01 | ราชสีห์ล่าหนู

ประเทศอังกฤษ

ควันพิษของบุหรี่ถูกพ่นในอากาศอันแสนบริสุทธิ์แว่นตาดำกันแดดถูกถอดออกและคาดไว้คอเสื้อวีเน็คสีเทา อีกมือข้างที่ว่างสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงสแล็คยืนจ้องมองตึกสูงตระหง่านของคอนโดมิเนียมหรู เขาเคยมาที่นี่แล้วเมื่อห้าปีก่อนเพื่อพบกับผู้หญิงคนนึงที่เขาหลงรักหมดหัวใจ

“ทำไมเธอไม่กลับไปหาฉันแองจี้”ไรเดอร์ตัดสินใจทิ้งก้นบุหรี่ที่ตนสูบเมื่อครู่ลงพื้น เธอคงจะอยู่ที่นี่ใช่ไหมแล้วทำไมล่ะทำไมเจ้าหล่อนถึงปล่อยเวลาเนิ่นนานเหมือนอยากจะหายจากชีวิตของเขาไปเช่นนี้

“...”ไม่มัวคิดให้ปวดหัวเท้าหนักก้าวฉับพลันไปข้างหน้าเพื่อไปยังจุดหมายนั่นคือห้องของแองจี้ผู้เป็นดั่งหัวใจของเขาที่ผูกไว้กับเธอ ลิฟต์ถูกสั่งการโดยนิ้วเรียวหยาบของชายหนุ่ม พลันหัวใจดวงแกร่งก็เต้นระส่ำด้วยความหวั่นใจแปลกๆ

ติ๊ง!

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกกว้างในชั้นที่สี่สิบสาม ไรเดอร์ก็ก้าวเท้าแข็งแรงมองไปยังห้องของแองจี้ เขาเคยมาหาเธอที่นี่ครั้งหนึ่งเมื่อสี่ปีก่อน ในวันที่บอดี้การ์ดหนุ่มมาตามสืบเรื่องของลีน่านายหญิงของเขาและยังเป็นเพื่อนสนิทของเมียรักเขาเสียด้วย

ติ่งต่อง! ติ่งต่อง!!

แอด~

“มาหาใคร?”WTF! เสียงเข้มดังขึ้นทำให้คิ้วดกหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม ร่างสูงของผู้ชายหน้าคมหุ่นไล่เลี่ยกับเขาเปิดประตูห้องออก

“มึงอยู่ห้องเมียกูได้ไง”ไม่พูดพร่ำทำเพลงไรเดอร์ตรงปรี่เข้าไปปล่อยหมัดหนักเข้าที่ฝั่งแก้มขวาอย่างแรงจนคนโดนกระทำล้มไปกองบนพื้นพรหม

“เฮ้ย!...อะไรวะ”

“เมียกูอยู่ไหน!”ดวงตาประดุจดั่งมัจจุร้ายจ้องมองเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่ตนอยากจะควักปืนตรงเอวสอบมายิงแสกหัวให้ดับคาที่ไปเสีย

“เชี่ยไรวะ!...กูเพิ่งซื้อห้องนี้เว้ย”ชายหนุ่มที่เพิ่งซื้อคอนโดใหม่หลังจากเจ้าของห้องคนเก่าประกาศขาย ทว่าเพียงแค่เดือนเศษกลับมีคนมีกดอ๋อดและเข้ามาทำร้ายตนโดยไม่ฟังเหตุผล

“มึงคิดว่ากูโง่เหรอ!”

“เออ! โง่!”ตอบอย่างไม่กลัวตายก็ไอ้บ้านี่มันโง่จริงๆ นิ

“มึงอยากตายใช่ไหม”ไรเดอร์สติขาดผึ่งจากเมื่อครู่เพียงโกรธจัดที่เห็นผู้ชายอื่นอยู่ในห้องของเมียตน แต่ตอนนี้เหมือนกับคนใต้ร่างที่มีเท้าหนักของเขาเหยียบอกอยู่นั้นไม่อยากมีชีวิตต่อลมหายใจถึงวันพรุ่งนี้

กึก!

“อร๊าก!...มะ มึงเอาตีนออกไปกูจุก”มือขวาเจ้าพ่อมาเฟียถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยอมยกเท้าหนักขึ้นเพื่อให้ผู้ชายร่างใหญ่เป็นอิสระ

“ซื้อห้องนี้นานหรือยัง”เมื่ออีกฝ่ายลุกขึ้นยืนเขาก็ถามทันทีถือวิสาสะสาวเท้าเรียวยาวไปที่โซฟาตัวใหญ่

“เมื่อเดือนที่แล้ว ฉันมาจากบราซิลและเห็นเจ้าของห้องประกาศขายในราคาไม่แพงเลยตัดสินใจซื้อ”เจ้าของห้องคนใหม่ว่าพลางเดินไปหยิบเอกสารสำคัญใบซื้อชายและครอบครองตามกฎหมายให้กับไรเดอร์ดู

“รู้ไหมว่าเมียกูอยู่ที่ไหน?”เขาถอนหายใจอย่างละเหี่ยใจ เธอต้องการจะหนีจากเขาไปจริงๆ ใช่ไหม นายหญิงคงจะบอกสินะว่าเมื่อเดือนก่อนเขาได้ลางานกับคุณราฟมาเฟียใหญ่ในปารีสเพื่อมาง้อแองจี้ที่อังกฤษ

“เมียคุณก็ไปหาเองสิ!”

“ไอ้เวรนี่!”เอากับมันสิ~ คงอยากให้เขาฝังลูกตะกั่วเข้าสมองจริงๆ สินะ

“อ๊ะๆ ตอนนี้คุณบุกรุกห้องผมอยู่นะ เชิญออกไปได้แล้ว!”ฝ่ามือหนาผายเชิญเพื่อให้ไรเดอร์ออกจากห้อง อีกทั้งสภาพของเขาในตอนนี้ก็จะไม่แจ้งความหรือเอาผิดใดๆ

“…”เสียงลมหายใจหนักๆ ถูกพ่นออกมาอีกครั้ง สายตาคมกลอกไปมาในอากาศก่อนจะหลับตาข่มความรู้สึกของตัวเอง

‘เธออยากจะเล่นเกมราชสีห์ล่าหนู’มือขวาตัดสินใจเดินออกจากห้องไปเพื่อเริ่มต้นใหม่ เมียเด็กของเขาชั่งร้ายกาจนัก ตอนนี้ชายหนุ่มได้แต่ยืนกุมหัวใจของตนที่กำลังสั่นระรัว

“ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ฉันสัญญาต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินตามหาหัวใจของฉันให้เจอ”

ดวงดาวประดับประดาเต็มมากมายในวันนี้ท้องฟ้าชั่งสวยงามสดใส รอยยิ้มบางเบาผุดพรายบนดวงหน้างามนานแล้วสินะที่เธอไม่ได้พบเจอคนใจร้าย เธอพยายามจะหนีเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะมาที่ประเทศอังกฤษ

“อย่าได้พบหรือเจอกันอีกเลยไรเดอร์”เสียงใสพูดขึ้นก่อนจะหลับตาพริ้มเพื่อให้สายลมกระทบกับใบหน้า เธอหนีเขามาไกลพอสมควร มิหนำซ้ำยังมาพักในบ้านพักตากอากาศลับที่อำนวยความสะดวกครบครันในการติดต่องานอีกด้วย

“มันง่ายเกินไปมั้ง!”สะ…เสียงใคร! ไม่รอให้สงสัยแองจี้ตัดสินใจหันกลับมายังต้นเสียง ดวงตากลมโตสีฟ้าเบิกกว้างมองผู้มาเยือนใหม่ด้วยความตกใจระคนหวาดระแวง

“ระ….ไรเดอร์”

“ไงเบ๋บี๋! คิดถึงพี่หรือเปล่า”รอยยิ้มของปีศาจร้ายประดับขึ้นที่มุมปาก จ้องมองเธอเกินจะคาดเดาว่าเขานั้นคิดอะไรอยู่ ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริกอยากพูดอะไรสักอย่าง ทว่ากลับไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกไป

“นะ…นายรู้ได้ไง วะ...ว่าฉันอยู่ที่นี่”ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพลางหันซ้ายแลขวาหาทางหนีทีไล่ แต่เปล่าประโยชน์เมื่อรอบข้างเต็มไปด้วยความมืดมน

“ไม่สำคัญหรอกแองจี้ ไหนบอกว่าจะเป็นเด็กดี”

“…”

“เคยบอกแล้วใช่ไหมถ้าหนีกูมึงตาย!”ชายหนุ่มตะคอกใส่หน้าหญิงสาวด้วยคำหยาบ ยกปืนที่ถือไว้ขึ้นนกจ่อหัวของแองจี้

“อย่า! อึก…อย่าทำอะไรแองจี้เลย”เธอเว้าวอนยิ่งเห็นวัตถุสีดำเงาจ่อที่หัวของตนสติก็กระเจิดกระเจิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“หลับตาไว้ที่รัก สาบานว่าเธอจะทรมานอย่างแสนสาหัส!”ในเมื่อเป็นคำสั่งของเขาเธอเองก็ไม่กล้าขัด ชายหนุ่มเหมือนคนสติเลื่อนลอยดุ้นลิ้นเล่นในกระพุ้งแก้มไปมาไม่ฟังคำขอร้องอ้อนวอนของเมียตัวน้อย

“อึก! ยะ…อย่าทำ”

ปัง!

“กรี๊ด!!!”เสียงกรีดร้องราวกับกำลังจะขาดใจทำให้แองจี้สะดุ้งตื่นจากความฝันอันเลวร้าย เหงื่อในกายผุดขึ้นเต็มทั่วเรือนร่างของเธอ

“ฝันเหรอนี่”คนตัวเล็กพ่นลมออกจากปากอย่างโล่งอก สงสัยว่าเธอจะคิดมากจนเกินไปเลยเก็บเอาไปฝัน ทำไมกันคนใจร้ายอย่างเขาจึงไม่เคยเลือนหายจากใจเธอเลยสักนิด แม้กระทั่งความฝันเขายังตามหลอกหลอนให้เธอตื่นกลัวขนาดนี้…ขอเพียงให้

ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน…