บทที่ 2 ข้อเสนอ

ฉึก!

“โอ้ยยย!”

ร่างของชายคนเดิมชื่อยิวได้ลงไปนอนดิ้นหมุนตัวพลิกไปมากับพื้นแสดงอากาศออกมาอย่างแสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ตนได้รับอย่างไม่สิ้นสุด

มือใหญ่ทั้งสองของเขาต่างก็จับกุมแผลเพื่อหวังบรรเทาความเจ็บปวดที่ได้รับถึงแม้จะมีของเหลวสีแดงสดคาวต่างพร้อมกันหลั่งไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกเต็มไม้เต็มมือก็ตาม การกระทำอันแสนแสนโหดร้ายทารุณและเถื่อนแบบนี้มันยิ่งกว่าการฆ่าให้ตายไปเลยทีเดียวเสียยังดีกว่าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน

“ชะ ชั้นขอ ขอชีวิต”

“ขอชีวิต?”

ผีพนันอย่างไอ้ยิวเนี่ยนะขอชีวิตจากผมเหอะตลกสิ้นดีวะ ผมแสยะปากออกอย่างไม่เชื่อเพราะที่แท้ก็รักตัวกลัวตายเหมือนกันหรืออีกประเด็นมันเริ่มที่จะกลัวมีดของผมแล้ว

น่ากลัวขนาดนั้นเชียว...

ถ้าถามว่าทำไมใช้มีดปืนไม่ถนัดหรอตอบได้เลยว่าถนัดทั้งสองระเบิดก็ยังถนัดเลยแต่ที่เลือกไม่ใช้ปืนก็เพราะว่ารักความสงบ ไม่อยากทำให้เกิดเสียงดังในเวลากลางคืนดึกดื่นแบบนี้ใช้มีดมันดีกว่าเยอะทั้งยังมีน้ำหนักเบาพกพาสะดวกสบายยิ่งได้เห็นเวลามีดมันปักเข้าไปที่เนื้อมันก็ยิ่งสะใจ มีดนำกลับมาใช้ใหม่ได้นะแต่สำหรับผมเองเมื่อใช้แล้วก็ทิ้ง

“ชะ ใช่ขอชีวิต”

เสียงอันสั่นเครือและสะท้านไปยังลำคออย่างแหบๆ พูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าซันอย่างเอาจริงตามที่เขาพูด

“ของที่ใช้แลกชีวิตมึงคือ?”

อยากจะรู้นักว่าถ้าให้โอกาสมันอีกครั้งหนึ่ง ‘ของ’ ที่ไอ้ยิวมันจะใช้แลกกับชีวิตของตนเองเป็นอะไร?

มีค่ามากแค่ไหน?

แล้วทำไมผมจะต้องเสียเงินตั้ง 10 ล้านเพื่อแลกกับของที่มันเอามาใช้แลกด้วย

“นะ นะ น้องสาวชั้นเอง!”

ชั่ว...

เนี่ยนะหรอวะความคิดของคนผู้เป็นพี่ชายแท้ๆ ขายได้แม้กระทั่งน้องในไส้สายเลือดเดียวกับตัวเอง เป็นพี่แทนที่จะดูแลปกป้องน้องไอ้นี่มันเลวระยำกว่าผมจริงๆ

“น้องมึงเป็นอีตัวหรอวะถึงได้ขายให้กู?”

“ไม่ใช่รับรองว่ายังสด ซิงไม่ผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อนแน่อีกทั้งยังมีหน้าตาน่ารัก รับรองถูกใจ”

“ถุย! สำหรับคนอย่างกูไม่เคยขาดผู้หญิงน้องสาวมึงไม่มีค่าถึง 10 ล้านหรอกวะ” ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้ยิวให้มันลุกขึ้นจากพื้นมาประจันหน้ากับผมอย่างจัง “กูให้มึงดูหน้ากูเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตนะไอ้ยิว”

“ชั้นรับรองจริงๆ นะว่ายาหยียังสดยังซิง จริงๆ ขนาดเที่ยวกลางคืนยังไม่เคยนับประสาอะไรกับมันจะเคยเรื่องแบบนั้น”

ผัวะ!

“กูบอกว่า....”

ตุบ!

แรงกำปั้นของผมชกไปยังใบหน้าของไอ้ยิวอย่างจังอีกครั้งหนึ่งจนตอนนี้ร่างของมันทรุดลงไปนอนราบกับพื้นเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็มีเสียงวัตถุหนึ่งตกมากระทบอยู่บนเท้าของผมทันทีพร้อมกับแสงจะสว่างจ้า วัตถุนั้นมันทำให้ผมก้มเก็บขึ้นมาแล้วก็เจอกับบางสิ่งบางอย่างที่แสดงเป็นรูปภาพออกมาอย่างชัดเจน

“เออ กูตกลงกับข้อเสนอของมึงไอ้ยิวอีกสองวันกูจะไปรับ ‘ของ’ มาด้วยตัวเอง!”

“…”

โทรศัพท์ถูกโยนไว้ที่หน้าอกของยิวอย่างแม่นยำราวกับการจับวางอีกทั้งสายตารัตติกาลของคนที่ยืนอยู่ข้างที่เขานอนก็มีสายตาที่แวววาวอย่างชัดเจน

“เอออีกอย่างไม่มีระยะกำหนดว่ากูจะคืนของให้กับมึง กูจะคืนให้ก็ต่อเมื่อเบื่อไร้คุณค่า”

ผมยังงงกับการกระทำของไอ้ซันที่เดินจากที่นี้ไปแล้วทำไมเจ้าหนี้ของตัวเองที่มันเกิดมีการเปลี่ยนใจกะทันหันตอบรับข้อเสนอของผมอย่างง่ายดายแบบนี้ทั้งๆ ที่มันก็ปฏิเสธมาก่อนหน้าแต่ก็ชั่งเถอะยังไงในตอนนี้ผมก็มีชีวิตอยู่ต่อบนโลกแล้วและไม่ต้องได้ใช้หนี้สักบาท

@VILLAIN CLUB

เสียงดนตรีที่ดังขึ้นมาพร้อมกับแสงสีเสียงที่วูบวาบอย่างครื้นเครงและต่อเนื่องจนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้งในค่ำคืนที่แสนยาวนานแม้จะก้าวเข้าสู่วันใหม่ไปเรียบร้อยแล้วก็ตามแต่นักท่องราตรีทุกคนในที่นี้ยังไม่เลิกรา