Chapter 8

“ตะโกนให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอก” เสี่ยทรงพลคร่อมทับร่างบางไว้แน่น แล้วจับมือบางล็อกกุญแจมือติดไว้กับเตียง

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะเสี่ย ฉันขอร้องละ” สปายพูดอ้อนวอนเสี่ยทรงพล เผื่อว่าชายแก่คนนี้จะยังมีคุณธรรมหลงเหลืออยู่บ้าง ว่าเธอไม่ได้ยินยอมขายตัวชดใช้หนี้แทนป้ากับลุงของเธอสักนิด

“เชื่อฟังฉัน แล้วฉันจะทำให้เธอมีความสุข” เสี่ยทรงพลเอามือหยาบกร้านบีบปากเล็กแล้วจับยาเม็ดเล็กกรอกปากของหญิงสาว

“ถุย! ไอ้แก่ตัณหากลับ” สปายสะบัดหน้าออกอย่างแรง แล้วพ่นน้ำลายพร้อมเม็ดยาใส่ใบหน้าของเสี่ยทรงพลทันที ต่อให้เธอต้องตาย แต่เธอไม่มีวันยอมไอ้เสี่ยบ้ากามเด็ดขาด

เพียะ!

“อย่ามาเก่งกับกู!” เสี่ยทรงพลตบไปที่ใบหน้าสะสวยอย่างแรงด้วยความโมโห เสี่ยทรงพลบีบปากเล็กอีกครั้งเพื่อหวังจะกรอกยาใหม่ แต่แล้วเสียงประตูห้องกลับดังขึ้นเสียก่อน

ก๊อก~ ก๊อก~

“มีอะไร!” เสี่ยทรงพลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อลูกน้องของเขาบังอาจมาขัดจังหวะความสุข

“เสี่ยครับ คุณไรเฟิลมาขอพบครับ” ลูกน้องของเสี่ยทรงพลที่อยู่นอกห้องตะโกนตอบกลับมา

“จะมาอะไรตอนนี้วะ!” เสี่ยทรงพลเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อลูกชายของผู้ทรงอิทธิพลมาหาเขาถึงที่บ่อนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เดี๋ยวเรามาสนุกกันต่อนะจ๊ะสาวน้อย เสี่ยขอไปคุยธุระแป๊บ” เสี่ยทรงพลพูดจบ มันก็เอาผ้ามัดปากหญิงสาวเอาไว้แน่น

“...” สปายสะบัดหน้าออกอย่างขยะแขยง เมื่อเสี่ยทรงพลจะเข้ามาสูดดมที่ซอกคอของเธอ

“เมียกูอยู่ไหน!!” เมื่อบิ๊กบอสเห็นเสี่ยทรงพลเดินลงมา บิ๊กบอสก็ปรี่เข้าไปหาเสี่ยทรงพลอย่างไม่เกรงกลัว

“คิดดีแล้วเหรอที่เอาปืนจ่อหัวเพื่อนกูแบบนี้!” ไรเฟิลพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด เมื่อลูกน้องของเสี่ยทรงพลจ่อปืนไปที่บิ๊กบอส โดยที่ลูกน้องไรเฟิลนับสิบคนก็ยกปืนจ่อไปที่เสี่ยทรงพลทันทีเช่นกัน

“เอาปืนลง” เสี่ยทรงพลเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ถึงเสี่ยทรงพลจะเปิดบ่อนพนันและอยู่ในวงการธุรกิจด้านมืด แต่เสี่ยทรงพลกลับไม่กล้าต่อกรกับครอบครัวมหาอำนาจตระกูลของรัชตะ พ่อของไรเฟิล เพราะถ้าเทียบกันแล้วบ่อนของเสี่ยทรงพลก็แค่บ่อนปลายแถว

“เมียกูอยู่ไหน!” บิ๊กบอสเอ่ยถามอีกครั้ง

“มึงถามหาเด็กของกูทำไม?” เสี่ยทรงพลเอ่ยถามกลับ

“มึงพูดว่าเมียกูเป็นเด็กของมึงงั้นเหรอ?” บิ๊กบอสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ปัง! ปัง!

บิ๊กบอสหยิบปืนแล้วลั่นไกไปที่ลูกน้องของเสี่ยทรงพลทันที เพราะเขาอยากเชือดไก่ให้ลิงดู สปายไม่มีทางจะไปเป็นเด็กเสี่ยอย่างที่เสี่ยทรงพลพูด เพราะจากที่เขาฟังสปายพูดทางโทรศัพท์ เธอถูกไอ้สมศักดิ์หลอกจนถูกจับตัวมาขายใช้หนี้แทนมัน

“ไอ้สมศักดิ์กับอีปอแก้วมันขายเธอให้กับกูแล้ว ฉะนั้นเธอก็ต้องเป็นเด็กของกู” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างใจเย็น แต่ภายในใจของทรงพลโกรธแค้นบิ๊กบอสเป็นอย่างมากที่ยิงลูกน้องของมัน แต่เสี่ยทรงพลไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ เพราะถ้าขืนให้ลูกน้องของมันยิงสวนตอบกลับไป ไรเฟิลลูกชายของรัชตะคงไม่เอาเขาไว้แน่

“กูถามมึงอีกครั้งว่าเมียกูอยู่ไหน” บิ๊กบอสยกปืนจ่อไปที่ขมับของเสี่ยทรงพลอย่างรวดเร็ว

“ถ้าอยากได้เมียของมึงคืน ก็เอาเงินมาแลกสิวะ ของซื้อของขาย มึงจะมาขอเธอไปง่ายๆ ได้ยังไง ในเมื่อกูซื้อเธอมา” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างเจ้าเล่ห์

“เท่าไร...” บิ๊กบอสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ห้าล้าน แล้วถ้ามึงเอาเงินมาให้กูภายในวันนี้ มึงก็เอาเมียของมึงคืนไป แต่ถ้ากูไม่ได้เงินภายในวันนี้ เมียมึงก็ต้องนอนกับกูก่อน” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ถึงแม้ว่าทรงพลจะไม่อยากมีเรื่องกับครอบครัวของไรเฟิล แต่คนอย่างเสี่ยทรงพลไม่มีวันยอมที่จะเสียผลประโยชน์

“มึง!!” บิ๊กบอสตะเบ็งเสียงอย่างเดือดดาล

“มึงก็ลองยุ่งกับเมียเพื่อนกูดิ!” ไรเฟิลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน แล้วจ้องมองเสี่ยทรงพลเขม็ง

“งั้น...ก็เอาเงินมาให้กู” เสี่ยทรงพลเอ่ยขึ้น

“มึงอยากได้เงิน มึงก็ไปเอาเมียกูมาที่นี่ก่อน” บิ๊กบอสเอ่ยขึ้น เพราะเขาอยากเห็นว่าสปายยังคงปลอดภัยดีอยู่ไหม...

“ไปเอาตัวนังนั่นมา!” เสี่ยทรงพลสั่งลูกน้องของมัน

“ครับเสี่ย” ลูกน้องของเสี่ยทรงพลเดินออกไป จากนั้นไม่นานนักลูกน้องของเสี่ยทรงพลก็พาสปายเดินลงมา

“เมียกูไม่ใช่นักโทษ!! ปล่อยเมียกู!!” บิ๊กบอสตวาดเสียงดังลั่นอย่างโกรธจัด เมื่อเห็นสปายถูกจับล็อกกุญแจมือราวกับนักโทษ มิหนำซ้ำยังถูกปิดปากไว้อีก บิ๊กบอสจึงลั่นไกลงไปที่พื้นด้วยความโมโห

ปัง! ปัง! ปัง!

“อย่าแตะต้องเมียกู!” บิ๊กบอสลั่นไกไปที่หัวไหล่ของลูกน้องเสี่ยทรงพลอย่างแม่นยำ เมื่อเห็นมันกระชากสปายอย่างแรง ตอนที่สปายจะวิ่งเข้ามาหาเขา

“โอ๊ยยยย!!” ลูกน้องเสี่ยทรงพลผละตัวออกจากสปายและล้มลงไปนอนโอดโอยที่พื้น

“ฮือ~” สปายทรุดตัวลง ใบหน้าสะสวยน้ำตาไหลพรากอย่างตื่นกลัว

“มึงอย่ามากร่างในถิ่นของกู!” เสี่ยทรงพลตะคอกเสียงดังด้วยความไม่พอใจ เมื่อบิ๊กบอสยิงลูกน้องของมันบาดเจ็บไปหลายคน

“มึงก็อย่ามากร่างใส่กูให้มากไอ้ทรงพล!” ไรเฟิลเอ่ยสวนกลับเสียงดังและจ้องหน้าเสี่ยทรงพลเขม็ง

“ส่งเมียกูมา” บิ๊กบอสเอ่ยบอกเสี่ยทรงพล

“ถ้ามึงมีเงินก็เอาเมียของมึงไป”

“อะ! เงินที่มึงอยากได้” ไรเฟิลโยนกระเป๋าเงินห้าล้านไปให้เสี่ยทรงพล เพราะเขาสั่งลูกน้องของเขาให้เอาเงินมาอย่างเร่งด่วน เพราะถ้าจะให้บิ๊กบอสไปเอาเงินในตอนนี้ก็คงจะไม่ทันกาล

“ส่งนังนี่คืนมันไป” เสี่ยทรงพลสั่งลูกน้องของมัน จากนั้นลูกน้องอีกคนก็ปลดล็อกกุญแจมือและดึงผ้าปิดปากออกให้สปาย ก่อนจะผลักสปายไปที่บิ๊กบอสอย่างแรง จนสปายเกือบล้ม แต่บิ๊กบอสคว้าร่างบางมาโอบกอดไว้ทันก่อนที่หญิงสาวจะเสียหลักล้มลงกับพื้น

“ไอ้พวกสวะ! นี่มึง...ตบเมียกูด้วยอย่างงั้นเหรอ!?” บิ๊กบอสเอ่ยเสียงดังลั่นด้วยความโมโห เมื่อเห็นมุมปากของสปายมีเลือดซึมออกมาจากมุมปาก มิหนำซ้ำแก้มนวลยังมีรอยฟกช้ำเป็นรอยฝ่ามือ

“มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายหัวใจกู!” บิ๊กบอสเอ่ยพูดเสียงเหี้ยมโหด

ปัง! ปัง!

บิ๊กบอสยิงไปที่ขาของเสี่ยทรงพลทั้งสองข้างอย่างโกรธจัด ที่มันกล้ามาทำร้ายเมียของเขาแบบนี้

“อ๊ากกกก!!” เสี่ยทรงพลตะโกนลั่นอย่างเจ็บปวด ก่อนจะล้มลงไปกับพื้นและจ้องมองบิ๊กบอสด้วยสายตาเคียดแค้น

“กลับบ้านของเรากันนะ เธอปลอดภัยแล้ว” บิ๊กบอสโอบกอดสปายไว้แน่น แล้วอุ้มสปายออกไปจากตรงนั้นทันที โดยที่มีไรเฟิลและลูกน้องของเขายืนขวางเอาไว้

“ถ้าไม่อยากให้บ่อนของมึงเละเป็นโจ๊ก อย่าคิดที่จะเป็นหมาลอบกัดกูทีหลัง” ไรเฟิลเอ่ยพูดได้เพียงเท่านั้น เขาก็เดินตามเพื่อนของเขาไป

“มึงไปกับน้องสปายเลยนะ เดี๋ยวกูไปกับลูกน้องกู” ไรเฟิลเอ่ยพูดขึ้น

“ขอบใจมึงมากนะไอ้เฟิล เรื่องเงินเดี๋ยวกูจัดการคืนให้มึงพรุ่งนี้” บิ๊กบอสเอ่ยบอกไรเฟิล

“เออ! เรื่องเงินค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้พาเมียมึงกลับเถอะ ป่านนี้คงเสียขวัญมาก” ไรเฟิลเอามือตบบ่าแกร่งของบิ๊กบอสเบาๆ

“อืม! กูไปละ” พูดจบบิ๊กบอสก็อุ้มสปายขึ้นรถและขับออกไปจากบริเวณบ่อนของเสี่ยทรงพลทันที

@คอนโด

“พี่บอส” ปากเล็กเอ่ยเรียกบิ๊กบอสด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเขาวางเธอไว้บนเตียงนุ่ม ตอนนี้เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ๆ เพราะถ้าเขาไม่ไปช่วยเธอไว้ ป่านนี้เธอคงจะโดนไอ้เสี่ยทรงพลปู้ยี่ปู้ยำไปแล้ว

“หื้ม...เจ็บไหม” บิ๊กบอสขานรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือสากลูบไปยังมุมปากและแก้มนิ่มอย่างเบามือ

“เจ็บ~” ริมฝีปากเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นระริก เธอหยัดตัวลุกขึ้นแล้วโอบกอดเขาไว้แน่น โดยที่เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน “ขอบคุณนะคะ ฮึก~”

“ไม่ต้องร้อง พี่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่มีใครมาทำอะไรเธอได้อีก” มือสากลูบหัวหญิงสาวเบาๆ

“แล้วเงินที่พี่เอาไปให้ไอ้เสี่ยนั่นเท่าไรคะพี่บอส” สปายเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะมันต้องมากแน่ๆ เธอทำให้เขาเดือดร้อน

“อยากรู้ไปทำไม” บิ๊กบอสเอ่ยถามหญิงสาว

“ฉันจะหาเงินมาคืน”

“เธอไม่ต้องหาเงินมาคืนพี่ แต่…”

“...” สปายเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เมื่อเขาชะงักนิ่งไปไม่ยอมเอ่ยให้จบ

“แต่...เธอต้องทำหน้าที่เมียของพี่”