เมียรักบำเรอแค้น

ผัวะ!

เสียงของกำปั้นที่ส่งออกไปอย่างเน้นๆ เข้ากระทบกับใบหน้าเข้มอย่างหนักหน่วงจนทำให้ชายดังกล่าวร่วงหล่นเซลงไปกระทบพื้นหินปูนจนพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุทักทุเลไม่นานนักสิ่งที่เป็นผลตามนั่นก็คือของเหลวมีกลิ่นคาว เมื่อถูกสัมผัสด้วยปลายลิ้นจะรู้สึกเค็มๆ ตรงมุมปาก ชายคนนั้นเช็ดออกอย่างลวกๆ ก่อนจะใช้สายตาของตัวเองมองไปสบกับดวงตาสีรัตติกาลของบุรุษที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าของเขา

“ชั้นขอเวลาสักนิดจะคืนให้ทั้งต้นและดอก”

เขาเปล่งวาจาออกมาอย่างเป็นเชิงในการต่อรองก็ไม่ปาน ในเมื่อชายตรงหน้าเขานั้นเป็นเสมือนกับผู้ตัดสินชีวิตว่าถึงเวลาที่จะได้ไปเกิดใหม่แล้วหรือยัง สายตาสีรัตติกาลของบุรุษที่อยู่ตรงหน้าจ้องมองมายังเขานั้นชั่งเป็นสายตาที่ค่อยข้างสื่อความได้อยากยิ่งอีกทั้งวาจายังไม่เปล่งมาจากริมฝีปากที่ดำขลิบสักคำหรือแม้แต่ประโยคเดียว

“...”

“คราวนี้ชั้นพูดจริงไม่ได้โกหก”

“มันน่าเสียดายที่มึงใช้สิทธินั้นหมดไปแล้ว”

ประโยคแรกที่บุรุษตรงหน้าเปล่งเสียงอันเยือกเย็นผสมกับความหนักแน่นและเด็ดขาดออกมา สายตาสีรัตติกาลส่งไปยังชายที่พึ่งโดนกำปั้นไปเมื่อกี้ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มส่งมาให้เป็นการสมเพช

“…”

“ถึงเวลาที่มึงจะต้องชดใช้ให้กู!”

ผมคว้าใบมีดอันคมกริบออกมาจากข้อเท้าของตัวเองก่อนที่จะควงในมืออยู่แบบนั้นอย่างไปมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลามากนักขอแนะนำตัวเลยแล้วกันผมชื่อ “ซัน” หนึ่งในกลุ่มที่ทุกๆ คนต่างขานนามให้เรียกว่า 7V [7 VILLAIN] หรือคำที่ได้ยินติดหู 7 วายร้าย

กลุ่มนี้ก็แค่หล่อ โหด เถื่อน อันตราย โคตรเลว อีกนับไม่สิ้นที่ทุกคนต่างสรรเสริญเรียกขึ้นซึ่งแต่ละคำมันไปในทางที่เลวๆ ทั้งนั้น น่าแปลกที่ยังมีสาวสวยแต่โง่เข้ามาให้เป็นของเล่นอย่างมากมายจนนับไม่ถ้วนอย่างผมมันก็มีแค่ครบทั้งหมดเอง

เข้าเรื่องเลยแล้วกันไอ้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันชื่อยิวเป็นลูกหนี้คนสำคัญ สำคัญที่สุดในขณะนี้และในเวลานี้เลยแหละ ไม่ต้องสงสัยอะไรให้มันมากความยืดเยื้อยอมรับเลยว่าผมปล่อยเงินกู้ปล่อยแบบนอกกฎหมายเสียด้วยสิ เวลาทวงก็ใช้วิธีการทวงในแบบของตัวเองเนี่ยแหละจะได้ไม่ต้องเสียเวลามาขึ้นโรงขึ้นศาลบอกเลยว่ามันเปลืองเวลา ส่วนไอ้ยิวมันติดหนี้ผมไม่ได้มากมายอะไรแค่ 10 ล้านต้นๆ รวมดอกเบี้ยหน่อยๆ

ตอนแรกที่เห็นว่ามันเข้ามายืมก็ส่งตรงเวลาดีอยู่หรอกแต่พักหลังๆ กับออกลายเสียได้จะว่าผมโหดก็ได้นะไม่โกรธอะไรทั้งนั้น ในเมื่อก่อนยืมก็ได้ทำความเข้าใจในกฎที่ผมตั้งไว้แล้วเรียบร้อยครบถ้วนสามารถอ่านทำความเข้าใจได้แต่ส่วนมากโง่ไงปล่อยผ่านไปเพียงแค่พลิกกระดาษไปด้านหลังสุดแล้วก็จรดปากกาเซ็นก็เท่านั้นเป็นอันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอาเงินไปพอถึงเวลาทวงก็ร้องอวดอวย

แบบนี้ซันก็ช่างแม่งเหมือนกันนะครับ

“มึงพร้อมไปทัวร์นรกหรือยังไอ้ยิว?”

ฉึก!

“โอ้ยยย!”

ไม่ทันได้ฟังคำตอบอะไรจากชายที่ชื่อยิว ใบมีดที่แสนคมกริบก็ได้ฉวัดเฉวียนหมุนไปตามแรงที่คนส่งได้กำหนดก่อนที่จะถึงเป้าหมายแล้วเฉือนลงไปยังเนื้อของชายที่ชื่อยิวทันที ทันใดนั้นก็เกิดเสียงร้องอวดอวยครวญครางไม่ได้ศัพท์ออกมาอย่างสนั่นหวั่นไหวในคืนฤดูหนาวอันแสนเยือกเย็นและมืดสนิทในโกดังร้างแห่งหนึ่งมีแต่แรงลมเท่านั้นที่ยังไม่หลับใหล

“ใบนั้นเฉือนแขนซ้ายงั้น.... ใบนี้เฉือนแขนขวาแล้วกัน”

ฉึก!

“โอ้ยยย!”

ร่างของชายคนเดิมชื่อยิวได้ลงไปนอนดิ้นหมุนตัวพลิกไปมากับพื้นแสดงอากาศออกมาอย่างแสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ตนได้รับอย่างไม่สิ้นสุด

มือใหญ่ทั้งสองของเขาต่างก็จับกุมแผลเพื่อหวังบรรเทาความเจ็บปวดที่ได้รับถึงแม้จะมีของเหลวสีแดงสดคาวต่างพร้อมกันหลั่งไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกเต็มไม้เต็มมือก็ตาม การกระทำอันแสนแสนโหดร้ายทารุณและเถื่อนแบบนี้มันยิ่งกว่าการฆ่าให้ตายไปเลยทีเดียวเสียยังดีกว่าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน

“ชะ ชั้นขอ ขอชีวิต”