Chapter 7

@บ่อนเสี่ยทรงพล

ครืดดดด...

เมื่อประตูรถตู้เลื่อนเปิดออก สปายก็ใช้ขาถีบชายชุดดำที่ยืนข้างประตูอย่างแรง

ตุ้บ! ตุ้บ!

ชายคนนั้นเซถลาเสียการทรงตัว เธอจึงใช้จังหวะนั้นวิ่งลงจากรถอย่างรวดเร็ว แต่ทว่ากลับถูกพวกมันจับตัวไว้ได้อีก

“ปล่อย!!” สปายดีดดิ้นสุดแรง เมื่อถูกพวกมันรวบตัวไว้แน่น

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง!” ชายชุดดำคนหนึ่งตะเบ็งเสียงใส่สปาย แล้วมันชกหมัดเข้าที่หน้าท้องของเธออย่างแรง

“อึก! โอ๊ยยยย...” สปายงอตัวลงด้วยอาการจุกที่ช่องท้อง เธอทรุดตัวลงอย่างหมดแรง

“เฮ้ยๆ...พอ! เดี๋ยวเด็กของเสี่ยก็ช้ำหมดกันพอดี อุ้มนังนี่ไปที่ห้องของเสี่ยได้แล้ว” ชายร่างใหญ่ที่เป็นหัวหน้าเอ่ยขึ้นเสียงดังห้ามปรามลูกน้องที่กำลังยกมือฟาดเข้าที่ท้ายทอยของหญิงสาว เพื่อหวังจะให้เธอสลบเหมือดจะได้ไม่ต้องแผลงฤทธิ์ออกมาอีก

กึก!

เสียงกดล็อกปิดประตูห้องดังขึ้น เมื่อพวกมันออกจากห้องไป หลังจากพวกมันอุ้มสปายมาวางไว้บนเตียงห้องโทนสีดำ

“...”ดวงตากลมโตกวาดตามองรอบห้องอย่างตื่นกลัว เมื่อภายในห้องมีแต่อุปกรณ์ร่วมเซ็กซ์แขวนไว้ตามผนังห้องเต็มไปหมด หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อข่มอาการจุกที่ช่องท้อง เธอพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเอามือกุมที่ท้องเดินไปดึงประตูห้องที่ปิดสนิท

กึก! กึก! จะพยายามใช้แรงดึงเท่าไร มันก็ไม่สามารถเปิดออกได้ เพราะประตูมันถูกล็อกปิดไว้จากด้านนอก

“จะรีบไปไหนล่ะสาวน้อย...” เสียงอำมหิตดังขึ้นมาจากภายในห้อง

“...” สปายก้าวเท้าถอยหลังอย่างระแวดระวัง เมื่อเห็นชายวัยกลางคนยืนจ้องมองเธออยู่ที่ขอบประตูตรงกลางผนังห้องอีกด้าน ซึ่งมันเป็นประตูเชื่อมทะลุระหว่างสองห้อง ชายคนนี้ถึงจะแต่งตัวดูดีมีภูมิฐาน แต่สำหรับสปายแล้วหน้าตาของชายคนนี้ดูเหี้ยมโหดน่ากลัวมาก

“สวยมาก เอกซ์มาก” เสี่ยทรงพลยกมือหยาบกร้านขึ้นลูบปลายคางตัวเอง แล้วมองหุ่นเย้ายวนในชุดนักศึกษารัดรูป เสี่ยทรงพลแลบลิ้นเลียขอบปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย เมื่อจินตนาการการร่วมเซ็กซ์กับหญิงสาวอย่างดุเดือดที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้

“ปล่อยฉันไปเถอะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปแจ้งตำรวจ” สปายเอ่ยขอร้องชายวัยกลางคน ตอนนี้เธอรู้สึกขยะแขยงกับสายตาของเสี่ยทรงพลเป็นอย่างมาก

“เหอะ! แจ้งตำรวจงั้นเหรอ?” เสี่ยทรงพลแสยะยิ้มมุมปาก เพราะทรงพลค่อนข้างตลกกับคำขู่ของเด็กสาวตรงหน้า

“ยะ...อย่าเข้ามานะ” สปายเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว เมื่อเสี่ยทรงพลเดินไล่ต้อนเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ เท้าเล็กเดินถอยหลังจนหลังบางชนเข้ากับผนังห้องจนหมดหนทางหลีกหนี

“ตำรวจที่ไหนจะมาช่วยเธอออกจากที่นี่ได้ เพราะอีปอแก้วกับไอ้สมศักดิ์มันขายเธอใช้หนี้ของมันแล้ว” เสี่ยทรงพลมองสปายด้วยสายตาโลมเลีย เขาเจอเด็กสาวมาก็เยอะ ทั้งสมยอมและไม่สมยอม แต่ก็ไม่มีใครถูกใจเขาเหมือนกับเด็กสาวคนนี้มาก่อน

“บ้านเมืองมีกฎหมายจะมาขายฉันเหมือนผักเหมือนปลาแบบนี้ไม่ได้ ใครติดหนี้คุณ คุณก็ไปตามกับคนนั้นสิ เพราะมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน” สปายเอ่ยขึ้นเสียงดัง

“ถึงมันจะไม่เกี่ยวกับเธอ แต่ตอนนี้ฉันอยากลองสินค้าอย่างเธอเข้าแล้วสิ! ฉันอยากจะรู้นักว่าเธอจะสดใหม่เหมือนที่ไอ้สมศักดิ์มันโม้ไว้หรือเปล่า...” เสี่ยทรงพลพูดจบ มันก็จับหญิงสาวโยนลงบนเตียงด้วยความป่าเถื่อน

“กรี๊ดดดด!!...” สปายกรีดร้องเสียงดังอย่างตื่นกลัว แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ให้กับชายแก่ตัณหากลับง่ายๆ หญิงสาวจึงรีบพลิกตัวไปอีกฝั่งของเตียงอย่างรวดเร็ว

“อยากเล่นเกมไล่จับเหรอสาวน้อย” เสี่ยทรงพลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย แล้วหยิบแส้ตรงผนังห้องออกมา

เพียะ! เพียะ!

“ฮือ~ ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!” ปากเล็กตะโกนเรียกให้คนช่วยเสียงดังลั่นห้องอย่างตื่นกลัว เมื่อเสี่ยทรงพลฟาดแส้ลงบนเตียงอย่างแรง จากนั้นเสี่ยทรงพลก็กระชากแขนเรียวเล็กไว้แน่น ก่อนจะผลักเธอลงไปบนเตียงอีกครั้ง