

“เมื่อคืนไลลากลับมาเกือบจะตีสองอยู่แล้ว เห็นคุณหลับอยู่ไม่อยากกวน ก็เลยไปนอนที่ห้องรับแขกน่ะค่ะ”

“กวนตรงไหนครับ? ถ้าได้นอนกอดคุณ...ผมไม่เห็นว่ามันเรื่องรบกวน แล้วทำไมถึงตื่นเช้าล่ะ คุณน่าจะพักต่อนะ ช่วงนี้งานคุณหนัก ผมเป็นห่วงนะ” กัลป์เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าภรรยานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเขา และเริ่มยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม

“ไลลามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณค่ะ”

“เรื่องอะไรครับ?”

“ที่ดินที่คุณย่าให้คุณ...ไลลาขอได้ไหมคะ?”