กลืนน้ำลายตัวเอง..(6)

Titan

อย่างที่รู้ สามสี่วันนี้ผมต้องหลบหน้าแม่จนรู้สึกหงุดหงิดไปซะทุกอย่าง จะเข้าบริษัทก็ไม่ได้ แม่นะแม่จะอะไรกับผมนักหนาก็ไม่รู้ หลังจากที่ผมดูงานที่หอพักของพนักงานผับเรียบร้อย ผมก็ตัองไปหาที่สำหรับทำงานของตัวเอง และตอนนี้ผมบล็อกเบอร์ช่องการติดต่อของแม่ทั้งหมด ขณะที่ผมทำงานอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอผมเห็นสายที่โทรเข้าก็รีบกดวางสายทันที

"กูคิดว่ามึงตายไปแล้วซะอึก"ผมพูดด้วยความโมโหพี่ชายฝาแฝดที่ทิ้งงานตัวเอง ทำให้ผมต้องมาเสียเวลาทำแทน

(โทษที เมื่อคืนหนักไปหน่อย)ไอ้กล้าพี่ชายผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ

"ไอ้สัส"ผมสบถด่ามันอย่างไม่สบอารมณ์

(ไอ้ท่าน กูพี่มึง)

"แม่งงง..แล้วมีไร"

(แม่โทรหากู...)

"กูไม่ไป"ผมแทรกพูดขึ้น เพราะรู้เลยว่าที่แม่โทรหาไอ้กล้าเพราะอยากจะให้มันมาบอกให้ผมเข้าบ้านไปพบท่าน

(มึงคิดว่าจะหนีเขาได้ตลอดเหรอ?)

"เฮ้อ.."ผมพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนัก

(มึงทำตามที่กูบอก แม่เลิกยุ่งกับมึงแน่)พี่ชายฝาแฝดแนะนำเรื่องไร้สาระ นั้นอีกแล้ว

"...."

(ถึงมันจะดูไร้สาระ แต่ก็สามารถทำให้แม่เลิกรังควานมึงได้น๊าาาา)เหมือนมันจะรู้ว่าผมกำลังด่ามันว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

"..."ผมเงียบเพราะกำลังใช้ความคิด

(กูช่วยแนะนำผู้หญิงที่จะมารับจ้างให้ได้นะ)

"ไม่ต้องเสือก!"ผมสวนกลับทันควัน

(แล้วแต่น๊าาา...กูจะบอกมึงแค่นึ้แหละ)

(พี่กล้าเสร็จหรือยังคะ)มีเสียงผู้หญิงดังเข้ามา เดาได้เลยว่าที่พี่ชายผมยังอยู่ที่โรงแรมกับผู้หญิงที่มันหิ้วไปกิน และที่มันบอกว่า เมื่อคืนหนัก น่าจะเล่นกันจนเช้าล่ะสิ แล้วผมก็เลือกที่จะกดวางสายไป

จู่ ๆ ในหัวผมก็นึกถึงใบหน้าของมะปรางขึ้นมาซะงั้น ผู้หญิงที่ผมเผลอยิ้มให้ ถึงแม้เธอจะไม่เห็น แต่เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมยิ้ม คำพูดของไอ้กล้าก็แทรกขึ้นมา

'หรือว่าผมอาจจะต้องกลืนน้ำลายตัวเอง' แต่ผมจะทำยังไงล่ะ ถึงจะจ้างมะปรางมาเป็นเมียได้ ใช่ ! ผมกำลังจะทำเรื่องที่ผมคิดว่ามันไร้สาระ และไม่คิดที่จะทำขึ้นมาซะแล้ว.

คืนนี้ผมไปที่ผับเพื่อจะไปดื่มแก้เซ็ง และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้าง เมื่อผมลงมาจากห้องวีไอพีแล้วเดินมาสูบบุหรี่ ทำให้ผมได้ยินมะปรางกำลังคุยโทรศัพท์ จึงรู้ว่าเธอกำลังต้องการเงินไปช่วยที่บ้าน ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอแล้วยื่นข้อเสนอให้ และแน่นอนว่าเธอไม่รับ แต่ผมคิดว่า ยังไงเธอจะต้องรับข้อเสนอของผมแน่ ๆ เพราะเงินมากขนาดนั้น ผมคิดว่าเธอคงหาไม่ได้แน่ ๆ เพราะเท่าที่รู้มาเธอมาอยู่ที่นี้เพื่อทำงานหาเงินส่งให้ที่บ้านใช้หนี้ และเธอเองก็เพิ่งจะเข้ามาทำงานเองด้วย.

วันต่อมา ผมขับรถมาที่หอพักพนักงานผับ ไม่ได้มาตรวจงานหรอก แต่มาดูทีท่าของมะปราง และสุดท้ายเธอก็ยอมตกลง ผมจึงจะพาเธอไปคุยที่คอนโด

.

.

.

Maprang

ตอนนี้ฉันเดินตามชายร่างสูงมาที่รถของเขา.ก่อนที่จะเปิดประตูรถ

"คุณท่านจะพาปรางไปไหนคะ"ฉันเอ่ยถามเจ้าของรถที่กำลังเปิดประตูรถที่ฝั่งคนขับ

"คอนโด"เขาตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ แต่ฉันตกใจ อะไรกันให้ฉันไปคอนโดเขางั้นเหรอ และแล้วฉันก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา

"...."ฉันจ้องมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก

"ขึ้นรถสิ"

"เอ่อ..เอ่อ"ฉันก้มหน้าลง จริงสิ เขาจ้างฉันให้ไปเป็นเมีย เมีย? แล้วฉันจะตัองมีอะไรกับเขาด้วยไหมนะ ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่ถ้าจะต้องมีอะไรกับเขา ฉันจะทำยังไงดี จะยอมหรือ...

"เธอกลัว?"คุณท่านเลิกคิ้วถามหน้านิ่ง ใช่ ฉันกลัวเขา

"...."ฉันก้มหน้ากรอกตามองที่พื้นด้วยความประหม่า

"หึ"น้ำเสียงหัวเราะของเขาแฝงความเยาะเย้ยฉันยังไงไม่รู้

"ปรางไม่ได้กลัว"ว่าแล้วก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถทันที เหอะ คนอย่างปรางฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ค่ะ ปัง ! เสียงประตูฝั่งคนขับปิด ชายหนุ่มหน้าหล่อก็สตาร์ทรถขับออกมาทันที ระหว่างทางในหัวฉันปั่นป่วนไปหมด คนขับก็เงียบซะเหลือเกิน ไม่พูดอะไรเลยกลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือยังไงกัน สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นคนเปิดปากพูดก่อน

"ทำไมคุณต้องพาปรางมาที่คอนโดด้วย"

"เพราะเธอต้องย้ายมาอยู่"เขาตอบแต่ไม่หันหน้ามานะ

"ทำไมปรางต้องไปอยู่"

"หยุดถามคำถามโง่ ๆ"เสียงทุ้มดังขึ้นทันที ที่ฉันพูดจบ

"...."ฉันเบือนหน้าไปที่ข้างถนนแล้วลอบหายใจออกมา จากนั้นบรรยากาศก็เงียบเหมือนเดิม

จนคุณท่านขับรถมาที่ตึกสูงซึ่งมันดูหรูหรามาก เขาขับรถเข้ามาจอดแล้วพาฉันขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 38 โดยไม่พูดอะไรอีกตามเคย พอประตูลิฟต์ชายหนุ่มหน้านิ่งก็เดินเอามือสอดไปในกระเป๋านำหน้าฉันออกมา ชั้นนี้มีห้องแต่สองห้องเอง แล้วพอเข้าไปในห้อง คือมันกว้างมาก ราวกับบ้านหลังหนึ่งก็ว่าได้

"โห เรินใหญ่เวอร์"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ 'เริน หมายความว่า บ้าน'

"มานั่ง"ขณะที่ฉันยืนกวาดสายตาไปรอบ ๆ แบบตะลึงในความกว้างใหญ่และหรูหรา เสียงทุ้มก็ดังเข้ามา ฉันหันไปที่เจ้าของเสียง ก็เห็นว่าเขานั่งอยู่บนโซฟาหรูกำลังจุดบุหรี่สูบ ฉันจึงรีบเดินไปนั่งตรงข้ามเขา

"ปรางต้องทำอะไรบ้าง"ฉันเอ่ยถามทันที

"เป็นเมีย"ตอบสั้นมาก พ่นควันใส่หน้าฉันไปอีก

"เมียน่ะ ต้องทำอะไรบ้างล่ะ"พูดจบ ฉันก็เบือนหน้าไปลอบหายใจให้กับคนพูดน้อยกลัวดอกพิกุลร่วง

"เธอไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าเป็นเมียจะต้องทำอะไร?"ฉันหันหน้ากลับมาก็เห็นสายตาเขาที่มองเรือนร่างฉันอย่างโลมเลีย แล้วยังจ้องมาที่หน้าอกฉันด้วย จึงรีบยกมือปิดหน้าอกตัวเองทันที

"หึ"เขาแค่นหัวเราะแล้วส่ายหน้าก่อนที่จะอัดบุหรี่เข้าปอดก่อนที่จะพ่นควันออกมา ฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันเนี่ย ที่รับจ้างมาเป็นเมียเขา

"ตะ ต้องมี..เอ่อ.."

"ต้องสิ"ฉันกำลังจะถามเรื่องนั้น ชายหนุ่มก็แทรกตอบกลับมาทันที ทำเอาหัวใจฉันเต้นดัง ตุ่บ ตุ่บ

"ไม่นะ"ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมพูดปฏิเสธ

"ฉันคิดไว้แล้วว่าคนอย่างเธอมันคนขี้ขลาด"ห๊ะ! ขี้ขลาดงั้นเหรอ นี้เขาหยามฉัน

"ปรางไม่ใช่คนขี้ขลาด"ฉันสวนกลับแล้วนั่งลงที่เดิม

"แต่ถ้าปรางจะต้องนอนกับคุณ งั้นคุณก็ต้องจ่ายเพิ่ม"เอาว่ะ จะเสียตัวทั้งที ห้าแสนมันน้อยไป เพราะฉันยังเวอร์จิ้นอยู่นะ ขอให้มันคุ้มหน่อย

"ได้สิ เท่าไหร่ล่ะ.."ทำไมง่ายจัง?

"..แต่เธอต้องทำหน้าที่เมียให้ฉันพอใจ เธอจะเรียกเท่าไหร่ก็ว่ามา"ฉันคิดว่าเขาจะเป็นคนนิ่ง ๆ ไม่สนใจพวกเรื่องอย่างว่าแบบพี่ชายเขา แต่ฉันคิดผิด ไม่แน่เขาอาจจะยิ่งกว่าพี่ชายเขาด้วยซ้ำ แต่เอาเถอะมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ต้องกล้าได้กล้าเสีย ฉันจะเรียกเงินจากเขาเพื่อเอามาใช้หนี้ให้พ่อทั้งหมดก็ หนึ่งล้านห้าแสนบาท

"ล้านห้า"ฉันบอกกับชายหนุ่มหน้าหล่อที่นั่งสูบบุหรี่อย่างสบายใจ

"ได้"เจ้าของใบหน้าหล่อตอบกลับมาสั้น ๆ อย่างไม่คิดอะไรเลย

"แล้วปรางจะต้องเป็นเมียคุณนานแค่ไหน"ฉันคงไม่ต้องเป็นเมียเขาไปตลอดหรอกนะ

"จนกว่าแม่ฉันจะเลิกรังควาน"ไม่มีกำหนด บ้าจริง! คุณท่านดับบุหรี่ใส่ในที่เขี่ยแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"ฉันขอดูลีลาว่าที่เมียรับจ้างหน่อย"บ่าวนี้ดูหื่นไปนะ บ้าน่า กลางวันแสก ๆ เลยเหรอ

"เอ่อ..คือว่า"พอจะต้องไปนอนแก้ผ้าให้ผู้ชายหัวใจฉันก็สั่น ๆ กลัว ๆ ขึ้นมาทันที

"เริ่มใจเสาะ?"

"เปล่า ปรางไม่ได้ใจเสาะสักหน่อย"ไม่ชอบเลยที่เขามักจะสบประมาทฉันแบบนี้ เหอะ ฉันลุกขึ้นจากโซฟา.

"ห้องคุณอยู่ไหนล่ะ"

"หึ"ชายหนุ่มร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนที่จะผายมือไปที่ด้านขวามือ ฉันจึงก้าวขาเดินนำหน้ามาด้วยหัวใจสั่น ๆ ฉันกำลังจะโดนเปิดซิงแล้วเหรอเนี่ย

??????????